Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.355.2019.1.BJ
z 30 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu powiązanego z tytułu Opłaty licencyjnej podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, Czy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu powiązanego z tytułu Opłaty licencyjnej podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność produkcyjno-usługową w zakresie m.in. wytwarzania części i akcesoriów, w szczególności siedzeń, foteli i konstrukcji metalowych dla przemysłu samochodowego.

Rok podatkowy Wnioskodawcy nie jest zgodny z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 października do 30 września.

Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej (dalej jako: „Grupa”), w której przyjęty został model organizacyjny, w ramach którego poszczególne jej spółki produkują określone towary lub świadczą wybrane rodzaje usług - w tym na rzecz podmiotów powiązanych.

Spółka zawarła z podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. oraz w rozumieniu art. 11 a ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. (dalej jako: „Podmiot powiązany”, „Licencjodawca”) umowę (dalej jako: „Umowa”), na podstawie której została jej udzielona niewyłączna licencja umożliwiająca korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych, takich jak know-how, patenty, nazwy handlowe oraz znaki towarowe (dalej łącznie jako: „WNiP”).

Podmiotem powiązanym udostępniającym WNiP jest X z siedzibą w Stanach Zjednoczonych.

W celu realizacji działalności gospodarczej, na podstawie Umowy, Wnioskodawca nabywa przede wszystkim niewyłączne prawo dostępu do WNiP, obejmujące:

• prawo do udzielania sublicencji, prawo do produkcji, użytkowania, sprzedaży, oferowania do sprzedaży, importu Produktów (które zdefiniowane zostały w ramach Umowy jako wszelkie wyroby z zakresu systemów motoryzacyjnych (automotive), które wytworzone zostały na podstawie patentów lub rozwinięte i wyprodukowane na podstawie know-how, wchodzących w skład WNiP; dalej jako: „Licencjonowane Produkty”) i do świadczenia powiązanych usług na obszarze Terytorium (które w ramach Umowy zostało zdefiniowane jako cały świat);
• reprodukcję, dystrybucję, wykonywanie oraz ekspozycję Licencjonowanych Produktów na obszarze Terytorium;
• wprowadzanie modyfikacji, poprawek, ulepszeń lub dalszego rozwoju Licencjonowanych Produktów na obszarze Terytorium;
• sprzedaż, wsparcie oraz komercyjną eksploatację Licencjonowanych Produktów na obszarze Terytorium (dalej łącznie jako: „Licencja”).
  
  

Co więcej, Licencjodawca udziela również Spółce wszelkich dodatkowych praw wymaganych do produkcji, używania, sprzedaży, oferowania do sprzedaży lub importu Licencjonowanych Produktów oraz do świadczenia powiązanych usług na obszarze Terytorium zgodnie z jakąkolwiek umową zawartą między stronami Umowy dotyczącą transakcji globalnych.

Oprócz Licencji, Umowa przewiduje również możliwość świadczenia przez Podmiot powiązany usług wsparcia technicznego w prowadzeniu przez Spółkę działalności produkcyjnej oraz badawczo-rozwojowych w postaci zaawansowanych prac inżynieryjnych wspierających rozwój istniejących i nowych WNiP.

Wynagrodzenie za te usługi jest kalkulowane odrębnie na podstawie kosztów poniesionych przez Podmiot powiązany w związku z wykonywaniem przedmiotowych usług wraz z odpowiednią marżą. W praktyce jednak świadczenia takie nie są na podstawie Umowy wykonywane, a Spółka nie jest w żaden sposób obciążana opłatami za nie. Wykonanie usług wsparcia technicznego i badawczo-rozwojowych przez Podmiot powiązany wiązałoby się z oddzielną kalkulacją wynagrodzenia i jego rozliczeniem w formie odrębnej od opłaty z tytułu udzielenia Licencji. Taka sytuacja nie miała natomiast miejsca w czasie obowiązywania Umowy.

Za udzielaną Licencję Spółka jest zobowiązana do wypłaty wynagrodzenia na rzecz Podmiotu powiązanego (dalej jako: „Opłata licencyjna”). Jego wysokość kalkulowana jest jako procent (%) od procentowego dochodu operacyjnego Wnioskodawcy. Wskazany procentowy dochód operacyjny jest natomiast, zgodnie z Umową, obliczany jako dochód z działalności operacyjnej podzielony przez sprzedaż netto (czyli sprzedaż brutto pomniejszoną o wszelkie rabaty, zwroty i odliczenia). Jak wskazuje Umowa, w przypadku gdyby wynik z działalności operacyjnej Spółki w danym roku okazał się ujemny, wartość Opłaty licencyjnej wyniesie 50 000 USD.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że ze względu na fakt, iż na jego rzecz nie są w praktyce świadczone usługi wsparcia technicznego i badawczo-rozwojowe na podstawie Umowy, Opłata licencyjna uiszczana jest wyłącznie z tytułu udzielenia Licencji. Należy bowiem zaznaczyć, iż wynagrodzenie za ewentualnie wyświadczone usługi byłoby kalkulowane odrębnie i nie wchodziłoby w zakres Opłaty licencyjnej. Jako że wykonywanie usług nie ma miejsca, takie wynagrodzenie nie jest uiszczane przez Spółkę.

Należy podkreślić, iż nabywanie Licencji na podstawie Umowy jest konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę, gdyż nie posiada ona we własnym zakresie praw do know-how, patentów, nazw handlowych, czy znaków towarowych koniecznych z punktu widzenia prowadzonej działalności operacyjnej.

Końcowo, Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż w 2015 r. zawarł z Podmiotem powiązanym aneks zmieniający do Umowy, na mocy którego Spółka w 2015 r. dokonała przedpłaty Opłaty licencyjnej na lata podatkowe 2016-2019 (a zatem również za rok podatkowy trwający od 1 października 2018 do 30 września 2019). Niemniej, zapłacona kwota została odpowiednio alokowana do poszczególnych lat podatkowych i stanowi we właściwych proporcjach koszt podatkowy lat 2016-2019.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu powiązanego z tytułu Opłaty licencyjnej podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone z tytułu Opłaty licencyjnej nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”), ponieważ stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem Licencjonowanych Produktów, tj. koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2135; dalej jako „Ustawa nowelizująca”).

Na mocy Ustawy nowelizującej do ustawy o PDOP został dodany art. 15e dotyczący ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wybranych kosztów świadczeń niematerialnych.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. „Podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesionych bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.”

Zakres podmiotowy stosowania powyższego przepisu jest zatem wyznaczany m.in. przez art. 11 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. oraz przez art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., wskazujący, jakie jednostki mogą zostać uznane za podmioty powiązane. Jak zostało określone w opisie stanu faktycznego, Licencjodawca, z którym Spółka zawarła Umowę jest dla niej podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.

Zatem koszty Opłaty licencyjnej są przez Wnioskodawcę ponoszone na rzecz podmiotu powiązanego, o którym mowa w art. 11 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., co oznacza, iż przesłanka podmiotowa art. 15e ustawy o PDOP została w tej sytuacji spełniona.

Należy jednak zaznaczyć, że zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1 zaliczanych kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Oznacza to, że koszty usług, jak i opłat oraz należności za korzystanie lub prawo do korzystania m.in. z licencji oraz know-how, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Jednocześnie przepisy ustawy o PDOP nie wskazują, jak należy rozumieć pojęcie kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Co prawda, w art. 15 ust. 4-4c ustawy o PDOP ustawodawca posługuje się wyrażeniem koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami w kontekście określenia momentu, w którym będą one miały wpływ na wynik podatkowy podatnika. Niemniej jednak wyrażeniom tym nie można przypisać równoznacznego charakteru, gdyż:

• w pierwszym przypadku chodzi o koszty, które mają bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi,
• w drugim natomiast - o koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.
  
  

W konsekwencji, omawiane wyrażenie może w praktyce wywoływać wątpliwości interpretacyjne odnośnie do tego, jakie usługi czy też opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z wartości niematerialnych i prawnych nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy za pomocne w niniejszym zakresie należy uznać wyjaśnienia Ministerstwa Finansów i Rozwoju opublikowane na stronie Ministerstwa w kwietniu 2018 r., dające wskazówki, jak należy rozumieć brzmienie przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP (https://mf-arch2.mf.gov.pl

/documents/764034/6350781/4+Art+15e.11+koszty+uslug+bezposrednio+zwiazanych+z+nabyciem+towaru+us%C5%82ugi: dalej jako: „Wyjaśnienia”).

Zgodnie z treścią Wyjaśnień: „Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT- w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. - nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi.”

I dalej: „Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza (podobnie jak w przypadku kosztów bezpośrednio związanych z przychodami) z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnych towarem lub usługą.”

Za przykład możliwości skorzystania z omawianego wyłączenia Ministerstwo wskazało sytuację, w której spółka (polski rezydent) zawarła z podmiotami z grupy kapitałowej umowy licencyjne, na podstawie których nabyła prawo do wykorzystania w Polsce znaków towarowych za wynagrodzeniem. Przedmiotem tych umów były znaki towarowe służące do oznakowania poszczególnych produktów sprzedawanych przez spółkę. Na podstawie udzielonej licencji spółka nabyła prawo do używania tych znaków na terytorium Polski, tj. w dystrybucji produktów oraz prawa do prowadzenia działalności marketingowej i promocyjnej tych produktów w Polsce. Brak posiadania przedmiotowej licencji uniemożliwiłby spółce w praktyce sprzedaż produktów na rzecz konsumentów w Polsce. Wynagrodzenie licencjodawcy uzależnione zostało od wartości sprzedaży towarów oznaczonych przedmiotowymi znakami towarowymi w danym okresie rozliczeniowym (stanowiąc określony w umowie procent obrotu tymi towarami).

Podobne wyjaśnienia znalazły swoje odzwierciedlenie już w uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej, na mocy której art. 15e został wprowadzony do ustawy o PDOP.

I tak, jak wynika z treści uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej: Celem tego wyłączenia - w zakresie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze sprzedaży towaru lub usługi - jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej. W takich przypadkach koszt nabycia określonego prawa może być (jest) zupełnie nieadekwatny do dochodu (marży) uzyskiwanego na danej działalności. Jako przykłady kosztów bezpośrednio związanych ze świadczeniem przez podatnika usługi można wskazać koszty nabywanych od spółek powiązanych usług projektowych, które są wykorzystywane przy produkcji polskiej spółki meblarskiej czy koszty usług reasekuracji, które są związane ze świadczeniem usług ubezpieczenia (druk sejmowy nr 1878. VIII kadencja Sejmu RP, s. 78 uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej).

Skoro zatem celem art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP jest uwzględnienie sytuacji, gdy poniesienie kosztu nabycia usługi, bądź wartości niematerialnej i prawnej jest niezbędne w procesie produkcji, a cena danego towaru determinowana jest wysokością tego kosztu, to należy uznać, że w odniesieniu do Opłaty licencyjnej, przesłanka ta została spełniona.

Należy bowiem zauważyć, że uzyskanie prawa do korzystania z WNiP determinuje możliwość wytwarzania przez Wnioskodawcę Licencjonowanych produktów. Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę opiera się natomiast na produkcji Licencjonowanych Produktów i ich dalszej odsprzedaży. Brak posiadania prawa do używania WNiP uniemożliwiłby Spółce w praktyce produkcję i sprzedaż Licencjonowanych produktów, a w konsekwencji prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie.

Mając powyższe na uwadze, nie ulega wątpliwości, że koszty ponoszone na Opłatę licencyjną są rodzajem kosztów, o których bezpośrednio mówi Minister Finansów i Rozwoju w Wyjaśnieniach, czyli kosztami związanymi z wytwarzaniem produktów, niezbędnymi dla ich wytworzenia oraz inkorporowanymi w nich samych.

Podsumowując, ponoszenie kosztów Opłaty licencyjnej warunkuje w sposób bezpośredni możliwość wytwarzania i sprzedaży Licencjonowanych produktów.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, iż kwestią wtórną pozostaje przy tym fakt uwzględnienia, bądź nieuwzględnienia kosztu w kosztach wytworzenia wyrobu dla potrzeb ustawy o rachunkowości. W ocenie Wnioskodawcy przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 351; dalej jako: „UoR”) nie stanowią podstawy do ustalenia właściwego rozumienia wyrażenia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Nawet bowiem jeśli UoR zawiera definicję kosztów wytworzenia, to należy mieć na uwadze, że przepisy UoR należą do odrębnej niż prawo podatkowe gałęzi (dziedziny) prawa, która nakierowana jest na realizację innych celów. Stąd nie jest to element istotny dla rozpatrzenia stanowiska Spółki.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że przyjęty przez Spółkę oraz Licencjodawcę model ustalania wynagrodzenia za nabycie prawa do korzystania z WNiP wskazuje na to, że cena sprzedawanych przez Spółkę Licencjonowanych produktów jest skorelowana z kosztami Opłaty licencyjnej. W tym zakresie bezpośredni związek kosztów Opłaty licencyjnej z wytwarzanymi Licencjonowanymi produktami przejawia się w istnieniu zależności kwotowej pomiędzy wysokością Opłaty licencyjnej, a wartością procentowego dochodu operacyjnego Wnioskodawcy. Wskazany procentowy dochód operacyjny jest natomiast, zgodnie z Umową, obliczany jako dochód z działalności operacyjnej podzielony przez sprzedaż netto. Jednocześnie, dochód operacyjny Spółki jest generowany głównie ze sprzedaży Licencjonowanych produktów, jako że są one podstawowym wyrobem produkowanym przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powyższe, skoro wynagrodzenie ponoszone na rzecz Licencjodawcy stanowi określony procent od wartości procentowego dochodu operacyjnego stanowiącego pochodną dochodu operacyjnego Spółki generowanego ze sprzedaży Licencjonowanych produktów, to należy uznać, że wysokość wynagrodzenia jest wprost zależna od wartości sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, koszty Opłaty licencyjnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu powiązanego stanowią koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z wytworzeniem przez Wnioskodawcę Licencjonowanych produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o PDOP.

Zaprezentowane wnioski potwierdzają organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, przykładowo:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 21 marca 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.14.2019.2.APA wskazał, iż „(...) w stosunku do ponoszonych przez Spółkę opłat licencyjnych znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w przepisie art. 15e ust. 11 pkt 1 updop. Jak wynika z treści wniosku ponoszenie opłat licencyjnych za korzystanie z określonych praw do wartości niematerialnych, w tym patentów, znaków towarowych oraz know-how determinuje możliwość wytworzenia przez Wnioskodawcę licencjonowanych produktów. Brak posiadania prawa do użytkowania patentów, know-how i znaków towarowych uniemożliwiłby Spółce produkcję i sprzedaż licencjonowanych produktów, a w konsekwencji prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie.”
• podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.528.2018.2.AR, stwierdzając, że „Bez ponoszenia Opłat, Spółka nie miałaby prawa do prowadzenia produkcji zgodnie z technologią wypracowaną w ramach Grupy i nie byłaby w stanie realizować powierzonych jej zadań produkcyjnych. Zasadnym tym samym jest uznanie, że ww. Opłaty stanowią koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem wyrobu przez Wnioskodawcę. Zauważyć również należy, że za przyjęciem wyłączenia Opłat z ograniczeń przewidzianych w art. 15e ustawy o CIT przemawia także sposób kalkulacji wynagrodzenia należnego Licencjodawcy z tytułu Opłat. Wynagrodzenie jest bowiem obliczane jako określony procent od obrotu netto ze sprzedaży Produktów Spółki. Zatem ilość i wartość sprzedanych przez Spółkę produktów stanowią czynnik determinujący wysokość Opłat należnych Podmiotowi Powiązanemu.”
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 października 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.381.2018.1.SO;
• w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 czerwca 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.205.2018.1.AP.
  
  

W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy koszty Opłaty licencyjnej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu powiązanego nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena, czy ewentualne wydatki Wnioskodawcy na rzecz podmiotu powiązanego z tytułu usług wsparcia technicznego oraz usług badawczo-rozwojowych podlegają ograniczeniu o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.). Jak bowiem wyraźnie wynika z wniosku opłaty z tego tytułu nie są uiszczane i byłyby przedmiotem odrębnej od Opłaty licencyjnej kalkulacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.