Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.296.2019.3.WB
z 12 sierpnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2019 r. (data wpływu 3 czerwca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 sierpnia 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 374/1, 374/2 wraz z udziałem w działce nr 374/4 stanowiącej drogę wewnętrzną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 374/1, 374/2 wraz z udziałem w działce nr 374/4 stanowiącej drogę wewnętrzną. Pismem z dnia 5 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o podpis złożony w poz. 79 druku ORD-IN, doprecyzowanie opisu sprawy, wskazanie, które przedstawione we wniosku pytania mają być przedmiotem interpretacji oraz uiszczenie brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Decyzją dokonano podziału geodezyjnego działki nr 374, na trzy działki przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod (8UR) „zabudowę rzemieślniczą składającą się z budynków lub obiektów mieszkalnych, gospodarczych i produkcyjnych” (Dz. 374/1, 374/2 i 374/3), a także wydzielono działkę nr 374/4 „pod drogę wewnętrzną” i działkę nr 374/5 „pod zieleń publiczną”.

W dniu 11 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca sprzedał działkę nr 374/3 (wraz z udziałem w wys. 1/3 w działce nr 374/4). Od tej transakcji nie pobrano od Wnioskodawcy podatku VAT. Działki nr 374/1, 374/2 i 374/3 są niezabudowane i nie mają wydanej decyzji o zabudowie.

Przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z dnia 23 lipca 2019 r. wezwano Wnioskodawcę m.in. o doprecyzowanie opisu sprawy o następujące informację:

1. czy Wnioskodawca jest/był czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług? Jeśli odpowiedź na to pytanie jest twierdząca, to z tytułu jakiej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest/był zarejestrowany jako podatnik VAT?
2. w jaki sposób teren obejmujący działki mające być przedmiotem sprzedaży był/jest/będzie wykorzystywany od momentu nabycia nieruchomości do momentu sprzedaży? Czy był/jest/będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej – w tym również w działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.)? Jeśli tak, to czy ww. grunt był/jest/będzie wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT?
3. w jaki sposób (na podstawie jakiego tytułu prawnego) Wnioskodawca nabył grunt, z którego wyodrębniono działki będące przedmiotem zapytania?
4. czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia gruntu, z którego wyodrębniono działki?
5. kto występował o objęcie nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – Wnioskodawca czy inny podmiot?
6. czy Wnioskodawca dokonał/zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym poniósł/zamierza ponieść jakiekolwiek nakłady, w celu przygotowania danej działki do sprzedaży (np.: ogrodzenie, uzbrojenie w media, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek)? Jeśli tak, to jakie to były/będą czynności i nakłady?
7. czy Wnioskodawca ogłaszał/będzie ogłaszał sprzedaż danej działki w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu bądź podejmował inne działania marketingowe? Jeżeli tak, to należy wskazać jakie?
8. czy Wnioskodawca udostępniał/udostępnia daną działkę innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.? Jeżeli tak, to czy były/są to umowy odpłatne i kiedy zostały zawarte?
   
   

Ponadto w przedmiotowym wezwaniu wskazano Wnioskodawcy, że odpowiedzi na pytania oznaczone w pkt f) do pkt h) należy udzielić odrębnie dla każdej wyodrębnionej geodezyjnie działki.

W piśmie z dnia 5 sierpnia 2019 r. Wnioskodawca udzielił na wezwanie z dnia 23 lipca 2019 r. następujących odpowiedzi:

• Ad a. Wnioskodawca nie był i nie jest podatnikiem VAT.
• Ad b. Do momentu ich sprzedaży wszystkie przedmiotowe działki nie były i nie są wykorzystywane do działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie zamierza wykorzystać tych działek w żaden sposób. W planie zagospodarowania są one przeznaczone pod tereny usług rzemiosła z dopuszczeniem funkcji mieszkaniowej (374/1, 374/2) oraz Droga wewnętrzna (374/4).
• Ad c. Przedmiotowy teren (przed podziałem oznaczony jako działka 374) Wnioskodawca nabył w drodze kupna.
• Ad d. Nie przysługiwało.
• Ad e. O objęcie działki 374 planem zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca nie występował. Plan uchwaliła gmina z własnej inicjatywy.
• Ad f. Na działkach 374/1, 374/2 i 374/4 Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza ponosić żadnych nakładów.
• Ad g. Na działkach 374/1, 374/2 i 374/4 Wnioskodawca nie zamierza podejmować takich działań.
• Ad h. Działek 374/1, 374/2 i 374/4 Wnioskodawca nikomu nie udostępniał w formie prawnej.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1):

Czy w wypadku zbycia pozostałych działek (nr 374/1 i 374/2 wraz z udziałami w działce nr 374/4 stanowiącą drogę dojazdową Wnioskodawca będzie obciążony podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w piśmie z dnia 5 sierpnia 2019 r.), przyszłe transakcje sprzedaży działek nr 374/1, nr 374/2 wraz z udziałami po 1/3 części w działce nr 374/4 nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
   
   

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że decyzją dokonano podziału geodezyjnego działki nr 374, na trzy działki przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod (8UR) „zabudowę rzemieślniczą składającą się z budynków lub obiektów mieszkalnych, gospodarczych i produkcyjnych” (działki nr 374/1, 374/2 i 374/3), a także wydzielono działkę nr 374/4 „pod drogę wewnętrzną” i działkę nr 374/5 „pod zieleń publiczną”. W dniu 11 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca sprzedał działkę nr 374/3 (wraz z udziałem 1/3 w działce nr 374/4). Od tej transakcji nie pobrano od Wnioskodawcy podatku VAT. Działki nr 374/1, 374/2 i 374/3 są niezabudowane i nie mają wydanej decyzji o zabudowie. Ponadto Wnioskodawca nie jest/nie był podatnikiem podatku VAT, a teren obejmujący działki mające być przedmiotem sprzedaży do momentu ich sprzedaży nie były i nie są wykorzystywane do działalności gospodarczej. Przedmiotowy teren (przed podziałem) Wnioskodawca nabył w drodze kupna i nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia ww. gruntu. O objęcie działki 374 planem zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca nie występował a uchwaliła go Gmina z własnej inicjatywy. Wnioskodawca nie dokonał/nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł/nie zamierza ponieść jakiekolwiek nakładów, w celu przygotowania działki nr 374/1, 374/2 i 374/4 do sprzedaży (np.: ogrodzenie, uzbrojenie w media, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek). Ponadto Wnioskodawca nie ogłaszał/nie będzie ogłaszał sprzedaż działek nr 374/1, 374/2 i 374/4 w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu bądź podejmował innych działań marketingowych. Wnioskodawca nie udostępniał/nie udostępnia działki nr 374/1, 374/2 i 374/4 innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku planowaną sprzedażą działek 374/1, 374/2 wraz z udziałem w działce 374/4 będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku planowaną sprzedażą opisanych działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Wnioskodawca nie jest/nie był podatnikiem podatku VAT, a teren obejmujący działki mające być przedmiotem sprzedaży do momentu ich sprzedaży nie był i nie jest wykorzystywany do działalności gospodarczej. O objęcie działki 374 planem zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca nie występował, a uchwaliła go Gmina z własnej inicjatywy. Działki nr 374/1, 374/2 i 374/3 powstałe w wyniku podziału geodezyjnego działki nr 374 są niezabudowane i nie mają wydanej decyzji o zabudowie. Przedmiotowy teren (przed podziałem) Wnioskodawca nabył w drodze kupna i nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia ww. gruntu. Ponadto co istotne w analizowanym wniosku Wnioskodawca nie dokonał/nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł/nie zamierza ponieść jakiekolwiek nakładów, w celu przygotowania działki nr 374/1, 374/2 i 374/4 do sprzedaży (np.: ogrodzenie, uzbrojenie w media, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek). Wnioskodawca również nie ogłaszał/nie będzie ogłaszał sprzedaży ww. działek w środkach masowego przekazu. Ponadto Wnioskodawca nie udostępniał/nie udostępnia przedmiotowych działek innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowane zbycie działek wraz z udziałem w działce stanowiącej drogę wewnętrzną nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek wraz z udziałem w działce stanowiącej drogę wewnętrzną Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie planowaną sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działki nr 474/1 i 474/2 wraz z udziałem w działce nr 374/4 stanowiącej drogę wewnętrzną nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą ww. działek.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało ocenić jako prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że w niniejszej interpretacji został rozpatrzony wniosek w części dotyczącej opodatkowania sprzedaży działek (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast w części dotyczącej pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 zostało wydane osobne rozstrzygnięcie.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa,ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.