Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.160.2019.2.AD
z 24 lipca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do organu w dniu 14 maja 2019 r., uzupełnionym pismem z 2 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy dokonany dodatkowy odpis na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych stanowi koszty uzyskania przychodówjest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy dokonany dodatkowy odpis na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych stanowi koszty uzyskania przychodów.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 26 czerwca 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-3.4010.160.2019.1.AD wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano pismem z 2 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca spółka akcyjna (dalej „Spółka” „Wnioskodawca”) posiada siedzibę i miejsce zarządu w Polsce oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych, zwanym dalej „podatek CIT”. Przedmiotem działalności Spółki jest przerób ropy naftowej oraz sprzedaż hurtowa produktów naftowych. Rokiem podatkowym w Spółce jest rok kalendarzowy.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zobowiązana jest do utworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (zwanym dalej ZFŚS) na podstawie przepisów ustawy o ZFŚS z dnia 4 marca 1994 r. (Dz.U.43, poz. 163). W Spółce funkcjonuje Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy (zwanym dalej ZUZP) dla pracowników. Zgodnie z § 22 ZUZP zostało określone, że krąg osób uprawnionych do korzystania ze świadczeń z ZFŚS oraz zasady ich przyznawania określa odrębny regulamin ZFŚS. Zgodnie z pkt 1.3 Regulaminu fundusz może być zasilany z zysku. W oparciu o ten Regulamin Spółka podjęła decyzje o dodatkowym zasileniu ZFŚS.

Efektem tej decyzji było zawarte Porozumienie z dnia 10 lipca 2018 r. z Organizacjami Związkowymi, iż Pracodawca zobowiązuje się do zasilenia w lipcu 2018 r. ZFŚS jednorazową kwotą na każdego pracownika objętego Zakładowym Układem Zbiorowym pracy, pozostającego w zatrudnieniu w dniu 1 lipca 2018 r. Jak również Uchwałą z dnia 16 stycznia 2019 r. Zarząd postanowił zasilić Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych odpowiednią kwotą na zakup bonów dla pracowników.

Źródłem finansowania dodatkowego zasilenia na ZFŚS były środki pieniężne pozostające w dyspozycji Spółki a pochodzące z jej bieżącej działalności. Dokonanie przekazania tych środków nastąpiło w oparciu o zawarte porozumienie oraz na podstawie Uchwały, przelewem bankowym na odrębny rachunek bankowy Funduszu, odpowiednio dnia 27 lipca 2018 r. oraz dnia 29 stycznia 2019 r.

Ponadto Spółka wyjaśnia, iż zarówno podstawowy jak i dodatkowy odpis zasilenia ZFŚS dokonany dnia 27 lipca 2018 r. oraz dnia 29 stycznia 2019 r. były wykonane na wyodrębniony rachunek bankowy Funduszu, oraz obciążają koszty działalności gospodarczej Spółki jako pracodawcy. Ciężar ekonomiczny ich sfinansowania spoczywa na Spółce jako przedsiębiorstwie (w szczególności nie na samych pracownikach Spółki).

Odpis na ZFŚS, który został dokonany na podstawie Porozumienia z dnia 10 lipca 2018 r. oraz Uchwały z dnia 16 stycznia 2019 r. w oparciu o Regulamin ZFŚS w związku z Zakładowym Układem Zbiorowym Pracy jest odpisem dodatkowym, o którym mowa w art. 7 ust. 4 Ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 2 lipca 2019 r. (data wpływu 12 lipca 2019 r.) Wnioskodawca wskazał, że źródłem finansowania dodatkowego zasilenia na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych były środki pieniężne pozostające w dyspozycji Spółki pochodzące z jej bieżącej działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonany dodatkowy odpis na ZFŚS na podstawie Porozumienia z dnia 10 lipca 2018 r. oraz Uchwały z dnia 16 stycznia 2019 r. stanowi koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy na gruncie zaprezentowanego stanu faktycznego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że dokonany dodatkowy odpis na podstawie Porozumienia z dnia 10 lipca 2018 r. oraz Uchwały z dnia 19 stycznia 2019 r. stanowi koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, wydatki te spełniają wszelkie przesłanki umożliwiające zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

W ocenie Spółki, niewątpliwym pozostaje fakt, że art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wymaga istnienia związku pomiędzy wydatkiem a przychodem, a taki związek na płaszczyźnie przedstawionego zdarzenia przyszłego zostanie przez Spółkę spełniony.

Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zauważa, że wskazana we wniosku o wydanie interpretacji kwota zasilenia ZFŚS nie została w nim wymieniona.

Ponadto, zdaniem Spółki, art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT umożliwia zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z powyższym przepisem: „Nie uważa się za koszt uzyskania przychodów: odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

  1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
  2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu”.

Intencją Ustawodawcy było zatem wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów i wypłat na różnego rodzaju fundusze. Jednakże ustawodawca uznał za dopuszczalny wyjątek od tej zasady, pozwalający pracodawcy na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń, przy spełnieniu dwóch przesłanek łącznie, mianowicie:

  • odpis i zwiększenie ma obciążać koszty działalności pracodawcy i,
  • muszą być wpłacone na rachunek Funduszu.

W oparciu o powyższy przepis nie ulega wątpliwości, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy CIT nie kreuje dodatkowych wymagań dotyczących możliwości potrącenia od przychodu zwiększeń przekazanych na ZFŚS, a w szczególności nie uzależnił zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spornych wydatków od źródeł finansowania, w tym od wypłaty z zysku netto.

Zatem, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów i zwiększeń, które w rozumieniu ustawy o ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych zwiększeń zostały wpłacone na rachunek ZFŚS.

W tym kontekście Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS: „Odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy”. Natomiast ustawa o ZFŚS kwestie „zwiększeń” na Fundusz uregulowała w art. 7 Ustawy.

W świetle powyższego, dla celów podatkowych zwiększenia ZFŚS stanowią koszty uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak odpisy podstawowe przekazywane przez pracodawców do ZFŚS (zgodnie z art. 5 ustawy o ZFŚS) o ile równowartość tych zwiększeń przekazana została na wyodrębniony rachunek bankowy ZFŚS.

Powyższych wniosków nie zmienia w ocenie Spółki okoliczność, że jedną z przesłanek podjęcia decyzji o zasileniu ZFŚS jest wystąpienie odpowiednich wskaźników finansowych.

W ustawie o CIT, a w szczególności w art. 16 ust. 1 stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, brak jest wyłączenia z kosztów takich wydatków, co do których decyzja o ich poniesieniu jest uzależniona m.in. od wystąpienia pewnych wskaźników finansowych. Należy zauważyć, że w praktyce gospodarczej znane są również inne przypadki uzależniania świadczeń od osiąganych przez pracodawców wskaźników rentowności. Dotyczy to między innymi premii dla pracowników zależnej od osiągniętego wyniku finansowego w okresie, za który wypłacana jest premia. Takie dodatkowe wynagrodzenie, stanowi świadczenie pracownicze, będące kosztem uzyskania przychodów.

Ponadto, przedmiotowe zasilenie ZFŚS następuje ze środków pieniężnych a jedną z przesłanek podjęcia decyzji o zasileniu jest powstanie dodatniego wyniku finansowego. Nie można utożsamiać wyniku finansowego ze środkami pieniężnymi. Wysokość wyniku finansowego ustala się co prawda w jednostkach pieniężnych, jednak nie ma on sam w sobie postaci pieniężnej. Jest on bowiem kategorią abstrakcyjną, rachunkową i nie odpowiada mu żaden wydzielony w majątku spółki wolumen środków pieniężnych (B. Brzeziński, Perypetie podatku dochodowego z sądownictwem administracyjnym Wykładnia i stosowanie prawa podatkowego. Węzłowe problemy, (red.) B. Brzeziński, Warszawa 2013, s. 183).

Co więcej, to samo zasilenie ZFŚS mogłoby nastąpić np. z kapitału zapasowego Spółki. W takim przypadku na podstawie uchwały o podziale zysku, zostałby on alokowany na kapitał zapasowy, a następnie przekazany na ZFŚS. Także w tym przypadku takie świadczenie byłoby finansowane ze środków pieniężnych Spółki i stanowiłoby koszt uzyskania przychodów.

Ponadto, przedmiotowa wypłata następuje ze środków pieniężnych i fakt jej wystąpienia jest uzależniony od powstania dodatniego wyniku finansowego. Nie stoi to na przeszkodzie w stwierdzeniu kosztowego charakteru tego zasilenia na ZFŚS,

Mając na uwadze powyższe Spółka stoi na stanowisku, iż przesądzające o zaliczeniu dodatkowego zasilenia na ZFŚS do kosztów uzyskania przychodów jest spełnienie jedynie następujących przesłanek:

  • koszt został poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, tym samym został poniesiony w określonym celu, tzn. w celu osiągnięcia przychodów,
  • koszt nie jest wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w sprawie będącej przedmiotem wniosku tj. zapytania Wnioskodawcy sformułowanego do przedstawionego stanu faktycznego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.


Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

  1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
  2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej „Funduszem”, i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2018, poz. 1316 ze zm., dalej: „ustawa o ZFŚS”)

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Natomiast osobami uprawnionymi do korzystania z funduszu są pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści – byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu (art. 2 pkt 5 ustawy o ZFŚS).

Fundusz tworzą pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku, co najmniej 20 i mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, tworzą Fundusz na wniosek zakładowej organizacji związkowej (art. 3 ust. 1 i 1c ustawy o ZFŚS).

U pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 1c, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony (art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS).

Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych (art. 5 ust. 1 ustawy o ZFŚS).

Wysokość odpisu podstawowego, o którym mowa w ust. 1, wynosi na jednego zatrudnionego, z zastrzeżeniem ust. 2a i 3, 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą (art. 5 ust. 2).

Wysokość odpisu podstawowego może być zwiększona o 6,25% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 2, na każdą zatrudnioną osobę, w stosunku do której orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności (art. 5 ust. 4 ustawy o ZFŚS).

Pracodawcy sprawujący opiekę socjalną nad emerytami i rencistami, w tym także ze zlikwidowanych zakładów pracy, mogą zwiększyć Fundusz o 6,25% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 2, na każdego emeryta i rencistę uprawnionego do tej opieki (art. 5 ust. 5 ustawy o ZFŚS).

Pracodawcy, którzy utworzyli zakładowy żłobek lub klub dziecięcy oraz przeznaczą na ten cel z odpisu podstawowego kwotę odpowiadającą 7,5 punktu procentowego tego odpisu mogą zwiększyć Fundusz na każdą zatrudnioną osobę o 7,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 2, pod warunkiem przeznaczenia całości tego zwiększenia na prowadzenie żłobka lub klubu dziecięcego (art. 5 ust. 5a ustawy o ZFŚS).

Stosownie zaś do art. 6 ust. 1 ustawy o ZFŚS, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.

W myśl art. 6 ust. 2 ustawy o ZFŚS, równowartość dokonanych odpisów i zwiększeń naliczonych zgodnie z art. 5, 13 i 14 na dany rok kalendarzowy pracodawca przekazuje na rachunek bankowy Funduszu w terminie do dnia 30 września tego roku, z tym że w terminie do dnia 31 maja tego roku przekazuje kwotę stanowiącą co najmniej 75% równowartości odpisów, o których mowa w art. 5 ust. 1-3.

Jednocześnie – stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o ZFŚS – środki Funduszu są gromadzone na odrębnym rachunku bankowym. Tym samym, przepisy te nakładają na pracodawców obowiązek przekazywania na odrębny rachunek bankowy równowartości dokonanych odpisów i zwiększeń.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że dla celów podatkowych odpisy i zwiększenia na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych stanowią koszt uzyskania przychodów pracodawcy, jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

  1. są tworzone na podstawie ustawy o ZFŚŚ,
  2. w rozumieniu ustawy o ZFŚS obciążają koszty działalności pracodawcy,
  3. środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Jak wynika z przytoczonego powyżej stanu prawnego w art. 5 ustawy o ZFŚS wskazano zasady tworzenia i sposób naliczenia:

  • odpisu podstawowego (odprowadzanego obowiązkowo) oraz
  • zwiększeń, tzw. odpisu dodatkowego (odprowadzanego fakultatywnie), którego pracodawca może dokonać na zasadzie dobrowolności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca podjął decyzje o dodatkowym zasileniu ZFŚS poprzez podpisanie porozumienia 10 lipca 2018 r. z Organizacjami Związkowymi, iż Pracodawca zobowiązuje się do zasilenia w lipcu 2018 roku ZFŚS jednorazową kwotą na każdego pracownika objętego Zakładowym Układem Zbiorowym pracy, pozostającego w zatrudnieniu w dniu 1 lipca 2018 r. Uchwałą z 16 stycznia 2019 r. Zarząd ponownie postanowił zasilić ZFŚS odpowiednią kwotą na zakup bonów dla pracowników. Źródłem wyżej wymienionego finansowania były środki pieniężne pozostające w dyspozycji Spółki a pochodzące z jej bieżącej działalności, które zostały przekazane przelewem bankowym na odrębny rachunek bankowy Funduszu.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b updop, w rezultacie czego przedmiotowe zwiększenie ponad odpis podstawowy o którym mowa w art. 5 ustawy o ZFŚS Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że wydając niniejszą interpretację Organ oparł się na opisie stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę, z którego wynika, że dodatkowy odpis na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych został sfinansowany ze środków pieniężnych, pozostających w dyspozycji Spółki pochodzących z jej bieżącej działalności. Stąd nie jest przedmiotem interpretacji kwestia oceny skutków podatkowych zasilenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z zysku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj