Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.270.2019.2.AT
z 21 sierpnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 maja 2019 r. (data wpływu 11 czerwca 2019 r.), uzupełnionym 13 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę tytułem Opłat Licencyjnych za użytkowanie Znaku Towarowego podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę tytułem Opłat Licencyjnych za użytkowanie Znaku Towarowego podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 sierpnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.270.2019.1.AT wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 13 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej także: „Spółka”), prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem, w głównej mierze, jest hurtowa i detaliczna sprzedaż paliw.

Wnioskodawca zawarł z Grupą X (dalej: „Grupa”) Umowę licencyjną na korzystanie ze znaków towarowych Y oraz Z, na podstawie której Grupa X udzieliła niewyłącznej, pełnej licencji na korzystanie ze Znaków Towarowych (wszystkich i każdego z osobna) na terytorium kraju jakiego dotyczy ochrona każdego ze znaków towarowych, a Wnioskodawca zobowiązał się do korzystania ze znaków towarowych w sposób zgodny z ich charakterem i przeznaczeniem oraz przyjętymi zwyczajami. Ponadto Grupa X upoważniła Wnioskodawcę do udzielenia sublicencji na używanie znaków towarowych określonej grupie podmiotów m.in. partnerom handlowym działającym w ramach umowy Partnerstwem autoryzowanym dystrybutorom, autoryzowanym sprzedawcom oraz kwalifikowanym sprzedawcom.

Na podstawie Umowy Grupa X przyznaje Wnioskodawcy niewyłączne i nieprzenaszalne prawo do korzystania ze Znaku Towarowego w formie słownej i słowno-graficznej. Spółka ma prawo do oznaczania Znakiem Towarowym w sprzedaży własnych wyrobów, jak i wyrobów wyprodukowanych przez inne podmioty w Grupie. Znak Towarowy umieszczany jest na wizualizacjach znajdujących się m.in. na stacjach paliw oraz na wyrobach sprzedawanych klientom przez Wnioskodawcę, ponadto umieszczany jest m.in. na ulotkach, drobnych upominkach przekazywanych organizacjom non-profit, koszulkach pracowników podczas biegów charytatywnych, banerach, plakatach promujących Spółkę, czy podczas innych drobnych akcji marketingowych. Spółka, jako licencjobiorca obowiązana jest do wykorzystywania Znaku Towarowego zgodnie ze specyfikacją dostarczoną przez Grupę.

Znak Towarowy jest znakiem o zasięgu ogólnokrajowym, zaś korzystanie z licencji na Znak Towarowy zapewnia Spółce szereg korzyści, tj. rozpoznawalność przez klientów (Spółka jest rozpoznawalna na rynku jako część Grupy, która gwarantuje najwyższą jakość produktów wytwarzanych w oparciu o opracowane przez nią nowoczesne technologie), wyróżnienie wśród konkurencji, łatwiejsze wprowadzanie produktów na rynek, przywiązanie klientów do marki, większą wiarygodność u odbiorców dzięki silnej i uznanej marce.

Dzięki współpracy z Grupą X, Spółka korzysta m.in. z wypracowanej na poziomie centralnym renomy bez konieczności podejmowania samodzielnie intensywnych działań marketingowych. Powoduje to znaczne zmniejszenie ponoszonych przez nią kosztów (efekt skali), przy równoczesnym wzmocnieniu pozycji rynkowej Spółki oraz wzroście sprzedaży towarów.

Uiszczanie opłat licencyjnych jest warunkiem produkcji i sprzedaży towarów Spółki pod Znakiem Towarowym Licencjodawcy.

Wysokość opłat licencyjnych zależy od wartości przychodów – kalkulowana jest jako 0,25% przychodów ze sprzedaży paliw.

Wnioskodawca nie ujmuje licencji na korzystanie ze znaków towarowych jako wartości niematerialne i prawne.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 6 sierpnia 2019 r., wskazano ponadto, że Wnioskodawca zawarł transakcje z podmiotem powiązanym, tj. Grupą X. Grupa X wypełnia definicję podmiotu powiązanego z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty Opłat licencyjnych za użytkowanie Znaku Towarowego ponoszone przez Spółkę na rzecz Licencjodawcy podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty Opłat licencyjnych za użytkowanie Znaku Towarowego ponoszone przez Spółkę na rzecz Grupy X nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 15e ust. 1 Ustawy CIT.

Stosownie do art. 15e ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy CIT, poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium kraju lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2 Ustawy CIT w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a,16m Ustawy CIT i odsetek. Jednocześnie zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy CIT ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy CIT, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy CIT, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy koszty należności za korzystanie lub prawo do korzystania m.in. z licencji, zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi i nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 Ustawy CIT.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej: „Ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W myśl art. 15e ust. 1 Ustawy CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

  1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
  2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
  3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Prawami i wartościami, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy CIT są:

  1. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  2. licencje,
  3. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
  4. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Stosownie do art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy CIT, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi;

Wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów podatników związanych z umowami, które generowały opłaty za korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych na rzecz podmiotów powiązanych miało na celu uszczelnienie systemu podatku dochodowego i przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania. Jednocześnie jednak ustawodawca w art. 15e ust. 11 pkt 1 wyłączył z zakresu kosztów podlegających limitowaniu na podstawie art. 15e ust. 1 Ustawy CIT, koszty usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru albo świadczeniem usługi. Kluczowe dla odczytania zakresu omawianego wyłączenia jest zatem precyzyjne ustalenie znaczenia pojęcia kosztów „bezpośrednio związanych” z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy CIT, odnosi się do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadzi do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy stwierdzić, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usług lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi. Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnym towarem lub usługą.

W myśl art. 15e ust. 12 Ustawy CIT, przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3.000.000 zł. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250 000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.

Mając na uwadze powyższe, a także przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że Opłaty licencyjne za użytkowanie przez Wnioskodawcę Znaku Towarowego mieszczą się w katalogu wydatków podlegających ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych, o którym moa w art. 15e ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT.

Rozważając natomiast, czy ww. Opłaty licencyjne stanowią koszt związany z wytworzeniem oraz nabyciem towarów przez Wnioskodawcę lub świadczeniem przez niego usługi, należy przede wszystkim uwzględnić specyfikę prowadzonej przez niego działalności.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca – Sp. z o.o., prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem, w głównej mierze, jest hurtowa i detaliczna sprzedaż paliw.

Wnioskodawca zawarł z Grupą X (dalej: „Grupa”), stanowiącą dla Wnioskodawcy podmiot powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, Umowę licencyjną na korzystanie ze znaków towarowych Y oraz Z, na podstawie której Grupa X udzieliła niewyłącznej, pełnej licencji na korzystanie ze Znaków Towarowych (wszystkich i każdego z osobna) na terytorium kraju jakiego dotyczy ochrona każdego ze znaków towarowych, a Wnioskodawca zobowiązał się do korzystania ze znaków towarowych w sposób zgodny z ich charakterem i przeznaczeniem oraz przyjętymi zwyczajami.

Na podstawie Umowy Grupa X przyznaje Wnioskodawcy niewyłączne i nieprzenaszalne prawo do korzystania ze Znaku Towarowego w formie słownej i słowno-graficznej. Spółka ma prawo do oznaczania Znakiem Towarowym w sprzedaży własnych wyrobów, jak i wyrobów wyprodukowanych przez inne podmioty w Grupie. Znak Towarowy umieszczany jest na wizualizacjach znajdujących się m.in. na stacjach paliw oraz na wyrobach sprzedawanych klientom przez Wnioskodawcę, ponadto umieszczany jest m.in. na ulotkach, drobnych upominkach przekazywanych organizacjom non-profit, koszulkach pracowników podczas biegów charytatywnych, banerach, plakatach promujących Spółkę, czy podczas innych drobnych akcji marketingowych. Spółka, jako licencjobiorca obowiązana jest do wykorzystywania Znaku Towarowego zgodnie ze specyfikacją dostarczoną przez Grupę.

Znak Towarowy jest znakiem o zasięgu ogólnokrajowym, zaś korzystanie z licencji na Znak Towarowy zapewnia Spółce szereg korzyści, tj. rozpoznawalność przez klientów (Spółka jest rozpoznawalna na rynku jako część Grupy, która gwarantuje najwyższą jakość produktów wytwarzanych w oparciu o opracowane przez nią nowoczesne technologie), wyróżnienie wśród konkurencji, łatwiejsze wprowadzanie produktów na rynek, przywiązanie klientów do marki, większą wiarygodność u odbiorców dzięki silnej i uznanej marce.

Dzięki współpracy z Grupą X, Spółka korzysta m.in. z wypracowanej na poziomie centralnym renomy bez konieczności podejmowania samodzielnie intensywnych działań marketingowych. Powoduje to znaczne zmniejszenie ponoszonych przez nią kosztów (efekt skali), przy równoczesnym wzmocnieniu pozycji rynkowej Spółki oraz wzroście sprzedaży towarów.

Wnioskodawca nie ujmuje licencji na korzystanie ze znaków towarowych jako wartości niematerialne i prawne.

Jak jednoznacznie wskazano we wniosku, uiszczanie opłat licencyjnych jest warunkiem produkcji i sprzedaży towarów Spółki pod Znakiem Towarowym Licencjodawcy, natomiast wysokość opłat licencyjnych zależy od wartości przychodów – kalkulowana jest jako 0,25% przychodów ze sprzedaży paliw.

Odnosząc się do powyższego, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie ponoszenie kosztów Opłat licencyjnych warunkuje możliwość sprzedaży przez Wnioskodawcę towarów z wykorzystaniem Znaku Towarowego, co świadczy o bezpośrednim związku poniesionych z tego tytułu wydatków ze świadczeniem przez Spółkę usług.

Spełniony jest również związek kwotowy (wartość poniesionego kosztu wprost zależy od wartości sprzedanych towarów), jako element bezpośredniego związku tych kosztów z wytwarzanymi towarami.

W związku z powyższym, koszty Opłat licencyjnych za użytkowanie Znaku towarowego, ponoszone przez Wnioskodawcę, nie podlegają ograniczeniu art. 15e ust. 1 Ustawy CIT ze względu na fakt, że ma do nich zastosowanie wyłączenie, określone w art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy CIT.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne. Niemniej jednak ostateczna ocena, czy wskazane we wniosku koszty usługi podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów podatkowych, wynikającemu z ww. art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawcy w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny, albowiem postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej wyklucza analizę materiału dowodowego w sprawie. Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj