Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.311.2019.2.SR
z 10 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2019 r. (data wpływu 15 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2019 r. (data wpływu 18 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 10 czerwca 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.311.2019.1.SR, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 11 czerwca 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 czerwca 2019 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 18 czerwca 2019 r.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 9 grudnia 2016 r. Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność, położony w T… przy ul. S…, za kwotę 220 000 zł, który nabył w dniu 16 lutego 2016 r., w celu inwestycji kapitału z zamiarem realizacji celu mieszkalnego dla siebie lub swoich dzieci w przyszłości. Lokal nie był wynajmowany oraz w żaden sposób nie czerpano korzyści z jego udostępniania osobom trzecim. Poszukiwanie nabywcy zlecono do wykwalifikowanego biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Sprzedaż lokalu nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości niż wskazana we wniosku.

W wyniku ww. transakcji Wnioskodawca osiągnął dochód w wysokości 78 007 zł. W złożonej deklaracji podatkowej PIT-39 (złożonej w terminie ustawowym) wskazał, że przychody ze sprzedaży nieruchomości przeznaczy na realizację własnych celów mieszkaniowych w ciągu 2 lat, korzystając tym samym ze zwolnienia podatkowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 6 czerwca 2017 r. Wnioskodawca nabył aktem notarialnym inny lokal mieszkalny (stanowiący odrębna własność), na który wydatkował kwotę 220 000 zł (stanowiącą równowartość uzyskanej kwoty ze sprzedaży wcześniejszego lokalu). W tym mieszkaniu Wnioskodawca planuje zamieszkać za ok. 4-5 lat, z uwagi na bliskość ośrodka rehabilitacyjnego i szpitala miejskiego w T… (ok. 300 m). Do tego czasu Wnioskodawca planuje wynajmować ten lokal.

Wnioskodawca zamierza zamieszkać w bliższej odległości od ośrodka rehabilitacyjnego i szpitala miejskiego z uwagi na problemy zdrowotne związane z kolanem (od 2014 r.). Pierwsza operacja dot. więzadła krzyżowego ACL (+ uszkodzony fragment MM) w 2015 r., druga związana była z blokiem kolana i koniecznością wycięcia łękotki przyśrodkowej ‒ marzec 2019 r. Kolano jest osłabione, niestabilne, a co za tym idzie występuje duże prawdopodobieństwo kolejnych kontuzji, a ponadto niestabilne kolano znacznie obciąża biodro. W 2012 r., tj. w momencie zamieszkania w budynku jednorodzinnym przy ul. S…, kolano było sprawne, Wnioskodawca nie uwzględniał konieczności korzystania w przyszłości z rehabilitacji i konsultacji lekarskiej. Okres rehabilitacji po pierwszej operacji wynosił 2 miesiące, po drugiej 1 miesiąc. Natomiast, by utrzymać sprawność kolana konieczne są ciągłe ćwiczenia kolana i raz na pół roku zastrzyk na wzmocnienie kolana – kwas hialuronowy. Aktualnie ćwiczenia Wnioskodawca wykonuje samodzielnie. Kontrole u lekarza winny być raz na pół roku. W wyniku kontroli lekarz może stwierdzić konieczność wykonania specjalistycznej rehabilitacji.

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, że jest od 2012 r. właścicielem domu jednorodzinnego położonego w T… przy ul. S…, w którym aktualnie zamieszkuje. W przyszłości zamierza zamieszkać w posiadanym lokalu mieszkalnym przy ul. P….

Wnioskodawca posiada jeden lokal mieszkalny i dom mieszkalny, w którym aktualnie mieszka, wraz z działką przyległą, na której stoi garaż, nie posiada innych nieruchomości.

Wnioskodawca na dzień dzisiejszy nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, czy w okresie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym w przyszłości będzie jednocześnie właścicielem domu mieszkalnego, w którym obecnie mieszka. To zależy od wielu czynników, takich jak sytuacja finansowa, sytuacja rodzinna, zdrowie.

Wnioskodawca pracuje zawodowo. Miejsce pracy oddalone jest ok. 25 km od aktualnego miejsca zamieszkania i 23 km od przyszłego miejsca zamieszkania. U Wnioskodawcy nie stwierdzono trwałej niezdolności do pracy. Nie przydzielono renty inwalidzkiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w wyniku opisanej transakcji i przeznaczenia uzyskanego przychodu w całości na zakup mieszkania, w którym Wnioskodawca planuje zamieszkać za ok 4-5 lat, a do tego czasu tymczasowo planuje jego wynajęcie, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych? Tym samym, czy opisana transakcja zakupu mieszkania, z zamiarem zamieszkania w przyszłości, przy jednoczesnym posiadaniu innej nieruchomości mieszkaniowej, mieści się w pojęciu „realizacji własnych celu mieszkaniowych”?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzysta On ze zwolnienia od podatku dochodowego. Tym samym, podatek się nie należy.

W myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wg. stanu na dzień 9 grudnia 2016 r., tj. dzień sprzedaży nieruchomości i uzyskania dochodu ze sprzedaży, podatnikowi przysługuje pełne zwolnienie przedmiotowe, jeżeli w ciągu dwóch lat od sprzedaży nieruchomości, całą uzyskaną kwotę ze sprzedaży wydatkuje na realizacje celów mieszkaniowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przy tym znaczenia fakt, że w dniu sprzedaży opisanej nieruchomości Wnioskodawca posiada inną nieruchomość mieszkalną, w której tymczasowo zaspokaja swój cel mieszkaniowy. Jego zdaniem, istotą zwolnienia podmiotowego, jest fakt, że zakup nieruchomości mieszkalnej z uzyskanych środków ze sprzedaży, nie był w żaden sposób związany z celem zarobkowym, a jedynie z zamiaru przeprowadzenia się do zakupionego mieszkania, którego lokalizacja sprzyja rehabilitacji i ewentualnemu leczeniu szpitalnemu. Dodać należy, że w ostatnich latach Wnioskodawca przeszedł dwie operacje pourazowe na kolano, doznając jednocześnie uszczerbku na zdrowiu. Obawia się, że za kilka lat będzie zmuszony do częstych zabiegów rehabilitacyjnych i stałej opieki lekarskiej. W związku z tym, że lokal generuje stałe koszty eksploatacji i utrzymania, a także koszty zarządu nieruchomością wspólną, do czasu przeprowadzki lokal zamierza wynająć. Wnioskodawca uważa przy tym, że wynajem nieruchomości, która została nabyta na własne cele mieszkaniowe, nie powinien przekreślać prawa do ulgi. Przepisy nie zawierają warunku dotyczącego realizacji własnego celu mieszkaniowego nieprzerwanie od daty nabycia nieruchomości ani nie limitują liczby nieruchomości, które podatnik może posiadać.

Wnioskodawca swoje stanowisko opiera na korzystnych dla podatników interpretacjach organów podatkowych, np.:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 lipca 2012 r., nr IPPB4/415-335/12-4/JK2,
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 grudnia 2014 r., nr IBPBII/2/415-896/14/AK,
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 marca 2018 r., nr 0115-KDIT2-3.4011.72.2017.4.PS.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przytoczony przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 9 grudnia 2016 r. Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność za kwotę 220 000 zł, który nabył w dniu 16 lutego 2016 r., w celu inwestycji kapitału z zamiarem realizacji celu mieszkalnego dla siebie lub swoich dzieci w przyszłości. Lokal nie był wynajmowany oraz w żaden sposób nie czerpano korzyści z jego udostępniania osobom trzecim. Poszukiwanie nabywcy zlecono do wykwalifikowanego biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Sprzedaż lokalu nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości niż wskazana we wniosku.

W wyniku ww. transakcji osiągnął dochód w wysokości 78 007 zł. W złożonej deklaracji podatkowej PIT-39 wskazał, że przychody ze sprzedaży nieruchomości przeznaczy na realizację własnych celów mieszkaniowych w ciągu 2 lat, korzystając tym samym ze zwolnienia podatkowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 6 czerwca 2017 r. Wnioskodawca nabył aktem notarialnym inny lokal mieszkalny (stanowiący odrębna własność), na który wydatkował kwotę 220 000 zł (stanowiącą równowartość uzyskanej kwoty ze sprzedaży wcześniejszego lokalu). W tym mieszkaniu Wnioskodawca planuje zamieszkać za ok. 4-5 lat, z uwagi na bliskość ośrodka rehabilitacyjnego i szpitala miejskiego (ok. 300 m). Do tego czasu Wnioskodawca planuje wynajmować ten lokal.

Wnioskodawca zamierza zamieszkać w bliższej odległości od ośrodka rehabilitacyjnego i szpitala miejskiego z uwagi na problemy zdrowotne związane z kolanem (od 2014 r.).

Jednocześnie Wnioskodawca jest od 2012 r. właścicielem domu, w którym aktualnie zamieszkuje. W przyszłości zamierza zamieszkać w lokalu mieszkalnym zakupionym w 2017 r. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości. Wnioskodawca na dzień dzisiejszy nie jest w stanie odpowiedzieć na pytanie, czy w okresie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym w przyszłości będzie jednocześnie właścicielem domu mieszkalnego, w którym obecnie mieszka. To zależy od wielu czynników, takich jak sytuacja finansowa, sytuacja rodzinna, zdrowie.

Wnioskodawca pracuje zawodowo. Miejsce pracy oddalone jest ok. 25 km od aktualnego miejsca zamieszkania i 23 km od przyszłego miejsca zamieszkania.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę w dniu 9 grudnia 2016 r. ww. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność, nabytego w dniu 16 lutego 2016 r., stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie jej posiadania.

W omawianym przypadku kosztem nabycia udziału w dziale spadku będzie uiszczona przez Wnioskodawcę, kwota zasądzonej na rzecz drugiego spadkobiercy (brata) spłaty.

Wysokość ww. nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D ‒ dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W ‒ wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P ‒ przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

W art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, ustawodawca określił, że za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

‒położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie. Przepis ww. artykułu wiąże też skutek prawny w postaci zwolnienia dochodu z odpłatnego zbycia od podatku dochodowego od osób fizycznych z terminem wydatkowania przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy podkreśla, że zgodnie z zasadą przyjętą w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego, zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia jest możliwe tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w określonym terminie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego. Przy czym cele, poniesienie wydatków, na które uprawnia do zwolnienia, określone zostały enumeratywnie w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Podkreślenia wymaga okoliczność, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest regulacją, która nie ma na celu zwalniać każdego wydatkowania środków na zakup nieruchomości. Ze zwolnienia tego wypływa bowiem daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Jest to cel nadrzędny, przez pryzmat którego należy interpretować ww. przepis.

Intencją ustawodawcy tworzącego to zwolnienie było zachęcenie podatników do nabywania w miejsce zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych, innych nieruchomości lub praw majątkowych przeznaczonych do zaspakajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. Świadczy o tym poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”.

Zwolnieniem tym nie są zatem objęte dochody ze sprzedaży nieruchomości i praw w przypadku przeznaczenia przychodu na zakup innych nieruchomości lub praw w sytuacji, gdy czynności te wskazują np. na działanie o charakterze zarobkowym, spekulacyjnym, inwestycyjnym lub innym niewskazującym na działanie ukierunkowane na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. „Własne cele mieszkaniowe” w takim przypadku należy rozumieć zgodnie z wykładnią literalną. Realizacja własnych celów mieszkaniowych w sytuacji kiedy podatnik był właścicielem innej (innych) nieruchomości (lokalu mieszkalnego) winna polegać na tym, że w przypadku zakupu kolejnego lokalu mieszkalnego, w nim podatnik faktycznie winien takie cele realizować. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu na nabycie mieszkania (mieszkań) w znaczeniu przedmiotowym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przywołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że dochód z dokonanego w dniu 9 grudnia 2016 r. odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, nabytego w dniu 16 lutego 2016 r., będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia został wydatkowany przez Wnioskodawcę na nabycie lokalu mieszkalnego, w którym faktycznie będzie On zaspakajał własne potrzeby mieszkaniowe.

W kwestii posiadania przez Wnioskodawcę innej nieruchomości należy dodać, że ustawodawca nie zastrzegł, że posiadanie innej nieruchomości mieszkalnej wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, fakt posiadania przez Wnioskodawcę domu jednorodzinnego nie przesądza o braku uprawnienia do zastosowania ww. zwolnienia podatkowego. Nie przesądza o nim także chwilowy wynajem nabytego lokalu mieszkalnego. Istotne jest bowiem wydatkowanie ww. przychodu na wskazane przez Wnioskodawcę cele, które służyć będą faktycznej realizacji własnych celów mieszkaniowych Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zaznaczyć również należy, że prawo do zwolnienia podlega szczegółowej i ostatecznej weryfikacji przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego. Mając na uwadze treść art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy Wnioskodawca zrealizował swój cel mieszkaniowy, czy nie. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.