Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.409.2019.1.IP
z 5 września 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy darowizna niezabudowanych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy darowizna niezabudowanych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym jako podatnik VAT czynny. Zgłoszenie rejestracyjne złożone zostało w dniu 20 stycznia 2000 r. w Urzędzie Skarbowym. Gmina jest właścicielem:

1. Nieruchomości niezabudowanej, oznaczonej działką nr 116 o pow. 0,0400 ha, stanowiącą rów melioracyjny, sklasyfikowaną w ewidencji gruntów użytkiem W – rowy, dla której prowadzona jest księga wieczysta w Sądzie Rejonowym. Gmina nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze komunalizacji, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 26 stycznia 2015 r. Przedmiotową decyzją Wojewoda stwierdził nabycie przez Gminę z mocy prawa, nieodpłatnie, z dniem 27 maja 1990 r. mienia Skarbu Państwa stanowiącego własność działki oznaczonej nr 116 w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, z późn. zm.).
2. Nieruchomości niezabudowanej, oznaczonej działką nr 133/1 o pow. 0,0099 ha, stanowiącą rów melioracyjny, sklasyfikowaną w ewidencji gruntów użytkiem W – rowy, dla której prowadzona jest księga wieczysta w Sądzie Rejonowym. Gmina nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze komunalizacji, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 26 stycznia 2015 r. Przedmiotową decyzją Wojewoda stwierdził nabycie przez Gminę z mocy prawa, nieodpłatnie, z dniem 27 maja 1990 r. mienia Skarbu Państwa stanowiącego własność działki oznaczonej nr 133/1 w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, z późn. zm.).
3. Nieruchomości niezabudowanej, oznaczonej działkami nr: 117/6 o pow. 0,1236, 117/70 o pow. 0,0012 ha i 117/21 o pow. 0,1268, stanowiącymi drogi gruntowe, sklasyfikowane w ewidencji gruntów użytkiem dr – droga, dla której prowadzona jest księga wieczysta w Sądzie Rejonowym. Przedmiotowe działki Gmina nabyła na podstawie decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia 8 marca 1995 r. Na podstawie art. 10 ust. 1, 3 i 5 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r., Nr 30, poz. 127), w dniu 8 marca 1995 r. wydana została przez Kierownika Urzędu Rejonowego decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa, która stała się ostateczna z dniem 10 marca 1995 r. Zgodnie z art. 10 ust. 5 przedmiotowej ustawy, grunty wydzielone pod budowę ulic z nieruchomości objętej na wniosek właściciela podziałem przechodzą na własność gminy z dniem, w którym decyzja o podziale stała się ostateczna. W wyniku podziału wydzielone zostały działki oznaczone nr 117/6, 117/7, 117/21 przeznaczone pod budowę ulicy, które przeszły na własność Gminy bez odszkodowania.
4. Nieruchomości niezabudowanej, oznaczonej działką nr 93 o pow. 0,1600 ha, stanowiącej drogę gruntową, sklasyfikowaną użytkiem dr – droga oraz działkami nr: 90 o pow. 0,3900 ha, 99 o pow. 0,1700 ha i 1090 pow. 0,1700 ha, stanowiącymi rowy melioracyjne, sklasyfikowane w ewidencji gruntów użytkiem W – rowy, dla której prowadzona jest księga wieczysta w Sądzie Rejonowym. Gmina nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze komunalizacji, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 28 lipca 2016 r. Przedmiotową decyzją Wojewoda stwierdził nabycie przez Gminę z mocy prawa, nieodpłatnie, z dniem 27 maja 1990 r. mienia Skarbu Państwa stanowiącego własność działek oznaczonych nr 93, 90, 99, 109 w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, z późn. zm.).
   
   

Przedmiotowe nieruchomości stanowiące rowy melioracyjne oraz nieutwardzone drogi gruntowe położone są aktualnie na terenie gminy. Powyższe związane jest ze zmianą granicy gminy W. poprzez przyłączenie obszarów wsi z Gminy.

Rada Gminy w dniu 28 marca 2019 r. podjęła uchwałę w sprawie darowizny nieruchomości na rzecz Gminy. Wartość nieruchomości określona została na podstawie operatów szacunkowych wyceny nieruchomości sporządzonych dnia 13 lutego 2019 r. przez rzeczoznawcę majątkowego i wynosi:

• dla działki nr 116 wartość rynkowa wynosi 700,00 zł,
• dla działki nr 109 wartość rynkowa wynosi 2.700,00 zł,
• dla działki nr 93 wartość rynkowa wynosi 2.800,00 zł,
• dla działki nr 99 wartość rynkowa wynosi 2.700,00 zł,
• dla działki nr 90 wartość rynkowa wynosi 6.000,00 zł,
• dla działki nr 133/1 wartość rynkowa wynosi 90,00 zł,
• dla działek nr 117/6, 117/7, 117/21 wartość rynkowa wynosi 67.300,00 zł.
  
  

Powyższe wartości rynkowe nieruchomości stanowią kwoty netto.

Dla przedmiotowych działek brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy.

Zgodnie z obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. nieruchomości (działki nr 116, 133/1) oraz (działki nr 109, 93, 99, 90) przeznaczone są jako użytki rolne. Natomiast działki oznaczone nr 117/6, 117/7 i 117/21 przeznaczone są jako teren zabudowy wiejskiej (stan istniejący).

Dla wyżej wymienionych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy, czy też decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Działki stanowiące rowy służą melioracji. Drogi gruntowe umożliwiają publicznie dostępną komunikację, stanowią drogi dojazdowe do nieruchomości. Drogi nie zostały zaliczone do kategorii dróg gminnych.

Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina nie poniosła wydatków na ulepszenie przedmiotowych nieruchomości. Nieruchomości nie były udostępniane przez Gminę w sposób odpłatny bądź nieodpłatny na rzecz jakiegokolwiek podmiotu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonanie przez Gminę darowizny nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 w związku z tym, że Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym podatnik VAT czynny, dokonując darowizny nieruchomość, nie powinien doliczyć do niej podatku VAT zawierając umowę darowizny.

W ocenie Gminy, przedmiotowa czynność cywilnoprawna polegająca na przekazaniu w drodze darowizny wyżej opisanych nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, bowiem nie spełnia przesłanek do uznania jej za nieodpłatne przekazanie towarów, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego przekazanie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Niemniej jednak ustawodawca przewidział od powyższej reguły wyjątek, który został zawarty w art. 7 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
• wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie praw do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu, wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Powyższe oznacza, że darowiznę uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem, importem lub wytworzeniem.

W konsekwencji, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów, w tym również darowizny – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel na który zostały one przekazane (darowane).

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika zatem, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Darowizna nieruchomości jest czynnością cywilnoprawną, a zatem dla tej czynności Gmina występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Organy oraz urzędy administracji publicznej działają bowiem w charakterze podatników, gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań, a także wówczas, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach ich zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych (wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 14 marca 2019 r., sygn. akt I SA/Go 482/18).

Z powołanych przepisów wynika, że dokonanie dostawy towaru poprzez zawarcie umowy darowizny nieruchomości w formie aktu notarialnego nieruchomości, a więc czynności cywilnoprawnej, wyklucza zastosowanie względem Gminy art. 15 ust. 6 ustawy. Wobec powyższego, darowizna nastąpi w ramach działalności gospodarczej – o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy – a sama Gmina wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT.

Niemniej czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie spełnia przesłanek do uznania jej za nieodpłatne przekazanie towarów o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy, ze względu na fakt, że Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości.

Zdaniem Gminy, darowizna tych nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem nie stanowi ona darowizny, od której Gminie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego dostawa, co do zasady, jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W związku z powyższym, sprzedaż własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątek, który został zawarty – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Stosownie do brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
• wszelkie inne darowizny,

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazywanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części. Powyższe oznacza, że darowiznę towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

W konsekwencji, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Natomiast stosownie do treści art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Jak wynika z powyższego, darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Zatem, z uwagi na fakt, że darowizna wskazanych w opisie sprawy nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie natomiast publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym jako podatnik VAT czynny. Zgłoszenie rejestracyjne złożone zostało w dniu 20 stycznia 2000 r. w Urzędzie Skarbowym. Gmina jest właścicielem:

1. Nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej rów melioracyjny, sklasyfikowanej w ewidencji gruntów użytkiem W – rowy. Gmina nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze komunalizacji, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 26 stycznia 2015 r. Przedmiotową decyzją Wojewoda stwierdził nabycie przez Gminę z mocy prawa, nieodpłatnie, z dniem 27 maja 1990 r. mienia Skarbu Państwa stanowiącego własność działki w trybie art. 5 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych.
2. Nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej rów melioracyjny, sklasyfikowanej w ewidencji gruntów użytkiem W – rowy. Gmina nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze komunalizacji, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 26 stycznia 2015 r. Przedmiotową decyzją Wojewoda stwierdził nabycie przez Gminę z mocy prawa, nieodpłatnie, z dniem 27 maja 1990 r. mienia Skarbu Państwa stanowiącego własność działki w trybie art. 5 ust. 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych.
3. Nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej drogi gruntowe, sklasyfikowane w ewidencji gruntów użytkiem dr – droga. Przedmiotowe działki Gmina nabyła na podstawie decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia 8 marca 1995 r. Na podstawie art. 10 ust. 1, 3 i 5 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, w dniu 8 marca 1995 r. wydana została przez Kierownika Urzędu Rejonowego decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa, która stała się ostateczna z dniem 10 marca 1995 r. Zgodnie z art. 10 ust. 5 przedmiotowej ustawy, grunty wydzielone pod budowę ulic z nieruchomości objętej na wniosek właściciela podziałem przechodzą na własność gminy z dniem, w którym decyzja o podziale stała się ostateczna. W wyniku podziału wydzielone zostały działki przeznaczone pod budowę ulicy, które przeszły na własność Gminy bez odszkodowania.
4. Nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej drogę gruntową, sklasyfikowaną użytkiem dr – droga oraz działkami stanowiącymi rowy melioracyjne, sklasyfikowane w ewidencji gruntów użytkiem W – rowy. Gmina nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze komunalizacji, na podstawie decyzji Wojewody z dnia 28 lipca 2016 r. Przedmiotową decyzją Wojewoda stwierdził nabycie przez Gminę z mocy prawa, nieodpłatnie, z dniem 27 maja 1990 r. mienia Skarbu Państwa stanowiącego własność działek w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych.
   
   

Przedmiotowe nieruchomości stanowią rowy melioracyjne oraz nieutwardzone drogi gruntowe. Rada Gminy w dniu 28 marca 2019 r. podjęła uchwałę w sprawie darowizny nieruchomości na rzecz Gminy. Wartość nieruchomości określona została na podstawie operatów szacunkowych wyceny nieruchomości sporządzonych dnia 13 lutego 2019 r. przez rzeczoznawcę majątkowego. Dla przedmiotowych działek brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy. Zgodnie z obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, nieruchomości przeznaczone są jako użytki rolne i jako teren zabudowy wiejskiej (stan istniejący). Dla wyżej wymienionych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy, czy też decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Działki stanowiące rowy służą melioracji. Drogi gruntowe umożliwiają publicznie dostępną komunikację, stanowią drogi dojazdowe do nieruchomości. Drogi nie zostały zaliczone do kategorii dróg gminnych. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina nie poniosła wydatków na ulepszenie przedmiotowych nieruchomości. Nieruchomości nie były udostępniane przez Gminę w sposób odpłatny bądź nieodpłatny na rzecz jakiegokolwiek podmiotu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy darowizna niezabudowanych działek, o których mowa w opisie sprawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy, wskazać należy, że przedmiotowa czynność darowizny nieruchomości będących własnością Gminy na rzecz Gminy W. co do zasady mieścić się będzie w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że czynność ta będzie czynnością cywilnoprawną, która za przedmiot będzie miała – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – towar, i w wyniku której nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel. Jednakże z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych nieruchomości. Zatem w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania towaru (niezabudowanych nieruchomości) za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów.

Podsumowując, darowizna niezabudowanych nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, a tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.