Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.351.2019.1.MB
z 10 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, gdy złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania nastąpiło w treści aktu notarialnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług gdy złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania nastąpiło w treści aktu notarialnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 30 sierpnia 2018 r. przed notariuszem (…), Spółka A Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: Wnioskodawca, Zainteresowany) i spółka B Sp. jawna, zawarły umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego prawa użytkowania wieczystego działki X o pow. 0,2781 ha oraz prawa własności znajdującej się na niej nieruchomości, położonej przy ulicy (…).

Cena za sprzedaż ww. nieruchomości została ustalona w łącznej kwocie brutto … zł (słownie: … złotych) wraz z należnym podatkiem VAT w kwocie … zł (słownie: sześćset … złotych), na którą składała się cena sprzedaży budynku w kwocie … zł (słownie: … złotych) brutto i cena sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu w kwocie … zł (słownie: stu … złotych) brutto.

W zawartej umowie sprzedaży Strony złożyły następujące oświadczenia:

  • § 4 Strony oświadczyły, że z tytułu dokonania niniejszej czynności przedmiot tego aktu opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług VAT, a w związku z tym Spółka wystawi Stronie Kupującej fakturę VAT z zastosowaniem stosownej stawki podatku VAT;
  • § 6 (str. 9) Strony umowy zgodnie wskazały, iż „(...) A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa sprzedaje Spółce pod firmą B Spółka jawna prawo użytkowania wieczystego działki nr X o pow. 0,2781 ha (...) oraz prawo własności znajdującej się na niej nieruchomości, położonej w (…) za cenę w łącznej kwocie brutto … zł (… złotych) wraz z należną stawką podatku VAT w kwocie … zł (...)”;
  • § 5 (str. 9) Strony zgodnie wskazały, iż „Notariusz pouczyła Strony umowy o (...) odpowiednich przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 roku, Nr 54, poz. 535)”.

Należy wskazać, iż ww. umowa sprzedaży zawarta dnia 30 sierpnia 2018 r. stanowiła wykonanie zawartej w dniu 28 listopada 2017 r. przedwstępnej umowy sprzedaży. We wskazanej umowie przedwstępnej Strony postanowiły, że na poczet ceny sprzedaży nieruchomości Kupujący zapłaci Sprzedającemu zadatek w kwocie … zł (słownie: … złotych) w terminie do dnia 1 grudnia 2017 r. Ponadto w § 9 ww. umowy przedwstępnej Strony postanowiły, że w przypadku zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, kwoty zadatku i zaliczki opisanej wyżej ulegną zaliczeniu na poczet ceny sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Zgodnie z zapisami umowy przedwstępnej strona Kupująca, tj. B Spółka jawna zapłaciła sprzedającemu, tj. A Sp. z o.o. Sp. k. kwotę zadatku i otrzymała od kupującego fakturę VAT z dnia 30 listopada 2017 r., w treści której wskazano:

  • sprzedaż nieruchomości przy ul. (…), w treści której wskazano wartość brutto zamówienia … zł, wartość netto … złotych, VAT … zł, zaliczka według stawki VAT 23%, wartość netto … złotych, kwota VAT … złotych, wartość brutto … zł. Następnie Sprzedający, tj. A Sp. z o.o. Sp. k. wystawiła kupującemu fakturę zaliczkową VAT, w treści której wskazano sprzedaż nieruchomości – ul. (…), wartość brutto zamówienia … zł, Zaliczka … zł według stawki VAT 23% kwota … zł netto, kwota VAT … zł wartość brutto … zł.

Ponadto Sprzedający. tj. A Sp. z o.o. Sp. k. wystawiła kupującemu fakturę zaliczkową VAT z dnia 31 sierpnia 2018 r., w treści której wskazano sprzedaż nieruchomości – (…)oraz wartość brutto zamówienia … zł.

Zaliczka … zł wartość netto … zł, kwota VAT 23% … zł. Ostatecznie wystawiono fakturę końcową numer . z dnia 7 września 2018 r., w treści której wskazano sprzedaż nieruchomości – ul. (…) wartość brutto zamówienia … zł.

Wskazać należy, iż ww. budynek przy ul. (…):

  • został wybudowany w latach 1952-1953, wyremontowany w roku 2003 i zmodernizowany w roku 2010,
  • w dniu 31 marca 2015 r. został sprzedany na podstawie sporządzonego aktu notarialnego. Do aktu notarialnego została wystawiona faktura VAT, w której opodatkowano sprzedaż ww. nieruchomości 23% stawką podatku VAT. Z treści aktu notarialnego wynika, że cały budynek wynajmowany był na podstawie umów najmu zawartych w okresie poprzedzającym sprzedaż z różnymi podmiotami gospodarczymi prowadzącymi w nim działalność gospodarczą.

Wskazać należy, iż ww. budynek został zakupiony w dniu 31 marca 2015 r. przez osobę fizyczną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ówczesny Kupujący dokonał odliczenia w prowadzonej działalności gospodarczej podatku naliczonego związanego z transakcją zakupu.

  • w dniu 19 listopada 2015 r. na podstawie umowy Spółki Komandytowej pod nazwą A sp. z o.o. sp. k. ww. budynek został wniesiony przez wspólników ww. spółki jako wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. 16 poz. 93, z późn. zm.) w związku z czym Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego – czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT,
  • od dnia 31 marca 2015 r. do dnia 30 sierpnia 2018 r. w zakupionym przez Spółkę jawną B budynku zostały poniesione nakłady inwestycyjne w wysokości … zł.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym w dacie powstania obowiązku podatkowego) zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zapis art. 43 ust. l0a ww. ustawy o VAT:

  • 10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
    1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
    2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

  1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
  2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

  1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
  2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
  3. adres budynku, budowli lub ich części (art. 43 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług).

Wskazując na powyższe, podnieść należy, iż Strony ww. transakcji nie składały przed dniem dostawy nieruchomości odrębnych oświadczeń odnoszących się do rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, przyjmując stanowisko, iż oświadczenia złożone przez Strony w przywołanych aktach notarialnych są wystarczające i w sposób jednoznaczny wskazują zamiar Stron co do rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT przy ww. transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy oświadczeniami zawartymi w akcie notarialnym sporządzonym przez notariusza z dnia 30 sierpnia 2018 r. Strony transakcji skorzystały z możliwości zrezygnowania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług (VAT) dostawy wskazanego w nim budynku, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnicy poprzez oświadczenia zawarte w przywołanym akcie notarialnym skorzystali skutecznie z możliwości zrezygnowania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy ww. budynku, a w konsekwencji stronom ww. transakcji przysługiwało prawo do naliczenia podatku VAT od dostawy ww. nieruchomości, a tym samym prawo odliczenia przez B Spółka jawna podatku VAT naliczonego z prawidłowo wystawionych faktur dokumentujących ww. dostawę nieruchomości.

Powyższe w sposób bezsprzeczny potwierdza analiza treści umowy sprzedaży z dnia 30 sierpnia 2018 r zawartej w formie aktu notarialnego, a to:

  • § 4 (str. 8), w którym Strony umowy zgodnie wskazały, iż „z tytułu dokonania niniejszej czynności przedmiot tego aktu opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług VAT, a w związku z tym Spółka wystawi stronie Kupującej fakturę VAT z zaznaczeniem stosownej stawki podatku VAT”,
  • § 6 (str. 9), w którym Strony umowy zgodnie wskazały, iż „(...) A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa sprzedaje Spółce pod firmą B Spółka Jawna prawo użytkowania wieczystego działki nr X o pow. 0,2781 ha (...) oraz prawo własności znajdującej się na niej nieruchomości, (...) za cenę w łącznej kwocie brutto … zł (… złotych) wraz z należną stawką podatku VAT w kwocie … zł (...)”,
  • § 5 (str. 9), w którym Strony zgodnie wskazały, iż „Notariusz pouczyła strony umowy o „(...) odpowiednich przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2004 roku. Nr 54, poz. 535)”.

Przytoczona powyżej treść ww. aktu notarialnego w sposób nie budzący wątpliwości wskazuje, iż Strony w sposób zgodny wyraziły swoją wolę opodatkowania ww. czynności dostawy budynku 23% stawką podatku od towarów i usług, co w sposób bezsprzeczny potwierdza treść § 4 i § 6 ww. aktu notarialnego. Dodatkowo, zgodna wola Stron co do tak ujawnionej w akcie formy opodatkowania – została przez obie Strony wyrażona po dokonanych przez notariusza pouczeniach, o których mowa w § 5 aktu notarialnego.

Co również istotne do ww. aktu została wystawiona faktura VAT, w której opodatkowano sprzedaż ww. nieruchomości 23% stawką podatku VAT, a która to faktura VAT, stanowi kolejny dokument potwierdzający zgodną wolę Stron, przejawiającą się w zamiarze opodatkowania opisanej czynności dostawy budynku 23% stawką podatku od towarów i usług, a co za tym idzie a contrario rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Traktowanie ww. oświadczeń woli Stron aktu notarialnego w sposób odmienny, byłoby sprzeczne ze zgodną wolą i zamiarem Stron, wyrażoną w treści aktu. Przytoczyć w tym miejscu należy postanowienie SN – Izba Cywilna z dnia 29 maja 2018 r. (sygn. akt: II CSK 42/18), w którym SN wskazuje, iż: Wykładnia oświadczeń woli powinna uwzględniać stosownie do art. 65 § 2 KC – rzeczywistą wolę stron, co wymaga zbadania nie tylko konkretnego postanowienia określonej umowy, ale analizy jej całości. Innymi słowy wskazane jest przyjmowanie takiego sensu oświadczenia woli, które uwzględnia logikę całego tekstu (kontekst umowy). Dla stwierdzenia zgodnej woli stron mogą mieć znaczenie ich wcześniejsze i późniejsze oświadczenia oraz zachowania, czyli kontekst sytuacyjny. Wykładnia oświadczeń woli stron umowy wymaga uwzględnienia wzajemnych relacji między postanowieniami tej umowy Kolejno SN – Izba Cywilna w wyroku z dnia 6 luty 2018 r. (sygn. akt IV CSK 83/17) wskazał, iż: „W przypadku oświadczenia woli ujętego w formie pisemnej, czyli wyrażonego w dokumencie, sens oświadczenia ustala się przyjmując za podstawę wykładni przede wszystkim tekst dokumentu. Tekst dokumentu nie stanowi jednak wyłącznej podstawy wykładni ujętych w nim oświadczeń woli, ważnym kryterium są bowiem okoliczności w jakich zostało złożone, czyli kontekst sytuacyjny pozostający w związku ze znaczeniem wyrażeń językowych, w tym przebieg negocjacji, dotychczasowej współpracy stron, zachowanie stron, sposób wykonania zobowiązania oraz inne zachowania przejawiane przez strony ex post, które mogą wskazywać na rzeczywisty sposób rozumienia złożonego oświadczenia woli”.

Wnioskodawca wskazuje również, iż dostawa budynku wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu, na którym jest posadowiony w niniejszej sprawie miała miejsce w dacie zawarcia umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ogólną zasadę powstawania obowiązku podatkowego określa art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Umowa sprzedaży ma charakter umowy konsensualnej. Objęte jej treścią zobowiązania stron dochodzą do skutku solo consensu (J.P. Naworski, Glosa do wyroku SN z dnia 28 lipca 1999 r., II CKN 552/98, Mon. Praw. 2000, nr 8, s. 506).

Zawarcie umowy sprzedaży umożliwia kupującemu zachowanie się jak właściciel. Może on dokonać dalszego przeniesienia własności rzeczy nawet bez jej fizycznego wydania. Z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług istotne jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Chodzi zatem o aspekt faktyczny sprowadzający się do przekazania faktycznej możliwości dysponowania towarem w sensie ekonomicznym. Istotny jest zatem ekonomiczny efekt: wykonanie usługi lub przejście faktycznego władztwa nad rzeczą.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że za dzień dostawy nieruchomości należy uznać dzień podpisania aktu notarialnego dokumentującego jej sprzedaż. Z tym dniem bowiem nastąpiło przekazanie nabywcy faktycznego władztwa nad tą nieruchomością oraz przeniesienie jej własności. Pogląd zbieżny z powyżej zaprezentowanym wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 września 2015 r. sygn. akt I FSK 838/14 (publ. orzeczenia.nsa.gov.pl).

Oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2, ustawy o podatku od towarów usług musi zawierać:

  1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
  2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
  3. adres budynku, budowli lub ich części (art. 43 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług).

Treść przywołanego aktu notarialnego umowy sprzedaży z dnia 30 sierpnia 2018 r. zawiera wszystkie elementy oświadczenia woli stron dokonujących wyboru opodatkowania dostawy nieruchomości, a to: na wstępie dokładne oznaczenie stron z podaniem adresów, numerów identyfikacji podatkowej kupującego i sprzedającego, skonkretyzowaną datę sprzedaży budynku, którym jest dzień 30 sierpnia 2018 r. oraz w § 2 i § 6 umowy – oznaczenie nieruchomości będących przedmiotem umowy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

  1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
  2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części. Strony umowy są czynnymi podatnikami podatku VAT.

W tym miejscu należy również wskazać na treść wyroku NSA z 14 marca 2018 r. sygn. akt: I FSK 854/16, w treści którego NSA potwierdził, iż złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania w treści aktu notarialnego zachowuje wymogi formalne dla skuteczności uznania, że strony zrezygnowały ze zwolnienia od podatku VAT, kwestionując wydanym orzeczeniem nadmierny formalizm oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym NSA w prezentowanym, jakże aktualnym ze względu na datę orzeczenia wyroku, wskazał, iż ww. oświadczenie może być złożone w dniu zawarcia aktu notarialnego, w samej jego treści, uznając, iż skoro dostawa towarów miała miejsce w dniu zawarcia aktu notarialnego, to złożone przez podatnika oświadczenie jest skuteczne i umożliwia rezygnację ze zwolnienia.

Dla poparcia słuszności prezentowanego stanowiska NSA w treści wydanego orzeczenia, konfrontując treść art. 135 lit. j oraz art. 137 pkt 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz zasadę proporcjonalności określoną w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości, który wskazuje, iż dla ustalenia, czy przepis prawa jest zgodny z tą zasadą należy zbadać czy środki, które wprowadza w życie są właściwe do osiągnięcia wyznaczonego celu oraz czy nie wykraczają poza to co niezbędne do jego, osiągnięcia (wyroki Trybunału: z dnia 18 marca 1987 r. w sprawie 56/86 Societe pour lexportation des sucres, z dnia 30 czerwca 1987 r. w sprawie 47/86 Roquette Freres) z przepisem krajowym (art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług) w pełni podzielił stanowisko, że wskazane przepisy prawa krajowego, w zakresie, w jakim nie pozwalają na wykazanie przez strony transakcji wyboru opodatkowania transakcji za pomocą innego niepodważalnego dowodu niż oświadczenia, o którym mowa w tych przepisach nie powinny znajdować zastosowania, jako sprzeczne z zasadą proporcjonalności.

Innymi słowy nie jest proporcjonalny wymóg złożenia oświadczenia naczelnikowi urzędu skarbowego o wyborze opodatkowania przed dniem dokonania dostawy, w przypadku, gdy do dostawy dochodzi w dacie zawarcia aktu notarialnego i w tym akcie notarialnym strony złożyły zgodne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia i wyborze opodatkowania transakcji. Takowy akt notarialny z urzędu notariusz przekazuje bowiem naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego.

Jak wynika z orzecznictwa NSA konieczne formalności muszą być proporcjonalne. Podatnik powinien mieć zatem możliwość przedłożenia innych dowodów na złożenie oświadczenia o wyborze opodatkowania, z którego to uprawnienia skorzystały strony opisywanej transakcji, a co w sposób szczegółowy opisano powyżej.

Uwzględniając naprowadzone powyżej okoliczności niniejszej sprawy, poparte linią orzeczniczą zarówno NSA, jak i Trybunału Sprawiedliwości UE, bazując również na przytoczonej powyżej treści aktu notarialnego, jego analizy, treści wystawionych faktur VAT, wskazać należy, iż strony opisywanej transakcji złożyły poprzez zawarte w treści ww. aktu oświadczenia o opodatkowaniu dostawy nieruchomości podatkiem od towarów i usług w stawce 23%, tym samym rezygnując z przysługującego im z mocy prawa zwolnienia.

W konsekwencji powyższego należy uznać, iż stronom ww. transakcji przysługiwało prawo do naliczenia podatku VAT od dostawy ww. nieruchomości, a tym samym prawo odliczenia przez B Spółka jawna podatku VAT naliczonego z prawidłowo wystawionych faktur dokumentujących ww. dostawę nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, że wniosek dotyczy stanu faktycznego i transakcji sprzedaży nieruchomości zawartej w dniu 30 sierpnia 2018 r. niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia zdarzenia, tj. w dniu 30 sierpnia 2018 r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami – według art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki, spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisie warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

  1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

  1. wybudowaniu lub,
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

  1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

  1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
  2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać.

  1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
  2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
  3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu należy podkreślić, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Ogólną zasadę powstawania obowiązku podatkowego określa art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym TSUE stwierdził się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Konstruując definicję dostawy towarów dla celów podatku od towarów i usług, ustawodawca w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług posłużył się celowo zwrotem „rozporządzania towarem jak właściciel”, wskazując, że dostawa towarów nie jest tożsama z przeniesieniem własności w rozumieniu prawa cywilnego. Tym samym, przy klasyfikacji zdarzenia gospodarczego należy przeanalizować, czy doszło do przekazania kontroli ekonomicznej nad towarem w taki sposób, że nabywca może nią rozporządzać jak właściciel, a taka możliwość pojawia się dopiero z chwilą przekazania towaru.

Tak w piśmiennictwie i orzeczeniach krajowych sądów administracyjnych, jak i w orzecznictwie TSUE podkreśla się ten właśnie faktyczny, ekonomiczny element jako istotny z punktu widzenia skutków podatkowych, wskazując, że pojęcia takie, jak „wydanie towaru”, czy „wykonanie usługi” należy rozumieć jako czynności faktyczne, pamiętając o autonomii prawa podatkowego, zwłaszcza w stosunku do prawa cywilnego. Wydania rzeczy nie można zatem utożsamiać z przeniesieniem własności rzeczy.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1506), przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Umowa sprzedaży ma charakter umowy konsensualnej. Objęte jej treścią zobowiązania stron dochodzą do skutku solo consensu (J.P. Naworski, Glosa do wyroku SN z dnia 28 lipca 1999 r., II CKN 552/98, Mon. Praw. 2000, nr 8, s. 506). Przy czym chodzi tutaj wyłącznie o skutki obligacyjne, a więc zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy (prawa) na nabywcę i wydania rzeczy oraz zobowiązanie się kupującego do odebrania rzeczy i zapłaty ceny. Ważność umowy zależy więc wyłącznie od zgodnych oświadczeń woli stron, a wydanie rzeczy czy też zapłata ceny są zdarzeniami będącymi wyłącznie przejawami jej wykonania (por. np. A. Wolter, J. Ignatowicz, K. Stefaniuk, Prawo cywilne, 1998, s. 265; W. Katner, Umowne przeniesienie własności ruchomości w prawie polskim, Warszawa 1992, s. 50-55; J. Ignatowicz, Prawo rzeczowe, Warszawa 2000, s. 96).

Zawarcie umowy sprzedaży umożliwia kupującemu zachowanie się jak właściciel. Może on dokonać dalszego przeniesienia własności rzeczy nawet bez jej fizycznego wydania. Z punktu widzenia opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług istotne jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Chodzi zatem o aspekt faktyczny sprowadzający się do przekazania faktycznej możliwości dysponowania towarem w sensie ekonomicznym. Istotny jest zatem ekonomiczny efekt: wykonanie usługi lub przejście faktycznego władztwa nad rzeczą.

W praktyce obrotu nieruchomościami umowy zawierane są w formie aktu notarialnego i zawierają one oprócz treści mających zasadnicze znaczenie dla danej czynności prawnej również oświadczenia stron regulujące ich prawa i obowiązki, w tym dotyczące terminu wydania nieruchomości i objęcia jej w posiadanie przez kupującego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że dnia 30 sierpnia 2018 r. przed notariuszem Wnioskodawca i Spółka B Sp. jawna zawarły umowę sprzedaży (w formie aktu notarialnego) prawa użytkowania wieczystego działki nr X oraz prawa własności znajdującej się na niej nieruchomości.

W zawartej umowie sprzedaży Strony złożyły następujące oświadczenia:

  • § 4 Strony oświadczyły, że z tytułu dokonania niniejszej czynności przedmiot tego aktu opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług VAT „a w związku z tym Spółka wystawi Stronie Kupującej fakturę VAT z zastosowaniem stosownej stawki podatku VAT”,
  • § 6 (str. 9) Strony umowy zgodnie wskazały, iż „(...) A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa sprzedaje Spółce pod firmą B Spółka jawna prawo użytkowania wieczystego działki nr X (...) o pow. 0,2781 ha (...) oraz prawo własności znajdującej się na niej nieruchomości, za cenę w łącznej kwocie brutto … zł (… złotych) wraz z należną stawką podatku VAT w kwocie … zł (...)”,
  • § 5 (str. 9), Strony zgodnie wskazały, iż Notariusz pouczyła Strony umowy o „(...) odpowiednich przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 roku, Nr 54, poz. 535)”.

Należy wskazać, iż ww. umowa sprzedaży zawarta dnia 30 sierpnia 2018 r. stanowiła wykonanie zawartej w dniu 28 listopada 2017 r. przedwstępnej umowy sprzedaży.

Strony ww. transakcji nie składały przed dniem dostawy nieruchomości odrębnych oświadczeń odnoszących się do rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, przyjmując stanowisko, iż oświadczenia złożone przez Strony w przywołanych aktach notarialnych są wystarczające i w sposób jednoznaczny wskazują zamiar Stron co do rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT przy ww. transakcji.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest wyłącznie kwestia możliwości rezygnacji ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawy budynku, jeśli oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia zostało zawarte w akcie notarialnym.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii ustalenia skuteczności złożonego oświadczenia o wyborze opodatkowania podatkiem sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z zabudowaniami należy stwierdzić, że ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków/budowli objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca w dniu 30 sierpnia 2018 r. dokonał dostawy prawa użytkowania wieczystego działki nr X oraz prawa własności znajdującej się na niej nieruchomości, która to transakcja była objęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Jednakże na podstawie zgodnych oświadczeń woli obu stron zawartych w treści aktu notarialnego transakcja ta została opodatkowana podatkiem VAT w wysokości 23%. Strony ww. transakcji nie składały przed dniem dostawy nieruchomości odrębnych oświadczeń odnoszących się do rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, przyjmując stanowisko, iż oświadczenia złożone przez Strony w przywołanych aktach notarialnych są wystarczające i w sposób jednoznaczny wskazują zamiar Stron co do rezygnacji ze zwolnienia od podatku VAT przy ww. transakcji.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że rezygnacja ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i zastosowanie właściwej stawki podatku dla dokonywanej transakcji może mieć miejsce wyłącznie w przypadku, gdy Strony transakcji są zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni i przed dniem dokonania dostawy tych obiektów złożą zgodne oświadczenie do właściwego dla ich nabywcy naczelnika urzędu skarbowego, że wybierają opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, przy czym oświadczenie to musi zawierać elementy wskazane w art. 43 ust. 11 ustawy. Ponadto, z przywołanego wyżej art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy jasno wynika, że oświadczenie takie musi być złożone „przed dniem dokonania dostawy” obiektów budowlanych. Termin do złożenia oświadczenia ma charakter materialnoprawny, nie może on podlegać przywróceniu. Niemożliwe również będzie skuteczne złożenie oświadczenia, jeżeli transakcja dostawy nieruchomości została już dokonana.

Należy w tym miejscu zauważyć, że z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że do dostawy Nieruchomości doszło w dniu 30 sierpnia 2018 r., tj. w dniu podpisania aktu notarialnego, dokumenującego jej sprzedaż. Natomiast oświadczenie o wyborze opodatkowania opisanej transakcji nie zostało złożone przed dniem podpisania tego aktu notarialnego Naczelnikowi Urzędu Skarbowego właściwemu dla Nabywcy.

Tym samym należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy, bowiem Strony transakcji nie złożyły ww. oświadczenia z zachowaniem formy i terminu do jego złożenia, tj. do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, przed dniem dokonania dostawy przedmiotowej nieruchomości, ponieważ oświadczenie zostało złożone wyłącznie w treści aktu notarialnego w dniu dokonania dostawy towaru.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia oraz wyborze opodatkowania opisanej transakcji nie zostało złożone w formie i w terminie wymaganym dla skuteczności oświadczenia, zgodnie z art. 43 ust. 10 pkt 2 ustawy. Zatem złożenie oświadczeń w akcie notarialnym sporządzonym przez notariusza z Kancelarii Notarialnej w (…) z dnia 30 sierpnia 2018 r. nie uprawnia stron transakcji do skorzystania z możliwości zrezygnowania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług VAT dla dostawy wskazanego w nim budynku, o którym mowa w art. 43 ust. 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Ponadto Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę we wniosku wyroków sądów administracyjnych tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element argumentacji Wnioskodawcy, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnej sprawy i co do zasady wiążą one stronę postępowania w konkretnych, indywidualnych sprawach, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Ponadto należy zauważyć, że wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opublikowany został w Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.

Również, publikator ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny wskazany we wniosku przez Wnioskodawcę, tj. (Dz. U. z 2016 r., poz. 93, z późn. zm .), jest nieprawidłowy. Obowiązujący tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2019 r., poz. 1145.

Informuje się również, że od dnia 1 stycznia 2019 r. obowiązuje art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, który stanowi że od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

  1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
  2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Ponadto od 1 września 2019 r. przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

  1. wybudowaniu lub
  2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj