Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.272.2019.3.RK
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 24 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 11 lipca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.272.2019.1.RK, Nr 0112-KDIL1-1.4012.225.2019.3.SJ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 11 lipca 2019 r. (data doręczenia 15 lipca 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem, które wpłynęło w dniu 24 lipca 2019 r.), w dniu 22 lipca 2019 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

…. wprowadziło dla kupujących program - …. stworzony z myślą o osobach, które dużo kupują na tej platformie i chcą zmniejszyć ponoszone przez siebie koszty dostawy. Wystarczy zapłacić raz - za rok z góry - by następnie móc skorzystać z darmowych dostaw w tym okresie. Konkretnie mowa jest tutaj o listach poleconych oraz przesyłkach do punktów odbioru. W przypadku …. są to:

• placówki ….,
  

• stacje paliw ….,
  

• kioski ….,
  

• sklepy …. i …..,
  

• paczkomaty …...
  
  

Łącznie do dyspozycji jest około 15 tysięcy punktów, do których paczki zostaną dostarczone bez dodatkowych opłat (jeśli spełni się określone wymagania). Do nabycia przez kupujących dostępne są dwa warianty:

• 12-miesięczny abonament za 49 złotych (czyli 4,08 zł miesięcznie),
  

• 6-miesięczny abonament za 39 złotych (czyli 6,50 zł miesięcznie).
  
  

Zakup usługi gwarantuje między innymi bezpłatne zwroty, oferty specjalne oraz dodatkowe Monety. Bezpłatna dostawa obowiązuje dopiero od 40 złotych (dla jednego sprzedawcy). Niektórzy sprzedawcy wysyłają każdy produkt osobno na przykład 3, czy 4 przesyłki.

Przesyłki kurierskie nie są objęte programem, podobnie jak paczki opłacane „za pobraniem”.

Podsumowując, ….. obowiązuje więc wtedy, gdy:

• produkty są oznaczone znakiem …..,
  

• produkty kosztują więcej niż 40 złotych,
  

• wybiera się płatność z góry i przesyłkę do punktu lub listem poleconym.
  
  

Po wykupieniu usługi …., nabywca (konsument lub czynny podatnik podatku od towarów i usług) przy spełnieniu powyższych warunków nie płaci za przesyłkę. Jednocześnie sprzedawca, jeżeli jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (taki przypadek dotyczy stanu faktycznego) wystawia nabywcy fakturę, w której wskazane są wartości sprzedanych towarów oraz koszty dostawy wraz z podatkiem VAT w kwocie 8,99 zł naliczone przez algorytm …., za które nie płaci sprzedającemu nabywca, ale firma ….. …. zwraca (płaci) tę kwotę sprzedawcy przed wysłaniem paczki, czyli …. opłaca przesyłkę za konsumenta. Jeśli nabywca zakupił w serwisie …. na przykład jedną śrubkę i jedną podkładkę - wygenerował tym samym dwie przesyłki w programie …., za które nic nie płaci. Sprzedawca kierując się zasadami logiki oraz gospodarności – ze względu na wagę i gabaryty - wysyła dwa zamówienia w jednej paczce i fakturuje koszty dostawy. Taki sposób postępowania korzystny jest także dla nabywcy, bowiem tylko raz musi udać się do paczkomatu, a nie dwa razy i to na dodatek w różnym przedziale czasowym. …. natomiast zwraca sprzedawcy przy takim zamówieniu dwie kwoty po 8,99 zł, czyli za dwa zamówienia, które równają się dwóm paczkom w programie ..., które wygenerował konsument. Jako sprzedawca Wnioskodawca wystawia fakturę sprzedaży z kosztami wysyłki w kwocie 17,98 zł, bowiem tylko zgodność kwot na fakturze sprzedaży oraz przelewu z …. pozwala na rozliczenie transakcji. Po kilku miesiącach od wprowadzenia usługi …., firma ….. zorientowała się, że zwraca wszystkim sprzedawcom koszty wysyłki w ilościach, jakie wygenerował kupujący, natomiast sprzedawcy łączą zamówienia w jedną paczkę. Konsekwencją takiego systemu sprzedaży jest fakt, że …. zażądało od sprzedawców zwrotu kwot za przesyłki, w których połączono kilka zamówień w jedną paczkę. Podstawą obciążenia jest nota. Sprzedawca dokonał na podstawie otrzymanej noty zwrotu środków na rachunek bankowy ….. Sprzedawca z chwilą fakturowania sprzedaży nie wiedział, czy nabywca dokonuje zakupu w ramach kilku dostaw, czy w ramach jednej dostawy. Zatem fakturował koszty dostawy zgodnie z kwotami (przelewami) otrzymanymi od …..

W piśmie, które wpłynęło w dniu 24 lipca 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą od 7 października 2003 r. wg PKD - 47.59.Z - sprzedaż detaliczna mebli, sprzętu oświetleniowego i pozostałych artykułów użytku domowego prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach oraz 47.59.Z, 42.21.Z, 43.22.Z, 43.32.Z, 43.34.Z, 47.91.Z, 47.99.Z, opodatkowaną 19% podatkiem liniowym. Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe w oparciu o ustawę o rachunkowości.

Wnioskodawca w programie …. jest sprzedawcą. Zwracana kwota kosztów wysyłki stanowi dla Wnioskodawcy przychód, który wykazywany jest w ewidencji podatkowej do opodatkowania, wartość przychodu wynika wprost z faktury sprzedaży wystawionej na kupującego towar za pośrednictwem …..

Wnioskodawca wskazuje, że nie wystawił na rzecz nabywcy faktury korygującej pierwotnie wystawioną fakturę sprzedaży wraz z kosztami przesyłki. Informacja o ilości wygenerowanych paczek przez nabywcę nie była widoczna w menadżerze sprzedaży (aplikacja udostępniona przez ….), którym posługują się sprzedawcy. …. informację o paczkach …. udostępniło w zakładce „moje konto - moja sprzedaż - zamówienia”, o której Wnioskodawca nie wiedział, a …. nie poczyniło żadnych kroków, aby Wnioskodawcę o możliwości sprawdzenia ilości paczek …. skutecznie poinformować. Wnioskodawca zorientował się o możliwości sprawdzenia w ramach programu …. ilości paczek z chwilą otrzymania od …. wezwania do zapłaty różnicy, którą …. obliczyło w oparciu o dane pozyskane od firmy …..

Noty zostały wystawione 15 lutego 2019 r., 7 marca 2019 r. i 29 kwietnia 2019 r., dotyczą okresu X-XII 2018 r., I 2019 r. i II 2019 r. Zwrot został dokonany w dniach 7 marca 2019 r. i 6 maja 2019 r.

W związku z dokonanym zwrotem, Wnioskodawca nie dokonał korekty w prowadzonej ewidencji na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych. Do czasu otrzymania interpretacji podatkowej Wnioskodawca nie zalicza kwot dokonanych zwrotów do kosztów uzyskania przychodów. Na podstawie otrzymanej i zapłaconej do ….. noty, Wnioskodawca chce poprzez obliczenie metodą „w stu” doprowadzić wartość noty do kwoty netto (wartość noty/1,23). Otrzymaną kwotę netto Wnioskodawca chce zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca może w związku z otrzymaną notą wystawić fakturę wewnętrzną i metodą „w stu” obliczyć podatek od towarów i usług naliczony, który będzie mógł pomniejszyć podatek należny, a obliczoną kwotę netto zakwalifikować do podatkowych kosztów uzyskania przychodów?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pytania dotyczącego podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, na podstawie otrzymanej od …. noty może wystawić fakturę wewnętrzną i metodą „w stu” obliczyć podatek VAT naliczony, który będzie mógł pomniejszyć podatek VAT należny, a obliczoną kwotę netto zakwalifikować do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca uważa, że od otrzymanej od ….. noty może poprzez podzielenie kwoty z noty przez 1,23 obliczyć wartość netto, która to wartość stanowić będzie koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

− prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego wynika, że co do zasady, wszelkie przysporzenia majątkowe uzyskane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią przychód z tej działalności, chyba że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

„Kwoty należne” to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano. Termin „kwota należna” jest w tym ujęciu tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie (wierzytelność)”. Zasadnicze znaczenie ma wykładnia użytego w art. 14 ust. 1 zdanie drugie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrotu legislacyjnego: „należny podatek od towarów i usług”, o który pomniejsza się uzyskany przez podatnika przychód ze sprzedaży. Zatem istotne znaczenie dla ustalenia znaczenia zwrotu „należny podatek” ma kwestia realizacji (wymagalności) zobowiązania podatkowego, tj. sytuacji, w której wierzyciel podatkowy (właściwy organ) uzyskuje prawo do żądania zachowania się przez dłużnika podatkowego (podatnika), zgodnie z treścią stosunku zobowiązaniowego. Problem ten rozstrzygają regulacje art. 21 § 2 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.). W konsekwencji, przez należny podatek od towarów i usług, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinno się rozumieć podatek wykazany przez podatnika w deklaracji albo w wydanej przez organ decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Z dniem 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r., poz. 1595; dalej: ustawa nowelizująca).

Ustawa ta dokonała nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. przez dodanie do art. 14 ust. 1m. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy przychód został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury, czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie wartości należności), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry).

Natomiast zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę).

Dodatkowo art. 14 ust. 1n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 1m, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Natomiast art. 14 ust. 1o ww. ustawy wprowadza zastrzeżenie, że przepisów ust. 1m i 1n nie stosuje się do:

1. korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;
2. korekty cen transferowych, o której mowa w art. 23q.
   
   

Z uzasadnienia do projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów wynika, że moment ujęcia dokumentu korygującego, po stronie przychodów, powinien być uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ten dokument. Jeżeli pierwotnie sporządzony dokument błędnie dokumentował stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu, wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego. Natomiast w przypadku, gdy dokument pierwotny prawidłowo dokumentował zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jego wystawienia (stan faktyczny), a dokument korygujący został wystawiony z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu dokumentu pierwotnego, dokument korygujący należy rozliczyć na bieżąco, z datą jego wystawienia.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w programie …., jako sprzedawca wystawia nabywcy fakturę, w której wskazuje wartości sprzedanych towarów oraz koszty dostawy wraz z podatkiem VAT w kwocie 8,99 zł naliczone przez algorytm ….., za które nie płaci sprzedającemu nabywca, ale firma ….. …. zwraca (płaci) tę kwotę Wnioskodawcy przed wysłaniem paczki, czyli …. opłaca przesyłkę za konsumenta. Jeśli nabywca zakupił w serwisie …. na przykład jedną śrubkę i jedną podkładkę - wygenerował tym samym dwie przesyłki w programie ….., za które nic nie płaci. Wnioskodawca kierując się zasadami logiki oraz gospodarności – ze względu na wagę i gabaryty - wysyła dwa zamówienia w jednej paczce i fakturuje koszty dostawy. …. natomiast zwraca Wnioskodawcy przy takim zamówieniu dwie kwoty po 8,99 zł, czyli za dwa zamówienia, które równają się dwóm paczkom w programie …, które wygenerował konsument. Wnioskodawca jako sprzedawca wystawia fakturę sprzedaży z kosztami wysyłki w kwocie 17,98 zł. Po kilku miesiącach od wprowadzenia usługi …. firma ….. zorientowała się, że zwraca wszystkim sprzedawcom koszty wysyłki w ilościach, jakie wygenerował kupujący, natomiast sprzedawcy łączą zamówienia w jedną paczkę. Konsekwencją takiego systemu sprzedaży jest fakt, że …. zażądało od Wnioskodawcy zwrotu kwot za przesyłki, w których połączono kilka zamówień w jedną paczkę. Podstawą obciążenia jest nota. Wnioskodawca dokonał na podstawie otrzymanej noty zwrotu środków na rachunek bankowy ….. Wnioskodawca w chwili fakturowania sprzedaży nie wiedział, czy nabywca dokonuje zakupu w ramach kilku dostaw, czy w ramach jednej dostawy. Zatem fakturował koszty dostawy zgodnie z kwotami (przelewami) otrzymanymi od ….. Wnioskodawca uważa, że na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od otrzymanej z …. noty może poprzez podzielenie kwoty na niej wykazanej przez 1,23 obliczyć wartość netto, która to wartość stanowić będzie koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu podkreślić należy, że kluczowym dla sprawy jest stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług, które zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej Nr 0112-KDIL1-1.4012.225.2019.4.SJ, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 9 sierpnia 2019 r. Z interpretacji powyższej wynika, że „jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu”. Zasadnym jest zatem analogiczne rozstrzygnięcie sprawy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Oznacza to, że w celu zachowania prawidłowości materialnoprawnej faktury w zakresie poniesionych kosztów wysyłki, Wnioskodawca zobowiązany jest wystawić fakturę korygującą i dokonać korekty przychodów zgodnie z zasadami określonymi w art. 14 ust. 1m lub ust. 1n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przesłanka uzasadniająca dokonanie korekty kosztów w przedmiotowej sprawie nie występuje.

Należy zgodzić się z wywiedzioną na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług argumentacją zawartą w interpretacji indywidualnej Nr 0112-KDIL1-1.4012.225.2019.4.SJ, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 9 sierpnia 2019 r., że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że dokument ten zawiera błędy, podatnik wystawia fakturę korygującą, która ma na celu podanie właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności dokumentu. A zatem faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Opis sprawy wskazuje, że wystawiona przez ….. nota ma charakter rozrachunkowy i jest podstawą do dokonania przez Wnioskodawcę zwrotu nadpłaconych kwot oraz do korekty kosztów przesyłki, wykazanych w pierwotnej fakturze dla nabywcy w nieprawidłowej wysokości. Dodatkowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej odnosząc się do opisanych przez Wnioskodawcę argumentów co do trudności technicznych i organizacyjnych wynikających z prowadzonej przez Niego ewidencji, słusznie zauważył, że nie mogą one wpływać na wybiórcze stosowanie przepisów ustawy, czy też zwalniać z obowiązków wprost z niej wynikających. Ostatecznie w interpretacji tej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe podkreślił, że nie może On pomniejszyć kwoty podatku należnego o podatek naliczony obliczony metodą „w stu” na podstawie wystawionej faktury wewnętrznej w związku z otrzymaną od ….. notą obciążeniową, bo „Ustawa w treści art. 86 oraz art. 29a oraz w rozdziale 1 działu XI ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wskazuje w jakich okolicznościach można dokonać odliczenia podatku naliczonego oraz pomniejszenia kwoty podatku należnego, a także określa dokumenty, na podstawie których tych czynności można dokonać”.

Biorąc powyższe pod uwagę, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie może dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów obliczonych metodą „w stu” na podstawie faktury wewnętrznej w związku z otrzymaną od …. notą obciążeniową.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe. Raz jeszcze podkreślić w związku z tym należy, że Wnioskodawca zobowiązany jest wystawić fakturę korygującą i dokonać korekty przychodów zgodnie z zasadami określonymi w art. 14 ust. 1m lub ust. 1n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto Organ wskazuje, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.