Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.341.2019.1.RR
z 22 lipca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu 5 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia przychodu i jego ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z tytułu świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia przychodu i jego ewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z tytułu świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie programowania, a obecnie planuje rozpocząć działalność w zakresie świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży towarów z Chin do USA, Kanady oraz krajów Unii Europejskiej. Działalność gospodarcza jest opodatkowana podatkiem dochodowym 18%. Wnioskodawczyni planuje dokonywać sprzedaży za pośrednictwem sklepu internetowego. Jej rola będzie sprowadzała się do zebrania zamówień, otrzymywania wpłat oraz przesyłania zamówień do kontrahenta z Chin. Zyskiem będą kwoty stanowiące różnice pomiędzy otrzymywanymi wpłatami a kwotami przekazywanymi kontrahentowi z Chin. Towary wysyłane będą bezpośrednio przez kontrahenta z Chin do nabywcy, a w konsekwencji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Wnioskodawczynię. Nigdy nie będzie Ona właścicielem towaru ani też importerem. Będzie tylko pośrednikiem w nabyciu towaru u zagranicznego dostawcy. Wnioskodawczyni nie uzyska dla siebie żadnej faktury ani rachunku potwierdzającego zakup. Jedynym potwierdzeniem dokonanych transakcji będą wpłaty na Jej konto oraz wypłaty na rzecz chińskiego kontrahenta. Wpłaty na rzecz Wnioskodawczyni dokonywane będą za pośrednictwem systemu … przeznaczonego tylko i wyłącznie na potrzeby transakcji dropshippingowych. Zestawienie wszystkich dokonanych transakcji będzie drukowane co miesiąc i będzie załączone do dokumentów podatkowych.

Model działania Wnioskodawczyni:

  1. Wnioskodawczyni wystawia towar na aukcji internetowej lub w sklepie internetowym oraz podkreśla w regulaminie, że nie jest posiadaczem sprzedawanego towaru, a tylko zajmuje się pośrednictwem polegającym na zmówieniu danego towaru bezpośrednio u producenta.
  2. Wysyłka z reguły nie powinna przekraczać wartości, której suma należności podatkowych z tytułu importu towarów nie przekracza równowartości 150 euro (art. 55 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne), w przypadku jednak przekroczenia tej sumy, koszty związane z procedurami celnymi oraz podatkowymi spoczywałaby bezpośrednio na osobie, do której wysyłany jest dany produkt. O tych zobowiązaniach klient jest informowany w regulaminie świadczenia usługi, dostępnym na portalu internetowym.
  3. Klient zamawia dany towar.
  4. Klient przelewa na konto firmowe Wnioskodawczyni ustaloną kwotę, np. 120 zł (gdzie faktyczna cena tego towaru u producenta wynosi 90 zł, przy czym 30 zł to Jej marża za organizację zlecenia).
  5. Następnie za kwotę 90 zł Wnioskodawczyni zamawia towar (30 zł zostaje u Wnioskodawczyni).
  6. Producent z Chin wysyła bezpośrednio do klienta zamawiającego towar (wszelkie faktury, rachunki idą do klienta).
  7. Zamówiony towar trafia do klienta.
  8. Wnioskodawczyni ustala kwotę prowizji na podstawie różnicy pomiędzy otrzymanymi wpłatami na firmowe konto, a kwotą przekazaną chińskiemu dostawcy oraz wpisuje kwotę marży, która podlega księgowaniu zbiorczą kwotą do księgi przychodów i rozchodów na koniec każdego miesiąca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wygenerowany z systemu bankowego wydruk potwierdzający wpłaty od klienta oraz kwoty przekazane dostawcy stanowi wystarczającą podstawę do wyliczenia prowizji i wpisu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów bez konieczności wystawiania faktur /rachunków?

Zdaniem Wnioskodawczyni, opodatkowaniu podatkiem dochodowym według art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy świadczeniu usług pośrednictwa stanowi prowizja (różnica między kwotą przelaną na konto a kwotą przekazaną do dostawcy), ustalona na podstawie wygenerowanych z systemu bankowego wydruków potwierdzających wpłaty od klienta oraz potwierdzających kwoty przekazane dostawcy.

Następnie prowizja ta jest wpisywana do podatkowej księgi przychodów i rozchodów i nie ma potrzeby wystawiania faktur/rachunków na wspomnianą prowizję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni planuje rozpocząć działalność w zakresie świadczenia usług pośrednictwa w sprzedaży towarów z Chin do USA, Kanady oraz krajów Unii Europejskiej. Planuje dokonywać sprzedaży za pośrednictwem sklepu internetowego. Jej rola będzie sprowadzała się do zebrania zamówień, otrzymywania wpłat oraz przesyłania zamówień do kontrahenta z Chin. Zyskiem będą kwoty stanowiące różnice pomiędzy otrzymywanymi wpłatami a kwotami przekazywanymi kontrahentowi z Chin. Towary wysyłane będą bezpośrednio przez kontrahenta z Chin do nabywcy, a w konsekwencji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Wnioskodawczynię. Będzie Ona tylko pośrednikiem w nabyciu towaru u zagranicznego dostawcy i nie uzyska dla siebie żadnej faktury ani rachunku potwierdzającego zakup. Jedynym potwierdzeniem dokonanych transakcji będą wpłaty na Jej konto oraz wypłaty na rzecz chińskiego kontrahenta. Wpłaty na rzecz Wnioskodawczyni dokonywane będą za pośrednictwem systemu …. przeznaczonego tylko i wyłącznie na potrzeby transakcji dropshippingowych. Wnioskodawczyni ustala kwotę prowizji na podstawie różnicy pomiędzy otrzymanymi wpłatami na firmowe konto, a kwotą przekazaną chińskiemu dostawcy oraz wpisuje kwotę marży, która podlega księgowaniu zbiorczą kwotą do księgi przychodów i rozchodów na koniec każdego miesiąca.

Uwzględniając powyższe, że jeżeli w istocie Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie jedynie pośredniczyć w sprzedaży towarów handlowych, (a więc nie będzie dokonywać ich zakupu ani nie stanie się ich właścicielem), to przychód uzyskany z tego tytułu będzie stanowić wartość prowizji (marża), czyli różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawczyni od klienta, a kwotą przekazaną przez Nią do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.

Należy również dodać, że stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wynikających z tytułów wymienionych w tym przepisie.

W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Odnosząc się do kwestii prawidłowości księgowania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów należy wskazać, że zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728, z późn. zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

  1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
    1a) (uchylony),
    1b) (uchylony),
    1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:
    1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
    2. wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z płatnościami dokonanymi bez pośrednictwa rachunku płatniczego,
    3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
    4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub
  1. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
    1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
    2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
    3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
    4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

– oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

  1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
  2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
  3. dowody przesunięć;
  4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
  5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Ponadto, w myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku), ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków.

Zgodnie bowiem § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie:

  1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
  2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
  3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
  4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
  5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
  6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
  7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
  8. opłat sądowych i notarialnych;
    8a) opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;
  1. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być, co do zasady, faktura bądź rachunek, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zatem, wygenerowany z systemu bankowego wydruk potwierdzający wpłaty od klienta dokonującego zakupu towaru oraz kwoty przekazane dostawcy towaru, nie odpowiada wymaganiom określonym w przepisach rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Tym samym ww. wydruk nie może stanowić dowodu księgowego, będącego podstawą zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, gdyż ww. rozporządzenie nie przewiduje takiego dokumentu jako dowodu księgowego.

W związku z powyższym, wydruk z systemu bankowego nie będzie stanowić wystarczającej podstawy do obliczenia przychodu z tytułu otrzymanej prowizji, a w konsekwencji na jego podstawie Wnioskodawczyni nie będzie mogła zaewidencjonować tego przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, konieczne będzie zatem wystawienie faktury lub rachunku dokumentującego uzyskanie ww. przychodu.

Dodać należy również, że brak możliwości zaewidencjonowania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z uwagi na brak posiadania przez podatnika wymaganej w rozporządzeniu formy jego udokumentowania – nie oznacza automatycznego braku możliwości uznania go za przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem podatnik w inny sposób rzetelnie udokumentuje powstanie przychodu podatkowego, powinien go uwzględnić w trakcie roku podatkowego w bieżącej zaliczce na podatek, jak również w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Niemniej jednak ostateczna ocena, czy przychód został prawidłowo udokumentowany, leży w kompetencjach organów podatkowych właściwych dla Wnioskodawczyni w danej sprawie w toku odpowiedniego postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną nie może natomiast dokonać takiej oceny, albowiem postępowanie o wydanie interpretacji indywidualnej wyklucza analizę materiału dowodowego w sprawie. Zauważyć jednak należy, że w myśl art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności: księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 ustawy Ordynacja podatkowa).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (opis zdarzenia przyszłego) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj