Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.247.2019.1.AK
z 25 lipca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2019 r. (data wpływu 29 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 29 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko.


We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.


Opis stanu faktycznego.


Wnioskodawczyni jest matką obecnie 13-letniego syna (urodzonego w 2006 r.), osobą rozwiedzioną (od września 2013 r.), osiągającą dochody z tytułu umowy o pracę oraz działalności wykonywanej osobiście (w tym umowy o dzieło i zlecenia) opodatkowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (updof). W 2018 roku Wnioskodawczyni osiągnęła również dochody z tytułu najmu prywatnego (okazjonalnego), które opodatkowane są zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym. Tym samym w stosunku do Wnioskodawczyni ma zastosowanie art. 6 ust. 9 updof wyłączający zasadę, o której mowa w ust. 8 w stosunku do osób osiągających przychody z tytułu umowy najmu, jeżeli umowa ta nie jest zawierana w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie, w stosunku do Wnioskodawczyni jak i Jej dziecka nie mają zastosowania pozostałe przepisy, o których mowa w art. 6 ust. 8 updof, tj. art. 30c, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, o których mowa w art. 6 ust. 8 updof.

Wyrokiem z września 2013 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo Wnioskodawczyni z ojcem dziecka. Wykonanie władzy rodzicielskiej sąd pozostawił obojgu rodzicom, ustalając jednocześnie miejsce zamieszkania dziecka w każdorazowym miejscu zamieszkania matki. Kosztami utrzymania i wychowania syna obciążył obydwoje rodziców, z tym, że udział ojca w tych kosztach ustalił na kwotę 100 zł miesięcznie. Sąd nie orzekł o kontaktach z dzieckiem.

Od czasu rozwodu Wnioskodawczyni zamieszkuje samotnie wraz z synem, który pozostaje pod Jej stałą, codzienną opieką. W pojedynkę, bez wsparcia i pomocy osób trzecich, Wnioskodawczyni wychowuje go w sposób zapewniający mu prawidłowy rozwój, zaspokajając mu wszystkie jego życiowe i emocjonalne potrzeby. Syn w mieszkaniu Wnioskodawczyni ma swój pokój, odzież, zabawki, przedmioty szkolne, itp. Wnioskodawczyni ponosi koszty jego dodatkowej nauki języka angielskiego, udziału w zajęciach Uniwersytetu dla dzieci, kursu filmowego, karnetów na basen, abonamentu telefonicznego, kursu snowboardowego, kolonii letnich, obozów narciarskich, zakupu sprzętu narciarskiego, itp. Wnioskodawczyni bierze udział bezpośrednio i samodzielnie w życiu szkolnym syna, ma bieżący kontakt z nauczycielami, chodzi na wywiadówki. Reaguje na potrzeby naukowe i wychowawcze syna, organizując i zapewniając mu rozwój zainteresowań na zajęciach pozaszkolnych. Zapewnia kompleksową opiekę medyczną syna, kompletując całą dokumentację medyczną, pilnując badań okresowych, wizyt kontrolnych, kalendarza szczepień, dokonując zakupu leków, itp. To Wnioskodawczyni zwalnia się z pracy za każdym razem, gdy syn potrzebuje opieki, wizyty u lekarza lub spotkania z wychowawcą albo dyrektorem szkoły. Wnioskodawczyni uczy syna wypełniania obowiązków domowych, gospodarowania pieniędzmi, planowania czasu, itp. adekwatnie do jego wieku. Razem z synem planuje i spędza czas wolny, chodząc do kina, teatru, jeżdżąc na rowerze czy grając w gry planszowe. Wnioskodawczyni dbała o relacje i kontakty syna z matką byłego męża, a obecnie, po jej śmierci pilnuje, żeby syn regularnie odwiedzał grób babci i wcześniej zmarłego dziadka. Wnioskodawczyni stara się również, aby syn utrzymywał bieżące kontakty z rodzicami Wnioskodawczyni, ale również z dalszą rodziną zamieszkałą kilkaset kilometrów od ich miejsca zamieszkania, organizując i uczestnicząc kilka razy w roku w rodzinnych spotkaniach.

Troszcząc się o prawidłowy rozwój syna, osobiście zabiega o utrzymanie jego poprawnych relacji z ojcem, od chwili rozwodu do dnia dzisiejszego. Zamierza również ten stan relacji podtrzymywać nadal, do czasu osiągnięcia przez syna pełnej dojrzałości, kiedy już samodzielnie będzie podejmował decyzje, gdyż Wnioskodawczyni uważa że jest to istotny element jego prawidłowego rozwoju emocjonalnego. Ojciec spędza z synem 2 tygodnie wakacji w roku, tydzień ferii zimowych, co drugie święta, co drugi weekend i niektóre dni powszednie. W czasie, gdy syn jest pod opieką ojca, ten ponosi koszty jego wyżywienia i utrzymania. W ramach obowiązku alimentacyjnego (100 zł ), ojciec pokrywa synowi koszty zajęć judo oraz obiadów w szkole.

Jednak, poza opieką w ww. dni i rzeczową realizacją obowiązku alimentacyjnego, to Wnioskodawczyni faktycznie ponosi ciężar i konsekwencje wychowania syna samotnie. Należy bowiem podkreślić, że nawet w czasie, w którym syn przebywa z ojcem, to Wnioskodawczyni jest osobą, która odpowiada, dba i zabiega o wszystkie płaszczyzny i aspekty jego wychowania. Będąc bowiem u ojca, to i tak do Wnioskodawczyni syn zwraca się w sprawach go dotyczących, na przykład związanych z edukacją (jak terminy sprawdzianów, zadań domowych, przygotowania dodatkowych materiałów do zajęć szkolnych, kompletowania kostiumów do szkolnych przedstawień, zgłoszenia udziału w konkursach czy szkolnych akcjach charytatywnych, decyzji związanych z przyszłą edukacją, itp.), leczeniem (planowaniem, umawianiem i uczestniczeniem w wizytach lekarskich, przyjmowaniem leków), doborem i eliminacją składników diety, planowaniem wydatków, terminów i warunków spotkań ze znajomymi i przyjaciółmi, sposobów i miejsca spędzania wakacji, itp. Wnioskodawczyni dodaje, że nawet odzież i bieliznę, z której syn bardzo szybko wyrasta, Wnioskodawczyni kupuje w ilościach, które pozwalają synkowi część tych rzeczy zabrać do mieszkania taty, aby zabezpieczyć jego potrzeby także i w tym zakresie. Powyżej opisany stan faktyczny wskazuje na to, że Wnioskodawczyni bierze udział w wychowywaniu dziecka codziennie, że sprawuje ciągłą opiekę nad synem i że na Niej spoczywają wszystkie obowiązki jak również uprawnienia związane z jego wychowaniem jak np. pobór świadczenia 300+, czy korzystanie z prawa do dni wolnych z tytułu opieki nad dzieckiem do lat 14 w wymiarze 2 dni w roku. Ojciec dziecka akceptuje fakt, że to Wnioskodawczyni podejmuje wszystkie inicjatywy i ma głos decyzyjny w sprawach dotyczących ich syna, co jednoznacznie wskazuje na to, że ciężar wychowania syna spoczywa samodzielnie na Wnioskodawczyni. Wszystkie opisane w powyższym stanie faktycznym okoliczności Wnioskodawczyni jest w stanie, na wezwanie, udokumentować dowodami w postaci pism, opinii, paragonów, umów, itp.

W oparciu o wyżej opisany stan faktyczny w rozliczeniach podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2013-2018, Wnioskodawczyni korzystała z preferencyjnego rozliczenia dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko. Ojciec dziecka nie korzystał i nie zamierza korzystać z preferencyjnego rozliczenia dochodów zgodnie z art. 6 ust. 4 updof.


Opis zdarzenia przyszłego:


Wnioskodawczyni zakłada utrzymanie ww. stanu faktycznego do czasu przekroczenia przez syna małoletności lub do ukończenia przez syna 25 roku życia w sytuacji, w której będzie się uczył w szkołach, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3) updof, tj. korzystać z preferencyjnego rozliczenia dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


Pytanie do stanu faktycznego:


Czy w świetle ww. przedstawionego stanu faktycznego, dokonując rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2013-2018, Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko, gdyż główny ciężar wychowania i utrzymania dziecka spoczywa na Wnioskodawczyni, mimo że dziecko ma przez część roku kontakt ze swoim ojcem?


Pytanie do zdarzenia przyszłego:


Czy do chwili zmiany ww. stanu faktycznego lub zmian w prawie podatkowym Wnioskodawczyni może, dokonując rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2019 i lata następne, korzystać z preferencyjnego rozliczenia dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko?


Zdaniem Wnioskodawczyni,


Stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania do stanu faktycznego:


W ocenie Wnioskodawczyni, w odniesieniu do ww. przedstawionego stanu faktycznego, dokonując rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2013-2018 i korzystając z preferencyjnego rozliczenia dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dziecko postąpiła prawidłowo.


Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

  1. małoletnie,
  2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1 b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Wnioskodawczyni spełnia zatem wszystkie warunki obliczenia podatku na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jest rozwiedziona i samotnie wychowuje dziecko.


Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje określenia „samotnego wychowywania”, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji. Dlatego też, dla ustalenia znaczenia „samotnie” oraz „wychowywać” organy podatkowe oraz sądy administracyjne odwołują się w pierwszej kolejności do językowych reguł interpretacyjnych. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl,) „samotny” to:

  1. żyjący sam, bez rodziny, przyjaciół,
  2. znajdujący się w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sam,
  3. spędzany, odbywany w pojedynkę, bez towarzystwa,
  4. znajdujący się na odludziu.

Zdefiniowane tamże słowo „wychowywać” oznacza:

  1. zapewnić dziecku opiekę i doprowadzić je do samodzielności,
  2. przygotować kogoś do pracy w jakiejś dziedzinie.

Jednocześnie należy zauważyć, że w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że wychowywanie dziecka nie sprowadza się tylko do łożenia na jego utrzymanie, czy też czasowego przebywania z nim, lub zapewniania dziecku atrakcji, ale obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju.

Pojęcie wychowania dziecka uszczegółowił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 maja 2011 r. (sygn. akt I FSK 30/10), który stwierdził: „Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych”.

W przedstawionej sytuacji rodzinnej to Wnioskodawczyni jest osobą, która dba o to, żeby syn rozwijał się w sposób prawidłowy, zachęca go do rozwijania swoich pasji i uczestniczenia w dodatkowych zajęciach pozalekcyjnych, które będą przekładały się na lepszy start w dorosłe życie. To Wnioskodawczyni zachęca syna do mierzenia się z wyzwaniami, startowania w konkursach przedmiotowych, a także dba o to, żeby był do nich odpowiednio przygotowany. Dba o jego zdrowie fizyczne i psychiczne. Realizuję proces wychowawczy syna samotnie, bez udziału osób trzecich. Ojciec dziecka nie podejmuje samodzielnie inicjatyw związanych z wychowaniem dziecka, a jedynie zgadza się z decyzjami Wnioskodawczyni w zakresie edukacji czy innych rzeczy związanych z jego przyszłością. Zatem fakt, że dziecko przebywa w niektórych dniach z ojcem nie ma wpływu na uznanie, że właściwy ciężar wychowania spoczywa na Wnioskodawczyni, matce dziecka, a zatem spełnia przesłankę wskazaną w ustawie, dotyczącą samotnego wychowania dziecka.

Podobne stanowisko zajęły sądy w wyrokach z dnia 7 listopada 2018 r. (I Sa/Gd 831/18), z dnia 16 lutego 2018 r. (I SA/Wr 1234/17), z dnia 12 września 2017 r. (III SA/Wa 2835/16), z dnia 5 kwietnia 2017 r. (II FSK 573/15), z dnia 9 listopada 2014 r. (I Sa/Wr 1917/14). Jedna z kluczowych tez zawarta w tych orzeczeniach głosi, że: „Co prawda wychowywanie dzieci w rodzinach niepełnych nie jest stanem pożądanym, jednak w zmieniających się realiach społecznych, należy uwzględnić szczególną ochronę i pomoc Państwa wobec takich rodzin, np. poprzez umożliwienie rodzicom samotnie wychowującym dzieci skorzystanie z ulgi podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był w tym czasie wyeliminowany z opieki i wychowania dzieci”. Ponadto, w orzeczeniach tych podkreślano, że: „Ustawodawca nie wprowadził ani ograniczeń czasowych uzasadniających skorzystanie z tej preferencji, co daje prawo do korzystania z niej zarówno osobom wychowującym dziecko samotnie przez znaczny okres czasu w roku podatkowym jak i osobom, które samotnie wychowują dziecko przez krótki okres roku podatkowego, ani nie powiązał zakresu prawa do skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania z czasem samotnego wychowania dziecka w roku podatkowym przez zastosowanie przy obliczaniu podatku korekty dostosowującej prawo do preferencji do czasu samotnego wychowywania dziecka w roku podatkowym (przykładowo współczynnika procentowego). Z analizowanej normy wynika, że rodzic samotnie wychowujący dziecko ma zatem prawo do preferencji zawsze i w pełnej wysokości, niezależnie od czasu samotnego wychowywania dziecka w roku podatkowym (...).” Przy czym należy podkreślić, że ojciec dziecka nigdy nie korzystał, i według najlepszej wiedzy Wnioskodawczyni nie zamierza korzystać, z preferencyjnego sposobu obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych, przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Również Szef Krajowej Administracji Skarbowej w interpretacji Nr DPP7.8222.28.2018.OBQ zmieniającej z urzędu interpretację Nr 0114-KDIP3-3.4011.530.2017.2.JK3, wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdził że: „Ustawa PIT nie definiuje pojęcia osoby samotnie wychowującej dziecko, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji, przy czym, dokonując wykładni przedmiotowego pojęcia, nie można pominąć żadnego z jego elementów. Zgodnie z literalną wykładnią, podatnik, aby mógł opodatkować swoje dochody w sposób, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy PIT, powinien nie tylko mieć określony stan cywilny, ale też wychowywać samotnie dziecko. Jednocześnie orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej tylko przez jednego z rodziców nie stanowi warunku sine qua non dla stwierdzenia, że kryterium samotnego wychowywania dziecka jest spełnione.

W sytuacji, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dziecka”. Warto przy tym podkreślić, że stan faktyczny opisany we wskazanej interpretacji jest bardzo zbliżony do stanu faktycznego w sprawie Wnioskodawczyni.


Według oceny prawnej Wnioskodawczyni uważa, że za lata 2013-2018 przysługiwała Jej możliwość obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych na preferencyjnych zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci.


Stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do zdarzenia przyszłego:


Zdaniem Wnioskodawczyni, do chwili zmiany ww. stanu faktycznego lub zmian w prawie podatkowym przysługuje Jej prawo korzystania z preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego przewidzianego dla osób samotnie wychowujących dzieci za rok 2019 i lata następne, aż do osiągnięcia przez dziecko pełnoletności lub wieku 25 lat, w sytuacji gdy syn będzie kontynuował naukę.

Wnioskodawczyni spełnia wszystkie warunki zawarte w art. 6 ust. 4 updof przewidziane dla osoby samotnie wychowującej dziecko, co zostało szczegółowo opisane w części dotyczącej zdarzenia przeszłego. Wszystkie argumenty dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia za okres 2013-2018 pozostają również aktualne w opinii Wnioskodawczyni w stosunku do rozliczenia podatku za rok 2019 i następne, w związku z powyższym Wnioskodawczyni nie przytacza ich po raz drugi w części dotyczącej zdarzenia przyszłego i wnosi o ich uwzględnienie.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.).


Zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2016 r., od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

  1. małoletnie,
  2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 września 2018 r., od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

  1. małoletnie,
  2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej;

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2018 r., od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

  1. małoletnie,
  2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
  3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej;

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2016 r., sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Powyższa zasada nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2016 r.).

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r., sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Powyższa zasada nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.).

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2016 r., zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych przed dniem 1 stycznia 2018 r. stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Art. 6 ust. 10 został uchylony przez art. 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 31 października 2018 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw. W związku z powyższym, do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r., art. 6 ust. 8 ww. ustawy nie ma zastosowania.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

  • posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
  • wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
  • nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustaw o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,
  • nie uzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów powyżej 3.089 zł (z wyjątkiem przewidzianych ustawą),
  • wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania – w odniesieniu do dochodów (przychodów) uzyskanych przed dniem 1 stycznia 2018 r.


W świetle powyższego, z preferencyjnego sposobu opodatkowania dochodów osób samotnie wychowujących dzieci, przewidzianego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może skorzystać każdy, kto wypełni wszystkie warunki ustanowione przez ustawodawcę.

Rozpatrując wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe należy jednoznacznie podkreślić, że nie stanowią one standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady indywidualnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie, które należy interpretować ściśle, co oznacza, że nie można dokonywać wykładni rozszerzającej ani też zawężającej.

Ustawa PIT nie definiuje pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko”, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji, przy czym, dokonując wykładni przedmiotowego pojęcia, nie można pominąć żadnego z jego elementów. Zgodnie z literalną wykładnią, podatnik, aby mógł opodatkować swoje dochody w sposób, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy PIT, powinien nie tylko mieć określony stan cywilny, ale też wychowywać samotnie dziecko. Jednocześnie orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej tylko przez jednego z rodziców nie stanowi warunku sine qua non dla stwierdzenia, że kryterium samotnego wychowywania dziecka jest spełnione.

W sytuacji, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dziecka. Pojęcie wychowywania dziecka uszczegółowił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 maja 2011 r. sygn. akt I FSK 30/10, w uzasadnieniu którego znalazło się następujące stwierdzenie: "Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych”.

Dodatkowo podkreślić należy, że nowelizacja ustawy PIT dokonana ustawą z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. poz. 1478), doprecyzowała dotychczasowe uregulowania dotyczące opodatkowania dochodów przez osoby samotnie wychowujące dzieci, w myśl których, aby rodzic mógł opodatkować swoje dochody na zasadach przewidzianych w art. 6 ust. 4 ustawy PIT, musi nie tylko być panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem, osobą, w stosunku do której orzeczono separację, bądź też osobą pozostającą w związku małżeńskim z osobą pozbawioną praw rodzicielskich lub odbywającą karę pozbawienia wolności, ale musi także spełnić pozostałe warunki określone przez ustawodawcę, tj. w szczególności samotnie wychowywać dziecko, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy PIT.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest matką obecnie 13-letniego syna, osobą rozwiedzioną (od września 2013 r.), osiągającą dochody z tytułu umowy o pracę oraz działalności wykonywanej osobiście (w tym umowy o dzieło i zlecenia). W 2018 roku Wnioskodawczyni osiągnęła również dochody z tytułu najmu prywatnego (okazjonalnego), które opodatkowane są zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym. Jednocześnie, w stosunku do Wnioskodawczyni jak i Jej dziecka nie mają zastosowania pozostałe przepisy, o których mowa w art. 6 ust. 8 updof, tj. art. 30c, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych, o których mowa w art. 6 ust. 8 updof.

Wyrokiem z września 2013 r. Sąd Okręgowy rozwiązał małżeństwo Wnioskodawczyni z ojcem dziecka. Wykonanie władzy rodzicielskiej sąd pozostawił obojgu rodzicom, ustalając jednocześnie miejsce zamieszkania dziecka w każdorazowym miejscu zamieszkania matki. Kosztami utrzymania i wychowania syna obciążył obydwoje rodziców, z tym, że udział ojca w tych kosztach ustalił na kwotę 100 zł miesięcznie. Sąd nie orzekł o kontaktach z dzieckiem.

Od czasu rozwodu Wnioskodawczyni zamieszkuje samotnie wraz z synem, który pozostaje pod Jej stałą, codzienną opieką. W pojedynkę, bez wsparcia i pomocy osób trzecich, Wnioskodawczyni wychowuje go w sposób zapewniający mu prawidłowy rozwój, zaspokajając mu wszystkie jego życiowe i emocjonalne potrzeby. Syn w mieszkaniu Wnioskodawczyni ma swój pokój, odzież, zabawki, przedmioty szkolne, itp. Wnioskodawczyni ponosi koszty jego dodatkowej nauki języka angielskiego, udziału w zajęciach Uniwersytetu Dzieci, kursu filmowego, karnetów na basen, abonamentu telefonicznego, kursu snowboardowego, kolonii letnich, obozów narciarskich, zakupu sprzętu narciarskiego, itp. Wnioskodawczyni bierze udział bezpośrednio i samodzielnie w życiu szkolnym syna, ma bieżący kontakt z nauczycielami, chodzi na wywiadówki. Reaguje na potrzeby naukowe i wychowawcze syna, organizując i zapewniając mu rozwój zainteresowań na zajęciach pozaszkolnych. Zapewnia kompleksową opiekę medyczną syna, kompletując całą dokumentację medyczną, pilnując badań okresowych, wizyt kontrolnych, kalendarza szczepień, dokonując zakupu leków, itp. To Wnioskodawczyni zwalnia się z pracy za każdym razem, gdy syn potrzebuje opieki, wizyty u lekarza lub spotkania z wychowawcą albo dyrektorem szkoły. Wnioskodawczyni uczy syna wypełniania obowiązków domowych, gospodarowania pieniędzmi, planowania czasu, itp. adekwatnie do jego wieku. Razem z synem planuje i spędza czas wolny, chodząc do kina, teatru, jeżdżąc na rowerze czy grając w gry planszowe. Wnioskodawczyni dbała o relacje i kontakty syna z matką byłego męża, a obecnie, po jej śmierci pilnuje, żeby syn regularnie odwiedzał grób babci i wcześniej zmarłego dziadka. Wnioskodawczyni stara się również, aby syn utrzymywał bieżące kontakty z rodzicami Wnioskodawczyni, ale również z dalszą rodziną zamieszkałą kilkaset kilometrów od ich miejsca zamieszkania, organizując i uczestnicząc kilka razy w roku w rodzinnych spotkaniach. Troszcząc się o prawidłowy rozwój syna, osobiście zabiega o utrzymanie jego poprawnych relacji z ojcem, od chwili rozwodu do dnia dzisiejszego. Zamierza również ten stan relacji podtrzymywać nadal, do czasu osiągnięcia przez syna pełnej dojrzałości, kiedy już samodzielnie będzie podejmował decyzje, gdyż Wnioskodawczyni uważa że jest to istotny element jego prawidłowego rozwoju emocjonalnego. Ojciec spędza z synem 2 tygodnie wakacji w roku, tydzień ferii zimowych, co drugie święta, co drugi weekend i niektóre dni powszednie. W czasie, gdy syn jest pod opieką ojca, ten ponosi koszty jego wyżywienia i utrzymania. W ramach obowiązku alimentacyjnego (100 zł), ojciec pokrywa synowi koszty zajęć judo oraz obiadów w szkole. Jednak, poza opieką w ww. dni i rzeczową realizacją obowiązku alimentacyjnego, to Wnioskodawczyni faktycznie ponosi ciężar i konsekwencje wychowania syna samotnie. Należy bowiem podkreślić, że nawet w czasie, w którym syn przebywa z ojcem, to Wnioskodawczyni jest osobą, która odpowiada, dba i zabiega o wszystkie płaszczyzny i aspekty jego wychowania. Będąc bowiem u ojca, to i tak do Wnioskodawczyni syn zwraca się w sprawach go dotyczących, na przykład związanych z edukacją (jak terminy sprawdzianów, zadań domowych, przygotowania dodatkowych materiałów do zajęć szkolnych, kompletowania kostiumów do szkolnych przedstawień, zgłoszenia udziału w konkursach czy szkolnych akcjach charytatywnych, decyzji związanych z przyszłą edukacją, itp.), leczeniem (planowaniem, umawianiem i uczestniczeniem w wizytach lekarskich, przyjmowaniem leków), doborem i eliminacją składników diety, planowaniem wydatków, terminów i warunków spotkań ze znajomymi i przyjaciółmi, sposobów i miejsca spędzania wakacji, itp. Wnioskodawczyni dodaje, że nawet odzież i bieliznę, z której syn bardzo szybko wyrasta, Wnioskodawczyni kupuje w ilościach, które pozwalają synkowi część tych rzeczy zabrać do mieszkania taty, aby zabezpieczyć jego potrzeby także i w tym zakresie. Powyżej opisany stan faktyczny wskazuje na to, że Wnioskodawczyni bierze udział w wychowywaniu dziecka codziennie, że sprawuje ciągłą opiekę nad synem i że na Niej spoczywają wszystkie obowiązki jak również uprawnienia związane z jego wychowaniem jak np. pobór świadczenia 300+, czy korzystanie z prawa do dni wolnych z tytułu opieki nad dzieckiem do lat 14 w wymiarze 2 dni w roku. Ojciec dziecka akceptuje fakt, że to Wnioskodawczyni podejmuje wszystkie inicjatywy i ma głos decyzyjny w sprawach dotyczących ich syna, co jednoznacznie wskazuje na to, że ciężar wychowania syna spoczywa samodzielnie na Wnioskodawczyni.

Jak wynika z powyższego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawczyni ponosi zdecydowanie większy ciężar wychowania syna. Wychowywanie dziecka nie powinno być utożsamiane wyłącznie z fizycznym przebywaniem z dzieckiem czy wysokością wydatków ponoszonych na dziecko. Wychowania dziecka nie da się bowiem wyliczyć liczbowo, lecz należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym (jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych). Z przedstawionego stanu faktycznego wyraźnie wynika, że zaangażowanie matki w proces wychowawczy dziecka jest zdecydowanie większe. Ponadto, Wnioskodawczyni podejmuje wszystkie inicjatywy i ma głos decyzyjny w sprawach dotyczących syna. Niewątpliwie ojciec dziecka utrzymuje kontakty z synem oraz spełnia obowiązek alimentacyjny, jednakże należy podkreślić, że wychowanie dziecka nie sprowadza się jedynie do jego „utrzymania”, czy tez czasowego (doraźnego) z nim przebywania bądź zapewniania atrakcji podczas wakacji czy ferii, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania dziecka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju.

Należy zwrócić uwagę na wyrok NSA z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt I FSK 30/10, w którym Sąd stwierdził, że: „Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.”

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni w latach 2013-2018 przysługiwało prawo do opodatkowania swoich dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni od 2013 r. jest osobą rozwiedzioną, we wskazanym okresie samotnie wychowywała małoletnie dziecko oraz spełniła pozostałe kryteria określone w przepisach ustawy PIT.

Odnosząc się do roku 2019 i lat następnych, należy wskazać, że dopóki syn Wnioskodawczyni będzie osobą małoletnią, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do rozliczenia się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (również w odniesieniu do roku, w którym syn Wnioskodawczyni osiągnie pełnoletność), o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny oraz prawny w tym zakresie.

Natomiast po osiągnięciu pełnoletności, aż do ukończenia przez syna 25 lat (łącznie z rokiem, w którym syn Wnioskodawczyni ukończy 25 lat), jeśli syn Wnioskodawczyni we wskazanych latach podatkowych będzie uczył się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innych niż RP państwie, oraz jeżeli we wskazanych latach podatkowych syn Wnioskodawczyni nie uzyska dochodów, podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (tj. w 2019 r. 3.089 zł) z wyjątkiem renty rodzinnej, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do opodatkowania swoich dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny lub stan prawny w tym zakresie.


W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.


Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj