2019.08.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-1.4012.338.2019.2.KOM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.338.2019.2.KOM
z 26 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2019 r. (data wpływu do Organu 28 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2019 r. (data wpływu 19 lipca 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12 lipca 2019 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.338.2019.1.KOM (skutecznie doręczone dnia 15 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku opodatkowana podatkiem VAT transakcji sprzedaży wydzielonej działki gruntu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidu-alnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku opodatkowana podatkiem VAT transakcji sprzedaży wydzielonej działki gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych o nieograniczonym obowiązku na terytorium Polski. Nie prowadzi ani nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w jakiejkolwiek formie. Nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W dniu 28 lipca 1992 r. tytułem umowy darowizny Wnioskodawca otrzymał od swoich rodziców niezabudowane działki o numerach 106/4, 106/5, 166/1, 167 oraz zabudowaną działkę o numerze 10, na której znajdował się budynek mieszkalny oraz budynki gospodarcze.

Opisane powyżej nieruchomości położone są we wsi .., gmina … (dalej jako „Nieruchomość”). Nieruchomość stanowiła majątek odrębny Wnioskodawcy, nie wchodzący w skład majątku małżeńskiego.

W roku 2007 Wnioskodawca dokonał podziału działki nr 167 otrzymanej w darowiźnie w 1992 r. W wyniku podziału powstało 11 działek oznaczonych numerami od 167/1 do 167/11.

W dniu 20 grudnia 2007 r. Wnioskodawca dokonał dalszego rozporządzenia posiadaną Nieruchomością. Na mocy aktu dokonał sprzedaży działek o numerach 167/8, 167/7, 167/9 oraz 167/10. Sprzedaży dokonał jako osoba prywatna rozporządzająca swoim majątkiem. W tym samym dniu Wnioskodawca przekazał także swoim trzem siostrom w ramach umowy darowizny działki o numerze 167/3, 167/4 i 167/6. Także w dniu 20 grudnia 2007 r. na mocy umowy Wnioskodawca darował swoim trzem siostrom część otrzymanej w 1992 r. Nieruchomości. W ramach umowy darowizny Wnioskodawca przekazał siostrom działki o nr 167/3, 167/4 167/6. Każda z sióstr otrzymała po jednej działce.

W roku 2011 Wnioskodawca dokonał kolejnego podziału działki nr 166/1, którą otrzymał w darowiźnie w 1992 r., na 20 mniejszych działek o numerach od 166/3 do 166/22.

W dniu 18 maja 2011 r. na mocy umowy Wnioskodawca dokonał ponownej darowizny części Nieruchomości na rzecz swoich sióstr. Tym razem przekazałem im działki nr 166/3, 166/4, 166/5, 166/6, 166/7, 166/8 oraz część działki 166/9 (łączny udział 5/10 działki nr 166/9). Działka nr 166/9 stanowiła wewnętrzną drogę dojazdową.

W dniu 11 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną, zgodne z którą zobowiązuje się do sprzedaży niezabudowanej działki gruntu o powierzchni około 0,7628 ha. Działka ta zostanie wydzielona z innej działki o numerze 10, wchodzącej w skład Nieruchomości, którą Wnioskodawca otrzymał tytułem darowizny w 1992 r. Nabywcą gruntu będzie podmiot gospodarczy.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wydanym dla działki nr 10 według stanu na dzień 10 kwietnia 2018 r. działka ta położona jest na terenach oznaczonych symbolem B-RIIIa - grunty rolne zabudowane, Ps III - pastwiska trwale, RII i RIIIa - grunty orne.

Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr 10 położona jest na terenach oznaczonych symbolami: 4 KDL - teren drogi lokalnej, 12 U/M - tereny usług oraz zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, 37 UPST - tereny wytwórczości, przemysłu, składów, przetwórstwa rolniczego, usług, w tym usług komunikacyjnych i obsługi rolnictwa, 1 KDS - teren drogi ekspresowej, 36 UPST - tereny wytwórczości, przemysłu, składów, przetwórstwa rolniczego, usług w tym usług komunikacyjnych i obsługi rolnictwa, 15 U/M - teren usług i zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, 2 KDZ - teren drogi zbiorczej.

Z uwagi na powyższe działka nr 10 nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego oraz Kodeksu cywilnego.

Planowana sprzedaż działki gruntu (dalej jako „Działka”) wydzielonej z działki o numerze 10 nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej. Będzie to rozporządzenie prywatnym majątkiem.

Jednocześnie oprócz wyżej opisanych transakcji Wnioskodawca dokonał także kilku sprzedaży nieruchomości w roku 2014 oraz 2015 zgodnie z poniższym opisem:

W dniu 15 lipca 2008 r. Wnioskodawca nabył zabudowaną nieruchomość rolną. W skład tej nieruchomości wchodziły działki o numerze 4, 33 i 34. Powyższą nieruchomość w stanie niezmienionym Wnioskodawca sprzedał na mocy umowy z dnia 8 stycznia 2014 r.;
W dniu 1 kwietnia 2008 r. na mocy umowy Wnioskodawca nabył niezabudowaną nieruchomość rolną. Powyższą nieruchomość w stanie niezmienionym Wnioskodawca sprzedał na mocy umowy z dnia 30 czerwca 2015 r.;
W dniu 27 czerwca 2008 r. na mocy umowy Wnioskodawca nabył niezabudowaną nieruchomość rolną. W skład tej nieruchomości wchodziły działki o numerze 250/1, 250/2 oraz 241/2. Powyższą nieruchomość w stanie niezmienionym Wnioskodawca sprzedał na mocy umowy z dnia 17 czerwca 2015 r. (dotyczy dziełek nr 250/1 oraz 250/2), oraz na mocy umowy z dnia 17 czerwca 2015 r. (dotyczy działki 241/2);
W dniu 27 czerwca 2008 r. na mocy umowy Wnioskodawca nabył niezabudowaną nieruchomość rolną. W skład tej nieruchomości wchodziła działka o numerze 249. Powyższą nieruchomość w stanie niezmienionym Wnioskodawca sprzedał na mocy umowy z dnia 17 czerwca 2015 r.;
W dniu 27 czerwca 2008 r. na mocy umowy Wnioskodawca nabył niezabudowaną nieruchomość rolną. W skład tej nieruchomości wchodziły działki o numerze 248 oraz 427. Powyższą nieruchomość w stanie niezmienionym Wnioskodawca sprzedał na mocy umowy z dnia 17 czerwca 2015 r.

Wszystkie opisane w punkcie 1-5 nieruchomości Wnioskodawca nabył do majątku prywatnego, a następnie sprzedał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Nieruchomości Wnioskodawca nabył w roku 2008 jako swojego rodzaju lokatę kapitału. Sprzedaż nastąpiła w latach 2014 i 2015, czyli po upływie kilku lat od momentu zakupu. W tym czasie Wnioskodawca nie dokonywał inwestycji na opisanych nieruchomościach.

W odpowiedzi na wezwanie Organu Wnioskodawca udzielił następujących informacji:

Na pytanie nr 1: „Czy budynek mieszkalny i budynki gospodarcze posadowione na działce nr 10 lub sam grunt, z którego zostanie wydzielona działka niezabudowana podlegająca dostawie były/są przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek innej umowy o podobnym charakterze? Wnioskodawca odpowiedział, że zarówno budynek mieszkalny, jak i budynki gospodarcze oraz sam grunt wchodzące w skład działki nr 10 nie były nigdy przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek umowy o podobnym charakterze.
Na pytanie nr 2: „Czy działka nr 10 wraz z zabudowaniami (w tym sam grunt), z której zostanie wydzielona działka niezabudowana podlegająca dostawie, służyła/służy wyłącznie celom prywatnym (osobistym) Wnioskodawcy? Wnioskodawca odpowiedział, że działka nr 10 wraz z zabudowaniami znajduje się w jego majątku prywatnym, nie była wykorzystywana do żadnych celów komercyjnych, służyła i służy tylko celom osobistym. Wnioskodawca obecnie zamieszkuje w budynku usadowionym na działce nr 10.
Na pytanie nr 3: „Czy ww. działka, z której zostanie wydzielona działka niezabudowana podlegająca dostawie, była/jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia własnej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT bądź wyłącznie zwolnionej z podatku VAT? Wnioskodawca odpowiedział, że działka nr 10 nigdy nie była wykorzystywana na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej.
Na pytanie nr 4: „Jakie są postanowienia umowy przedwstępnej zawartej 11 kwietnia 2019 r. z nabywcą (podmiotem gospodarczym), tj. czy to Wnioskodawca przed zawarciem ostatecznej umowy sprzedaży został zobowiązany np. do samodzielnego wydzielenia działki niezabudowanej z działki nr 10, do wystąpienia o warunki zabudowy, o pozwolenie na budowę, o jej uzbrojenie itp.? Wnioskodawca odpowiedział, że zgodnie z zawartą umową przedwstępną nie jest On zobowiązany do samodzielnego wydzielenia działki niezabudowanej z działki nr 10, wystąpienia o warunki zabudowy, pozwolenia na budowę ani o uzbrojenie działki. Wszystkie powyższe czynności zgodnie z zawartą umową przedwstępną wykona przyszły nabywca na mocy udzielonego pełnomocnictwa.
Na pytanie nr 5: „Czy Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa przyszłemu nabywcy do działania w jego imieniu w celu dokonania wyżej wymienionych (pytanie nr 4) czynności?
Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z zapisami zawartej umowy przedwstępnej udzielił On pełnomocnictwa przedstawicielowi nabywcy do wykonywania następujących czynności w jego imieniu:
1. uzyskania warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej, w szczególności przyłączenia do sieci energetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych, oraz włączenia do dróg w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz odbioru;
2. uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, zmiany klasyfikacji gruntów oraz uzyskanie decyzji dotyczącej gospodarowania masami ziemi podlegającej ochronie;
3. uzyskania decyzji o wycince drzew i krzewów oraz uzyskania decyzji o nasadzeniach zastępczych;
4. zawarcia w imieniu Sprzedającego umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki włączenia do dróg;
5. uzyskania decyzji - pozwolenia wodnoprawnego, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania planowanej przez kupującego inwestycji na środowisko, decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenie na budowę na przedmiocie sprzedaży inwestycji planowanej przez kupującego;
6. wszczęcia i prowadzenia w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy postępowania w celu uzyskania wszelkich wymaganych prawem dokumentów zatwierdzających podział geodezyjny nieruchomości, w wyniku którego zostanie wydzielony geodezyjnie przedmiot sprzedaży oraz ewentualne drogi zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jak również do dokonania wszelkich czynności prawnych i faktycznych niezbędnych do ujawnienia tego podziału w ewidencji gruntów oraz prowadzonej dla nieruchomości księgi wieczystej, przy czym koszty tego podziału poniesione będą przez kupującego;
7. uzyskania - wyłącznie w celu zawarcia umowy sprzedaży we właściwym dla Wnioskodawcy oraz ze względu na miejsce położenia nieruchomości: urzędzie gminy, urzędach skarbowych, oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub oddziale Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zaświadczeń, wydanych również w trybie art. 306g Ustawy Ordynacja podatkowa, potwierdzających, że Wnioskodawca nie zalega z należnymi podatkami i innymi świadczeniami publicznoprawnymi.
Na pytanie nr 6: „Czy plan zagospodarowania przestrzennego obowiązujący dla działki nr 10 będzie aktualny również dla wydzielonej z niej działki niezabudowanej będącej przedmiotem dostawy, a jeśli nie, to czy dla wydzielenia działki będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy?

Wnioskodawca wskazał, że nie posiada wiedzy w tym zakresie, bo tak jak wskazał, wszelkie czynności związane z wydzieleniem działki oraz uzyskaniem niezbędnych pozwoleń w tym ewentualnych warunków zabudowy wykonuje przyszły nabywca na mocy udzielonego mu pełnomocnictwa.
Na Pytanie nr 7: „Czy w stosunku do działki nr 10 Wnioskodawca podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców oraz czy podejmował działania marketingowe/reklamowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, w celu znalezienia kupca na przedmiotową nieruchomość?
Wnioskodawca odpowiedział, że w stosunku do działki nr 10 nie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które wskazywałyby na analogię z działaniem producenta, handlowca czy usługodawcy. Nie dokonywał żadnych działań marketingowych. To nabywca zgłosił się do Wnioskodawcy z ofertą kupna działki.

Podstawą złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są wątpliwości Wnioskodawcy, czy zbywając opisywaną Działkę nie występuje jako prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm., dalej jako „Ustawa”), a tym samym czy sprzedaż ta nie będzie rodziła skutków w zakresie konieczności opodatkowana podatkiem VAT sprzedaży tej Działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisywanej Działki, dla której Wnioskodawca zawarł w dniu 11 kwietnia 2019 r. umowę przedwstępną, będzie powodowała obowiązek naliczenia i zapłaty podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji nie występuje On jako podatnik podatku od towarów i usług, w związku z czym nie będzie na Wnioskodawcy ciążył obowiązek naliczenia i zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedawanej Działki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jednakże należy zauważyć, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów Ustawy. W świetle definicji zawartej w art. 15 Ustawy dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest również, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu obrotu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W opisanej sytuacji ciężko jest dopatrzyć się zorganizowanego i ciągłego działania Wnioskodawcy mającego na celu sprzedaż opisanej Działki. W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na upływ czasu jaki mija od momentu nabycia Nieruchomości, która miała w miejsce w 1992 r. do momentu planowanej sprzedaży Działki, która powinna odbyć się w roku 2019.

Biorąc pod uwagę fakt, iż upływ czasu liczy się w dekadach nie sposób jest przypisać Wnioskodawcy, iż było to zorganizowane i mające z góry przynieść konkretne zyski działanie. Także przesłanka ciągłości, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy nie została w przypadku Wnioskodawcy spełniona. W okresie od nabycia Nieruchomości Wnioskodawca dokonał zbycia jej części w roku 2006 i 2007, jednakże były to pojedyncze transakcje, nie dokonane w sposób zorganizowany. Była to sprzedaż o charakterze okazjonalnym.

O nieprowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy wskazuje także fakt, iż w międzyczasie Wnioskodawcy dokonywał darowizn poszczególnych działek wchodzących w skład Nieruchomości na rzecz członków rodziny. Nie było to bowiem z pewnością działalnie skierowane na osiągnięcie zysku.

Należy także zauważyć, iż pozostałe opisane działki nabyte w 2008 r. i sprzedane w 2014 oraz 2015 r. również nie stanowią podstawy do uznania Wnioskodawcy za przedsiębiorcę, a tym samym podatnika podatku VAT. Powyższe nieruchomości Wnioskodawca kupił jako osoba prywatna, miała to być bliżej nieokreślona lokata kapitału.

W momencie zakupu Wnioskodawca nie wiedział kiedy i czy w ogóle dokona zbycia tych nieruchomości.

W planach brane było także pod uwagę pozostawienie nieruchomości w majątku celem przekazania potomnym. Jednocześnie należy zauważyć, iż na nabytych nieruchomościach Wnioskodawca nie przeprowadzał dodatkowych inwestycji celem ich uatrakcyjnienia dla przyszłego nabywcy. Wszystko to wskazuje na to, iż sprzedając nieruchomość Wnioskodawca działa jako osoba prywatna nieprowadząca działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy planowana sprzedaż opisywanej Działki nie będzie podlegać pod przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do naliczenia i zapłaty podatku VAT do właściwego organu skarbowego z tytułu planowanej sprzedaży Działki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W świetle przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Według TSUE, sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np.: wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi ani nigdy nie prowadził działalności gospodarczej w jakiejkolwiek formie oraz nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W dniu 28 lipca 1992 r. tytułem umowy darowizny Wnioskodawca otrzymał od swoich rodziców Nieruchomość, w skład której wchodziły niezabudowane działki o numerach 106/4, 106/5, 166/1, 167 oraz zabudowana działka o numerze 10, na której znajdował się budynek mieszkalny oraz budynki gospodarcze. Nieruchomość stanowiła majątek odrębny Wnioskodawcy, nie wchodzący w skład majątku małżeńskiego.

W dniu 11 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną z podmiotem gospodarczym, zgodne z którą zobowiązał się do sprzedaży niezabudowanej działki gruntu, która zostanie wydzielona z działki nr 10, a którą to działkę Wnioskodawca otrzymał tytułem darowizny w 1992 r. Zgodnie z zawartą umową przedwstępną Wnioskodawca sam nie jest zobowiązany do samodzielnego wydzielenia działki niezabudowanej z działki nr 10, wystąpienia o warunki zabudowy, pozwolenia na budowę ani o uzbrojenie działki. Wszystkie powyższe czynności zgodnie z zawartą umową przedwstępną wykona przyszły nabywca w imieniu Wnioskodawcy na mocy udzielonego pełnomocnictwa.

