Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.337.2019.2.EC
z 26 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2019 r. (data wpływu 6 czerwca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), w odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.337.2019.1.EC oraz pismem z dnia 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.), w odpowiedzi na wezwanie z dnia 29 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.337.2019.2.EC o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 3 lipca 2019 r. (data nadania 3 lipca 2019 r., data doręczenia 8 lipca 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.337.2019.1.EC oraz pismem z dnia 29 lipca 2019 r. (data nadania 29 lipca 2019 r. data doręczenia 2 sierpnia 2019 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 29 lipca 2019 r. (data nadania 29 lipca 2019 r., data wpływu 29 lipca 2019 r.) oraz pismem z dnia 6 sierpnia 2019 r. (data nadania 7 sierpnia 2019 r., data wpływu 13 sierpnia 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni planuje dokonanie w tym roku (2019) sprzedaży swojego udziału w nieruchomości położonej w W., odziedziczonego po swoim zmarłym ojcu. Ojciec Wnioskodawczyni nabył nieruchomość w użytkowanie wieczyste dnia 24.01.1967 roku, natomiast budowę domu zakończył w 1988 roku.

Decyzją Prezydenta z dnia 19.08.2005 roku nastąpiło nabycie z mocy prawa własności nieruchomości. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł dnia 16.08.2015 roku, natomiast akt poświadczenia dziedziczenia został sporządzony i zarejestrowany dnia 26.03.2019 roku.

Pismem z dnia 10 lipca 2019 r. będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 3 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.337.2019.1.EC Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie. Wnioskodawczyni uzupełniła opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawiła własne stanowisko.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

1. Jej dotychczasowe miejsce zamieszkania jest w Republice Federalnej Niemiec. W Niemczech płaci też podatki z Jej stałej pracy w Niemczech. Ponieważ Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie i niemieckie, prosi o zastosowanie Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Ponieważ spadek Wnioskodawczyni – nieruchomość – znajduje się w Polsce, Wnioskodawczyni spodziewa się, że Jej dochód ze sprzedaży udziału w nieruchomości położonej w Polsce będzie podlegał prawu podatkowemu polskiemu i zgodnie z Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (art. 24 z uwzgl. Art. 25) będzie podlegał wyłączeniu z podstawy wymiaru podatku niemieckiego.
2. Zmarły ojciec Wnioskodawczyni nabył nieruchomość w użytkowanie wieczyste dnia 20.03.21967 r. do majątku wspólnego małżeńskiego z mamą Wnioskodawczyni, zawierając umowę użytkowania wieczystego z Przedstawicielem Skarbu Państwa działającym na podstawie decyzji Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej W z dnia 24.01.1967 r. w formie aktu notarialnego.
3. Nieruchomość nie została nabyta przez Ojca Wnioskodawczyni drogą spadku.
4. Nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Nieruchomość była wykorzystywana tylko do celów mieszkaniowych. Zmarły ojciec Wnioskodawczyni ani jego druga żona nigdy nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej.
5. Planowana sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej.
   
   

Następnie, w piśmie z dnia 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 29 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.337.2019.2.EC Wnioskodawczyni doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego o następujące informacje.

1. Wnioskodawczyni wskazała, że w pełni podtrzymuje swoje oświadczenie dotyczące daty zawarcia umowy użytkowania wieczystego przez rodziców Wnioskodawczyni podane w uzupełnieniu wniosku (z dnia 10.07.2019).
   
   

Data zawarcia umowy użytkowania wieczystego to był 20.03.1967 r. Do umowy przystępowali jako użytkownicy wieczyści rodzice Wnioskodawczyni:

• ojciec i matka będący wówczas małżeństwem i działający na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej,
• a z drugiej strony przedstawiciel Skarbu Państwa, działający na podstawie Decyzji Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej W z dnia 24.01.1967 r.
  
  

W załączeniu Wnioskodawczyni przesyła kopię umowy z dnia 20.03.1967 r.

Wnioskodawczyni wskazała, że umowę tę znalazła w dokumentach po swoim zmarłym ojcu pomiędzy wysłaniem pierwotnego wniosku, a wysłaniem uzupełnienia wniosku, stąd mogła już w uzupełnieniu wniosku podać dokładniejsze dane.

Wcześniej Wnioskodawczyni sądziła - mylnie, jak się okazało - że datą ustanowienia użytkowania wieczystego była data Decyzji z dnia 24.01.1967 r, ponieważ taka decyzja z taką datą jest wpisana w księdze wieczystej jako podstawa wpisu. Tymczasem była to tylko decyzja uprawniająca przedstawiciela Skarbu Państwa do przystąpienia do umowy w imieniu Skarbu Państwa.

2. Rodzice Wnioskodawczyni nabyli nieruchomość wspólnie jako małżonkowie, natomiast w 1975 roku się rozwiedli, ale nie przeprowadzili podziału majątku po rozwodzie. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł w dniu 16.08.2015 r. i po nim Wnioskodawczyni odziedziczyła 1/4 udziału w nieruchomości. (Połowę z połowy, bo drugą połowę z połowy odziedziczyła druga żona ojca)
   
   

Mama Wnioskodawczyni, żyje i pozostaje właścicielką 1/2 w/w nieruchomości.

3. Decyzja Prezydenta z dnia 19.08.2005 ma w swojej treści: "stwierdzam nabycie z mocy prawa własności nieruchomości położonej w W. oznaczonej geodezyjnie jako działka nr 62, AM-2, o pow. 448 m², dla której prowadzona jest przez Sąd Rejonowy IV Wydział Ksiąg Wieczystych , przez dotychczasowych użytkowników wieczystych M. s. H. i P. oraz B. c. J. i M. na prawach wspólności ustawowej". (Kopia Decyzji w załączeniu).
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w przypadku planowanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży Jej udziału w nieruchomości nabytej drogą spadku, jeśli dochód jeszcze nie powstał, ponieważ sprzedaż się jeszcze nie odbyła, więc ewentualny obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie sprzedaży, czyli już w okresie gdy art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wszedł w życie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 21 § 1 ust. 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa „zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania”.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są:

8. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udział w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego , w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
   
   

Aktualnie już obowiązujący art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podaje, że „5. w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości, lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę”.

Wnioskodawczyni wskazała, że ponieważ sprzedaż jej udziału w nieruchomości ma się dopiero odbyć w czasie, kiedy ww. przepis już obowiązuje, stąd Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że będzie ten przepis miał też zastosowanie do tej planowanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży i skoro nabycie oraz wybudowanie ww. nieruchomości przez zmarłego ojca Wnioskodawczyni (spadkodawcę) nastąpiło dużo dawniej niż 5 lat kalendarzowych, ewentualnie uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z takiej sprzedaży nie spowoduje obowiązku zapłacenia przez Wnioskodawczynię podatku od uzyskanego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Niemczech.

Wskazać należy, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 ww. Umowy).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 umowy, zyski osiągane przez osobę mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Użycie w umowie sformułowania „może być opodatkowany” oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie. Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Niemczech podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Dodany przepis art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku zbycia nieruchomości nabytych w drodze spadku, 5-letni okres liczony będzie od daty nabycia nieruchomości lub praw majątkowych przez spadkobiercę.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 16.08.2015 r zmarł ojciec Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni po zmarłym ojcu odziedziczyła ¼ udziału w nieruchomości (użytkowanie wieczyste nieruchomości oraz dom). Ojciec Wnioskodawczyni nabył prawo użytkowania wieczystego nieruchomości w dniu 20.03.1967 r do majątku wspólnego z mamą Wnioskodawczyni. Po nabyciu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, ojciec Wnioskodawczyni rozpoczął budowę budynku mieszkalnego, którą zakończył w 1988 r. Decyzją Prezydenta z dnia 19.08.2005 r. nastąpiło nabycie z mocy prawa własności nieruchomości.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego). Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie reguluje kwestii własności nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu, należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny przedmiot własności.

Budynki trwale związane z gruntem stanowią część składową gruntu i na mocy art. 47 § 1 nie mogą być odrębnymi przedmiotami własności.

Z powyższego wynika jednak, że budynek tylko wówczas nie stanowi odrębnego przedmiotu własności, jeżeli posiadaczowi gruntu, na którym jest wzniesiony przysługuje prawo własności tego gruntu.

Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Tylko w przypadku odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu i budynku trwale z tym gruntem związanego źródłem przychodu jest odrębnie odpłatne zbycie prawa do gruntu i odrębnie odpłatne zbycie budynku, dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie prawa do gruntu bądź wybudowanie budynku. Okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest w takim przypadku liczony odrębnie – od daty nabycia prawa do gruntu i od daty nabycia (wybudowania) budynku.

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym. Natomiast w myśl art. 235 § 2 Kodeksu cywilnego – przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Z treści tych przepisów wynika, że użytkowanie wieczyste dotyczy gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa, gminy lub związku międzygminnego, oddanych w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym lub prawnym oraz że odrębną własność stanowią budynki wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gminy przez wieczystego użytkownika.

Co istotne, możliwe jest przekształcenie prawa użytkowania wieczystego, przysługującego osobom fizycznym będącym dotychczasowymi użytkownikami wieczystymi, w prawo własności. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, przekształcenie prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nie stanowi nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jedynie zmianę tytułu prawnego faktycznego władztwa nad nieruchomością. Nabycie prawa do nieruchomości następuje w chwili nabycia prawa wieczystego użytkowania.

W świetle powyższych wyjaśnień prawnych stwierdzić należy, że omawianej sprawie przedmiotem użytkowania wieczystego był grunt, na którym następnie wybudowano dom. Budowa domu została zakończona w 1988 r., a prawo użytkowania wieczystego przekształcono w odrębną własność w 19 sierpnia 2005 r. Oznacza to, że datę nabycia przez ojca Wnioskodawczyni (spadkodawcę) nieruchomości należy utożsamiać z datą nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu czyli z 1967 rokiem. Zanim bowiem Wnioskodawczyni dokona sprzedaży, to wcześniej w 2005 r. prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało przekształcone w prawo własności. Fakt, że przed sprzedażą nieruchomości prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało przekształcone w prawo własności skutkuje tym, że Wnioskodawczyni na moment sprzedaży nie będzie już użytkownikiem wieczystym, lecz samoistnym właścicielem gruntu. A to oznacza, że od tego momentu (przekształcenia) przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące prawa wieczystego użytkowania gruntu nie będą miały zastosowania. W momencie sprzedaży dom będzie częścią składową gruntu w myśl art. 48 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem – jak już wcześniej wspomniano – z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Wobec powyższego uznać należy, że 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych niewątpliwie minął, bowiem nabycie nieruchomości (prawa wieczystego użytkowania gruntu) przez spadkodawcę miało miejsce w dniu 20 marca 1967 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie udziału w przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jej odpłatne zbycie nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie przez spadkodawcę. Zatem, na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.