Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.271.2019.1.AS
z 20 sierpnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

  1. możliwości określenia wysokości kosztu podatkowego w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętego jako aport w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 1a w zw. z art. 16g ust. 1 pkt 4 − jest nieprawidłowe,
  2. określenia wysokości kosztu podatkowego w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętego jako aport na zasadach ogólnych, wynikających z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy CIT w kwocie odpowiadającej nominalnej wartości udziałów wydanych przez TUW w zamian za aportjest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 19 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia wysokości kosztu podatkowego w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętego jako aport.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca, X Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych (dalej: „Wnioskodawca” lub „TUW”), jest osobą prawną, towarzystwem ubezpieczeń wzajemnych w rozumieniu ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej z 11 września 2015 r.


TUW nabyło w drodze aportu prawo użytkowania wieczystego ustanowionego na nieruchomości gruntowej położonej w W. („Nieruchomość”). Prawo użytkowania wieczystego zostało przeniesione na TUW przez osobę fizyczną na mocy aktu notarialnego z dnia XX.XX. 2017 r. jako wkład niepieniężny w związku z objęciem przez nią X nowych udziałów w TUW o wartości nominalnej X zł za udział. Wartość prawa użytkowania wieczystego została określona jako odpowiadająca wartości nominalnej objętych udziałów (XX zł) i odpowiadała wartości rynkowej tego prawa na dzień jego wniesienia.


Z uwagi na regulacje Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”) prawo użytkowania wieczystego nabyte przez TUW nie było amortyzowane.


Aktualnie TUW planuje zbycie prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości objętego jako aport TUW będzie uprawniony do wykazania kosztu podatkowego skalkulowanego w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 1 (a) w zw. z art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, tj. w wysokości równej wartości prawa użytkowania wieczystego ustalonej przez TUW na dzień wniesienia wkładu, nie wyższej jednak od wartości rynkowej?
  2. Alternatywnie, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, czy koszt uzyskania przychodów w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości objętego jako aport powinien być określony w kwocie odpowiadającej nominalnej wartości udziałów wydanych przez TUW w zamian za aport?

Zdaniem Wnioskodawcy,


Ad. 1)


TUW jest osobą prawną, która podlega opodatkowaniu na podstawie Ustawy CIT. Przychód z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości nie będzie stanowił przychodu z zysków kapitałowych po wejściu w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. nowelizacji przepisów Ustawy CIT. Taki przychód będzie łączył się z innymi przychodami podatkowymi z działalności operacyjnej TUW.


W przypadku planowanego zbycia Nieruchomości, TUW uzyska przychód, który zgodnie z art. 14 ust. 1 Ustawy CIT powinien być skalkulowany jako cena określona w umowie. Jeżeli tak określona cena odbiegałaby od wartości rynkowej, organ podatkowy jest uprawniony do określenia przychodu w wysokości wartości rynkowej.


Odnosząc się do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.


Definicja kosztów uzyskania przychodów ma charakter ogólny, a w rezultacie o ile ustawa wyraźnie nie wskazuje przynależności wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do określonego rodzaju kosztów, należy w pozostałych przypadkach zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskania.


Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio związane z uzyskanymi przychodami, jak i koszty pośrednie, odnoszące się do całokształtu działalności podatnika o ile zostanie wykazane, że zostały poniesione w celu uzyskania przychodów. W rezultacie, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki:

  • wydatek został poniesiony przez podatnika, a zatem w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty w zasobów majątkowych podatnika,
  • nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik,
  • wydatek jest definitywny, innymi słowy, wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • wydatek powstaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • wydatek poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • wydatek ten został odpowiednio udokumentowany,
  • przedmiotowy wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.


W analizowanym przypadku spełnione zostały wszystkie opisane powyżej przesłanki za wyjątkiem ostatniej.


Jak bowiem wynika z art. 16 ust. 1 pkt 1 (a) Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa użytkowania wieczystego gruntów. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Innymi słowy, wydatki poniesione na nabycie użytkowania wieczystego nie mogą być zaliczone do kosztów podatkowych w żadnej formie (np. poprzez odpisy amortyzacyjne) aż do momentu zbycia − w dacie zbycia prawa użytkowania wieczystego, sprzedający jest uprawniony do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatku poniesionego wcześniej na nabycie zbywanego prawa.


Ustawa CIT nie zawiera regulacji wprost określającej, w jaki sposób należy ustalić kwotę wydatków stanowiących koszt podatkowy w przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości nabytego uprzednio w drodze aportu.


W tym zakresie rozważyć można zastosowanie regulacji art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych/wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki lub spółdzielni, ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej. Wskazana regulacja dotyczy co prawda spółek i spółdzielni, ale w opinii Wnioskodawcy brak jest przesłanek pozwalających na różnicowanie skutków podatkowych w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości przez spółki, czy spółdzielnie oraz towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych.


W opinii Wnioskodawcy, również w przypadku towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, chociaż nie zostały one wprost wymienione w art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, koszt podatkowy w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nabytego w formie aportu powinien być określony w kwocie odpowiadającej wartości wkładu określonej na dzień jego wniesienia. W analizowanym przypadku powyższe oznaczałoby, że TUW w dacie sprzedaży użytkowania wieczystego Nieruchomości jest uprawniony do wykazania kosztu podatkowego o wartości odpowiadającej wartości prawa użytkowania wieczystego określonej na dzień aportu (tj. kwocie XX zł) przy założeniu, że kwota ta odpowiadała rzeczywistej wartości wnoszonego aportu.


Ad. 2)


W opinii Spółki, nawet w przypadku, gdyby organ podatkowy nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy co do możliwości zastosowania art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT dla potrzeb skalkulowania kosztu podatkowego, należałoby przyjąć, że art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT stanowią samodzielną i wystarczającą podstawę do ustalenia kosztów z tego tytułu.

W przedmiotowej sprawie wartość aportu oraz wartość nominalna wydanych udziałów są równe. Uzasadnionym byłoby więc przyjęcie, iż (o ile nie znajdzie zastosowania przepis art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT) w zamian za uzyskanie praw rzeczowych do składników aportu i możliwości dysponowania nimi, poniesiony został efektywny wydatek w postaci wydania udziałów o określonej wartości nominalnej. Zasadna byłaby więc konkluzja, że w momencie zbycia przedmiotu aportu, wydatkiem (kosztem), jaki został poniesiony przez X TUW, winna być wartość nominalna wydanych udziałów (tj. kwota 10.841.000 zł).


Co istotne, w analizowanym przypadku, niezależnie od stanowiska zajętego przez organy podatkowe, wysokość kosztu podatkowego do którego rozliczenia powinien być uprawniony TUW będzie taka sama, ponieważ wartość nominalna udziałów wydanych przez TUW w dacie aportu była równa wartości rynkowej przedmiotu aportu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

  • pytania Nr 1: w odniesieniu do możliwości określenia wysokości kosztu podatkowego w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętego jako aport w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 1a w zw. z art. 16g ust. 1 pkt 4 –za nieprawidłowe,
  • pytania Nr 2: w odniesieniu do określenia wysokości kosztu podatkowego w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętego jako aport na zasadach ogólnych, wynikających z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy CIT w kwocie odpowiadającej nominalnej wartości udziałów wydanych przez TUW w zamian za aport za prawidłowe.


Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną, towarzystwem ubezpieczeń wzajemnych w rozumieniu ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej z 11 września 2015 r. Wnioskodawca nabył w drodze aportu prawo użytkowania wieczystego ustanowionego na nieruchomości gruntowej położonej w W. („Nieruchomość”). Prawo użytkowania wieczystego zostało przeniesione na Wnioskodawcę przez osobę fizyczną na mocy aktu notarialnego z dnia 17 maja 2017 r. jako wkład niepieniężny w związku z objęciem przez nią X nowych udziałów Wnioskodawcy o wartości nominalnej X zł za udział. Wartość prawa użytkowania wieczystego została określona jako odpowiadająca wartości nominalnej objętych udziałów (XX zł) odpowiadała wartości rynkowej tego prawa na dzień jego wniesienia.


Z uwagi na regulacje ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prawo użytkowania wieczystego nabyte przez Wnioskodawcę nie było amortyzowane.


Aktualnie Wnioskodawca planuje zbycie prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości.


Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczyła określenia wysokości kosztu podatkowego w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętego jako aport.


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zatem, o możliwości zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów decyduje łączne spełnienie następujących warunków:

  • pomiędzy tym wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie już istniejącego źródła przychodów;
  • wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, zawierającym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.


Kosztami uzyskania przychodów mogą być zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione i podmiot zobowiązany jest do ich ponoszenia.


Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

− wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.


Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

− o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Zgodnie natomiast z art. 16b ust. 1 ustawy CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

  1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
  2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  5. licencje,
  6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej
  7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

− przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Co istotne, na podstawie art. 16c pkt 1) ustawy CIT amortyzacji nie podlegają jednak grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.


Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych został określony w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i uzależniony jest od sposobu nabycia tych składników majątku.


Wartość początkowa wniesionych do Spółki środków trwałych powinna zostać ustalona na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni – ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.


Zgodnie z art. 16g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.


Zgodnie z art. 14 ust. 2 ww. ustawy, wartość rynkową (…) rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia.


Przepis powyższy normuje sytuację nabycia w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) majątku niestanowiącego przedsiębiorstwa. Z treści tego przepisu wynika, że ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu, wartość poszczególnych składników majątku nie może być wyższa od ich wartości rynkowej.


Należy zauważyć, że powyższe przepisy dotyczą składników majątkowych będących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi, w konsekwencji nie mogą one być stosowane do zdarzenia przyszłego, gdyż – jak wskazano w treści wniosku − nabyte w drodze aportu przez Wnioskodawcę prawo użytkowania wieczystego ustanowionego na nieruchomości gruntowej nie było przez TUW amortyzowane.


Mając to na uwadze, a także fakt, że w ustawie nie ma przepisu szczególnego regulującego omawianą kwestię, należy stwierdzić, że koszty uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży powyższego prawa użytkowania wieczystego, należy ustalać na podstawie zasad ogólnych, czyli w tym przypadku na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka będzie zatem zobligowana do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT, tj. w wartości rzeczywiście poniesionych kosztów nabycia przedmiotowych składników majątkowych – wartości nominalnej wydawanych w zamian za aport udziałów, która odpowiadała wartości rynkowej tego prawa na dzień jego wniesienia.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie brak jest możliwości zastosowania art. 16g ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT dla potrzeb skalkulowania kosztu podatkowego.


Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 w odniesieniu do możliwości określenia wysokości kosztu podatkowego w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętego jako aport w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 1a w zw. z art. 16g ust. 1 pkt 4, należało uznać za nieprawidłowe.


W sprawie słusznym jest pogląd, że art. 15 ust. 1 w powiązaniu z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT stanowią samodzielną i wystarczającą podstawę do ustalenia kosztów z tego tytułu.


Podsumowując, w momencie zbycia przedmiotu aportu, wydatkiem (kosztem podatkowym), jaki został poniesiony przez Wnioskodawcę, powinna zatem być wartość nominalna wydanych udziałów Wnioskodawcy wydanych w zamian za aport.


Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 w odniesieniu do określenia wysokości kosztu podatkowego w przypadku zbycia prawa użytkowania wieczystego nieruchomości objętego jako aport na zasadach ogólnych, wynikających z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy CIT w kwocie odpowiadającej nominalnej wartości udziałów wydanych przez TUW w zamian za aport należało uznać za prawidłowe.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj