Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.368.2019.2.MP
z 26 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lipca 2019 r. (data wpływu 30 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, w związku z wypłatą dofinansowania do wypoczynku zorganizowanego –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2019 r. do Organu podatkowego został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą dofinansowania do wypoczynku zorganizowanego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 17 lipca 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.368.2019.1.MP, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 18 lipca 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 lipca 2019 r.). W dniu 30 lipca 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 25 lipca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 września 2001 r. w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych, przysługujących strażakowi Państwowej Straży Pożarnej oraz członkom jego rodziny (Dz. U. z 2001 r., Nr 116, poz.1248), strażakowi, który nabył prawo do urlopu oraz członkom jego rodziny przysługuje świadczenie w postaci dopłaty do wypoczynku.

Obecnie kwota dopłaty na osobę wynosi 418 zł. Przepis § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia ustala, że liczbę osób uprawnionych, na które przysługuje dopłata do wypoczynku, ustala się według stanu na dzień złożenia przez strażaka pisemnego wniosku o dopłatę. Natomiast § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, określa termin wypłaty dopłaty uzależniając go m in. od daty rozpoczęcia urlopu (nie wcześniej niż na 14 dni przed rozpoczęciem urlopu), przy czym możliwe jest również złożenie przez strażaka wniosku po urlopie (w takim przypadku ograniczeniem czasowym jest jedynie termin przedawnienia należności).

Funkcjonariusz w sierpniu br. (2019 r.), planuje złożyć wniosek o dopłatę do wypoczynku przysługującą mu na 4 osoby (strażak, jego żona oraz dwoje dzieci do lat 18). We wniosku zamierza podać termin swojego urlopu (x sierpnia 2019 r. – xx sierpnia 2019 r. ) oraz dołączyć do niego faktury za pobyt dzieci na kolonii w terminie: x czerwca 2019 r. – xx lipca 2019 r. (pierwsze dziecko) oraz x sierpnia 2019 r. – xx sierpnia 2019 r. (drugie dziecko). Kolonie organizuje podmiot umocowany formalno-prawnie do wykonywania czynności w tym zakresie.

Załączone faktury nie wpłyną na kwotę brutto należnej strażakowi dopłaty do wypoczynku (bez względu na załączone faktury bądź ich brak, będzie to zawsze 418 zł x 4 osoby = 1 672 zł), ale funkcjonariusz oczekuje, że pozwolą one na zwolnienie z opodatkowania kwoty dopłaty należnej na dzieci (tj. 418 zł x 2 osoby = 836 zł).

W uzupełnieniu wniosku dodano, że dofinansowanie, którego dotyczy złożony wniosek, zostanie wypłacone ze środków budżetowych jakie otrzymuje Wnioskodawca (XX) na realizację nałożonych na Wnioskodawcę zadań. Środki te nie są przekazywane na rachunek zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, gdyż dla służb mundurowych (np. straż pożarna, policja, wojsko) nie tworzy się zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ale wydatki ponoszone na cele socjalno-bytowe funkcjonariuszy są dokonywane bezpośrednio z budżetu na podstawie przepisów właściwego ministra (w przypadku Wnioskodawcy na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 września 2001 r. w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych, przysługujących strażakowi Państwowej Straży Pożarnej oraz członkom jego rodziny; dalej: rozporządzenie MSWiA).

W związku z powyższym art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że dofinansowanie, o którym mowa w przepisie, powinno pochodzić z funduszu socjalnego lub powinno być udzielone na podstawie odrębnych przepisów wydanych przez właściwego ministra. Wystarczy spełnienie jednego z tych warunków, aby móc skorzystać ze zwolnienia (por. interpretacja indywidualna z dnia 9 kwietnia 2009 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB4/415-46/09-4/MO lub interpretacja indywidualna z dnia 5 listopada 2012 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Nr IPTPB1/415-462/12-4/MD, w których podstawą zwolnienia jest wyłącznie przyznanie dopłaty na podstawie odrębnych przepisów wydanych przez właściwego ministra).

Dopłata do wypoczynku, o której mowa we wniosku, zostanie wypłacona zgodnie z powołanym wyżej rozporządzeniem MSWiA. Jak wynika z terminów kolonii, terminu urlopu oraz terminu planowanego złożenia wniosku o dopłatę do wypoczynku strażaka, funkcjonariusz najpierw z własnych środków pokryje koszty pobytu dzieci na kolonii, a następnie złoży wniosek o dopłatę do wypoczynku. Uzyskana dopłata pozwoli mu zrefundować sobie poniesiony wcześniej wydatek. Opłata za pobyt na kolonii będzie dotyczyła wypoczynku zorganizowanego, którego organizatorem będzie podmiot, który statutowo zajmuje się działalnością w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako podmiot zobowiązany na podstawie art. 41 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, do naliczenia, pobrania podatku i wpłacenia go we właściwym terminie do organu podatkowego, aby móc potraktować wyżej opisane świadczenie w części wypłaconej na dzieci jako wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), powinien wymagać aby pobyt dzieci na kolonii pokrywał się z terminem urlopu wskazanym przez strażaka na wniosku o przyznanie dopłaty, tzn. aby przyczyna zwolnienia świadczenia (przebywanie na kolonii) pokrywała się z przyczyną przyznania świadczenia (termin urlopu strażaka)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisu art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwota dopłaty do wypoczynku przypadająca na dzieci, które nie ukończyły 18 lat, po udokumentowaniu wniesienia opłaty za udział w zorganizowanej formie wypoczynku, o której mowa w wyżej wymienionym przepisie, korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym w pełnej wysokości, tj. 836 zł (418 x 2 osoby), niezależnie od nakładania się terminu kolonii z terminem urlopu składającego wniosek strażaka.

Z powołanego rozporządzenia nie wynika, aby warunek otrzymania przez strażaka dopłaty do wypoczynku np. na dziecko, był uzależniony od rzeczywistego korzystania przez strażaka z urlopu w tym samym czasie, co inni członkowie rodziny. Warunkiem jej otrzymania jest wyłącznie złożenie wniosku, w którym strażak wymienia: członków rodziny, termin swojego urlopu.

Warunki zastosowania zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są również spełnione, ponieważ:

• dopłata do wypoczynku przyznawana jest na podstawie odrębnych przepisów wydanych przez właściwego ministra, tj. na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji,
  

• dziecko jest w wieku do lat 18 i będzie brało udział w wypoczynku organizowanym przez podmiot umocowany formalno-prawnie do wykonywania czynności w tym zakresie.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku służbowego i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku służbowym lub stosunku pokrewnym. Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że kwota dopłaty do wypoczynku funkcjonariusza i jego rodziny stanowi przychód funkcjonariusza. Przychód ten może być jednak w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu – dzieci i młodzieży do lat 18:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra – niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2000 zł.
   
   

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

• wypoczynek jest zorganizowany,
  

• organizatorem wypoczynku jest podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
  

• forma wypoczynku nie odbiega swoim charakterem od wymienionych form wypoczynku, takich jak wczasy, kolonie, obozy lub zimowiska, przy czym może to być również wypoczynek połączony z nauką, pobyt na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych, leczniczo-opiekuńczych,
  

• dopłata dotyczy dzieci i młodzieży uczestniczących w wypoczynku, które nie ukończyły 18 roku życia.
  
  

Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie form wypoczynku, oznacza, że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana jest wypoczynkiem zorganizowanym. Intencją ustawodawcy jest bowiem wyłączenie z zakresu przedmiotowego zwolnienia, dopłat do niezorganizowanych form wypoczynku, takich na przykład jak wczasy potocznie nazywane „pod gruszą”.

Definiując powyższe formy wypoczynku zgodnie z Uniwersalnym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A., pod ich pojęciem należy rozumieć:

• wczasy, czyli wypoczynek, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, wyżywienie, a niekiedy także rozrywki,
  

• kolonie, czyli zorganizowany pobyt wypoczynkowy dzieci i młodzieży szkolnej w czasie wakacji poza miejscem stałego zamieszkania,
  

• obóz, czyli forma zorganizowanego wypoczynku grupy ludzi, połączona z uprawianiem sportu, nauką czegoś,
  

• zimowisko, czyli zorganizowany wyjazd wypoczynkowy dla dzieci w czasie ferii zimowych,
  

• wycieczka, czyli wędrówka lub wyjazd w celach turystycznych.
  
  

Aby omawiane zwolnienie miało zastosowanie, wypoczynek powinien być zorganizowany przez podmiot, który ma formalno-prawne umocowanie do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę jego funkcjonowania. Istotne jest zatem, aby podmiot organizujący wypoczynek dla dzieci – statutowo zajmował się tego typu działalnością, lub też w ramach działalności gospodarczej.

Do podmiotów prowadzących działalność w zakresie wypoczynku zaliczyć można podmioty, które świadczą usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, np. biura turystyczne czy inne podmioty prowadzące działalność w formie domów wczasowych, pensjonatów, gospodarstw agroturystycznych itp. oraz podmioty, które zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością, tj.:

• kościoły, których działalnością statutową może być organizowanie wypoczynku zorganizowanego,
  

• stowarzyszenia, organizacje charytatywne, fundacje - które również zajmują się statutowo tego rodzaju działalnością,
  

• szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki nieposiadające osobowości prawnej - o których mowa w art. 92c ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2017 r., poz. 2198, późn. zm.).
  
  

Wskazać przy tym należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają szczególnych unormowań dotyczących dokumentowania poniesionych wydatków dla potrzeb zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 78 tej ustawy. Zasadnym zatem jest przyjęcie, że ma tu zastosowanie ogólna reguła, według której dowodem może być wszystko, co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W takiej sytuacji stosuje się dokumenty zwyczajowo przyjęte, jakimi są np. dowody zapłaty. Pojęcie dowód zapłaty jest pojęciem szerokim i obejmuje swym zakresem zarówno rachunek lub fakturę VAT wystawioną przez organizatora wypoczynku, przelew bankowy, przekaz pocztowy, jak również dokument wpłaty w kasie podmiotu prowadzącego działalność w tym zakresie. Z dowodu tego powinno jednoznacznie wynikać: kto jest organizatorem wypoczynku, forma wypoczynku, okres, w którym korzystano z wypoczynku, kto korzystał z wypoczynku, kwota poniesionego wydatku na wypoczynek każdego z uczestników oraz podpis osoby, która wystawiała ten dokument.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako płatnik, planuje w 2019 r. wypłacić funkcjonariuszowi, na jego wniosek, dofinansowanie do wypoczynku, tj. dopłatę do wypoczynku na 4 osoby (funkcjonariusz, jego żona oraz dwoje dzieci do lat 18). We wniosku funkcjonariusz zamierza podać termin swojego urlopu oraz dołączyć faktury za pobyt dzieci na kolonii. Opłata za pobyt na kolonii będzie dotyczyła wypoczynku zorganizowanego, którego organizatorem będzie podmiot, który statutowo zajmuje się działalnością w tym zakresie. Dofinansowanie, którego dotyczy złożony wniosek, zostanie wypłacone ze środków budżetowych jakie otrzymuje Wnioskodawca na realizację nałożonych na Wnioskodawcę zadań. Środki te, nie są przekazywane na rachunek zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, gdyż dla służb mundurowych nie tworzy się zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ale wydatki ponoszone na cele socjalno-bytowe funkcjonariuszy są dokonywane bezpośrednio z budżetu na podstawie przepisów właściwego ministra.

W przypadku Wnioskodawcy wskazać należy, że ww. podstawą jest rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 25 września 2001 r. w sprawie rodzaju i zakresu świadczeń socjalnych i bytowych, przysługujących strażakowi Państwowej Straży Pożarnej oraz członkom jego rodziny (Dz. U. z 2001 r., Nr 116, poz.1248, z późn. zm.).

W myśl § 2 ww. rozporządzenia, strażakowi, który w związku z pełnieniem służby nabył w danym roku kalendarzowym prawo do urlopu wypoczynkowego oraz członkom jego rodziny przysługuje świadczenie socjalne, zwane dalej „dopłatą do wypoczynku”.

Dopłata do wypoczynku przysługuje strażakowi oraz członkom jego rodziny w wysokości 418 zł na każdą osobę (§ 3 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, dopłatę do wypoczynku wypłaca jednostka organizacyjna Państwowej Straży Pożarnej właściwa w sprawach wypłacania uposażenia strażakowi, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, nie wcześniej jednak niż na 14 dni przed dniem rozpoczęcia urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych w roku kalendarzowym, za który przysługuje dopłata do wypoczynku. W przypadku wykorzystania przez strażaka urlopu w częściach, dopłatę do wypoczynku wypłaca się nie wcześniej niż na 14 dni przed rozpoczęciem tej części urlopu, w czasie której łączny wymiar dotychczas wykorzystanego urlopu przekroczył 14 dni kalendarzowych w roku kalendarzowym, za który przysługuje dopłata do wypoczynku (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W przypadku niewykorzystania przysługującego w danym roku kalendarzowym urlopu wypoczynkowego, dopłatę do wypoczynku wypłaca się w terminie do dnia 31 marca następnego roku (§ 4 ust. 3 ww. rozporządzenia). Dopłata do wypoczynku nie przysługuje, jeżeli strażak pobrał ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, przysługujący w roku kalendarzowym, w którym strażak został zwolniony ze służby (§ 4 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że dopłata do wypoczynku w formie kolonii, zorganizowanego przez podmiot prowadzący działalność statutową w tym zakresie, dla dzieci funkcjonariusza, które nie ukończyły 18 lat, przyznana na podstawie odrębnych przepisów, będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 78 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niezależnie od faktu, czy okres pobytu dzieci na kolonii pokrywa się z okresem urlopu funkcjonariusza, bowiem określone przepisami przesłanki zastosowania tego zwolnienia zostaną spełnione. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconej funkcjonariuszowi z tytułu ww. kolonii, kwoty dofinansowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych osób.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.