Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.275.2019.2.LZ
z 10 lipca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2019 r. (data wpływu 7 maja 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 czerwca 2019 r. (data nadania 17 czerwca 2019 r., data wpływu 24 czerwca 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-2.4011.275.2019.1.LZ z dnia 7 czerwca 2019 r. (data nadania 7 czerwca 2019 r., data doręczenia 14 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 7 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.


Z uwagi na braki formalne, pismem Nr 0114-KDIP3-2.4011.275.2019.1.LZ z dnia 7 czerwca 2019 r. (data nadania 7 czerwca 2019 r., data doręczenia 14 czerwca 2019 r.) tutejszy organ wezwał Wnioskodawczynię o uzupełnienie wniosku.


Pismem z dnia 13 czerwca 2019 r. (data nadania 17 czerwca 2019 r., data wpływu 24 czerwca 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawczyni w 2000 roku nabyła wraz z mężem na mocy aktu notarialnego od firmy T. udział wynoszący 10/1139 części nieruchomości stanowiącej działkę o pow. 1.139 m kw. za cenę 2000 zł na realizację inwestycji budowy budynku mieszkalnego z lokalami na wynajem. Nieruchomość tą wybudowano i oddano lokale w dniu 22 sierpnia 2001 r. Na mocy umowy deweloperskiej Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła udział w budynku z lokalami na wynajem (lokal na 6 piętrze o pow. 44,43 mkw.), za który zapłaciła w ratach do dnia 22 sierpnia 2001 r. Umowa deweloperska została zawarta już ze spółką C. (zmiana nazwy firmy). Lokal mieszkalny został wykończony i użytkowany do 2018 roku. Za ten okres Wnioskodawczyni uiszczała także podatek od nieruchomości do gminy. W tym czasie w roku 2011 Wnioskodawczyni wraz z innymi lokatorami złożyła w Kancelarii poprowadzenie przed sądem powszechnym sprawy zniesienia współwłasności poprzez wyodrębnienie lokalu położonego w W. przy ul. G. Wyrok sądu zapadł dopiero po 7 latach procesu. Na mocy prawomocnego postanowienia Sądu z dnia 6 kwietnia 2017 r., o częściowym zniesieniu współwłasności nieruchomości dokonanym bez obowiązku spłat i dopłat pomiędzy stronami i wyodrębniono m.in. lokal mieszkalny na 6 piętrze o pow. 44,43 m, przy ul. G. którego właścicielami została Wnioskodawczyni wraz z mężem i założyła księgę wieczystą. Przedmiotowy lokal Wnioskodawczyni sprzedała w roku 2018 na mocy aktu notarialnego za kwotę 280 tysięcy wraz z miejscem garażowym przynależnym do lokalu nabytym przez Wnioskodawczynię aktem notarialnym w 2002 roku.

W związku z faktem, że zniesienie współwłasności i wyodrębnienie lokalu nastąpiło w roku 2017 po 7 latach skomplikowanego procesu a sprzedaż lokalu nastąpiła w 2018 roku Wnioskodawczyni ma wątpliwość, czy w świetle przepisów podatkowych art. 10 ust. 1 pkt 8 jest zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od różnicy pomiędzy ceną zbycia a ceną zakupu. W związku z tym, że od faktycznego zakupu minęło 19 lat Wnioskodawczyni nie jest w stanie udokumentować fakturami ani ceny zakupu od dewelopera, ani nakładów poniesionych na wykończenie lokalu mieszkalnego. Nie istnieje już bank z którego Wnioskodawczyni dokonywała płatności. Poza tym cena zakupu była ceną adekwatną do cen rynkowych obowiązującym w 2000 roku. Tym samym Wnioskodawczyni nie jest w stanie po 19 latach od transakcji kosztów uzyskania przychodu.

Wnioskodawczyni jako podatnik nie ma wpływu na przewlekłość postępowań sądowych i nie z Jej winy wyodrębnienie lokalu ze wspólnego budynku nastąpiło po 17 latach od daty nabycia. Wnioskodawczyni ze swej strony dołożyła wszelkich starań do dopełnienia obowiązku wyodrębnienia Jej lokalu mieszkalnego, co skutkowało postanowieniem Sądu, który tylko swoim wyrokiem usankcjonował stan faktyczny z 2001 roku.


W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że:

  • nabyła prawo własności do udziału w działce w 2000 r. na podstawie aktu notarialnego.
  • Wnioskodawczyni korzystała z odliczeń na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, związanych z budową budynku mieszkalnego z lokalami na wynajem.
  • Przedmiotowy lokal nie był wynajmowany osobom, które w stosunku do właściciela zaliczane są do grupy podatkowej. Lokal był wynajmowany przez 15 lat z przerwami osobom obcym dla właściciela.
  • Pozwolenie na użytkowanie budynku zostało wydane w 2001 roku i w tym roku zostały wydane do użytku lokale mieszkalne.
  • Wartość udziału w wyniku częściowego zniesienia współwłasności nie uległ zmianie w stosunku do udziału jaki przysługiwał Wnioskodawczyni we współwłasności i zniesienie współwłasności zostało dokonane bez żadnych dopłat.
  • Wnioskodawczyni nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą.
  • Sprzedana nieruchomość (lokal mieszkalny) nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię ani Jej męża do prowadzonej działalności gospodarczej.
  • Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni sprzedała przedmiotowy lokal jako osoba fizyczna innej osobie fizycznej.


Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że:


Rok 2000 – nabycie działki (udziału) na wybudowaniu lokali z przeznaczeniem na wynajem.

Rok 2001 – nabycie lokalu na zasadzie wspólnego inwestowania i odbiór lokalu. Budynek został oddany do wykończenia w 2001 r. Za lokal Wnioskodawczyni zapłaciła w całości w 2001 roku.

Rok 2011 – złożenie wniosku i założenie sprawy o przeniesienie własności i wyodrębnienie lokalu przez kancelarię.

Rok 2017 – wydanie postanowienia sądu o wyodrębnieniu lokalu mieszkalnego.

Rok 2018 – sprzedaż lokalu mieszkalnego.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię w 2018 roku ze sprzedaży lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu 19% zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych?


Pytanie Wnioskodawczyni dotyczy interpretacji przepisów prawa: Sprzedaż lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat od jego nabycia wiąże się z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tych praw rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma Ona obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości, gdyż zbycie nieruchomości nastąpiło po 10 latach od daty nabycia udziału w działce, na której został wybudowana nieruchomość. Fakt przeniesienia własności i wyodrębnienie konkretnego lokalu na mocy postanowienia sądowego z 2017 r. nie jest równoznaczne z nabyciem tego lokalu mieszkalnego w 2017 r., a tylko usankcjonowaniem stanu faktycznego z 2001 r.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3 i art. 28-30, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1 i 2 oraz ust. 4-7 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na budowę własnego lub stanowiącego współwłasność budynku mieszkalnego wielorodzinnego, z przeznaczeniem znajdujących się w nim co najmniej pięciu lokali mieszkalnych na wynajem, oraz wydatków na zakup działki pod budowę tego budynku. Za lokale przeznaczone na wynajem nie uważa się lokali mieszkalnych wynajętych osobom, które w stosunku do właściciela lub chociażby do jednego ze współwłaścicieli zaliczone są do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 7 ust. 13 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 104, poz. 1104 z późn. zm.), podatnikom, którzy przed dniem 1 stycznia 2001 r. ponieśli wydatki, o których mowa w ust. 12 i nabyli prawo do odliczeń na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 1997 r. oraz art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r. i po tym dniu dokonali dalszych wydatków na zakup tej działki lub udziału we współwłasności tej działki oraz na budowę tego budynku, przysługuje prawo do odliczania, na zasadach określonych w tej ustawie, wydatków poniesionych od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2003 r.

W myśl art. 7 ust. 15 ww. ustawy, jeżeli podatnik korzystał z odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na budowę budynku mieszkalnego wielorodzinnego z przeznaczeniem znajdujących się w nim lokali mieszkalnych na wynajem oraz na zakup działki pod budowę tego budynku i zbył działkę lub budynek, jego część lub lokal (lokale) przed upływem dziesięciu lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło wybudowanie, przychód uzyskany z tego zbycia podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 28 ustawy wymienionej w art. 1. Przepis ten stosuje się odpowiednio w przypadku zbycia działki, z tym że okres dziesięcioletni liczy się od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tej działki lub udziału we współwłasności działki.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w 2000 roku nabyła wraz z mężem na mocy aktu notarialnego udział wynoszący 10/1139 części nieruchomości stanowiącej działkę, na realizację inwestycji budowy budynku mieszkalnego z lokalami na wynajem. Pozwolenie na użytkowanie budynku zostało wydane w 2001 roku i w tym roku zostały także wydane do użytku lokale mieszkalne. Na mocy umowy deweloperskiej Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła udział w budynku z lokalami na wynajem (lokal na 6 piętrze o pow. 44,43 mkw.) Lokal mieszkalny został wykończony i użytkowany do 2018 roku. Przedmiotowy lokal nie był wynajmowany osobom, które w stosunku do właściciela zaliczane są do I grupy podatkowej. Lokal był wynajmowany przez 15 lat z przerwami osobom obcym dla właściciela. Wnioskodawczyni korzystała z odliczeń na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, związanych z budową budynku mieszkalnego z lokalami na wynajem.

W tym czasie w roku 2011 Wnioskodawczyni wraz z innymi lokatorami złożyła wniosek i założyła sprawę o przeniesienie własności i wyodrębnienie lokalu. Na mocy prawomocnego postanowienia Sądu z dnia 6 kwietnia 2017 r., o częściowym zniesieniu współwłasności nieruchomości i wyodrębnienie m.in. lokalu mieszkalnego, którego właścicielem została Wnioskodawczyni wraz z mężem. Wartość nabytego przez Wnioskodawczynię udziału w wyniku częściowego zniesienia współwłasności nie uległ zmianie w stosunku do udziału jaki przysługiwał Wnioskodawczyni we współwłasności oraz częściowe zniesienie współwłasności zostało dokonane bez obowiązku spłat i dopłat pomiędzy stronami. Przedmiotowy lokal Wnioskodawczyni sprzedała w roku 2018.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie stwierdzić należy, że przepis art. 7 ust. 15 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. jest w istocie przepisem szczególnym w stosunku do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności wydłużającym z 5 do 10 lat okres, przed upływem którego zbycie nieruchomości stanowi źródło przychodu. Należy przy tym podkreślić, że art. 7 ust. 15 odwołuje się do daty wybudowania budynku bądź lokalu i nakazuje liczyć upływ terminu 10-letniego od końca roku, w którym to wybudowanie miało miejsce. Istotna dla ewentualnego opodatkowania jest zatem data wybudowania budynku lub lokalu, jeśli inwestycję zakończono, a nie data zakupu gruntu pod tę inwestycję. Ponadto powołany przepis odsyła do art. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.), określającego sposób opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c).


Wskazać należy, że celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.


Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.


Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów, a nie powierzchnia nieruchomości.


Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

  • podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  • wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.


Natomiast, jeżeli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, przedmiotem którego były nieruchomości, udział w nich zwiększa się, tj. przekracza wartość udziału dotychczas posiadanego, to data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tego udziału w nieruchomościach, o który zwiększył się udział w nich po dokonaniu tej czynności. Nabycie w wyniku zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych współwłaścicieli, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując oceny skutków podatkowych sprzedaży Nieruchomości należy wskazać, że dokonane częściowe zniesienie współwłasności nieruchomości i ustanowienie odrębnej własności lokalu, nie stanowi dla Wnioskodawczyni nowej daty nabycia udziału w tej nieruchomości, albowiem jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie stanu faktycznego, wartość nabytego przez Wnioskodawczynię udziału w wyniku częściowego zniesienia współwłasności nie uległ zmianie w stosunku do udziału jaki przysługiwał Wnioskodawczyni we współwłasności oraz został dokonany bez spłat i dopłat.

Z wniosku wynika, że nieruchomość tą wybudowano i oddano lokale w dniu 22 sierpnia 2001 r. Pozwolenie na użytkowanie budynku i lokalu mieszkalnego wydane zostało w 2001 r. Zatem od końca 2001 r. należy liczyć bieg 10-letniego terminu, o którym mowa w art. 7 ust. 15 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r., a nie od daty zakupu gruntu. Data nabycia gruntu jest istotna dla ustalenia upływu 10 letniego okresu, ale tylko wówczas, gdy na gruncie tym nie wybudowano budynku lub lokalu, co nie miało miejsca w niniejszej sprawie.

A zatem, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, 10-letni termin, o którym mowa w art. 7 ust. 15 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. w przypadku sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego upłynął z dniem 31 grudnia 2011 r. Zatem sprzedaż tego lokalu nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powoduje powstania obowiązku zapłaty podatku od tej sprzedaży.


Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj