Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.298.2019.1.SJ
z 31 lipca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami potrącanych przez spółkę przejmującą po dniu wydzielenia – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 9 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami potrącanych przez spółkę przejmującą po dniu wydzielenia.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Sp. z o.o. (dalej również jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej jako: „Grupa”) zajmującej się m.in. opracowaniem, produkcją i wprowadzeniem na rynek międzynarodowy szerokiej gamy generycznych produktów leczniczych. Wnioskodawca jest spółką dystrybucyjną, odpowiedzialną za dystrybucję generycznych produktów leczniczych na rynku polskim (dalej jako: „Produkty marki Z”).


Przeniesienie działalności w zakresie dystrybucji Produktów marki Z do Wnioskodawcy nastąpiło w dniu 2 lipca 2018 r.


Wyodrębnienie i przeniesienie działalności w zakresie leków generycznych marki Z do Wnioskodawcy zostało dokonane na gruncie prawnym na skutek podziału innego podmiotu (dalej: „Spółka Dzielona”). Transfer polegał na podziale Spółki Dzielonej przez wydzielenie w oparciu o art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych (dalej: „KSH”), w wyniku którego część funkcji i składników przedsiębiorstwa Spółki Dzielonej została przeniesiona do Spółki. W ramach przeprowadzonych działań doszło do przeniesienia części aktywów i pasywów przedsiębiorstwa Spółki Dzielonej skupionych wokół działalności polegającej na dystrybucji Produktów marki Z (dalej jako: „Działalność Z”) do Wnioskodawcy.

Działalność Z stanowiła w momencie przeniesienia zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.), co zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej o sygn. 0114-KDIP2-2.4010.134.2018.2.AZ, wydanej dnia 29 maja 2018 r. na wspólny wniosek Spółki oraz Spółki Dzielonej. Również składniki majątkowe pozostawione w Spółce Dzielonej stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa, co zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej o sygn. 0114-KDIP2-2.4010.214.2018.1.AZ, wydanej dnia 29 maja 2018 r. na wspólny wniosek Spółki oraz Spółki Dzielonej.

W ramach podziału Spółki Dzielonej, Spółka przejęła przypisane w planie podziału składniki niematerialne i materialne przedsiębiorstwa Spółki Dzielonej tworzące Działalność Z, w tym pozycje aktywów i pasywów bilansu Spółki Dzielonej, należności i zobowiązania oraz środki trwałe i wartości niematerialne i prawne związane z Działalnością Z. Ponadto, przeniesieniem do Spółki zostały objęte prawa i obowiązki z umów zawartych przez Spółkę Dzieloną, związane z Działalnością Z, oraz przypisani do niej pracownicy i współpracownicy. W związku z tym, od dnia wydzielenia Spółka nabyła wszystkie aktywa Spółki Dzielonej związane z wydzieloną działalnością gospodarczą, w tym zapasy – wyroby gotowe przechowywane w magazynie i gotowe do dystrybucji (dalej: „Zapasy”).

Dla celów księgowych do rozliczenia nabycia przez Spółkę Działalności Z została zastosowana metoda nabycia udziałów. W związku z tym wydzielone składniki, w tym również Zapasy, zostały wycenione dla celów księgowych i zaksięgowane w Spółce w ich wartości godziwej. Wartość Zapasów wynikająca z wyceny dla celów bilansowych różniła się wysokości kosztów poniesionych na ich nabycie przez Spółkę Dzieloną.


W rezultacie przeprowadzonych działań, Wnioskodawca od dnia 2 lipca 2018 r. zaczął prowadzić i również na dzień dzisiejszy kontynuuje działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji Produktów marki Z w Polsce.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy w przypadku sprzedaży Zapasów przeniesionych do Wnioskodawcy w ramach podziału ze Spółki Dzielonej, Spółka powinna skalkulować wysokość kosztów uzyskania przychodów w wysokości kosztów poniesionych na nabycie tych Zapasów przez Spółkę Dzieloną, czy na podstawie wyceny Zapasów dokonanej dla celów bilansowych na dzień podziału?

Stanowisko Wnioskodawcy.


Zdaniem Spółki, w przypadku sprzedaży Zapasów przeniesionych do Wnioskodawcy w ramach podziału ze Spółki Dzielonej, Spółka powinna skalkulować wysokość kosztów uzyskania przychodów w wysokości kosztów poniesionych na nabycie tych Zapasów przez Spółkę Dzieloną, a nie na podstawie wyceny Zapasów dokonanej dla celów bilansowych na dzień podziału. W rezultacie Spółka jest powinna rozpoznać koszty uzyskania przychodów w wysokości kosztów nabycia Zapasów poniesionych przez Spółkę Dzieloną.


Zasada sukcesji w wyniku podziału przez wydzielenie


W myśl art. 531 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.; dalej: „KSH”), spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. Oznacza to, że do dnia poprzedzającego dzień wydzielenia, stroną stosunków prawnych będzie spółka dzielona, a od dnia wydzielenia włącznie stroną ogółu stosunków prawnych związanych z wydzielaną częścią przedsiębiorstwa (lub składnikami majątku) będzie spółka przejmująca.

Analogicznie uregulowana została sukcesja praw i obowiązków z zakresu prawa podatkowego, bowiem w świetle art. 93c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im w planie podziału składnikami majątku. Z tym, że w świetle art. 93c § 2, powyższą zasadę stosuje, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Opierając się na treści przytoczonych wyżej przepisów prawnych – a także biorąc pod uwagę, że zarówno Działalność Z, jak również składniki majątkowe pozostawione w Spółce Dzielonej stanowiły zorganizowane części przedsiębiorstwa – należy stwierdzić, iż w związku z wydzieleniem Działalności Z ze Spółki Dzielonej oraz przeniesieniem tej Działalności Z do Wnioskodawcy wystąpiła sukcesja podatkowa. Oznacza to, że Wnioskodawca jest sukcesorem podatkowym Spółki Dzielonej w zakresie Działalności Z. Zgodnie z powyższą zasadą, Spółka wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki podatkowe, które związane są z tą częścią majątku, która została przeniesiona ze Spółki Dzielonej w wyniku jej podziału.


Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych oraz wyrokach sądów administracyjnych m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego 2017 r. o sygn. akt III SAM/a 412/16, w którym sąd stwierdził, że:

  • „Przepis art. 93c o.p. łączy następstwo prawne jedynie z tymi składnikami majątku, które osobom prawnym przydzielono w planie podziału. Nie jest to więc pełna sukcesja uniwersalna, ale można mówić raczej o sukcesji uniwersalnej częściowej (gdy podmiot gospodarczy wstępuje z dniem podziału w te przewidziane przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej, które pozostają w związku z przydzielonymi im w planie podziału, składnikami majątku)”

oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 października 2014 r. o sygn. akt I SA/Gd 898/14, w którym sąd wyraził następujące stanowisko:

  • „Następstwo prawne (sukcesję generalną częściową), zgodnie z art. 93c Ordynacji podatkowej, należy rozumieć jako kontynuację – od dnia wydzielenia – rozliczeń podatkowych prowadzonych dotychczas przez spółkę dzieloną, a nie jako przejęcie przez spółkę przejmującą/nowo zawiązaną całości rozliczeń podatkowych wydzielanej części przedsiębiorstwa z okresu przed podziałem. Oznacza to, że przedmiotem sukcesji zgodnie z art. 93c Ordynacji podatkowej, będzie np. kontynuacja stosowanej przez spółkę dzieloną – w stosunku do składników majątku – metody amortyzacji czy rozliczenie przychodów i kosztów nierozliczonych przed dniem podziału”,

a także w interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.268.2018.1.AN wydanej przez Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej dnia 18 lipca 2018 r., w której to organ zgodził się, że:

  • „[...] w sytuacji, gdy wydatki (koszty) dotyczące wydzielanego ZCP zostaną poniesione przed dniem wydzielenia przez Spółkę dzieloną, ale będą stanowiły koszty bezpośrednio związane z przychodami, które zostaną osiągnięte po dniu wydzielenia już przez Spółkę przejmującą (i przychody te będą związane z ZCP), to Spółka przejmująca będzie uprawniona do rozpoznania tych kosztów dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych”.


Koszty uzyskania przychodów przy podziale podmiotów


Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865; dalej jako: „ustawa o CIT”): „koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c”.


Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

  1. wystawienia faktury albo
  2. uregulowania należności.

Mając na uwadze powyższe zasady, koszt podatkowy poniesiony na nabycie zapasów/towaru powinien być rozpoznany w momencie uzyskania przychodu z ich zbycia, tj. w momencie wydania rzeczy nabywcy (ewentualnie wystawienia faktury lub uregulowania należności). Oznacza to, że w przypadku Zapasów nabytych przed podziałem i sprzedanych po podziale Spółka Dzielona nie rozpozna przychodów i kosztów związanych z taką sprzedażą, ponieważ obie pozycje powinny zostać ujęte już po podziale (decydujący jest bowiem moment rozpoznania przychodu) przez Wnioskodawcę.

W przypadku sprzedaży Zapasów Spółka Dzielona rozpoznałaby koszty podatkowe w wysokości odpowiadającej kosztom poniesionym na ich nabycie. Ponieważ jednak część Zapasów nabytych przez Spółkę Dzieloną została przeniesiona do Wnioskodawcy w ramach podziału, konieczne jest ustalenie, w jakiej wysokości Wnioskodawca powinien rozpoznać koszt podatkowy na zasadzie sukcesji podatkowej.

Zgodnie z art. 16g ust. 9 również ustawy o CIT: „W razie przekształcenia formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, z zastrzeżeniem ust. 19, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów – wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa w art. 9 ust. 1, podmiotu przekształcanego, połączonego albo podzielonego. Zasadę tę stosuje się odpowiednio do spółek niebędących osobami prawnymi”.

Art. 16g ust 19 ustawy o CIT stanowi, iż „przepisu ust. 9 nie stosuje się do podziału podmiotów, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie także majątek pozostający w podmiocie dzielonym, nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa”.

W świetle ustawy o CIT w przypadku podziału podmiotów – wartości początkowe środków trwałych i wartości niematerialnych powinny być ustalone w wysokości wartości początkowej określonej w rejestrze środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jednostki podzielonej. Zgodnie z przepisami ustawy o CIT, powyższe zasady dotyczą podziału podmiotów, jeśli aktywa nabyte w wyniku podziału, a podzielone przez wydzielenie również aktywa pozostające w podzielonym podmiocie, są zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Co więcej, jednostki przejmujące powinny dokonywać odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem wcześniejszych odpisów i kontynuować metodę amortyzacji przyjętą przez podzieloną jednostkę.

Zgodnie z indywidualną interpretacją podatkową otrzymaną przez Spółkę (wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 29 września 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.291.2018.1.AZ), zasada kontynuacji amortyzacji dotyczy aktywów nabytych w wyniku podziału przez wydzielenie Spółki Dzielonej. Jak zostało opisane w stanie faktycznym, Spółka i Spółka Dzielona otrzymały również indywidualne interpretacje podatkowe) potwierdzające, że zarówno aktywa pozostające w Spółce Dzielonej, jak i przeniesione do Spółki stanowią zorganizowane części przedsiębiorstwa.

W rezultacie przyjętego przez Spółkę sposobu działania – potwierdzonego w ww. interpretacji indywidualnej z dnia 28 września 2018 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej – Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych określonych przez Spółkę Dzieloną oraz pomniejszonych o wartość odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez tę Spółkę Dzieloną.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż opisany wyżej sposób działania, przyjęty przez Spółkę, wymaga przyjęcia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych określonych przez Spółkę Dzieloną. Na analogicznej zasadzie (tj. zgodnie z zasadą sukcesji) powinny zatem zostać rozpoznane koszty podatkowe przy sprzedaży Zapasów przejętych w ramach podziału – tj. w wysokości, w jakiej poniosła je Spółka Dzielona. Oznacza to, że Wnioskodawca powinien rozpoznać koszty podatkowe w takiej samej wysokości, w jakiej rozpoznałaby je Spółka Dzielona w przypadku sprzedaży zapasów przed dokonaniem podziału.

Zgodnie z zastosowaną dla celów bilansowych metodą nabycia udziałów, wyceny składników majątku w spółce dzielonej wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa, dokonuje się według wartości wykazanej w księgach rachunkowych spółki dzielonej, natomiast spółka przejmująca te same składniki ewidencjonuje według wartości godziwej, ustalonej na dzień przejęcia. Zatem w przypadku Spółki dla celów bilansowych aktywa i zobowiązania Spółki Dzielonej (w tym przejęte Zapasy) zostały wykazane w wartości godziwej, ustalonej na dzień przejęcia.

Zdaniem Spółki nie ma jednak jakichkolwiek podstaw prawnych do uwzględnienia takiej wyceny przy określeniu wysokości kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży Zapasów przez Spółkę. Przeprowadzona wycena wynikała z konieczności urealnienia wartości Zapasów dla celów księgowych, ale nie powinno to determinować wartości kosztu podatkowego. Przykładowo w przypadku zwiększenia wartości Zapasów na skutek wyceny brak byłoby podstaw do uznania, że Spółka ma prawo do rozpoznania kosztu podatkowego w wartości wynikającej z wyceny, gdyż nigdy Spółka (ani jej poprzednik – Spółka Dzielona) takiego kosztu nie poniosła. Podobna zasada powinna obowiązywać także w przypadku, kiedy wartość wynikająca z wyceny byłaby niższa niż wartość kosztu poniesionego na nabycie Zapasów.

Co do zasady wszelkie wyceny i odpisy aktualizujące są neutralne dla celów CIT. Jest to zasada wynikająca bezpośrednio z przepisów i powszechnie akceptowana. Wycena może mieć wpływ na CIT jedynie w szczególnych przypadkach, wymienionych wprost w przepisach (np. odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT).


Powyższa zasada została zaakceptowana przez organy podatkowe, przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 13 kwietnia 2010 r. o sygn. ILPB3/423-89/10-5/EK:


„Na tle powyższego stwierdzić należy, iż odpis aktualizujący wartość zapasów, dokonany przez Spółkę zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, bowiem zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem tym – po spełnieniu określonych warunków – może być wyłącznie odpis aktualizujący wartość należności”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że:

  • Wnioskodawca jest sukcesorem podatkowym Spółki Dzielonej,
  • bilansowa wycena Zapasów nie powinna mieć wpływu na prawo do ustalenia kosztu podatkowego, ponieważ wycena jest zasadniczo neutralna z perspektywy CIT,
  • koszt nabycia Zapasów jest kosztem bezpośrednio związany z przychodami uzyskanymi z ich zbycia

– w przypadku sprzedaży Zapasów przeniesionych do Wnioskodawcy w ramach podziału ze Spółki Dzielonej, Spółka powinna skalkulować wysokość kosztów uzyskania przychodów w wysokości kosztów poniesionych na nabycie tych Zapasów przez Spółkę Dzieloną, a nie na podstawie wyceny Zapasów dokonanej dla celów bilansowych na dzień podziału.

W rezultacie w przypadku sprzedaży Zapasów przeniesionych do Wnioskodawcy w ramach podziału ze Spółki Dzielonej, Wnioskodawca powinien rozpoznać koszty uzyskania przychodów w wysokości kosztów poniesionych na ich nabycie przez Spółkę Dzieloną.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj