Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.203.2019.2.BD
z 16 sierpnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 czerwca 2019 r. (data wpływu – 17 czerwca 2019 r.), uzupełnionego 17 czerwca i 10 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku w wyniku nabycia prawa do ogródka działkowego wraz z prawem własności znajdującymi się na działce nasadzeniami, obiektami i urządzeniami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku w wyniku nabycia prawa do ogródka działkowego wraz z prawem własności znajdującymi się na działce nasadzeniami, obiektami i urządzeniami.

Wniosek uzupełniony został samoistnie 17 czerwca 2019 r.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 09 sierpnia 2019 r. znak: 0111-KDIB4.4014.203.2019.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 10 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca 7 czerwca 2019 r. zawarł umowę przeniesienia prawa do działki położonej na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego prowadzonego przez Polski Związek Działkowców, na podstawie której nabył prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki oraz własność znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów – za określonym w umowie wynagrodzeniem, które Wnioskodawca uiścił.

Doprecyzowując stan faktyczny wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przeniesienie prawa do działki nastąpiło w drodze umowy przeniesienia prawa do działki – umowy określonej w art. 41 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, zgodnie z którą Działkowiec w drodze umowy może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej.

Z punktu widzenia ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych powyższą umowę należy oceniać jako umowę sprzedaży innych praw majątkowych. Prawo do działki nie jest bowiem ani nieruchomością, ani ruchomością.

Przeniesienie prawa do działki powoduje przejście na nowego działkowca wynikającego z art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych ustawowego prawa własności znajdujących się na działce nasadzeń, obiektów i urządzeń. Opisana we wniosku umowa obejmowała przeniesienie prawa do działki wraz ze znajdującymi się na działce nasadzeniami, obiektami i urządzeniami. Przeniesienie prawa do działki, z mocy samej ustawy przewiduje bowiem przejście prawa własności znajdujących się na działce nasadzeń, obiektów i urządzeń na nowego działkowca.

Wynagrodzenie określone w umowie zostało zapisane jako wynagrodzenie z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów, które Wnioskodawcę uiścił w całości.

W dalszej części uzupełnienia Wnioskodawca wskazał, że istotą zawartej umowy nie było nabycie prawa do nasadzeń, urządzeń i obiektów lecz przeniesienie prawa do działki. Nabycie prawa do znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów jest tylko jedną z kilku konsekwencji zawarcia umowy przeniesienia prawa do działki (tak jak obowiązek uiszczania opłaty ogrodowej, czy obowiązek przestrzegania regulaminu).

Przeniesienie prawa do nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce nie może nastąpić inaczej niż w ramach umowy o przeniesienie prawa do działki. Nie jest możliwe przeniesienie prawa do znajdującej się na działce altanki, czy drzewa, bez przeniesienia prawa do działki. Z powyższego powodu w przedmiotowej sprawie nie można mówić, iż doszło do zawarcia umowy sprzedaży ruchomości lub nieruchomości, lecz do zawarcia umowy przeniesienia prawa do działki (innego prawa majątkowego), której konsekwencją było przejście na nowego działkowca prawa własności do nasadzeń, obiektów i urządzeń oraz uiszczenia wynagrodzenia za znajdujące się na działce nasadzenia, urządzenia i obiekty.

Podstawą przejścia prawa do nasadzeń, obiektów i urządzeń nie jest jednak umowa sprzedaży ruchomości/nieruchomości – gdyż taka nie może zostać zawarta, co do rzeczy znajdujących się na działce, lecz umowa przeniesienia prawa do działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaka jest wysokość stawki podatku od czynności cywilnoprawnych od zawartej umowy przeniesienia prawa do działki?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa o przeniesienie prawa do działki, stanowi umowę nazwaną, określoną w art. 41 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, zgodnie z którą: „Działkowiec w drodze umowy może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej (przeniesienie praw do działki).” Istotą powyższej umowy jest przeniesienie prawa i obowiązków do działki. Przeniesienie prawa i obowiązków do działki nie zostało wymienione w zamkniętym katalogu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Umowa przeniesienia prawa do działki nie jest umową sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym. Umowa przeniesienia prawa do działki jest umową sprzedaży innych praw majątkowych, w postaci „prawa i obowiązków wynikających z prawa do działki” (art. 41 ust. 1 ustawy o ROD). Zawarcie umowy o przeniesienie prawa do działki podlega zatem podatkowi od czynności cywilnoprawnych w wysokości 1%, na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, natomiast art. 4 pkt 1 ww. ustawy wskazuje, że obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podstawę opodatkowania – przy umowie sprzedaży – stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 cyt. ustawy – wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

  1. nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
  2. innych praw majątkowych – 1%.

Z kolei na podstawie art. 7 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, podatek pobiera się według stawki najwyższej jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki – od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 cyt. ustawy – podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika, oraz przypadków, o których mowa w ust. 1a tejże ustawy.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy, umowa sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Z przedstawionego we wniosku oraz uzupełnienia stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca 7 czerwca 2019 r. zawarł odpłatną umowę przeniesienia prawa do działki położonej na terenie Rodzinnego Ogrodu Działkowego prowadzonego przez Polski Związek Działkowców, na podstawie której nabył prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki oraz własność znajdujących się na działce nasadzeń, urządzeń i obiektów. Wynagrodzenie określone w umowie zostało zapisane jako wynagrodzenie z tytułu przeniesienia własności nasadzeń, urządzeń i obiektów, które Wnioskodawca uiścił całościowo bez wyodrębnienia na poszczególne składniki umowy. Wnioskodawca wskazał, że z punktu widzenia ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych powyższą umowę należy ocenić jako umowę sprzedaży praw majątkowych.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2176), ustanowienie prawa do działki następuje na podstawie umowy dzierżawy działkowej.

Przez umowę dzierżawy działkowej stowarzyszenie ogrodowe zobowiązuje się, w myśl art. 28 ust. 1 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, oddać działkowcowi działkę na czas nieoznaczony do używania i pobierania z niej pożytków, a działkowiec zobowiązuje się używać działkę zgodnie z jej przeznaczeniem, przestrzegać regulaminu oraz uiszczać opłaty ogrodowe.

Ponadto, jak stanowi art. 30 ust. 1 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, działkowiec ma prawo zagospodarować działkę i wyposażyć ją w odpowiednie obiekty i urządzenia zgodnie z przepisami ustawy oraz regulaminem. Z kolei nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność (art. 30 ust. 2 ww. ustawy).

Analiza przepisów ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych prowadzi do wniosku, że pod pojęciem obiektów i urządzeń, o których mowa w tym przepisie, rozumieć należy tylko takie obiekty i urządzenia, które wzniesione zostały na działce zgodnie z postanowieniami ustawy i regulaminu, a dzięki którym, wykonanie prawa dzierżawy działkowej staje się możliwe (tzn. takie, które pozwalają na korzystanie z działki zgodnie z jej przeznaczeniem). Mogą być to więc altana oraz budynki gospodarcze, a także ogrodzenia i urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne, które – zgodnie z odrębnymi przepisami – nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Za nasadzenia z kolei, uznać należy wszelkie rośliny posadzone przez działkowca lub nabyte przez niego wraz z prawem do działki. Pod pojęciem tym nie mogą się więc zawierać inne składniki majątkowe znajdujące się na działce, takie jak wyposażenie altan ogrodowych, np. meble, sprzęt kuchenny, czy też sprzęt i narzędzia ogrodnicze wykorzystywany do prac. Przedmioty te, nie są związane z faktem posiadania prawa dzierżawy działkowej, a jedynie z faktycznym korzystaniem z działki.

Natomiast, w odniesieniu do odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych, tj. nasadzeń, obiektów i urządzeń, podkreślić należy, że z uwagi na brak definicji pojęcia „nieruchomości” i „rzeczy” w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, należy odwołać się do odpowiednich przepisów prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145), rzeczami są tylko przedmioty materialne. W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zawartą w art. 45 Kodeksu cywilnego legalną definicję rzeczy, w literaturze powszechnie przyjmuje się w ten sposób, że przedmiotami materialnymi są takie części przyrody, w stanie pierwotnym lub przetworzonym, które są na tyle wyodrębnione spośród innych (naturalnie lub sztucznie) w sposób umożliwiający ich traktowanie w stosunkach społecznych i gospodarczych jako dobra samoistne. Na pojęcie „rzeczy” składają się więc dwie cechy o charakterze konstytutywnym: materialny ich charakter i wyodrębnienie z przyrody, czyli muszą mieć samoistny byt materialny. Stąd też, rzeczami są wyłącznie materialne części przyrody, przy czym nie ma znaczenia ich wartość materialna, chodzi tu o materialną postać.

Omawiane nasadzenia, obiekty i urządzenia spełniają definicję rzeczy zawartą w art. 45 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 Kodeksu cywilnego). Zgodnie z zasadą prawa superficies solo cedit (to co jest na powierzchni przypada gruntowi) odnoszącą się do związania własności budynku wzniesionego na gruncie z własnością tego gruntu, częścią składową gruntu są wszystkie rzeczy trwale złączone z tą nieruchomością.

Wyjątek od ogólnej reguły zawartej w art. 48 Kodeksu cywilnego stanowi przepis art. 30 ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, zgodnie z którym nasadzenia, urządzenia i obiekty znajdujące się na działce, wykonane lub nabyte ze środków finansowych działkowca, stanowią jego własność.

Zasady zbywania praw do działki zostały ustanowione w treści art. 41 ww. ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych. Działkowiec, w drodze umowy, może przenieść prawa i obowiązki wynikające z prawa do działki na rzecz pełnoletniej osoby fizycznej (przeniesienie praw do działki). Umowę zawiera się w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi (ust. 1), przy czym skuteczność przeniesienia praw do działki zależy od zatwierdzenia przez stowarzyszenie ogrodowe (ust. 2). W myśl art. 42 ust. 2 ww. ustawy, w razie przeniesienia praw do działki warunki zapłaty i wysokość wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, określa umowa, o której mowa w art. 41 ust. 1 cyt. ustawy.

Przepisy ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych nie regulują kwestii zbywania, będących własnością działkowca, nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce, wskazując jedynie, że w razie przeniesienia praw do działki warunki zapłaty i wysokość wynagrodzenia za nasadzenia, urządzenia i znajdujące się na niej obiekty określa umowa, a więc ustawodawca pozostawia w tym zakresie dowolność stronom umowy. Ustawa o rodzinnych ogrodach działkowych nie zawiera również przepisów dotyczących odpłatnego charakteru tych umów, zatem w tej materii należy mieć na względzie zasadę swobody umów wynikającą z przepisów prawa cywilnego.

W świetle powyższego przeniesienie własności zarówno nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce, w zależności od rodzaju umowy podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli będzie miało charakter umowy odpłatnej, np. umowy sprzedaży.

Przechodząc do analizy przywołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w kontekście zawarcia umowy sprzedaży działki położonej na terenie Rodzinnego Ogródka Działkowego – jak słusznie zauważył sam Wnioskodawca – umowę przeniesienia prawa do działki ocenić należy jako umowę sprzedaży innych praw majątkowych w myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych według stawki 1%.

Natomiast w przypadku gdy – tak jak ma to miejsce w analizowanej sprawie – w drodze umowy sprzedaży dochodzi do przeniesienia również praw do wszelkiego rodzaju nasadzeń, obiektów i urządzeń znajdujących się na działce, to takie przeniesienie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych według stawki 2%.

Jak wskazano powyżej przepisy ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych nie regulują kwestii zbywania, będących własnością działkowca, nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na działce, wskazując jedynie, że w razie przeniesienia praw do działki warunki zapłaty i wysokość wynagrodzenia za nasadzenia, urządzenia i znajdujące się na niej obiekty określa umowa. Skoro określone w umowie wynagrodzenie zostało zapisane jako wynagrodzenie z tytułu przeniesienia prawa do działki oraz własności nasadzeń, urządzeń i obiektów, które Wnioskodawca uiścił całościowo bez wyodrębnienia poszczególnych składników umowy, tj. bez wyodrębnienia osobnej wartości prawa do działki (prawa majątkowego) oraz osobnej wartości własności nasadzeń, urządzeń i obiektów znajdujących się na tejże działce (rzeczy) – to w tym przypadku nie znajduje zastosowania 1% stawka podatku od czynności cywilnoprawnych. Biorąc pod uwagę treść art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki – od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych pobiera się wówczas podatek według stawki najwyższej, tj. według stawki 2%. Jak bowiem wynika z opisu stanu faktycznego, w wyniku odpłatnego przeniesienia na Wnioskodawcę prawa do działki, doszło również do przeniesienia na Wnioskodawcę prawa własności znajdujących się na działce nasadzeń, obiektów i urządzeń, a więc – w myśl powyższego – rzeczy ruchomych.

Zatem na podstawie przepisów, którym poddany analizie został przedstawiony (i doprecyzowany) stan faktyczny nie można potwierdzić stanowiska Wnioskodawcy, że do przedmiotowej umowy zastosowanie będzie miała 1% stawka podatku od czynności cywilnoprawnych. Z racji tego, że wynagrodzenie określone w umowie zostało zapisane jako wynagrodzenie z tytułu przeniesienia prawa do działki oraz własności nasadzeń, urządzeń i obiektów, które Wnioskodawca uiścił całościowo bez wyodrębnienia na poszczególne składniki umowy, w przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała stawka podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%, a nie jak twierdzi Wnioskodawca w wysokości 1%, gdyż w sprawie nie dochodzi wyłącznie do przeniesienia prawa do działki (prawa majątkowego) lecz również na Wnioskodawcę przechodzą wszelkiego rodzaju naniesienia, obiekty i urządzenia – rzeczy, co do których zastosowanie ma stawka 2% podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj