Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.266.2019.1.DK
z 22 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 29 lipca 2019 r. (data wpływu – 31 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2019 r. wpłynęło do Organu uzupełnienie wniosku dokonane przez Zainteresowanych. Uzupełnienie to stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z 17 lipca 2019 r. znak: 0115-KDIT1-1.4012.351.2019.1.RH. Wniosek z 27 maja 2019 r. (data wpływu do Organu – 28 maja 2019 r.) pierwotnie dotyczył jedynie zagadnienia z zakresu podatku od towarów i usług.

W ww. uzupełnieniu Zainteresowani rozszerzyli zakres wniosku poprzez wskazanie, że oczekują również wydania rozstrzygnięcia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W związku z powyższym, za dzień wpływu wniosku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych uznaje się dzień wpływu do Organu uzupełnienia rozszerzającego zakres wniosku o podatek od czynności cywilnoprawnych, tj. 31 lipca 2019 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: W. Sp. z o.o. („Pożyczkodawca”, „Spółka”),
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: S. Sp. z o.o. („Pożyczkobiorca”)

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zainteresowany będący stroną postępowania, Sp. z o.o. („Pożyczkodawca”, „Spółka”) prowadzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą i z tego tytułu podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem faktycznej działalności Spółki, zgodnie z informacjami zawartymi w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, jest:

1. wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych (PKD 43.39.Z),
   
2. roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (PKD 41.20.Z),
   
3. rozbiórka i burzenie obiektów budowlanych (PKD 43.11.Z),
   
4. wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych (PKD 43.22.Z),
   
5. wykonywanie pozostałych instalacji budowlanych (PKD 43.29.Z),
   
6. zakładanie stolarki budowlanej (PKD 43.32.Z),
   
7. posadzkarstwo, tapetowanie i oblicowanie ścian (PKD 43.33.Z),
   
8. malowanie i szklenie (PKD 43.34.Z),
   
9. wykonywanie konstrukcji i pokryć dachowych (PKD 43.91.Z),
   
10. pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane (PKD 43.99.Z).
    
    

Spółka w przedmiocie swojej działalności nie ma ujętej pozycji „pozostałe formy udzielania kredytów” (PKD 64.92.Z).

Zainteresowany niebędący stroną postępowania – S. Sp. z o.o. (dalej jako: „Pożyczkobiorca”) prowadzi działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i również z tego tytułu podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych. Pożyczkobiorca jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pożyczkobiorca w ramach pisemnej umowy zaciągnął u Spółki pożyczkę udzieloną w 2019 r. Pożyczka jest odpłatna – z tytułu jej udzielenia Pożyczkobiorca jest zobowiązany do zapłaty Spółce wynagrodzenia w postaci odsetek kapitałowych, na warunkach określonych szczegółowo w umowie, które ustalone są na poziomach rynkowych. Spółka nie udzielała dotąd pożyczek żadnym innym podmiotom. Spółka i pożyczkobiorca nie są podmiotami powiązanymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dla celów ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych należy przyjąć, iż otrzymanie pożyczki, o której mowa w przedstawionym opisie zaistniałego stanu faktycznego, podlega przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a tym samym jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Zainteresowanych, otrzymana przez Pożyczkobiorcę pożyczka, podlegać będzie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym zwolniona będzie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W myśl art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatków i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

Mając na uwadze powyższe przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Zainteresowani stwierdzają, ze umowa pożyczki zawarta z Pożyczkobiorcą będzie podlegała– co do zasady – opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili jej zawarcia ich przedmiot, tj., pieniądze będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wówczas nie ma znaczenia gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie będą miały miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych również wtedy, gdy pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się za granicą oraz nabywca – Pożyczkobiorca będzie miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Obowiązek podatkowy w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę (tj. Pożyczkobiorcy).

Zainteresowany będący stroną postępowania pragnie podkreślić, że niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zainteresowany będący stroną postępowania uważa, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz m.in. fakt, że przynajmniej jedna z nich z tytułu dokonania tej określonej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest zwolniona z tego podatku.

Pożyczkobiorca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającym w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Ponadto jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółka udzielająca Pożyczkobiorcy pożyczki podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a także jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy o podatku do towarów i usług.

Pożyczkodawca uważa, iż ocena, czy pożyczka otrzymana przez Pożyczkobiorcę, o której mowa w przedstawionym opisie stanu faktycznego, jest zwolniona z opodatkowania na gruncie uregulowań ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wymaga w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia czy podlega ona opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Spółki udzielanie pożyczki ma charakter usługi. Ustawodawca – jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie – znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez wykonawcę tej czynności wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku, którego istnieje bezpośredni beneficjent – odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za dana czynność. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Wynagrodzenie od usługi udzielania pożyczki stanowią odsetki od kwoty pożyczki. Jak zostało wskazane, pożyczki mają/będą miały charakter odpłatny, tj. jest/będzie przewidziane stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenia usług podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług. W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego, pożyczki udzielił działający w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 tejże ustawy.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu,. Niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielania, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc za rodzącą obowiązki na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające udostepnieniu kapitału na warunkach zawartych w umowie pożyczki.

Spółka stoi na stanowisku, że czynność udzielania przez Spółkę pożyczki będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc można ją uznać za rodzącą obowiązek w podatku od towarów i usług. Jednocześnie, jest ona zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług ze względu na fakt, że udzielenie pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy jest usługą wyświadczoną przez Spółkę odpłatnie (za wynagrodzeniem w formie odsetek), w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe, jeżeli opisana we wniosku czynność udzielenia przez Spółkę pożyczki, podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a ściślej korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie znajdą zastosowanie uregulowania w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Zainteresowanych wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług została wydana interpretacja indywidualna z 8 sierpnia 2019 r., znak: 0114-KDIT1-1.4012.351.2019.2.RH.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1519) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl

art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki – ciąży na biorącym pożyczkę.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podstawę opodatkowania – przy umowie pożyczki − stanowi kwota lub wartość pożyczki; stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 0,5 % z zastrzeżeniem ust. 5 − art. 7 ust. 1 pkt 4 tejże ustawy.

Należy jednak wskazać, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest z tego podatku zwolniona, z uwzględnieniem wyjątków, o których mowa w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, ze zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Ze zdarzenia przedstawionego we wniosku wynika, że Zainteresowany niebędący stroną postępowania (Pożyczkobiorca) – spółka z o.o. zawarł pisemną umowę pożyczki z Zainteresowanym będącym stroną postępowania – Pożyczkodawcą – inną spółką z o.o. (Spółką). Pożyczka została udzielona w 2019 r. Pożyczka jest odpłatna – z tytułu jej udzielenia Pożyczkobiorca jest zobowiązany do zapłaty Spółce wynagrodzenia w postaci odsetek kapitałowych, na warunkach określonych szczegółowo w umowie, które ustalone są na poziomach rynkowych. Spółka nie udzielała dotąd pożyczek żadnym innym podmiotom. Spółka i Pożyczkobiorca nie są podmiotami powiązanymi.

W związku z powyższym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności opodatkowaniem w podatku od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej wydanej w trybie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej z 8 sierpnia 2019 r., znak: 0115-KDIT1-1.4012.351.2019.1.RH, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko Zainteresowanych, że udzielenie przez Spółkę pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak z uwagi na fakt, że powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług – korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

A zatem, skoro omawiana czynność udzielenia pożyczki będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług oraz będzie z tego podatku zwolniona, to w powyższej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W takim przypadku, opisana umowa pożyczki będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Pożyczkobiorcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie Organ zwraca uwagę, iż wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, określone w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie stanowi zwolnienia z tego podatku. Natomiast oceniając stanowisko Zainteresowanych, Organ uznał je za prawidłowe, z uwagi na fakt, że w czynność zawarcia umowy pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.