Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.289.2019.1.AB
z 6 września 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2019 r. (data wpływu 8 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w sytuacji gdy Spółka z własnej inicjatywy obniży stawkę amortyzacji w stosunku do większości posiadanych środków trwałych ze stawek 10-20% do 0,01% począwszy od 1-go miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, lub też począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz czy w przypadku stosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej, możliwe jest z własnej inicjatywy podwyższenie uprzednio obniżonej stawki do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż wynikająca z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w sytuacji gdy Spółka z własnej inicjatywy obniży stawkę amortyzacji w stosunku do większości posiadanych środków trwałych ze stawek 10-20% do 0,01% począwszy od 1-go miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, lub też począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz czy w przypadku stosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej, możliwe jest z własnej inicjatywy podwyższenie uprzednio obniżonej stawki do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż wynikająca z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - wspólnikiem (komandytariuszem) Spółki z o.o. Sp.k. (dalej: „Spółka”) z siedzibą w D. Spółka jest podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. produkcja wyrobów metalowych, elementów o dowolnych kształtach wycinanych ze stali konstrukcyjnych na przecinarkach automatycznych, sterowanych numerycznie, a także gięcie blach, precyzyjna obróbka metali na maszynach konwencjonalnych oraz sterowanych numerycznie, a także spawanie oraz malowanie farbami ciekłymi i proszkowymi. Z punktu widzenia Polskiej Klasyfikacji Działalności, przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest działalność sklasyfikowana w grupie PKD 25.11.Z, produkcja konstrukcji metalowych i ich części, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. z 2007 r. nr 251, poz. 1885). Spółka działa na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) i korzysta przy tym z ulgi strefowej (zwolnienie z podatku dochodowego dochodów uzyskanych z działalności określonej w decyzji o wsparciu/zezwoleniu strefowym). Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje odpisów amortyzacyjnych od używanych w prowadzonej działalności środków trwałych przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. W stosunku do większości środków trwałych Spółka podjęła decyzję o obniżeniu wcześniej stosowanej stawki zgodnej z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych do stawki 0,01%. Spółka dokonała obniżenia stawki amortyzacji z początkiem 2018 r. Niewykluczone jest, iż w przyszłości Spółka zdecyduje podwyższyć obniżoną wcześniej stawkę amortyzacyjną w stosunku do tego samego środka trwałego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy Spółka może z własnej inicjatywy obniżyć stawkę amortyzacji w stosunku do większości posiadanych środków trwałych ze stawek 10-20% do 0,01% począwszy od 1-go miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, lub też począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, tym samym czy koszt amortyzacji będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki)?
  2. Czy w przypadku stosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej, możliwe jest z własnej inicjatywy podwyższenie uprzednio obniżonej stawki do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż wynikająca z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, tym samym, czy koszt amortyzacji będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w zyskach Spółki)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „Ustawa o CIT”), podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Interpretacja tego przepisu jednoznacznie wskazuje, iż podatnik ma prawo obniżyć zastosowaną stawkę amortyzacji. Doktryna wskazuje, iż uprawnienie do obniżenia stawki amortyzacyjnej wobec poszczególnych środków trwałych obejmuje także całkowite wstrzymanie odpisów amortyzacyjnych, tj. obniżenie stawki amortyzacyjnej do zera. Podatnicy mogą obniżać stawki dla poszczególnych środków trwałych, co oznacza, że można stosować obniżoną stawkę do wybranych środków trwałych, pozostałe zaś amortyzować według stawek z Wykazu. Obniżenia stawki podatnik dokonuje w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tj. w miesiącu rozpoczęcia amortyzacji. Zmiany stawek - co obejmuje zarówno obniżanie stawki, w tym dalsze obniżanie stawki uprzednio obniżonej, jak i podwyższanie, w tym powrót do stawki wskazanej w Wykazie stawek amortyzacyjnych - dokonuje się od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego (Komentarz do art. 16i CIT, red. Obońska 2019, wyd. 3/Godyń/Pomperski).

Wnioskodawca przytoczył również stanowisko sądów administracyjnych, np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 lutego 2009 r.,
sygn. akt I SA/Sz 607/08 w którym wskazano, iż według Sądu, pomniejszenie przychodu osiągniętego z działalności gospodarczej o koszty uzyskania tego przychodu jest uprawnieniem podatnika, a nie jego obowiązkiem. Podatnik może zadeklarować do odliczenia całość bądź część poniesionych kosztów, albo też całkiem zrezygnować z wykazywania kosztów, czyli nie korzystać z przysługującego mu uprawnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe stanowisko potwierdzają także Organy podatkowe, również w stosunku do podmiotów prowadzących działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2012 r., Znak: IPPB3/423-213/12-2/MS uznał, iż: ,,(...) Analogiczne zasady dotyczące zmiany obniżonych stawek amortyzacyjnych mogą być stosowane przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W odniesieniu do podatników, którzy dokonują odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie, ustawa o CIT nie zawiera żadnych wyłączeń o charakterze podmiotowym lub przedmiotowym, które ograniczałyby zastosowanie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT. Takich wyłączeń nie zawierają również inne przepisy regulujące działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej”.

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 marca 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.83.2017.1.KB również wskazuje, iż „(…) Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową. Wnioskodawca dokonał obniżenia stawek amortyzacji podatkowej dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby działalności prowadzonej na terenie SSE w stosunku do stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek, stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o CIT. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy może zastosować obniżone stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności na terenie SSE do dowolnego poziomu (w tym również do 0%), począwszy od miesiąca w którym te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych albo od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego (…). Reasumując, mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT Wnioskodawca ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnego poziomu w tym nawet do 0%.”

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca wskazał również interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia:

  • 22 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.587.2018.1.MBD, (…) Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 updop, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (z ww. zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu). (…) Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że stosując tzw. metodę liniową, na podstawie art. 16i ust. 5 updop miał prawo, począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego, do obniżenia stawek amortyzacyjnych do 0%.
  • 23 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.252.2018.1.BK, (…) W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie (przy założeniu, że nie będą wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustawy o PDOP). (…) W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do obniżenia stawki amortyzacji do 0.01% począwszy od 1-go miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, lub też począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, co potwierdza art. 16i ust. 5 ustawy CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy dot. pytania nr 2.

Art. 16i ust. 5 ustawy o CIT stanowi, iż podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jak wynika z powyższego przepisu o obniżenia stawki podatnik dokonuje w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tj. w miesiącu rozpoczęcia amortyzacji. Zmiany stawek - co obejmuje zarówno obniżanie stawki, w tym dalsze obniżanie stawki uprzednio obniżonej, jak i podwyższanie w tym powrót do stawki wskazanej w Wykazie stawek amortyzacyjnych - dokonuje się od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, (tak: Komentarz do art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, red. Obońska 2019, wyd. 3 Godyń/Pomperski).

Znajduje to również potwierdzenie w innym stanowisku doktryny, w którym wskazano, iż amortyzacja dokonywana jest przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik Nr 1 do Ustawy o CIT. W wykazie tym określono roczne stawki amortyzacji w stosunku do poszczególnych środków trwałych wraz z podaniem ich klasyfikacji, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, która określona została w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”) z 3 października 2015 r. (Dz.U. z 2016 r., poz. 1864). Stawki określone w tym wykazie mogą być, zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 16i Ustawy o CIT, stosowane w ich standardowej wysokości podwyższane lub obniżane (…). Podatnik może również zadecydować o stosowaniu stawki podwyższonej w trakcie amortyzowania danego środka trwałego lub o zaprzestaniu stosowania stawki podwyższonej i rozpoczęciu stosowania stawki standardowej z wykazu. Zmiana taka może być dokonana wyłącznie od pierwszego miesiąca roku podatkowego i również nie stanowi zmiany zasad amortyzacji, o której mowa jest w art. 15h ust. 2 Ustawy o CIT (tak: Komentarz do art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; red. Dmoch 2018 wyd. 7).

Znajduje to również potwierdzenie w innym stanowisku doktryny w którym wskazano, iż podatnik może wybrać opcję polegającą na dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc, co kwartał lub jednorazowo na koniec roku podatkowego. W następnym roku podatkowym podatnik dokonuje odpisów metodą degresywną lub linową, również przy zastosowaniu stawek amortyzacji podwyższonych lub obniżonych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 16i (tak: Komentarz do art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, red. Modzelewski 2019 wyd. 14).

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe potwierdza także dorobek orzeczniczy w którym wskazuje się na możliwość podwyższenia lub obniżenia stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o CIT), a mianowicie Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 556/18 (dotyczący podatku CIT), w którym Sąd stwierdził, że wysokość odpisów amortyzacyjnych bezpośrednio przekłada się zatem na podstawę opodatkowania, a w konsekwencji - na wysokość zobowiązania podatkowego. Ustawodawca zezwala również na podwyższenie, bądź obniżenie stawek przez podatników stosujących metodę liniową.

Potwierdza to również inne orzeczenie, tj. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego siedzibą w Łodzi z dnia 17 maja 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 401/11, zgadzający się ze stanowiskiem podatnika, iż (…) ani powyższe unormowania zawarte w art. 16i Ustawy o CIT, ani też inne przepisy nie wyłączają możliwości zmiany obniżonych stawek amortyzacyjnych. Jedyne granice jakie ustalił ustawodawca dotyczą maksymalnej wysokości stawki oraz tego od jakiej chwili nowa stawka znajduje zastosowanie. Zmiana stawki może w szczególności polegać na jej podwyższeniu, przy czym, podwyższenie nie musi wcale oznaczać powrotu do pierwotnej wysokości przewidzianej w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zastosowanie stawki obniżonej (art. 16 ust. 5 Ustawy o CIT) nie wyklucza również jej podwyższenia z zastosowaniem wskaźników o których mowa w art. 16i ust. 2 Ustawy o CIT. Maksymalne granice stawek podwyższonych określa wspomniany art. 16i ust. 2, natomiast zasady na jakich można dokonać takiej operacji na stawkach amortyzacyjnych określają ust. 3-4 i 6 tego artykułu. (…) Podatnik może zatem podwyższyć poprzednio obniżone na podstawie art. 16i ust. 5 Ustawy o CIT stawki, dotyczące środków trwałych określonych w art. 16i ust. 2 Ustawy o CIT, od razu do maksymalnej ich wysokości wskazanej w tym przepisie, tj. do stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych, powiększonych o odpowiedni współczynnik wymieniony w ust. 2 art. 16i Ustawy o CIT. Sąd w uzasadnieniu kontynuował, że (…) za powyższą interpretacją art. 16i Ustawy o CIT przemawia nie tylko wykładnia gramatyczna wspomnianych unormowań ale również wykładnia celowościowa. Jeżeli bowiem ustawodawca przewidział wprost, że w stosunku do enumeratywnie wymienionych środków trwałych dopuszczalne jest podwyższanie stawek amortyzacyjnych w stosunku do wielkości zawartych w wykazie stawek amortyzacyjnych, to sprzeczne z intencją ustawodawcy byłoby ograniczenie tego uprawnienia podatnikom którzy uprzednio obniżyli wysokość stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16i ust. 5 Ustawy o CIT, a następnie zdecydowali się te stawki podwyższyć.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe stanowisko potwierdzają również wydawane przez organy podatkowe interpretacje indywidualne. Podkreślić należy, iż interpretacje te dotyczą również podatników korzystających z preferencji podatkowych działania w strefie ekonomicznej.

W interpretacji indywidualnej z dnia 9 lipca 2011 r., Znak: ITPB3/423-225b/11/PST, w kwestii zapytania podatnika, który prowadzi działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej Organ potwierdził powyższe stanowiska a mianowicie ,,(…) podwyższenie wcześniej obniżonej stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma prawo na wyżej wymienionych zasadach do dowolnego podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z wykazu stawek amortyzacyjnych.”

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca wskazał również interpretacje indywidualne wydane przez:

  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 lutego 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-863/15/JW „(…) podatnik przy zachowaniu terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, może dokonać podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową. Podwyższenia tego Wnioskodawca może dokonać zarówno dla wybranych, jak i wszystkich środków trwałych, przy czym wysokość podwyższenia może zostać zindywidualizowana dla poszczególnych środków trwałych, których stawka uprzednio została obniżona. Wysokość podwyższenia zaś ograniczona jest poziomem stawek ustalonym w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (zał. nr 1 do ustawy o CIT).”
  • Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 kwietnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.52.2019.2.BM „(…) Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT pomimo, że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (z ww. zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu).” Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna z dnia 6 marca 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.83.2017.1.KB.
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 maja 2016 r., Znak: IPPB3/4510-210/16-2/EZ „(…) Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego przepisu wynika, iż dla środków trwałych wprowadzonych już do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podatnika CIT zmiany stawek amortyzacyjnych - co obejmie zarówno obniżanie stawki, w tym dalsze obniżanie stawki uprzednio obniżonej, jak i jej podwyższanie w tym powrót do stawki wskazanej w Wykazie stawek amortyzacyjnych - dokonywać się powinno od pierwszego miesiąca wybranego przez podatnika CIT roku podatkowego). Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, po obniżeniu stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w pytaniu 1, Wnioskodawca będzie miał możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych przejętych przez Wnioskodawcę w wyniku połączenia Wnioskodawcy ze Spółką przejmowaną do wysokości wynikającej z Załącznika nr 1 do Ustawy CIT (Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych), od pierwszego miesiąca dowolnego wybranego przez Wnioskodawcę roku podatkowego następującego po jego roku podatkowym od początku którego dokonał obniżenia stawek amortyzacyjnych dla tych środków trwałych.”
  • Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 października 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-801/14/IZ „(...) Zatem, powołany w zdaniu poprzednim przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy, a następnie jej podwyższenia. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma on w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (…). Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT pomimo, że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może on, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, bądź podwyższyć uprzednio obniżoną stawkę począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ponadto, przy podwyższaniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych należy pamiętać, że górną granicę tego podwyższenia stanowi Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych.”

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacji nie przekraczając wartości maksymalnej stawki, wynikającej z Wykazu stawek, tym samym koszt amortyzacji będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach są one wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych oraz sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj