Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.200.2019.2.NL
z 16 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 08 maja 2019 r. (data wpływu 13 maja 2019 r.), uzupełnionym 01 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy płatności związane z korzystaniem przez Spółkę z palet oraz pojemników będących własnością odbiorców towarów, pobierane od Spółki przez odbiorców towarów powinny być zakwalifikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego lub urządzenia handlowego w rozumieniu postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności za wynajmowane palety oraz pojemniki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy płatności związane z korzystaniem przez Spółkę z palet oraz pojemników będących własnością odbiorców towarów, pobierane od Spółki przez odbiorców towarów powinny być zakwalifikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego lub urządzenia handlowego w rozumieniu postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności za wynajmowane palety oraz pojemniki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 czerwca 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.200.2019.1.NL, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 01 lipca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, produkującą profesjonalne uszczelki i produkty pochodne do branży motoryzacyjnej, AGD i budowlanej. W celu dostawy niektórych towarów wykorzystywane są opakowania będące własnością zagranicznych odbiorców towarów (firmy nie posiadają siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej). Kontrahenci (nierezydenci) obciążają Wnioskodawcę płatnościami z tytułu udostępniania i wykorzystywania ich opakowań przy dostawie towarów. Udostępnione od zagranicznych kontrahentów opakowania, tj. euro-palety oraz pojemniki „Universal-Behaelter”, „Universal-Container” oraz „Spezialbehaelter”. Palety i pojemniki służą do przechowywania i transportu profili będących przedmiotem sprzedaży. Spółce udostępniono kilka rodzajów palet. Palety wykonane są z drewna, plastiku, metalu. Natomiast pojemniki są wykonane z metalu lub plastiku. Niezależnie od typu, wskazane opakowania posiadają prostą konstrukcję, która w szczególności nie zawiera takich elementów jak: jakiegokolwiek rodzaju mechanizmy, dźwignie, przekładnie itp. Ich wymiary nie przekraczają następujących wielkości: długość 2.400 mm, szerokość 1.200 mm, wysokość 1.000 mm. Należy również podkreślić, ze udostępnione opakowania posiadają cechę trwałości (opakowania wielokrotnego użytku) oraz nie są przedmiotem obrotu jak opakowania zwykłe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy płatności związane z korzystaniem przez Spółkę z palet oraz pojemników będących własnością odbiorców towarów, pobierane od Spółki przez odbiorców towarów powinny być zakwalifikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego lub urządzenia handlowego w rozumieniu postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności za wynajmowane palety oraz pojemniki?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla określenia, czy przychody z tytułu udostępnienia palet i pojemników podlegają opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym w Polsce należy wskazać przede wszystkim, czy objęte są one postanowieniami art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy podkreślić, iż katalog przychodów (tzw. należności licencyjnych) podlegających opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Mając na uwadze powyższe, oraz zamieszczenie w katalogu przychodów z tytułu użytkowania ściśle określonych rzeczowych składników majątku należy uznać, że celem ustawodawcy nie było opodatkowanie podatkiem zryczałtowanym przychodów osiąganych z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkiego rodzaju majątku. W ocenie Wnioskodawcy, celem ustawodawcy było opodatkowanie jedynie przychodów z tytułu korzystania ze składników majątku wyraźnie określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, w przypadku osiągania przez nierezydentów przychodów z tytułu udostępniania składników majątku nie wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody te nie powinny być uznawane za tzw. należności licencyjne.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby określić czy udostępnienie palet i pojemników podlega podatkowi u źródła należy ustalić czy powyższa czynność może być traktowana jako „użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego”, względnie „urządzenia handlowego”. Należy podkreślić, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji terminu „urządzenie”. W konsekwencji, zgodnie z powszechnie przyjętymi zasadami wykładni prawa podatkowego, ustalenie znaczenia tego terminu powinno zostać oparte przede wszystkim na potocznym rozumieniu tego pojęcia.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego (Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1978–1981), przez „urządzenie” rozumie się „rodzaj mechanizmu lub zespół elementów, przyrządów służący do wykonania określonych czynności, ułatwiający pracę”. Ponadto, definicja zawarta w Słowniku języka polskiego zawiera wyjaśnienia pomocnicze, zgodnie z którymi urządzenia można „instalować, montować bądź modernizować”. Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo, że definicja pojęcia „urządzenie” zawarta w Słowniku języka polskiego nie wskazuje jednoznacznie, czy obejmuje ono również palety oraz pojemniki, wydaje się, że urządzenie to zespół elementów tworzących bardziej skomplikowaną całość niż ma to miejsce w przypadku opakowań, a w konsekwencji wykładnia językowa prowadzi do wniosku, że palety oraz pojemniki nie mieszczą się w pojęciu urządzenia.

Dokonując analizy drugiej części definicji, a więc określeń „przemysłowe” oraz „handlowe”, zdaniem Wnioskodawcy, również nie można ich zastosować do przedstawionego stanu faktycznego. Według Słownika języka polskiego pojęcie „przemysłowy” to dotyczący „przemysłu, związany z przemysłem, mający zastosowanie w przemyśle”. Należy zauważyć, iż Spółka nie wykorzystuje opakowań do produkcji (przemysłu), tylko jest obciążana za udostępnienie opakowań w transporcie gotowych produktów. Tym samym wykorzystywane palety oraz pojemniki w żaden sposób nie są powiązane z produkcją wyrobów (przemysłem) przez Wnioskodawcę.

Jeżeli natomiast chodzi o pojęcie „handlowe”, to należy przede wszystkim podkreślić, iż Spółka nie jest firmą handlową tylko produkcyjną. Opakowania nie służą Wnioskodawcy do handlu, są jedynie wykorzystywane przy transporcie gotowych produktów do odbiorców towarów. Nie można zatem uznać, iż wykorzystywane opakowania są powiązane z celami handlowymi Spółki. Z uwagi na fakt, że klasyfikacje statystyczne określone w Rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z dnia 29 października 2008 r. (dalej: „PKWiU”), są wielokrotnie wykorzystywane dla określenia charakteru usług oraz wyrobów dla celów podatkowych, Spółka stoi na stanowisku, iż mogą być one również istotną pomocą przy określeniu pojęcia i klasyfikacji palet i pojemników. Zgodnie ze wspomnianą klasyfikacją PKWiU, palety zaklasyfikowane są jako opakowania (opakowania drewniane - symbol PKWiU 16.24.11, nazwa grupowania: palety drewniane, palety skrzyniowe i pozostałe płyty załadunkowe). Z kolei pojemniki możemy zaklasyfikować do grupowania PKWiU 25.91, jako pojemniki metalowe. Z powyższego wynika, iż PKWiU nie uważa palet oraz pojemników za urządzenia. Zostały one bowiem, co do zasady, sklasyfikowane w grupowaniu 28 PKWiU. Należy również podkreślić, iż Wnioskodawca w istocie nie może swobodnie dysponować paletami oraz pojemnikami. Ich wykorzystanie odbywa się wyłącznie w celu transportu i właściwego przechowywania towarów pomiędzy Spółką a odbiorcami towarów.

W związku z powyższym, Wnioskodawca de facto nie nabył prawa do korzystania z opakowań. Jedynie dostawy towarów (pomiędzy Spółką a odbiorcami towarów) są dokonywane przy wykorzystaniu wskazanych opakowań, które są własnością odbiorców towarów. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym przypadku nie zachodzi przesłanka użytkowania bądź przekazania prawa do użytkowania, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze:

• rozumienie potoczne pojęcia „urządzenie” wskazane w Słowniku języka polskiego wraz z zawartymi w nim wyjaśnieniami pomocniczymi,
• brak związku udostępnionych opakowań z działalnością produkcyjną (przemysłową) oraz handlową Spółki,
• brak możliwości swobodnego dysponowania udostępnionymi opakowaniami przez Spółkę,
• klasyfikację palet oraz pojemników wskazaną w obowiązujących przepisach prawa (tj. jako „opakowania”, „pojemniki”, a nie jako „urządzenia”), oraz
• obowiązek prowadzenia postępowania zmierzającego do wydania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w oparciu o zasadę zaufania do organów podatkowych, zgodnie z którą wszelkie wątpliwości interpretacyjne powinny być rozstrzygane w sposób niekrzywdzący podatnika

-należy stwierdzić, że pojęcie palet oraz pojemników nie mieści się w pojęciu „urządzenia” zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dokonując płatności z tytułu opłaty za udostępnienie palet oraz pojemników na rzecz sowich odbiorców, nie będzie zobowiązany do podbierania zryczałtowanego podatku w Polsce.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2009 r., Znak: IPPB3/423-468/07/09-8/S/JG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że w kontekście zadanego pytania oraz stanowiska Wnioskodawcy, wyznaczających zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia była wyłącznie kwestia dot. określenia, na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm.), czy płatności związane z korzystaniem przez Spółkę z palet oraz pojemników będących własnością odbiorców towarów, pobierane od Spółki przez odbiorców towarów powinny być zakwalifikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego lub urządzenia handlowego w rozumieniu postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności za wynajmowane palety oraz pojemniki. Nie była tym samym przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia kwestia opodatkowania otrzymanych przez kontrahentów Wnioskodawcy przysporzeń, na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych między Rzecząpospolitą Polską, a państwami miejsca zamieszkania tych kontrahentów.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl z art. 3 ust. 3 ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 5 ww. ustawy, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
   
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
   
   • ustala się w wysokości 20% przychodów;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
   
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
   
   • ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
   
   
   
   

Art. 21 ust. 2 ww. ustawy, stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii ustalenia, czy płatności związane z korzystaniem przez Spółkę z palet oraz pojemników będących własnością odbiorców towarów, pobierane od Spółki przez odbiorców towarów powinny być zakwalifikowane jako przychody za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego lub urządzenia handlowego w rozumieniu postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy Spółka jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności za wynajmowane palety oraz pojemniki.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest rozumienie użytego w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwrotu „użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu”, a w szczególności pojęcia „urządzenie przemysłowe”. W ustawie podatkowej brak jest definicji legalnej słowa „urządzenie przemysłowe”. Niezbędnym jest zatem odwołanie do języka potocznego albowiem regułom języka normatywnego odpowiadają określone dyrektywy wykładni językowej, w myśl których (...) przy tłumaczeniu znaczenia normy należy jej przypisać takie znaczenie, jakie ma ona w języku potocznym, chyba, że ważne względy przemawiają za odstępstwem od tego znaczenia (L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 99). Za punkt wyjścia przy interpretacji znaczenia wyrazów „urządzenie” i „przemysłowe” należy przyjąć ich znaczenie słownikowe. Otóż, wyraz „urządzenie” występuje w znaczeniu „przedmiotu o złożonej konstrukcji, wykonującego lub ułatwiającego określoną pracę” (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl); „mechanizmu bądź zespołu mechanizmów, niekiedy bardzo skomplikowanych technicznie, służących do wykonywania określonych czynności, pełniących jakąś funkcję; przyrządu” (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 749); „mechanizmu lub zespołu mechanizmów, służącego do wykonania określonych czynności” (Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl). Zaś wyraz „przemysłowy” oznacza „związany z przemysłem, używany, stosowany w przemyśle” (Nowy Słownik Języka Polskiego, por red. B. Dunaja, s. 543). Z kolei wyraz „przemysł” oznacza „działalność polegającą na produkcji towarów określonego rodzaju na dużą skalę, przy użyciu maszyn” (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl); „podstawowy dział gospodarki, obejmujący masowe wytwarzanie za pomocą środków technicznych określonej grupy wyrobów” (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 543).

W świetle powyższych definicji oraz zgodnie z ugruntowanym w doktrynie i orzecznictwie stanowiskiem przyjąć należy, że pojęcie „urządzenie przemysłowe” (podobnie jak handlowe lub naukowe), ma charakter sformułowania ogólnego, mieszczącego w sobie wszelkie możliwe urządzenia, stanowiące pewien zespół mechanizmów, elementów technicznych, które mogą mieć zastosowanie w działalności podmiotów o określonej specyfice - przemysłowej, handlowej lub naukowej (orzecznictwo NSA przyznało status urządzenia przemysłowego np. samochodom, naczepom, samolotom, koparkom, kontenerom, zbiornikom – tak: m.in. wyroki NSA z dnia 06 grudnia 1996 r., sygn. akt III SA 1091/94, z dnia 12 stycznia 1996 r., sygn. akt SA/Ka 2296/94, z dnia 16 maja 1995 r., sygn. akt SA/Sz 183/95).

Zatem pojęcie „urządzenie przemysłowe” lub „handlowe” należy rozumieć jako rodzaj mechanizmu lub zespół elementów, przyrządów, służący do wykonywania określonych czynności zarobkowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ułatwiający szeroko rozumiane prace materialne lub proces sprzedaży towarów i usług. Nie ulega wątpliwości, że wszelka działalność gospodarcza, tj. budowlana, przemysłowa, handlowa, naukowa, to działalność komercyjna, nastawiona na osiągnięcie zysku.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że palety oraz pojemniki, o których mowa we wniosku nie zawierają takich elementów jak: mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części. W przypadku palet nie mamy do czynienia z częściami ruchomymi, natomiast w przypadku pojemników jedynymi ruchomymi częściami mogą być zamki albo zatrzaski zabezpieczające pojemniki przed otwarciem oraz zawiasy służące złożeniu pojemników.

Reasumując, wykładnia językowa art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, potwierdza, iż palet oraz pojemników nie należy traktować jako urządzeń przemysłowych ani urządzeń handlowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 ww. przepisu.

W związku z powyższym, przychody z tytułu płatności za wynajmowane palety oraz pojemniki nie mieszczą się w kategorii przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W efekcie, Wnioskodawca nie jest zobowiązany jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dokonania płatności za wynajmowane palety oraz pojemniki.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, iż została ona wydana w indywidualnej sprawie podmiotu, który o jej wydanie wystąpił, zatem nie jest ona wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.