Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.344.2019.3.EC
z 30 sierpnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2019 r. (data wpływu 21 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2019 r. (data wpływu 22 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

  • zakwalifikowania do źródła przychodu z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskanej ceny sprzedaży udziału w nieruchomości oraz niewystąpienia przychodu z tego tytułu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
  • opodatkowania odsetek wynikających z opóźnienia w płatności ceny sprzedaży udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 5 lipca 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.326.2019.1.EC, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 5 lipca 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 lipca 2019 r.), zaś w dniu 22 lipca 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 17 lipca 2019 r. (nadane w dniu 17 lipca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 20 grudnia 2006 r. nabył wraz z żoną na współwłasność, w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej, udział wynoszący 4/25 w nieruchomości gruntowej (dalej zwany jako: Nieruchomość), składającej się z działek o łącznej powierzchni 3,0813 ha. Nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego Wnioskodawcy i Jego żony na podstawie umowy kupna. Nieruchomość nie stanowiła przedmiotu najmu, użyczenia ani dzierżawy. Ponadto, nie była również związana z wykonywaniem działalności, której przedmiotem byłoby kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.

W dniu 23 lutego 2016 r. Wnioskodawca wraz z żoną na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego (dalej jako: Umowa) dokonał sprzedaży Nieruchomości w następujący sposób:

  • 2/25 posiadanych udziałów w Nieruchomości (dalej jako: Działka 1) na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Kupujący 1);
  • 2/25 posiadanych udziałów w Nieruchomości (dalej jako: Działka 2) na rzecz osoby fizycznej (dalej jako: Kupujący 2).

Wnioskodawca wraz z żoną dokonał odpłatnego zbycia Nieruchomości po upływie 10 lat od dnia jej nabycia. Sprzedaż nastąpiła z majątku prywatnego Wnioskodawcy i Jego żony. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej.

Na podstawie Umowy Kupujący 1 oraz Kupujący 2 (dalej łącznie również jako: Kupujący) zobowiązali się do uiszczenia ceny nabycia Działki 1 i Działki 2 na rzecz Wnioskodawcy do dnia 23 lutego 2017 r., przelewem na rachunek bankowy. W Umowie zastrzeżono, że w przypadku opóźnienia w uregulowaniu należności, płatność zostanie dokonana przez Kupujących wraz z ustawowymi odsetkami. W Umowie zastrzeżono również termin naliczania odsetek liczony od dnia 24 lutego 2017 r. do dnia faktycznej zapłaty. Kupujący planowali rozpoczęcie inwestycji na Nieruchomości.

Po upływie pewnego czasu od zakupu Działki 1, Kupujący 1 ogłosił upadłość przedsiębiorstwa. Kupujący 2 rozpoczął budowę jednego budynku wielorodzinnego na Działce 2, a następnie wstrzymał prace budowlane. Kupujący nie uregulowali płatności za zakup Nieruchomości w terminie. Ze względu na brak uregulowania płatności należnej Wnioskodawcy, Wnioskodawca zwrócił się do komornika o wyegzekwowanie od Kupujących zaległych środków pieniężnych. Dokonanie zapłaty za Działkę 1 wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku Kupującego 1 nastąpiło z dniem 6 listopada 2018 r.

Natomiast w odniesieniu do Kupującego 2, Wnioskodawca wyraził zgodę na obniżenie kwoty odsetek o 25% oraz rozłożenie płatności na dwie raty. W pierwszej transzy, w dniu 27 kwietnia 2018 r., Kupujący 2 wypłacił na rzecz Wnioskodawcy 400 000 zł. Uregulowanie pozostałej części należności nastąpiło z dniem 5 października 2018 r.

W związku z powyższym pomimo tego, że sprzedaż Działek 1 i 2 nastąpiła w 2016 r., Wnioskodawca otrzymał całkowitą należność (cena sprzedaży i odsetki) za zbywaną Nieruchomość dopiero w 2018 r.

Odsetki otrzymane w związku z opóźnieniem w płatności za Nieruchomość, były bezpośrednio związane z przychodem z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę. Wraz z uregulowaniem środków pieniężnych należnych w związku ze sprzedażą Nieruchomości, Wnioskodawca z żoną i Kupujący zawarli akty notarialne potwierdzające zapłatę należności i zniesienie zabezpieczenia hipotecznego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca nadmienia, że nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego żony, ponieważ między Wnioskodawcą i Jego żoną istnieje ustawowa wspólność małżeńska. Wnioskodawca chciał wskazać, że jest to majątek prywatny małżonków, niezwiązany w żaden sposób z działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej. Zbycie udziałów w nieruchomości nie nastąpiło w ramach wykonywania działalności gospodarczej. Sprzedaż w 2016 r. udziałów w nieruchomości dotyczyła wydzielonych działek z nieruchomości nabytej w 2006 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

  1. Czy przychód ze sprzedaży Nieruchomości obejmujący cenę Nieruchomości wraz z ustawowymi odsetkami wynikającymi z opóźnienia w płatności, stanowi dla Wnioskodawcy przychód z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), a co za tym idzie w związku ze sprzedażą Nieruchomości po upływie 5 lat od dnia jej nabycia przychód ten nie podlega opodatkowaniu?
  2. Czy opisane w stanie faktycznym ustawowe odsetki wynikające z opóźnienia w płatności stanowią dla Wnioskodawcy odrębne źródło przychodu, a zatem na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są przychodem z kapitałów pieniężnych?

Zdaniem Wnioskodawcy (w odniesieniu do pytania nr 1), przychód ze sprzedaży Nieruchomości obejmujący cenę Nieruchomości wraz z ustawowymi odsetkami wynikającymi z opóźnienia w płatności, stanowi dla Wnioskodawcy przychód z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie w związku ze sprzedażą Nieruchomości po upływie 5 lat od dnia jej nabycia przychód ten nie podlega opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52 c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów znajduje się w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego odrębnymi źródłami przychodów są:

  1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
  2. działalność wykonywana osobiście;
  3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
  4. działy specjalne produkcji rolnej;
  5. (uchylony)
  6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
  7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c);
  8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
    1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
    2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
    3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
    4. innych rzeczy,
    -jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku,
    8a) działalność prowadzona przez zagraniczną jednostkę kontrolowaną;
    8b) niezrealizowane zyski, o których mowa w art. 30da.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu podatnika jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży stanowią Działki 1 i 2, a więc grunty. Należy przy tym podkreślić, że jednolita linia interpretacyjna Organów podatkowych w tym zakresie potwierdza, że przepis ten ma zastosowanie również do gruntów.

Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia gruntu lub jego części oraz udziału w gruncie nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

  • odpłatne zbycie gruntu nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz,
  • zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z dyspozycji powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, nie zalicza się również przychodów z odpłatnego zbycia m.in. gruntu lub udziału w gruncie - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez działalność gospodarczą rozumie się działalność zarobkową:

  1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
  2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
  3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wnioskodawca zbywając Działki 1 i 2, podejmował działania w zakresie racjonalnego gospodarowania prawem własności. Sprzedaż nie spełniała cech charakterystycznych dla transakcji zorganizowanych.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, Nieruchomość została zakupiona do majątku prywatnego Wnioskodawcy i Jego żony - nie była traktowana przez Wnioskodawcę jako towar handlowy. W chwili nabycia Działek 1 i 2 Wnioskodawca nie planował przeznaczyć ich do dalszej odsprzedaży, o czym świadczy dziesięcioletni okres posiadania Nieruchomości. Dokonana transakcja nie wykazywała takich cech jak powtarzalność, regularność, czy też stabilność działań.

Wnioskodawca zbywając Nieruchomość realizował czynności związane z zarządem majątkiem prywatnym i wykonywaniem przysługującego prawa własności.

Nadto, Nieruchomość nie stanowiła składnika majątku rzeczowego żadnego przedsiębiorstwa, jak również nie była wpisana do ewidencji środków trwałych. Nieruchomość nie była także wykorzystywana w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Nieruchomość została zbyta z majątku prywatnego Wnioskodawcy i Jego żony. Ponadto, Wnioskodawca raz jeszcze wskazuje, że nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość w żadnym stopniu nie była więc związana z wykonywaniem działalności gospodarczej, a w szczególności takiej działalności, której przedmiotem byłoby kupno i sprzedaż nieruchomości na rachunek własny. Jednocześnie Nieruchomość nie stanowiła przedmiotu najmu, użyczenia ani dzierżawy.

Odnosząc treść art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do dokonanej przez Wnioskodawcę sprzedaży Nieruchomości, nie ulega wątpliwości, że warunki wynikające z tego przepisu nie zostały spełnione, a co za tym idzie do sprzedaży Działek 1 i 2 nie doszło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży Działek 1 i 2 w 2016 r., a więc po upływie 10 lat od chwili nabycia. Nie ulega zatem wątpliwości, że sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiła z zachowaniem warunku, stanowiącego o konieczności dokonania zbycia po upływie 5 lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia.

Co do zasady, biorąc pod uwagę treść art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W przypadku Wnioskodawcy nie znajdą zastosowania regulacje wskazane w art. 30e ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które wskazują, że powyższe przepisy nie mają zastosowania, jeżeli:

  • budowa i sprzedaż budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych oraz sprzedaż gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów są przedmiotem działalności gospodarcze podatnika;
  • przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw stanowi przychód z działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1.

Powyższe przepisy nie dotyczą Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca w ogóle nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Źródłem przychodu ze sprzedaży Nieruchomości, zdaniem Wnioskodawcy, będzie więc odpłatne zbycie. Takie samo będzie również źródło przychodu odsetek, które obok ceny sprzedaży Działki 1 i Działki 2, stanowią należność otrzymaną przez Wnioskodawcę w związku ze zbyciem Nieruchomości.

Wnioskodawca dokonując odpłatnego zbycia nie miał uzasadnionych podstaw, aby podejrzewać, że nie uzyska kwoty należnej do zapłaty przez Kupujących w terminie. Niemniej jednak, dla zabezpieczenia swoich interesów, Wnioskodawca zastrzegł w Umowie konieczność zapłaty odsetek w przypadku opóźnienia w realizacji płatności. Zatem, na finalną cenę Działki 1 i Działki 2 składała się kwota główna oraz określone w Umowie odsetki ustawowe należne w razie zwłoki.

Odsetki od nieterminowej zapłaty ceny miały charakter ściśle akcesoryjny w stosunku do głównej należności na rzecz Wnioskodawcy, jaką była cena nabycia Działki 1 i Działki 2 sprzedawanych odpowiednio na rzecz Kupującego 1 i Kupującego 2. Gdyby Kupujący wypełnili ciążące na nich zobowiązanie do zapłaty, Wnioskodawca nie nabyłby środków pieniężnych wynikających z odsetek ustawowych. Byt prawny odsetek był więc uzależniony od istnienia świadczenia głównego  jakim była cena nabycia Działek 1 i 2, która jest nierozerwalnie związana ze świadczeniem akcesoryjnym. Skoro więc źródłem przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę było odpłatne zbycie, takie samo źródło należy przypisać odsetkom, które nie powstałyby bez istnienia świadczenia głównego.

W przypadku Kupującego 1, Wnioskodawca otrzymał zapłatę ceny za Działkę 1 wraz z należnymi odsetkami dopiero w dniu 6 listopada 2018 r. Odsetki te stanowiły element świadczenia głównego, a więc ceny Działki 1 sprzedawanej na rzecz Kupującego 1.

W odniesieniu do zaległości po stronie Kupującego 2, Wnioskodawca zgodził się rozłożyć na raty należność konieczną do zapłaty. Co więcej, Wnioskodawca zmierzając do jak najszybszego załatwienia sprawy, przystał na prośbę Kupującego 2 i wyraził zgodę na pomniejszenie wysokości odsetek o 25%. Celem Wnioskodawcy było bowiem uzyskanie środków należnych z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości z jak najmniejszym opóźnieniem. Wnioskodawca nie dążył przy tym do uzyskania jak najwyższych odsetek z tego tytułu  a jedynie oczekiwał wypełnienia obowiązku zapłaty w związku ze sprzedażą Nieruchomości na rzecz Kupujących.

W pierwszej transzy, w dniu 27 kwietnia 2018 r., Kupujący 2 wypłacił na rzecz Wnioskodawcy 400 000 zł. Uregulowanie pozostałej części należności nastąpiło z dniem 5 października 2018 r. Zatem całość należnego świadczenia w związku z odpłatnym zbyciem Działki 2 na rzecz Kupującego 2, Wnioskodawca uzyskał w październiku 2018 r.

Mimo zbycia Nieruchomości w 2016 r. Wnioskodawca otrzymał więc należne z tego tytułu wynagrodzenie dopiero w 2018 r.

Ze względu na fakt, że odsetki są ściśle związane ze świadczeniem głównym, w ocenie Wnioskodawcy dzielą one los źródła przysporzenia powstałego na skutek sprzedaży Nieruchomości. Odsetki te nie powstałyby, gdyby po stronie Kupujących nie istniał obowiązek zapłaty ceny Działek 1 i 2 na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym przychód ze sprzedaży Nieruchomości, obejmujący cenę Nieruchomości wraz z odsetkami wynikającymi z opóźnienia w płatności stanowi przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca zbywając Nieruchomość nie działał w wykonywaniu działalności gospodarczej, a sprzedaż nastąpiła po upływie pięciu lat od daty jej nabycia, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, w odniesieniu do pytania nr 2), opisane w stanie faktycznym ustawowe odsetki wynikające z opóźnienia w płatności, stanowią dla Wnioskodawcy odrębne źródło przychodu, a zatem na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są przychodem z kapitałów pieniężnych. Odsetki stanowiły przysporzenie po stronie Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odrębnym źródłem przychodów są określone w punkcie 7 tego przepisu: kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Zatem, za przychód z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych nie jest uznawane odpłatne zbycie praw majątkowych takich jak:

  1. nieruchomość lub jej część oraz udział w nieruchomości,
  2. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Uzyskane przez Wnioskodawcę odsetki stanowiły czysty majątek w postaci zasobów pieniężnych, który spowodował powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu. Wnioskodawca nie uzyskał otrzymanych z tytułu odsetek środków pieniężnych w ramach działalności gospodarczej. Powstanie odsetek było spowodowane nieterminowym otrzymaniem należności z tytułu sprzedaży Nieruchomości. Ponadto, otrzymanie przez Wnioskodawcę odsetek w żadnej mierze nie stanowiło odszkodowania ani rekompensaty, a jedynie  realizację przez Kupujących zobowiązania, wynikającego z zapisów Umowy.

Kupujący dokonując zapłaty odsetek z tytułu nieuiszczenia w terminie należności za zakup Działki 1 i Działki 2, realizowali zobowiązanie o charakterze pieniężnym. Na skutek takich działań obok należności głównej, którą była cena sprzedaży, po stronie Wnioskodawcy powstało przysporzenie wynikające z odsetek.

Podsumowując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy opisane w stanie faktycznym ustawowe odsetki wynikające z opóźnienia w płatności, stanowią dla Wnioskodawcy odrębne źródło przychodu, a zatem na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są przychodem z kapitałów pieniężnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

  • zakwalifikowania do źródła przychodu z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskanej ceny sprzedaży udziału w nieruchomości oraz niewystąpienia przychodu z tego tytułu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe,
  • opodatkowania odsetek wynikających z opóźnienia w płatności – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ww. ustawy).

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości lub wymienionych praw decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 20 grudnia 2006 r. nabył wraz z żoną na współwłasność, w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej, udział wynoszący 4/25 w nieruchomości gruntowej, składającej się z działek o łącznej powierzchni 3,0813 ha. Nieruchomość została nabyta do majątku prywatnego Wnioskodawcy i Jego żony na podstawie umowy kupna. Nieruchomość nie stanowiła przedmiotu najmu, użyczenia ani dzierżawy. Ponadto, nie była również związana z wykonywaniem działalności, której przedmiotem byłoby kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Nabyta nieruchomość stanowiła majątek prywatny małżonków. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była również wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej.

W dniu 23 lutego 2016 r. Wnioskodawca wraz z żoną na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego dokonał sprzedaży Nieruchomości w następujący sposób:

  • 2/25 posiadanych udziałów w Nieruchomości (Działka 1) na rzecz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Kupujący 1);
  • 2/25 posiadanych udziałów w Nieruchomości (Działka 2) na rzecz osoby fizycznej (dalej jako: Kupujący 2).

Na podstawie ww. umowy sprzedaży Kupujący 1 i Kupujący 2, zobowiązali się do uiszczenia ceny nabycia Działki 1 i Działki 2 na rzecz Wnioskodawcy do dnia 23 lutego 2017 r., przelewem na rachunek bankowy. W Umowie zastrzeżono, że w przypadku opóźnienia w uregulowaniu należności, płatność zostanie dokonana przez kupujących wraz z ustawowymi odsetkami. W Umowie zastrzeżono również termin naliczania odsetek: liczony od dnia 24 lutego 2017 r., do dnia faktycznej zapłaty. Kupujący planowali rozpoczęcie inwestycji na Nieruchomości. Po upływie pewnego czasu od zakupu Działki 1, jeden z kupujących ogłosił upadłość przedsiębiorstwa. Kupujący 2 rozpoczął budowę jednego budynku wielorodzinnego na Działce 2, a następnie wstrzymał prace budowlane. Kupujący nie uregulowali płatności za zakup Nieruchomości w terminie. Ze względu na brak uregulowania płatności należnej Wnioskodawcy, Wnioskodawca zwrócił się do komornika o wyegzekwowanie od Kupujących zaległych środków pieniężnych. Dokonanie zapłaty za Działkę 1 wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku Kupującego 1, nastąpiło z dniem 6 listopada 2018 r. Natomiast w odniesieniu do Kupującego 2, Wnioskodawca wyraził zgodę na obniżenie kwoty odsetek o 25% oraz rozłożenie płatności na dwie raty. W pierwszej transzy, w dniu 27 kwietnia 2018 r., Kupujący 2 wypłacił na rzecz Wnioskodawcy 400 000 zł. Uregulowanie pozostałej części należności nastąpiło z dniem 5 października 2018 r. Wnioskodawca otrzymał całkowitą należność (cena sprzedaży i odsetki) za zbywaną Nieruchomość dopiero w 2018 r. Odsetki otrzymane w związku z opóźnieniem w płatności za Nieruchomość, były bezpośrednio związane z przychodem z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę. Odpłatne zbycie nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 wskazanej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków (art. 33 pkt 2 Kodeksu).

Z kolei, w myśl art. 35 Kodeksu w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Dopełnieniem powyższych regulacji jest art. 43 § 1 Kodeksu stanowiący, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zasada ta ma istotne znaczenie w sytuacji ustania ustawowej wspólności majątkowej.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe (art. 155 § 2 ww. Kodeksu).

Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ww. Kodeksu. Umowa sprzedaży uregulowana została w art. 535 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Podkreślić należy, że sprzedaż w rozumieniu cywilnoprawnym ma charakter umowy wzajemnej, do której odnosi się wyrażona w art. 488 Kodeksu cywilnego, zasada jednoczesnego wykonania świadczeń, tj. przeniesienia własności rzeczy lub praw i zapłacenia sprzedawcy ceny. Jednakże przepis ten przewiduje również wyjątki, z których najważniejsze znaczenie ma umowa pomiędzy stronami, albowiem w granicach zasady swobody umów strony mogą, np. ustalić termin i sposób zapłaty. Stosownie bowiem do treści art. 3531 Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Biorąc pod uwagę powyższe, przychód z nienastępującej w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaży dokonanej w dniu 23 lutego 2016 r., udziału 2/25 w nieruchomości stanowiącej Działkę 1 i udziału 2/25 w nieruchomości stanowiącej Działkę 2, nabytych przez Wnioskodawcę w dniu 20 grudnia 2006 r. do wspólności majątkowej małżeńskiej, nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w wyżej powołanym przepisie.

Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono „inne źródła”.

Natomiast w myśl wskazanego we wniosku art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Ustawodawca sformułował bowiem tak wskazany przepis, aby stanowił on kategorię otwartą. Nie jest bowiem możliwym, aby przewidzieć każdy rodzaj przychodu, który wystąpi. Tym samym z faktu, że ustawodawca nie wymienił wprost odsetek jako źródła przychodu nie można wywodzić wniosku, że odsetki nie podlegają opodatkowaniu. Gdyby tak było, to niektóre rodzaje odsetek nie zostałyby wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z opodatkowania.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże, gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 Kodeksu cywilnego).

Odsetki wypłacone w związku z opóźnieniem wypłaty danego świadczenia nie są wliczane do wartości tego świadczenia. Zgodnie z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 1360, z późn. zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma więc zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenie główne.

Należy przy tym wskazać, że odsetki są świadczeniem ubocznym, pozostającym w ścisłym związku z należnością główną, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego. Dlatego też nie można utożsamiać odsetek ze świadczeniem głównym (np. odpłatnym zbyciem), bowiem wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

W rozpatrywanej sprawie świadczeniem głównym jest sprzedaż udziałów w nieruchomości, zaś odsetki są świadczeniem dodatkowym, ubocznym, tj. należnością z tytułu zwłoki w zapłacie świadczenia głównego.

Powyższe potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów NSA z dnia 6 czerwca 2016 r., sygn. akt II FPS 2/16, zapadła na tle stanu faktycznego dotyczącego odsetek od nieterminowej zapłaty ceny za zbyte akcje, jednakże mająca zastosowanie do wszystkich sytuacji związanych z zapłatą odsetek od należności głównej, których skutków podatkowych nie przewidziano w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której wskazano, że czym innym jest świadczenie główne, a czym innym odsetki za opóźnienie w jego zapłacie, w związku z tym należy je rozliczać oddzielnie i zaliczyć do przychodów z innych źródeł, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko to znajduje także potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 grudnia 2016 r., sygn. akt II FSK 2988/14, w przedmiocie odsetek za opóźnienie w uiszczeniu ceny za wykup nieruchomości właścicielowi albo użytkownikowi wieczystemu nieruchomości, w którym Sąd zauważył „(…) iż w dniu 6 czerwca 2016 r., uchwałą w składzie 7 sędziów, o sygn. akt II FPS 2/16 (publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, www.orzeczenia.nsa.gov.pl), Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości prawne. W tezie uchwały stwierdzono, że: „Odsetki za nieterminowe uiszczenie ceny za zbyte akcje powinny zostać zaliczone do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”. Z art. 269 § 1 p.p.s.a. wynika moc ogólnie wiążąca zarówno uchwał, której istota sprowadza się do tego, że stanowisko zajęte w uchwale podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny wiąże pośrednio wszystkie składy orzekające sądów administracyjnych. Dopóki zatem nie nastąpi zmiana tego stanowiska, dopóty sądy administracyjne powinny je respektować. Co prawda uchwała ta dotyczy kwestii określenia źródła przychodów w zakresie odsetek za nieterminowe uiszczenie ceny za zbyte akcje, niemniej rozważania i argumentacja przedstawione w tej uchwale mają zastosowanie również w analizowanej sprawie, gdyż odnoszą się do charakteru odsetek za zwłokę jako odrębnego źródła przychodów (…).”

Analizując powyższe należy zauważyć, że wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, że wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy wyraźnie o tym stanowi (konkretnie odnosi się do odsetek).

W świetle powyższego należy stwierdzić, że odsetki z tytułu nieterminowej zapłaty ceny sprzedaży, nie stanowią przychodu z tytułu odpłatnego zbycia (sprzedaży) udziałów w nieruchomości i nie stanowią przychodu ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a), ani ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Tym samym, przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w 2018 r., z tytułu odsetek od niezapłaconej w terminie ceny sprzedaży udziałów w nieruchomości, stanowi przysporzenie majątkowe, które należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że uzyskana przez Wnioskodawcę cena sprzedaży udziałów w nieruchomościach nabytych w 2006 r. nie stanowi podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w tym przepisie. Odsetki za opóźnienie w zapłacie ceny sprzedaży udziałów w nieruchomości nie są kwalifikowane do tego samego źródła przychodu, co należność główna z tytułu sprzedaży nieruchomości, a więc nie stanowią przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymane w 2018 r. przez Wnioskodawcę odsetki od nieterminowej zapłaty ceny sprzedaży udziałów w nieruchomościach, stanowią dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, natomiast nie są przychodem z kapitałów pieniężnych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 7, jak wskazał Wnioskodawca w przedstawionym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.

W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, winna skutkować uznaniem stanowiska za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe w części dotyczącej opodatkowania odsetek wynikających z opóźnienia w płatności ceny sprzedaży udziału w nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, ul. …., …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj