Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.131.2019.1.WR
z 19 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2019 r. (data wpływu – 24 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot świadczący usługi inspektor danych osobowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot świadczący usługi inspektor danych osobowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Aktualnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako inspektor danych osobowych (poprzednio jako administrator bezpieczeństwa informacji). Wnioskodawca działa jako jednoosobowa firma, a działalność prowadzi w domu przy ul. […] w […]. Wnioskodawca działalność rozpoczął 1 lipca 2016 r. i wykonuje ją na podstawie umowy zlecenia. Rozliczenia podatkowe Wnioskodawca prowadzi na zasadach ogólnych w oparciu o księgę przychodów i rozchodów. W firmach z którymi Wnioskodawca prowadzi współpracę do zadań Wnioskodawcy należy:

1. sprawdzanie zgodności przetwarzania danych osobowych z przepisami o ochronie danych osobowych,
2. opracowanie w powyższym zakresie sprawozdań dla administratora danych,
3. nadzorowanie opracowywania i aktualizacji dokumentacji ochrony danych osobowych,
4. przestrzeganie zasad ujętych w dokumentacji ochrony danych,
5. szkolenie osób upoważnionych do przetwarzania danych osobowych w zakresie przepisów ochrony danych,
6. współpraca z organem nadzorczym,
7. prowadzenie rejestru zbiorów danych osobowych i rejestru czynności przetwarzania danych,
8. monitorowanie oceny skutków dla ochrony danych osobowych
   
   

Czynności występujące w tak sformułowanych zadaniach nie mają charakteru konsultatywnego i nie można ich zaliczyć do doradztwa, bo jakim doradzaniem jest prowadzenie rejestru czynności, czy współpracowanie z organem doradczym lub opracowanie sprawozdania?

Zadania swoje Wnioskodawca wykonuje m.in. poprzez regularne cotygodniowe wizyty na terenie firmy, w której pełni funkcję inspektora ochrony danych. Pełnienie ww. obowiązków posłużyło Wnioskodawcy do określenia mojej działalności jako „Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana” tj. wg kodu PKD 74.90.Z. Taki wniosek Wnioskodawca przedłożył do Urzędu Miastu celem dokonania wpisu do CEIDG i został on zatwierdzony. Tak opisana i sklasyfikowana działalność zdaniem upoważnia go do korzystania z podmiotowego zwolnienia od podatku ze względu na wielkość sprzedaży (poniżej 200 tys. zł) i w związku z tym prowadzę rozliczenie podatkowe na zasadach ogólnych.

Ponieważ pojawiły się sugestie, że w związku z wejściem w życie nowej ustawy o ochronie danych osobowych z dnia 10 maja 2018 r. obowiązki inspektora ochrony danych należy traktować jako usługi doradztwa w zakresie bezpieczeństwa i jako takie nie pozwalają na zwolnienie od podatku VAT chciałbym upewnić się, czy usługi świadczone przeze mnie, a opisane na wstępie mogą być zwolnione z VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę, a opisane powyżej mogą być zwolnione z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Wnioskodawca przedstawił swoje stanowisko wobec tak sformułowanego pytania.

Wnioskodawca uważa, że głównym zadaniem inspektora ochrony danych jest zapewnienie przestrzegania przepisów o ochronie danych i że przedstawiony przeze mnie zakres czynności pozwala na wykonanie tego zadania, ale jednocześnie nie daje podstaw do uznania inspektora za wykonawcę usługi doradztwa z zakresu bezpieczeństwa ochrony danych.

Obowiązująca uprzednio „Ustawa o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997r.” w art. 36a ust. 2 opisywała zakres czynności administratorów bezpieczeństwa danych i ten zakres nie dawał podstaw do uznania ich za wykonawców doradztwa w zakresie bezpieczeństwa. Od dnia 10 maja 2018r. obowiązuje nowa ustawa o ochronie danych osobowych, która służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchyleniu dyrektywy 95/46/WE.

Ta nowa ustawa w jednym miejscu w art. 8 rozdz. 2 mówi, że: „Administrator i podmiot przetwarzający są obowiązani do wyznaczenia inspektora ochrony danych zwanego dalej inspektorem, w przypadkach i na zasadach określonych w art. 37 rozporządzenia 2016/679”.

Art. 37 z kolei określa tylko konieczne przypadki wyznaczenia inspektora ochrony danych.

Art. 8 polskiej ustawy o ochronie danych jest zatem jedynym artykułem mówiącym o inspektorze ochrony.

Żaden inny artykuł polskiej ustawy o ochronie danych osobowych nie zawiera przywołań z rozporządzenia 2016/679, które określałyby zakres zadań inspektora i pozwalały traktować je jako działania doradcze. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy ani obecna ani poprzednio obowiązująca polska ustawa o ochronie danych osobowych, jak również przedstawiony przez Wnioskodawcę zakres działań, nie daje podstaw do zaliczenia usług świadczonych przez Wnioskodawcę do usług doradczych, a tym samym skorzystanie ze zwolnienia ich z podatku VAT jest możliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami;
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41;
   3. usług ubezpieczeniowych
   -jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia.

Z kolei, przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit b ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Biorąc pod uwagę powołany powyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 lit b ustawy należy stwierdzić, że ze zwolnienia podmiotowego od podatku nie korzystają usługi w zakresie doradztwa.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jako inspektor danych osobowych (poprzednio jako administrator bezpieczeństwa informacji). Wnioskodawca działa jako jednoosobowa firma. Wnioskodawca działalność rozpoczął 1 lipca 2016 r. i wykonuje ją na podstawie umowy zlecenia. Wnioskodawca prowadzi rozliczenia podatkowe na zasadach ogólnych w oparciu o księgę przychodów i rozchodów. W firmach, w którymi współpracuje Wnioskodawca do jego zadań należy:

1. sprawdzanie zgodności przetwarzania danych osobowych z przepisami o ochronie danych osobowych,
2. opracowanie w powyższym zakresie sprawozdań dla administratora danych,
3. nadzorowanie opracowywania i aktualizacji dokumentacji ochrony danych osobowych,
4. przestrzeganie zasad ujętych w dokumentacji ochrony danych,
5. szkolenie osób upoważnionych do przetwarzania danych osobowych w zakresie przepisów ochrony danych,
6. współpraca z organem nadzorczym,
7. prowadzenie rejestru zbiorów danych osobowych i rejestru czynności przetwarzania danych,
8. monitorowanie oceny skutków dla ochrony danych osobowych.
   
   

W opinii Wnioskodawcy czynności występujące w powyższych zadaniach nie mają charakteru konsultatywnego i nie można ich zaliczyć do doradztwa.

Wnioskodawca swoje zdania wykonuje m.in. przez regularne cotygodniowe wizyty na terenie firmy, w której pełni funkcję inspektora ochrony danych. Swoją działalność Wnioskodawca określił jako „Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana” zaliczaną do kodu PKD 74.90.Z. Wielkość sprzedaży Wnioskodawcy utrzymuje się poniżej 200 000 zł.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z ze zwolnienia podmiotowego w odniesieniu do tak prowadzonej działalności.

Z cyt. powyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, wynika, że usługi w zakresie doradztwa (z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, np. ekonomicznych czy finansowych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi jako inspektor ochrony danych. Zakres czynności wykonywanych przez inspektora ochrony danych został określony w art. 39 ust. 1 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U.UE.L.2016.119.1; dalej „RODO”). W art. 39 ust. 1 lit. a RODO, jako jedno z zadań inspektora ochrony danych zostało wskazane informowanie administratora, podmiotu przetwarzającego oraz pracowników, którzy przetwarzają dane osobowe, o obowiązkach spoczywających na nich na mocy niniejszego rozporządzenia oraz innych przepisów Unii lub państw członkowskich o ochronie danych i doradzanie im w tej sprawie.

W tym miejscu warto podkreślić że RODO, jako rozporządzenie, jest aktem prawnym o mocy powszechnie obowiązującej. Ponadto jako rozporządzenie obowiązuje w Polsce bezpośrednio. Oznacza to, że poszczególne przepisy RODO stosowane są we wszystkich krajach członkowskich, w tym w Polsce bezpośrednio, bez potrzeby dokonywania ich implementacji do polskiego porządku prawnego. Nadmienić należy, że w zakresie ochrony danych osobowych to właśnie RODO jest aktem podstawowym. Natomiast ustawa z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych posiada jedynie charakter uzupełniający.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że z przepisów RODO wyraźnie wynika, że zakres zadań inspektora ochrony danych obejmuje również doradzenie administratorowi, podmiotom przetwarzającym i pracownikom, którzy przetwarzają dane osobowe. Oznacza to, że świadczenie usług jako inspektor ochrony danych, stosownie do przepisów RODO, obejmuje świadczenie usług w zakresie doradztwa. Tym samym, skoro Wnioskodawca świadczy usługi jako inspektor ochrony danych, to nie przysługuje mu prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego przedstawione we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.