Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.390.2019.1.GG
z 6 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2019 r. (data wpływu 8 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2019 r., (data wpływu 26 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, w sytuacji gdy Spółka z własnej inicjatywy obniży stawkę amortyzacji w stosunku do większości posiadanych środków trwałych ze stawek 10-20% do 0,01% począwszy od 1-go miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego lub też począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz czy w przypadku stosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej, możliwe jest z własnej inicjatywy podwyższenie uprzednio obniżonej stawki do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż wynikająca z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych (proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, w sytuacji gdy Spółka z własnej inicjatywy obniży stawkę amortyzacji w stosunku do większości posiadanych środków trwałych ze stawek 10-20% do 0,01% począwszy od 1-go miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, lub też począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz czy w przypadku stosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej, możliwe jest z własnej inicjatywy podwyższenie uprzednio obniżonej stawki do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż wynikająca z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych (proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – wspólnikiem (komandytariuszem) spółki …Sp. z o.o. Sp. k. (dalej jako: „…”, „Spółka”) z siedzibą w …. Spółka jest podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Przedmiotem działalności Spółki …jest m.in. produkcja wyrobów metalowych, elementów o dowolnych kształtach wycinanych ze stali konstrukcyjnych na przecinarkach automatycznych, sterowanych numerycznie, a także gięcie blach, precyzyjna obróbka metali na maszynach konwencjonalnych oraz sterowanych numerycznie, a także spawanie oraz malowanie farbami ciekłymi i proszkowymi.

Z punktu widzenia Polskiej Klasyfikacji Działalności, przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest działalność sklasyfikowana w grupie PKD …,produkcja konstrukcji metalowych i ich części zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. z 2007 r., Nr 251, poz. 1885). Spółka działa na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE) i korzysta przy tym z ulgi strefowej (zwolnienie z podatku dochodowego dochodów uzyskanych z działalności określonej w decyzji o wsparciu/zezwoleniu strefowym).

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje odpisów amortyzacyjnych od używanych w prowadzonej działalności środków trwałych przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. W stosunku do większości środków trwałych Spółka podjęła decyzję o obniżeniu wcześniej stosowanej stawki zgodnej z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych do stawki 0,01 %. Spółka dokonała obniżenia stawki amortyzacji z początkiem 2018 r. Niewykluczone jest, że w przyszłości Spółka zdecyduje podwyższyć obniżoną wcześniej stawkę amortyzacyjną w stosunku do tego samego środka trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może z własnej inicjatywy obniżyć stawkę amortyzacji w stosunku do większości posiadanych środków trwałych ze stawek 10-20% do 0,01% począwszy od 1-go miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego lub też począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, tym samym czy koszt amortyzacji będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki)?
2. Czy w przypadku stosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej, możliwe jest z własnej inicjatywy podwyższenie uprzednio obniżonej stawki do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż wynikająca z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, tym samym czy koszt amortyzacji będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) – dalej jako „Ustawa o PIT”, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Interpretacja tego przepisu jednoznacznie wskazuje, że Podatnik ma prawo obniżyć zastosowaną stawkę amortyzacji.

Doktryna wskazuje, że Podatnik może wybrać opcję polegającą na dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc, co kwartał lub jednorazowo na koniec roku podatkowego. W następnym roku podatkowym Podatnik dokonuje odpisów metodą degresywną lub liniową, również przy zastosowaniu stawek amortyzacji podwyższonych lub obniżonych zgodnie z zasadami określonymi w art. 22i PIT. [Komentarz do art. 22a PIT, red. Modzelewski, Bielawny, Słomka 2019, wyd. 12].

Zdaniem Wnioskodawcy, przytoczyć można również stanowisko sądów administracyjnych, np. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 lutego 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 607/08 wskazano, że według Sądu, pomniejszenie przychodu osiągniętego z działalności gospodarczej o koszty uzyskania tego przychodu jest uprawnieniem podatnika, a nie jego obowiązkiem. Podatnik może zadeklarować do odliczenia całość bądź część poniesionych kosztów, albo też całkiem zrezygnować z wykazywania kosztów, czyli nie korzystać z przysługującego mu uprawnienia.

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Podkreślić należy, że interpretacje te dotyczą również podatników korzystających z preferencji podatkowych działania w strefie ekonomicznej.

W interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2015 r., nr ITPB3/4511-95/15/PW, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w kwestii zapytania Podatnika, który prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej potwierdził powyższe stanowiska a mianowicie: „(...) Z kolei zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. (...) Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach, obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnej wysokości, tj. również do wskazanej w pytaniu stawki w wysokości 0,1 %”.

W interpretacji indywidualnej z dnia 20 maja 2015 r., nr IBPBI/1/4511-255/15/ZK wskazano: (…) Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, której przedmiotem są usługi w zakresie poligrafii. Spółka prowadzi działalność gospodarczą także w specjalnej strefie ekonomicznej. Z dniem 1 stycznia 2015 r. spółka jawna dokonała obniżenia stawek amortyzacyjnych do wysokości 0% w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej (…). Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, mogła od 1 dnia stycznia 2015 r. obniżyć stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, jeżeli od tych środków dokonywała odpisów przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (tzw. metodą liniową). Stawki amortyzacyjne dotyczące tych środków mogą być obniżone nawet do poziomu 0%, przy czym wysokość obniżenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w:

• interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2016 r., nr ILPB1/4511-1-1544/15-4/TW, Organ stwierdził, że: (…) Natomiast zgodnie z art. 22i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (...). Zmiana, o której mowa w cytowanym wyżej przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych”.
  

• interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2017 r., nr 0114-KDIP 3-1.4011.92.2017.1.IF, w której Organ wypowiedział się, że „(...) Należy jednak zaznaczyć, że obniżenie stawki może nastąpić począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (…). Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach, obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnej wysokości, tj. również do wskazanej w pytaniu stawki w wysokości 0 % ”.
  
  

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do obniżenia stawki amortyzacji do 0, 01 % począwszy od 1-go miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, lub też począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, co potwierdza art. 22i ust. 5 Ustawy PIT.

Ad. 2

Art. 22i ust. 5 ustawy o PIT stanowi, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jak wynika z powyższego przepisu, ustawodawca pozwala na obniżanie stawek amortyzacyjnych. Obniżenie takie może być, z braku odrębnych uregulowań, dokonywane kilkakrotnie w stosunku do danego środka trwałego. Możliwe jest ponadto podwyższenie stawek amortyzacyjnych uprzednio obniżonych i to nawet od razu do wysokości stawek wynikających z Wykazu, powiększonych o odpowiedni współczynnik podwyższający [tak: Komentarz do art. 22i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Marciniuk, Legalis 2017].

Znajduje to również potwierdzenie w innym stanowisku doktryny, w którym wskazano, że podatnik może wybrać opcję polegającą na dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc, co kwartał lub jednorazowo na koniec roku podatkowego. W następnym roku podatkowym podatnik dokonuje odpisów metodą degresywną lub liniową, również przy zastosowaniu stawek amortyzacji podwyższonych lub obniżonych zgodnie z zasadami określonymi w art. 22i Ustawy PIT [tak: Komentarz do art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, red. Modzelewski, Bielawny, Słomka 2019, wyd. 12].

W doktrynie wskazuje się także, że w związku z tym, że przepisy Ustawy o PIT nie wymagają, aby amortyzacja odzwierciedlała faktyczne zużycie środków trwałych, dlatego też w latach ponoszenia lub rozliczania poniesionej straty podatnik może obniżyć stawki amortyzacyjne, aby nie generować dodatkowych kosztów uzyskania przychodów. W ten sposób podatnik „zachowuje” część niezamortyzowanej wartości środków trwałych na czas, kiedy będzie osiągał dochód. Wtedy podwyższa ponownie stawki amortyzacyjne do wysokości wynikającej z Wykazu (lub stawek podwyższonych, o których była mowa w art. 22i ust. 2) [tak Komentarz do art. 22i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Serwińska, Legalis 2014]. Powyższe potwierdza także dorobek orzeczniczy, w którym wskazuje się na możliwość podwyższenia lub obniżenia stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (w oparciu o art. 22i ust. 5 ustawy o PIT), a mianowicie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedzibą w Szczecinie z dnia 15 grudnia 2006 r., sygn. akt I SA/Sz 656/06 (...). Odpowiednie stosowanie art. 22i ust. 2-5 ustawy w nowym brzmieniu oznacza możliwość podwyższania lub obniżania stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych dla wskazanych rodzajów środków trwałych i na wskazanych warunkach”.W ocenie Wnioskodawcy Jego stanowisko potwierdzają również wydawane przez organy podatkowe interpretacje indywidualne. W interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2011 r., nr IBPBI/1/415-418/11/ZK wskazano, że „ (…) W konsekwencji podatnik, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/ podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika”. W interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2015 r., nr ITPB1/415-1091/14/PSZ, wskazano również, że: „ (…) W myśl art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (…). Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. (...) Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia a następnie podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna (w granicach wyznaczonych Wykazem) i pozostaje w gestii podatnika (...). Reasumując, (…) Wnioskodawca może zastosować obniżoną stawkę amortyzacyjną przed rozpoczęciem właściwej produkcji. Ponadto, będzie miał prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacji do wysokości nieprzekraczającej wartości maksymalnej stawki, wynikającej z Wykazu stawek”.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacji nie przekraczając wartości maksymalnej stawki, wynikającej z Wykazu stawek, począwszy od 1-go miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, lub też począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, co potwierdza art. 22i ust. 5 Ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienia się ponadto, że na dzień wydania niniejszej interpretacji obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach są one wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych oraz sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w…, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.