Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.239.2019.4.NL
z 19 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 03 czerwca 2019 r. (data wpływu 07 czerwca 2019 r.), uzupełnionym 02 sierpnia 2019 r. i 06 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości wraz z zabudowaniami Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 9% stawki podatku skoro Wnioskodawca jest małym podatnikiem, którego przychód nie przekroczył limitu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 czerwca 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia,

czy w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości wraz z zabudowaniami Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 9% stawki podatku skoro Wnioskodawca jest małym podatnikiem, którego przychód nie przekroczył limitu, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 lipca 2019 r., Znak:

0111-KDIB3-2.4012.342.2019.2.SR, 0111-KDIB1-1.4010.239.2019.3.NL, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 02 sierpnia 2019 r. oraz 06 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wpisany do rejestru stowarzyszeń oraz zarejestrowany w KRS, jest osobą prawną w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca jest podatnikiem zwolnionym podmiotowo z podatku VAT, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Pod koniec lat 60-tych Wnioskodawca otrzymał od osób prywatnych niepodatników (bez VAT) w darowiźnie działki, których stan prawny został uregulowany Postanowieniem o zasiedzeniu z dniem 01 stycznia 2000 r. wydanym przez Sąd Rejonowy w N. Postanowienie o zasiedzeniu obejmowało między innymi działki nr 7350/10, 4939/11, 4939/12, 4939/13, 4939/15 o łącznej powierzchni 0,2970 ha, które wpisane są do księgi wieczystej prowadzonej przez Sąd Rejonowy w N. Działki te przeznaczone były wyłącznie na prowadzenie działalności usługowo-rolniczej zwolnionej od podatku VAT.

1. Działka nr 7350/10 o powierzchni 0,2150 ha, która według planu zagospodarowania przestrzennego położona jest w 97% w terenie oznaczonym symbolem PU - tereny zabudowy produkcyjno-usługowej, a w 3% symbolem KDW - tereny ciągów komunikacyjnych. W latach 1969-1970 na działce wybudowano dwa budynki garażowe (w rozumieniu ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo Budowlane), trwale związane z gruntem o powierzchni 261 m2 i 121,5 m2. Po zakończeniu inwestycji budynki zostały oddane do użytkowania, ujęte w ewidencji środków trwałych oraz amortyzowane wg stawki amortyzacyjnej określonej w załączniku do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Budynki garażowe wykorzystywane były do przechowywania ciągników oraz maszyn i sprzętu rolniczego, służących do wykonywania działalności zwolnionej od podatku VAT. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie (w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym) budynków garażowych, znajdujących się na działce. Wykonywano tylko niezbędne remonty, które w sumie nie stanowiły 30% wartości początkowej. Z tytułu nabycia gruntu, budowy budynków oraz remontów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   Od 09 stycznia 1995 r. do końca 1998 r. oraz od stycznia 2000 r. do czerwca 2016 r., budynek garażu o pow. 121,5 m2 oraz 136 m2 drugiego budynku wraz z częścią gruntu były dzierżawione Firmom - czynnym podatnikom VAT na magazyn materiałów budowlanych, od lipca 2016 r. do 31 grudnia 2018 r. obydwa budynki w całości i cała działka 7350/10 były dzierżawione przez Firmę K. będącą czynnym podatnikiem VAT.
   
2. Działka nr 4939/11 o powierzchni 0,02 ha, która według planu zagospodarowania przestrzennego położona jest w 72% w terenie oznaczonym symbolem PU - tereny zabudowy produkcyjno-usługowej, a w 28% symbolem KDU - tereny ciągów komunikacyjnych. W 1971 r. na działce nr 4939/11 oraz częściowo na działce nr 7350/10 wybudowano budowlę (w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane), która jest trwale związana z gruntem. Po oddaniu do użytkowania i przyjęciu na środki trwałe, podlegała amortyzacji. Budowla służyła do przechowywania paliw, które wykorzystywane były do działalności rolniczej zwolnionej od podatku VAT do czerwca 2016 r. Nie ponoszono wydatków na ulepszenie (w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym), ani na remonty ww. budowli. Z tytułu nabycia gruntu i budowy budowli nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działka zabudowana budowlą była od lipca 2016 r. dzierżawiona przez Firmę K. - czynnego podatnika VAT.
   
3. Działka nr 4939/12 o powierzchni 0,0176 ha, która według planu zagospodarowania przestrzennego położona jest w 85% w terenie oznaczonym symbolem PU - tereny zabudowy produkcyjno-usługowej, a w 15% symbolem KDW - tereny ciągów komunikacyjnych, w 2000 r. na działce wybudowano wiatę na fundamencie betonowym trwale związaną z gruntem o powierzchni 57,6 m2, która stanowi budowlę (w rozumieniu ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane). Po oddaniu do użytkowania i przyjęciu na środki trwałe podlegała amortyzacji. Wiata po oddaniu do użytkowania wraz z działką była dzierżawiona przez Firmę K. - czynnego podatnika VAT do 31 grudnia 2018 r. Z tytułu nabycia gruntu i budowy budowli nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie były ponoszone wydatki na ulepszenie (w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym) budowli znajdującej się na działce. Obiekt był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej z VAT.
   
4. Działka nr 4939/13 o powierzchni 0,0301 ha, która według planu zagospodarowania przestrzennego położona jest w 61% w terenie oznaczonym symbolem PU - tereny zabudowy produkcyjno-usługowej, a w 39% symbolem KDU - tereny ciągów komunikacyjnych. W latach 1971-1972 na działce nr 4939/13 oraz częściowo na działce nr 7350/10 wybudowano na fundamencie betonowym, trwale związaną z gruntem wagę najazdową (samochodową) na działce nr 4939/13 na betonowym fundamencie wybudowano również tzw. kantorek - pomieszczenie pomocnicze trwale związane z gruntem. Oba obiekty są budowlami (w rozumieniu ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane). Po oddaniu do użytkowania i przyjęciu na środki trwałe, podlegały one amortyzacji zgodnie z załącznikiem do ustawy o podatku dochodowym. Od lipca 2016 r. do 31 grudnia 2018 r. waga wraz z tzw. kantorkiem - pomieszczeniem pomocniczym oraz gruntem była dzierżawiona Firmie K. - czynnemu podatnikowi VAT. Z tytułu nabycia gruntu i budowy budowli nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie były ponoszone wydatki na ulepszenie tych budowli (w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym). Obiekty były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
   
5. Działka nr 4939/15 o powierzchni 0,0143 ha - w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy J. cała działka położona jest w terenie o symbolu RW - tereny wód otwartych, potoków i zieleni ochronnej. Działka jest niezabudowana i wg planu zagospodarowania nie jest działką budowlaną. Przy nabyciu działki Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działka była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
   
   

Wszystkie wymienione wyżej obiekty wymagają kapitalnego remontu, na którego finansowanie Wnioskodawcy nie stać. Poza tym, w dzisiejszym czasie nie ma zapotrzebowania na usługi rolnicze, prywatne rolnictwo na terenie, gdzie swoją siedzibę ma Wnioskodawca, prawie upadło. Dlatego Walne Zgromadzenie Członków Wnioskodawcy 28 marca 2016 r. podjęło uchwałę o sprzedaży działek oraz budynków i budowli.

Przedmiotem dostawy (sprzedaży) z dnia 09 stycznia 2019 r. wg aktu notarialnego są działki nr 7350/10, 4939/11, 4939/12, 4939/13 (zabudowane) wraz z budynkami i budowlami wg opisu pkt 1)-4) oraz działka nr 4939/15 niezabudowana wg opisu pkt 5. Sprzedaży dokonano na rzecz osób fizycznych (prywatnych) nie będących podatnikami VAT. Działki nr 7350/10, 4939/11, 4939/12, 4939/13 wraz z budynkami i budowlami były w całości dzierżawione przez Firmę K. -czynnego podatnika VAT w okresie od lipca 2016 r. do 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca od gruntów, budynków i budowli opisanych w punktach 1)-5) płacił do Urzędu Gminy podatek od nieruchomości zgodnie z uchwałą Rady Gminy.

Przedmiot transakcji sprzedaży nie stanowi przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.) (winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 01 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca wskazał
m.in., że:

1. Wnioskodawca od początku swojej działalności (tj. od lat siedemdziesiątych) uzyskiwał przychody wyłącznie z działalności usługowo-rolniczej, a od 1995 r. do 31 grudnia 2018 r. również z dzierżawy. W 2019 r. Wnioskodawca uzyskiwał przychód jedynie ze sprzedaży działek z zabudowaniami i działki niezabudowanej.
2. przychody osiągane przez Wnioskodawcę w roku podatkowym nie przekraczają wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej wg średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego w zaokrągleniu do 1.000 zł.
3. Wnioskodawca jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865). Ww. przepis definiuje podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się wg średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego w zaokrągleniu do 1.000 zł.
   
Wartość przychodu ze sprzedaży u Wnioskodawcy w 2018 r. wynosiła w zaokrągleniu 23.000 zł, przychody pochodziły w całości z dzierżawy gruntów z zabudowaniami.

4. w stosunku do Wnioskodawcy nie mają zastosowania wyłączenia wynikające z przepisów art. 19 ust. la-1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy od dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości wraz z zabudowaniami Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty 9% podatku dochodowego od osób prawnych (art. 19 ust. 1 pkt 2), jako mały podatnik, który nie przekroczył limitu przychodu innego niż z zysków kapitałowych?

9oytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, od dochodu uzyskanego ze sprzedaży działek wraz z zabudowaniami należy zapłacić 9% podatek dochodowy, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w poprzednim roku uzyskał przychody, które wyniosły ok. 23.000 zł. i pochodziły w całości z dzierżawy gruntów z zabudowaniami. Wnioskodawca nie uzyskuje przychodów z zysków kapitałowych i nie jest również podatnikiem, o którym mowa w art. 19 ust. 1c pkt 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z treścią znowelizowanego art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych

-w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Stawka 9% podstawy opodatkowania ma jednak zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

-nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Ponadto, z treści art. 19 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynika, że przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

Stosownie natomiast do art. 19 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1. spółki dzielonej,
   
2. podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:
   
   1. uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników
   • w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.
   
   
   
   
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei, warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2019 r. za małego podatnika uznaje się podmiot, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2018 r. nie przekroczyła kwoty 5.135.000 zł. W 2018 r. pierwszym dniem roboczym października był 1 października i to według kursu na ten dzień należy przeliczyć kwoty wyrażone w euro. Wg wyliczenia średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2018 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2018 r. Nr 190/A/NBP/2018) wynosił 4,2795 zł x 1.200.000 = 5.135.400 zł, w zaokrągleniu 5.135.000 zł.

Odnosząc się do będącej przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej kwestii dotyczącej stosowania przez Wnioskodawcę 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych w stosunku do dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości wraz z zabudowaniami, zauważyć należy, że skoro jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego:

• Wnioskodawca od początku swojej działalności uzyskiwał przychody wyłącznie z działalności usługowo-rolniczej, a od 1995 r. do 31 grudnia 2018 r. również z dzierżawy,
• w 2019 r. Wnioskodawca uzyskuje przychód jedynie ze sprzedaży działek z zabudowaniami i działki niezabudowanej,
• Wnioskodawca jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• wartość przychodu ze sprzedaży w 2018 r. wynosiła w zaokrągleniu 23.000 zł, przychody pochodziły w całości z dzierżawy gruntów z zabudowaniami i
• w stosunku do Wnioskodawcy nie mają zastosowania wyłączenia wynikające z przepisów art. 19 ust. la - 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

to Wnioskodawca od uzyskanych dochodów ze sprzedaży ww. nieruchomości będzie uprawniona do zastosowania 9% stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.