Zgodnie z ta umową pełnomocnictwo upoważnia nabywcę do wykonywania następujących czynności w imieniu Wnioskodawcy:

uzyskania warunków technicznych przyłączenia nieruchomości do infrastruktury technicznej, w szczególności przyłączenia do sieci energetycznej, gazowej, teleinformatycznej, wodociągowej, ciepłowniczej, kanalizacji deszczowej i sanitarnej lub innej infrastruktury technicznej umożliwiającej odprowadzenie wód opadowych, oraz włączenia do dróg w tym składania i podpisywania wniosków i innych dokumentów, ich zmiany, cofania oraz odbioru;
uzyskania decyzji o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej, zmiany klasyfikacji gruntów oraz uzyskanie decyzji dotyczącej gospodarowania masami ziemi podlegającej ochronie;
uzyskania decyzji o wycince drzew i krzewów oraz uzyskania decyzji o nasadzeniach zastępczych;
zawarcia w imieniu Sprzedającego umów przyłączenia do sieci oraz umów drogowych określających warunki włączenia do dróg;
uzyskania decyzji - pozwolenia wodnoprawnego, decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oddziaływania planowanej przez kupującego inwestycji na środowisko, decyzji zezwalającej na prowadzenie badań archeologicznych, decyzji zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenie na budowę na przedmiocie sprzedaży inwestycji planowanej przez kupującego;
wszczęcia i prowadzenia w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy postępowania w celu uzyskania wszelkich wymaganych prawem dokumentów zatwierdzających podział geodezyjny nieruchomości, w wyniku którego zostanie wydzielony geodezyjnie przedmiot sprzedaży oraz ewentualne drogi zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jak również do dokonania wszelkich czynności prawnych i faktycznych niezbędnych do ujawnienia tego podziału w ewidencji gruntów oraz prowadzonej dla nieruchomości księgi wieczystej, przy czym koszty tego podziału poniesione będą przez kupującego;
uzyskania - wyłącznie w celu zawarcia umowy sprzedaży we właściwym dla Wnioskodawcy oraz ze względu na miejsce położenia nieruchomości: urzędzie gminy, urzędach skarbowych, oddziale Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub oddziale Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zaświadczeń, wydanych również w trybie art. 306g Ustawy Ordynacja podatkowa, potwierdzających, że Wnioskodawca nie zalega z należnymi podatkami i innymi świadczeniami publicznoprawnymi.

Zarówno budynek mieszkalny, jak i budynki gospodarcze oraz sam grunt wchodzące w skład działki nr 10 nie były nigdy przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub jakiejkolwiek umowy o podobnym charakterze. Działka nr 10 wraz z zabudowaniami znajduje się w majątku prywatnym Wnioskodawcy i nie była wykorzystywana do żadnych celów komercyjnych, służyła i służy tylko celom osobistym. Wnioskodawca obecnie zamieszkuje w budynku usadowionym na działce nr 10.

Działka nr 10 nigdy nie była wykorzystywana na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej.

W stosunku do działki nr 10 Wnioskodawca nie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które wskazywałyby na analogię z działaniem producenta, handlowca czy usługodawcy. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych działań marketingowych. To nabywca sam zgłosił się do Wnioskodawcy z ofertą kupna przedmiotowej działki.

W ramach rozporządzania swoim majątkiem prywatnym Wnioskodawca w latach 2007 i 2011 dokonał podziału otrzymanych w darowiźnie niezabudowanych działek nr 166/1, 167 (w sumie wydzielono 31 działek gruntu), z których 4 sprzedał, a 10 przekazał darowizną swoim trzem siostrom. Ponadto w 2008 r. nabył 5 nieruchomości do majątku prywatnego, jako swojego rodzaju lokatę kapitału, które następnie w stanie niezmienionym sprzedał w latach 2014 i 2015 jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Na tle powyższego, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy sprzedaż niezabudowanej działki gruntu, która powstanie z wydzielenia działki nr 10, będzie stanowić czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów, dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do działki będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

W opisanej sprawie należy zauważyć, że Wnioskodawca będzie wykonywał typowe działania charakteryzujące aktywność profesjonalnego handlowca (tj. wymienione we wniosku działania podjęte w ramach udzielonego pełnomocnictwa).

Fakt zawarcia umowy przedwstępnej ze stroną kupującą, w ramach której udzielono jej pełnomocnictwa celem dokonywania w imieniu Wnioskodawcy szeregu czynności związanych z przedmiotową działką, tj. występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania przez Kupującego decyzji i pozwoleń, w szczególności do składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień – jest przejawem ściśle profesjonalnej i zorganizowanej aktywności.

W tym miejscu należy przytoczyć brzmienie przepisu art. 95 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Zatem, jak wynika z powyższych przepisów, pełnomocnictwo - to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa, wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie udzielając kupującemu pełnomocnictwa, czynności wykonane przez kupującego wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy. Stroną podejmowanych czynności będzie bowiem Zainteresowany, a nie kupujący. Kupujący, jako pełnomocnik Wnioskodawcy, nie będzie działał przecież we własnym imieniu, lecz w imieniu Sprzedającego. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że niektóre koszty (np. podziału geodezyjnego gruntu) związane z wymienionymi w umowie przedwstępnej czynnościami poniesie kupujący.

Zatem przedstawiona we wniosku aktywność Wnioskodawcy wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności w odniesieniu do przedmiotowej działki, a zaistniały ciąg zdarzeń wskazuje na aktywność Zainteresowanego w zakresie obrotu nieruchomościami.

W związku z powyższym, mając na uwadze całokształt okoliczności w niniejszej sprawie należy wskazać, że sprzedaż przez Wnioskodawcę niezabudowanej działki gruntu, która powstanie z wydzielenia działki nr 10, będzie wykonana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca w związku z jej sprzedażą, będą działać jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, planowana w 2019 r. sprzedaż przedmiotowej działki będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Przez tereny budowlane – stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Tym samym, również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy działka, która będzie przedmiotem sprzedaży, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, dla działki nr 10 zabudowanej budynkiem mieszkalnym i budynkami gospodarczymi, z której będzie wydzielana niezabudowana działka stanowiąca przedmiot sprzedaży, istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działka ta położona jest na terenach oznaczonych symbolami: 4 KDL - teren drogi lokalnej, 12 U/M - tereny usług oraz zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, 37 UPST - tereny wytwórczości, przemysłu, składów, przetwórstwa rolniczego, usług, w tym usług komunikacyjnych i obsługi rolnictwa, 1 KDS - teren drogi ekspresowej, 36 UPST - tereny wytwórczości, przemysłu, składów, przetwórstwa rolniczego, usług w tym usług komunikacyjnych i obsługi rolnictwa, 15 U/M - teren usług i zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, 2 KDZ - teren drogi zbiorczej.

Ponadto, przed dniem ostatecznej sprzedaży kupujący w ramach udzielonego mu pełnomocnictwa chce uzyskać decyzję o warunkach zabudowy i pozwolenie na budowę dla planowanej przez kupującego na przedmiotowej działce inwestycji.

Zatem ww. działka gruntu, będąca przedmiotem przyszłej sprzedaży, stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, gdyż teren, na którym znajduje się działka nr 10, a z której to działki zostanie wydzielony grunt do sprzedaży, jest objęty obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika przeznaczenie gruntu pod zabudowę.

Zatem wydzielany grunt będzie wypełniał definicję terenu budowlanego zdefiniowanego w art. 2 pkt 33 ustawy i tym samym, jego dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków, daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar, nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z wniosku, nabycie przez Wnioskodawcę działki nr 10, z której zostanie wydzielona działka stanowiąca przedmiot sprzedaży, nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż została ona nabyta w drodze darowizny od rodziców. Tym samym nie można uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem, zatem nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, niezbędnych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.

W związku z tym, w przedmiotowej sprawie, dla dostawy opisanej we wniosku niezabudowanej działki gruntu, nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Podsumowując, planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę działki powstałej z wydzielenia działki nr 10 stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem podstawowej stawki podatku, tj. 23% – zgodnie z art. 41 ust. 1, w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin