Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.260.2019.2.PC
z 9 lipca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 7 maja 2019 r. (data wpływu 8 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniu 7 maja 2019 r. (data wpływu 9 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Działu X za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania transakcji przeniesienia w formie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Działu X za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia z opodatkowania transakcji przeniesienia w formie aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

  • Zainteresowanego będącego stroną postępowania: M.
  • Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: F.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka M. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej i jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Akcje Spółki notowane są na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Grupa kapitałowa, do której przynależy Spółka działa w branży medialnej, reklamowej oraz e-commerce.

Spółka we własnym zakresie prowadzi działalność gospodarczą dwojakiego rodzaju:

  1. z jednej strony działalność związaną z rolą pełnioną przez Spółkę w grupie kapitałowej, do której należy - jako spółka nadrzędna zarządza spółkami z grupy, zbywa i nabywa nowe spółki, starając się dywersyfikować zakresy prowadzonych w grupie działalności w branżach: medialnej, reklamowej oraz e-commerce, czy w inny sposób inwestuje w dane działalności lub pozyskuje inwestorów, dbając o rozwój grupy i stałe zwiększanie zysków grupy. Działalność ta obejmuje także czynności związane z obecnością Spółki na GPW. Główne przychody z tej części działalności pochodzą z dywidend i odsetek od pożyczek („Działalność Holdingowa”);
  2. z drugiej strony Spółka prowadzi działalność telewizyjną. Spółka jest nadawcą społecznościowej telewizji muzycznej, na którą składają się trzy kanały muzyczne. Stacje te tworzą interaktywną platformę telewizyjną, która dystrybuuje treści video poprzez telewizję, telefonię komórkową, platformy IPTV, Internet oraz dedykowaną aplikację, dającą widzom m.in. bezpośredni wpływ na kontent programowy oraz możliwość bezpośredniego wystąpienia w telewizji muzycznej. Dodatkowo Spółka świadczy usługi dystrybucyjne i consultingowe, dedykowane nadawcom kanałów tematycznych obecnym na polskim rynku telewizyjnym. Główne przychody z tej części działalności pochodzą z reklamy i lokowania produktu („Działalność Telewizyjna”).

Należy wskazać, że obie prowadzone przez Spółkę działalności są od siebie niezależne.

Działalność Telewizyjna została w Spółce dnia 1 grudnia 2015 r. formalnie wyodrębniona w strukturze Spółki na podstawie uchwały zarządu Spółki („Uchwała”), zatwierdzonej przez Radę Nadzorczą Spółki jako odrębny dział („X”), obejmujący całokształt działalności związanej z nadawaniem 3 muzycznych kanałów tematycznych oraz sprzedażą czasu reklamowego na tych kanałach jak również dystrybucją treści video poprzez telewizję, telefonię komórkową, platformy IPTV, Internet, social media oraz autorskie rozwiązania typu second screen.

Wyodrębnienie to spełniało definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co potwierdzone zostało otrzymanymi przez Spółkę interpretacjami indywidualnymi (interpretacja indywidualna z dnia 29 stycznia 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPP3/4512-8/16-2/WH oraz interpretacja indywidualna z dnia 9 marca 2016 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie sygn. IPPB5/4510-3/16-3/AK).


Spółka pragnie wskazać, że w związku ze zmianą planów nie dokonała reorganizacji, o której mowa we wskazanych interpretacjach.


Niezależna działalność Działalności Holdingowej i Działalności Telewizyjnej od dnia podjęcia rzeczonej Uchwały jest w Spółce kontynuowana, przy czym lista składników materialnych i niematerialnych alokowanych do X na przestrzeni lat zmieniała się i jest przez Spółkę okresowo aktualizowana.


Zgodnie ze stanem na dzień 1 stycznia 2019 r. (i aktualnym obecnie) dział X, który zarządzany jest przez jedną ustanowioną do tego celu osobę - Kierownika X, będącego jednocześnie Członkiem Zarządu Spółki, składa się m.in. z następujących składników materialnych i niematerialnych:

  1. środki trwałe:
    • serwery emisyjne i sprzęt nadawczy,
    • komputery stacjonarne i przenośne,
    • monitory komputerowe,
    • drukarki,
    • stacje graficzne,
    • telewizory,
    • kamery telewizyjne,
    • elementy scenografii,
    • wyposażenie biurowe oraz wyposażenie studia, samochód osobowy;
  2. wartości niematerialne i prawne:
    • nakłady na utworzenie stacji, autorski system emisyjny,
    • aplikacje interaktywne wyświetlające treści na ekranie służące do interakcji z widzami, inne aplikacje,
    • znaki towarowe emitowanych kanałów telewizyjnych, w tym takie, na które zostały udzielone prawa ochronne,
    • filmy animowane, programy telewizyjne, wideogramy,
    • licencje na oprogramowania komputerowe i systemu emisyjnego,
    • prawa do stron internetowych oraz profili w mediach społecznościowych (tzw. fanpage),
    • koncesje umożliwiające prowadzenie Działalności Telewizyjnej;
  3. umowy (oraz związane z nimi rozrachunki):
    • umowy brokerskie dotyczące sprzedaży czasu reklamowego,
    • umowy dystrybucyjne kanałów w sieciach kablowych i na platformach cyfrowych,
    • umowy z platformami internetowymi i telewizjami kablowymi dotyczące treści VOD,
    • umowy na transmisje satelitarne kanałów,
    • umowa dotycząca produkcji programów telewizyjnych na zlecenie Spółki, umowy o wzajemne świadczenie usług reklamowych, umowy dotyczące badania oglądalności,
    • umowy z organizacjami zbiorowego zarządzania prawami autorskimi ((…) i inne),
    • alokacja odpowiedniej części praw i obowiązków wynikających z umowy najmu lokalu, w którym siedzibę ma Spółka i w którym prowadzona jest Działalność Telewizyjna;
    • Umowy o współpracy dotyczące obsługi marketingowej, PR, IT i development, konsultacji muzycznych, kreacji graficznej;
    • Umowy ramowe prezenterów telewizyjnych;
    • Umowy ubezpieczenia środków trwałych;
    • Cztery umowy o pracę (technik studyjny, montażysta, dyrektor administracyjny, finance manager) oraz umowy o współpracy, dotyczące Działalności Telewizyjnej;
  4. należności i zobowiązania związane z działalnością Działu X;
  5. część środków pieniężnych;
  6. dedykowany rachunek bankowy.



Dla celów rachunkowości zarządczej, w ewidencji księgowej Spółki wyodrębnione są konta analityczne umożliwiające ewidencję przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów (w tym zobowiązań) odrębnie dla X. W konsekwencji, możliwe jest oddzielne prezentowanie przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów X od pozostałych przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów Spółki. Koszty wspólne dla X oraz Spółki przypisywane są X według klucza alokacji ustalonego każdorazowo decyzją Zarządu Spółki (o ile nie można ich przypisać bezpośrednio do X) - dotyczy to głównie części kosztów związanych z najmem powierzchni biurowej zajętej przez Spółkę wraz z X.


Dział X samodzielnie realizuje swoje zadania gospodarcze, tj. poprzez ten dział prowadzona jest cała Działalność Telewizyjna Spółki. X posiada własne źródła przychodów (pochodzące głównie z reklamy i lokowania produktu) i byłaby w stanie samodzielnie się utrzymać.


Obecnie Spółka planuje dokonać zbycia części prowadzonej przez siebie działalności - tj. Działalności Telewizyjnej do zewnętrznego inwestora lub ewentualnie pozyskać zewnętrznego inwestora dla prowadzonej przez X Działalności Telewizyjnej.


Ponadto Spółka otrzymuje zapytania od akcjonariuszy o możliwość rozdzielenia obu prowadzonych działalności, w tym klarownej prezentacji wszelkich wyników finansowych i raportów na temat obu tych działalności odrębnie.


Chcąc sprostać oczekiwaniom akcjonariuszy, a także w celu maksymalnego ułatwienia powyższego procesu pozyskania zewnętrznego inwestora, Spółka planuje w pierwszej kolejności przenieść w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) Działalność Telewizyjną, skupioną w ramach X, do odrębnej, zależnej od siebie spółki kapitałowej, w zamian za udziały tej spółki. W Spółce mają pozostać funkcje właścicielskie, zarządcze oraz wszelkie obowiązki związane z notowaniem Spółki na giełdzie papierów wartościowych, a także dział księgowo kadrowy Spółki, z kolei Działalność Telewizyjna będzie kontynuowana w ramach nowej spółki.

W powyższym celu Spółka w dniu 11 kwietnia 2019 r. nabyła 100% udziałów spółki Y. (nabyta spółka nie prowadziła wcześniej żadnej działalności gospodarczej) („Nowa Spółka”). Kolejnego dnia Spółka dokonała zmiany umowy tej spółki m.in. poprzez zmianę jej nazwy na F. Dokonała także zmiany jej Zarządu. Na Prezesa Zarządu Nowej Spółki powołany został Kierownik X.

W ramach aportu X przeniesione zostaną na Nową Spółkę wszystkie wskazane powyżej składniki majątkowe i niemajątkowe alokowane (wraz z pracownikami oraz należnościami i zobowiązaniami) do X, jednak za wyjątkiem tych składników, na których przeniesienie nie pozwala prawo (tu koncesje, związane z działalnością telewizyjną).

W związku z powyższym należy wskazać, że aport zostanie dokonany natychmiast po uzyskaniu przez Nową Spółkę wymaganych prawem odpowiednich koncesji właściwego organu, zezwalających na prowadzenie działalności telewizyjnej. Dzięki temu zapewniona zostanie ciągłość w zakresie możliwość nadawania kanałów telewizyjnych przez Spółkę (do momentu aportu) oraz Nową Spółkę (od chwili aportu).

Ponadto należy wskazać, że po dokonaniu aportu spółki wystąpią do kontrahentów z umów handlowych, przenoszonych w ramach X na Nową Spółkę, o zgody na przeniesienie wynikających z tych umów zobowiązań - może więc zdarzyć się sytuacja, że któryś z kontrahentów nie wyrazi na powyższe zgody, co będzie skutkować brakiem pełnego przeniesienia danej umowy - przy czym zdaniem Spółki, nawet gdyby taka sytuacja miała miejsce, nie powinna ona wpłynąć na możliwość kontynuowania Działalności Telewizyjnej przez Nową Spółkę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (w zakresie podatku od towarów i usług, oznaczone we wniosku nr 1 i nr 3):

  1. Czy opisany we wniosku dział X stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT?
  2. W przypadku, gdy odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, czy wniesienie X do Nowej Spółki w ramach wkładu niepieniężnego nie spowoduje powstania po stronie Spółki jakichkolwiek skutków w podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

  1. Zdaniem Wnioskodawcy, X stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.
  2. Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie X do Nowej Spółki w ramach wkładu niepieniężnego nie spowoduje powstania po stronie Spółki jakichkolwiek skutków w podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, zorganizowana część przedsiębiorstwa oznacza na gruncie ww. ustawy oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Również art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, definiuje zorganizowaną część przedsiębiorstwa w identyczny sposób, jak przytoczony wyżej przepis art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT.

Z uwagi na tożsamość definicji na gruncie obu ustaw, poniżej przedstawiona argumentacja Spółki potwierdzająca, że wyodrębniony w strukturze Spółki i opisany w zdarzeniu przyszłym dział X stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, znajduje zastosowanie zarówno na gruncie ustawy o CIT jak i ustawy o VAT.

Z utrwalonej praktyki organów podatkowych oraz orzecznictwa sądów administracyjnych wynika, że zorganizowana część przedsiębiorstwa (dalej również: „ZCP”) powstaje, pod warunkiem spełnienia poniższych przesłanek:

  1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, obejmujący także zobowiązania;
  2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
  3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
  4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.

Powyższe potwierdził Dyrektor KIS m.in. w wydanej przez siebie indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 25 kwietnia 2019 r. (sygn. 0112-KDIL1-1.4012.58.2019.4.MJ) oraz w wydanej przez siebie indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 19 kwietnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.70.2019.2.MGO), w której wskazał: „Zorganizowana część przedsiębiorstwa, musi stanowić całość pod względem organizacyjnymi i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.


Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.”

Dodatkowo w indywidualnej interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 lipca 2015 r. (sygn. IPPP1/4512-598/15-2/KR) możemy przeczytać: „Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.”

O wyodrębnieniu finansowym mówił także Dyrektor KIS w indywidualnej interpretacji z dnia 14 maja 2018 r. (sygn. 0112-KDIL2-3.4012.122.2018.2.ZD), wskazując: „wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.” Zgodnie z praktyką organów podatkowych, odpowiednia ewidencja zdarzeń gospodarczych oznacza m.in. opracowywanie odrębnych planów finansowych i budżetów dla ZCP, wyodrębnienie kont księgowych właściwych wyłącznie do ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych dotyczących ZCP w zakładowym planie kont (por. m.in. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 czerwca 2015 r., sygn. IPPP3/4512-233/15-2/IG). Wskazuje się również na celowość posiadania przez ZCP rachunku bankowego obsługującego działalność prowadzoną przez ZCP (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. IBPB-1-2/4510-98/15/BKD).


Dodać przy tym należy, że outsourcowanie niektórych usług uzupełniających, związanych z działaniem przedsiębiorstwa do zewnętrznego zleceniobiorcy nie powoduje utraty statusu ZCP.


Zaznaczył to NSA w swoim wyroku z dnia 4 października 2011 r. (sygn.: I FSK 1589/10), w którym wskazał, że: „dla bytu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e u.p.t.u. konieczny jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania, co oznacza, że zespół ten nie musi obejmować działów obsługujących przedsiębiorstwo pod względem niematerialnym, w zakresie obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej, które nie są niezbędne do realizacji, przez zespół tak wyodrębnionych składników majątkowych, jego określonych zadań gospodarczych.” I dalej: „Praktyka gospodarcza pokazuje, że wiele przedsiębiorstw realizujących zadania gospodarcze, dla których zostały powołane, korzysta w powyższych spornych zakresach z usług outsourcingowych, co nie wyklucza uznawania ich za przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 K.c.”.

Powyższe NSA potwierdził również w kolejnym wyroku z dnia 23 marca 2012 r. (sygn. II FSK 1643/10): „zawarta w art. 4a pkt 4 u.p.d.o.p. definicja nie wymaga, aby zespół składników, o którym w niej mowa, obejmował wszelkie elementy obsługi funkcjonowania przedsiębiorstwa, gdyż zawęża ona pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa do składników materialnych i niematerialnych pozwalających na realizację określonych zadań gospodarczych, jako niezależne przedsiębiorstwo. Brak w przedsiębiorstwie wewnętrznych działów obsługujących jego zadania kadrowe, informatyczne i finansowe nie pozbawia tegoż przedsiębiorstwa możliwości realizacji określonych zadań gospodarczych. (...) istotą przedsiębiorstwa, jako zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest prowadzenie działalności gospodarczej poprzez realizację określonych zadań gospodarczych. Mogą być one wykonywane bez wewnętrznych działów obsługi kadrowej, informatycznej i finansowej przedsiębiorstwa, które to zadania, jak trafnie podniósł sąd I instancji, mogą być przedmiotem obsługi dokonywanej przez firmy zewnętrzne (outsourcing).”

Podkreślić również należy, że w zakresie związanych z ZCP zobowiązań nie jest konieczne aby wszystkie zobowiązania zostały przypisane do ZCP, co potwierdza NSA w swoim wyroku z dnia 27 marca 2013 r. (sygn. II FSK 1896/11): „w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie muszą wchodzić wszelkie zobowiązania przedsiębiorstwa. Z definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika bowiem jedynie, że zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle zorganizowany i kompletny, aby mógł funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo, prowadzące określony rodzaj działalności gospodarczej. Z tych względów nie ma podstaw do uznania, że co do zasady utraci on tę samodzielność poprzez wyłączenie ze składników majątkowych niektórych zobowiązań (...).”

Zgodnie z powyższym, w sytuacji gdy z powodu np. ograniczeń prawnych lub braku zgody kontrahentów, niektóre ze zobowiązań, które nie są kluczowe dla prowadzenia danej działalności, nie zostaną przypisane do ZCP, nie spowoduje to utraty przez ZCP tego statusu.

Tak również zaznaczył Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 14 listopada 2014 r. (sygn. IBPBI/2/423-1006/14/KP), w której wskazał: „nie można przesądzić, czy wszystkie takie zobowiązania oraz kontrakty zostaną przeniesione wraz z aportem. Niemniej jednak, z uwagi na okoliczności przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, takie sytuacje nie będą miały wpływu na możliwość kontynuacji przez K S.A. działalności jubilerskiej, (...), a przesłanka istnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych będzie w dacie aportu spełniona”.

Nie pozbawia też ZCP jego statusu nie przeniesienie w jego ramach koncesji lub zezwoleń, z powodu ich prawnej nieprzenoszalności, co potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 grudnia 2012 r. (sygn. IPPP1/443-911/12-2/EK), w której uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) na podstawie art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT (a w szczególności przepisów art. 12 ust. 1 pkt 7), wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci Jednostki Biznesowej Elektrociepłowni do Spółki Zależnej nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W ocenie Spółki, do powstania ww. przychodu podatkowego na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy o CIT nie dojdzie również w sytuacji, gdy: w ramach aportu nie zostaną na rzecz Spółki Zależnej przeniesione posiadane przez Spółkę koncesje na wytwarzania i obrót energią (z uwagi na ich nieprzenoszalność prawną)”.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 19 sierpnia 2011 r. (sygn. IPPB5/423-506/11-2/DG), w której wskazał, że: „fakt niemożności, wynikającej z przepisów prawa, przeniesienia na nabywcę zezwoleń na obrót alkoholem nie stanowi samodzielnej przesłanki do pozbawienia zespołu składników majątkowych miana przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Brak przeniesienia koncesji czy w tym przypadku zezwoleń na obrót alkoholem, które z mocy prawa nie mogą być przedmiotem obrotu, w przypadku gdy spełnione byłyby pozostałe warunki wynikające z art. 4a pkt 4 ustawy podatkowej oraz art. 551 Kodeksu cywilnego nie stanowi samodzielnej podstawy prawnej do potwierdzenia prawidłowości stanowiska prezentowanego przez Spółkę”.

Z powyższym zgodził się także Dyrektor KIS w wydanej przez siebie interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.159.2018.7.MD), w której potwierdził, że w sytuacji, w której: „na Nabywcę nie przejdą licencje, pozwolenia czy koncesje, względem których przepisy prawa powszechnie obowiązującego lub treść udzielonych licencji/pozwoleń/koncesji wyłączają możliwość przeniesienia wynikających z nich praw lub obowiązków na inny podmiot”, mamy nadal do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa.

Zdaniem Spółki, wszystkie analizowane powyżej przesłanki istnienia ZCP będą w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym spełnione w odniesieniu do zespołu składników majątkowych i niemajątkowych przypisanych do X, który ma zostać w ramach aportu przeniesiony do Nowej Spółki, jako że:

  1. dział X działa w oparciu o zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych (m.in. środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, aktywa obrotowe, umowy gospodarcze, wierzytelności i zobowiązania), co wynika z przedstawionego w niniejszym wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Dodać należy, że nie stanowi przeszkody w uznaniu X za ZCP ewentualny brak możliwości przypisania do niego niektórych zobowiązań (np. z powodu przeszkód prawnych lub braku zgód kontrahentów), które nie pozbawiają możliwości prowadzenia działalności przez X, a także koncesji, które są nieprzenoszalne z mocy prawa, a o których pozyskanie wystąpi Nowa Spółka i będzie nimi dysponować na dzień dokonania aportu;
  2. został wyodrębniony organizacyjnie w strukturze przedsiębiorstwa Spółki i mógłby samodzielnie funkcjonować na rynku realizując we własnym zakresie czynności w zakresie prowadzonej działalności telewizyjnej. Jest w stanie samodzielnie planować, kontrolować i realizować założone działania gospodarcze przy wykorzystaniu alokowanych składników majątkowych oraz przy zaangażowaniu przypisanych mu pracowników/współpracowników, z wykorzystaniem usług outsourcowanych do zleceniobiorców zewnętrznych i pod nadzorem kierownika X;
  3. jest wyodrębniony finansowo - możliwe jest w każdym czasie ustalenie przychodów i kosztów, należności i zobowiązań oraz aktywów i pasywów X; X dysponuje także osobnym rachunkiem bankowym.

Mając na uwadze powyższe, X dysponuje składnikami majątkowymi i niemajątkowymi pozwalającymi na w pełni samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie Działalności Telewizyjnej. Po wniesieniu Działu X do Nowej Spółki Działalność Telewizyjna będzie kontynuowana i nie wpłynie to na ciągłość prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, w opinii Spółki zespół składników majątkowych przydzielonych do X stanowi i będzie stanowił (w momencie aportu) ZCP w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT oraz w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Uzasadnienie Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wskazać należy, że przepis ten jest implementacją art. 5 ust. 8 i art. 6 ust. 5 Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. WE L 1977.145.1 z późn. zm., dalej: „VI Dyrektywa”; zastąpiony następnie przez art. 19 Dyrektywy 112, dalej „Dyrektywa VAT”), zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

Definicja „transakcji zbycia” użyta w ustawie o VAT jest pojęciem szerszym niż sprzedaż i obejmuje każde rozporządzenie przedmiotem skutkujące przeniesieniem własności, tj. prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W szczególności, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych i stanowiskiem doktryny prawa podatkowego, wyłączone spod opodatkowania jest zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Znaczenia nie ma natomiast forma jego zbycia, podatkowi VAT nie powinny więc podlegać m.in. sprzedaż, aport, darowizna, jeśli mają za przedmiot przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część (a także każda inna czynność skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części).

Zgodnie z wykładnią dokonaną przez Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 października 2009 r. (sygn. III SA/Wa 368/09), „transakcją zbycia jest każda czynność, w świetle obowiązujących przepisów skutkująca przeniesieniem własności przedsiębiorstwa”. Podobny pogląd został wyrażony w interpretacji Dyrektora KIS z dnia 19 kwietnia 2019 r. (sygn. 0111-KDIB3-2.4012.70.2019.2.MGO): „Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu), itp. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może następie na podstawie każdej czynności rozporządzającej.”

W świetle powyższego, w związku z tym, że planowany aport X skutkował będzie przeniesieniem prawa własności składników majątkowych przypisanych do X, to transakcja taka stanowi „zbycie” w rozumieniu ustawy o VAT. Powyższe stanowisko zostało wyrażone m. in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 października 2009 r. (sygn. I SA/Po 491/2009), czy też w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2008 r. (sygn. III SA/WA 666/2008).

Ponadto, w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej „Trybunał”) stwierdził, że: „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowię przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, użyte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT pojęcie „przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część” obejmuje każdy zespół składników materialnych i niematerialnych służących do realizacji określonych zadań gospodarczych, bez względu na to, czy obejmuje on całość, czy jedynie część majątku określonego podmiotu, jeżeli nabywca wykaże zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części.

Analogicznie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 (Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever), wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy (obecnie art. 19 Dyrektywy VAT) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, iż nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy VAT wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.


Wobec powyższego. Spółka stoi na stanowisku, że podatkowi VAT nie podlegają wszelkie czynności odnoszące się do przeniesienia własności zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w jakiejkolwiek formie prawnej (w tym również w ramach aportu).


W konsekwencji powyższego, dokonanie przez Spółkę przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego aportu X do Nowej Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, ponieważ zespół składników przypisanych do X stanowi, jak wykazała to Spółka powyżej zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Towarami natomiast są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).


Jednocześnie, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.


Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.


Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.


Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.


Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

W świetle powyższego, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

  • istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
  • zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
  • składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
  • zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.


O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją.


W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem fakt wyłączenia niektórych składników z transakcji sprzedaży może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ważne by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą dwojakiego rodzaju (przy czym obie prowadzone przez Spółkę działalności są od siebie niezależne):

  1. Działalność Holdingowa - działalność związaną z rolą pełnioną przez Spółkę w grupie kapitałowej, do której należy - jako spółka nadrzędna, zarządza spółkami z grupy, zbywa i nabywa nowe spółki, starając się dywersyfikować zakresy prowadzonych w grupie działalności w branżach: medialnej, reklamowej oraz e-commerce, czy w inny sposób inwestuje w dane działalności lub pozyskuje inwestorów, dbając o rozwój grupy i stałe zwiększanie zysków grupy. Działalność ta obejmuje także czynności związane z obecnością Spółki na GPW. Główne przychody z tej części działalności pochodzą z dywidend i odsetek od pożyczek;
  2. Działalność Telewizyjna - Spółka jest nadawcą społecznościowej telewizji muzycznej, na którą składają się trzy kanały muzyczne. Stacje te tworzą interaktywną platformę telewizyjną, która dystrybuuje treści video poprzez telewizję, telefonię komórkową, platformy IPTV, Internet oraz dedykowaną aplikację, dającą widzom m.in. bezpośredni wpływ na kontent programowy oraz możliwość bezpośredniego wystąpienia w telewizji muzycznej. Dodatkowo Spółka świadczy usługi dystrybucyjne i consultingowe, dedykowane nadawcom kanałów tematycznych obecnym na polskim rynku telewizyjnym. Główne przychody z tej części działalności pochodzą z reklamy i lokowania produktu.

Działalność Telewizyjna została w Spółce dnia 1 grudnia 2015 r. formalnie wyodrębniona w strukturze Spółki na podstawie uchwały zarządu Spółki, zatwierdzonej przez Radę Nadzorczą Spółki jako odrębny dział („X”), obejmujący całokształt działalności związanej z nadawaniem 3 muzycznych kanałów tematycznych oraz sprzedażą czasu reklamowego na tych kanałach jak również dystrybucją treści video poprzez telewizję, telefonię komórkową, platformy IPTV, Internet, social media oraz autorskie rozwiązania typu second screen. Niezależna działalność Działalności Holdingowej i Działalności Telewizyjnej, od dnia podjęcia rzeczonej Uchwały, jest w Spółce kontynuowana, przy czym lista składników materialnych i niematerialnych alokowanych do X na przestrzeni lat zmieniała się i jest przez Spółkę okresowo aktualizowana.

Zgodnie ze stanem na dzień 1 stycznia 2019 r. (i aktualnym obecnie), dział X, który zarządzany jest przez jedną ustanowioną do tego celu osobę - Kierownika X, będącego jednocześnie Członkiem Zarządu Spółki, składa się m.in. z następujących składników materialnych i niematerialnych:

  1. środki trwałe: serwery emisyjne i sprzęt nadawczy, komputery stacjonarne i przenośne, monitory komputerowe, drukarki, stacje graficzne, telewizory, kamery telewizyjne, elementy scenografii, wyposażenie biurowe oraz wyposażenie studia, samochód osobowy;
  2. wartości niematerialne i prawne: nakłady na utworzenie stacji, autorski system emisyjny, aplikacje interaktywne wyświetlające treści na ekranie służące do interakcji z widzami, inne aplikacje, znaki towarowe emitowanych kanałów telewizyjnych, w tym takie na które zostały udzielone prawa ochronne, filmy animowane, programy telewizyjne, wideogramy, licencje na oprogramowania komputerowe i systemu emisyjnego, prawa do stron internetowych oraz profili w mediach społecznościowych (tzw. fanpage), koncesje umożliwiające prowadzenie Działalności Telewizyjnej,
  3. umowy (oraz związane z nimi rozrachunki): umowy brokerskie dotyczące sprzedaży czasu reklamowego, umowy dystrybucyjne kanałów w sieciach kablowych i na platformach cyfrowych, umowy z platformami internetowymi i telewizjami kablowymi dotyczące treści VOD, umowy na transmisje satelitarne kanałów, umowa dotycząca produkcji programów telewizyjnych na zlecenie Spółki, umowy o wzajemne świadczenie usług reklamowych, umowy dotyczące badania oglądalności, umowy z organizacjami zbiorowego zarządzania prawami autorskimi ((…) i inne), alokacja odpowiedniej części praw i obowiązków wynikających z umowy najmu lokalu, w którym siedzibę ma Spółka i w którym prowadzona jest Działalność Telewizyjna; Umowy o współpracy dotyczące obsługi marketingowej, PR, IT i development, konsultacji muzycznych, kreacji graficznej; Umowy ramowe prezenterów telewizyjnych; Umowy ubezpieczenia środków trwałych; Cztery umowy o pracę (technik studyjny, montażysta, dyrektor administracyjny, finance manager) oraz umowy o współpracy, dotyczące Działalności Telewizyjnej;
  4. należności i zobowiązania związane z działalnością Działu X;
  5. część środków pieniężnych;
  6. dedykowany rachunek bankowy.

Dla celów rachunkowości zarządczej, w ewidencji księgowej Spółki wyodrębnione są konta analityczne umożliwiające ewidencję przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów (w tym zobowiązań) odrębnie dla X. W konsekwencji, możliwe jest oddzielne prezentowanie przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów X od pozostałych przychodów i kosztów oraz aktywów i pasywów Spółki. Dział X samodzielnie realizuje swoje zadania gospodarcze, tj. poprzez ten dział prowadzona jest cała Działalność Telewizyjna Spółki. X posiada własne źródła przychodów (pochodzące głównie z reklamy i lokowania produktu) i byłaby w stanie samodzielnie się utrzymać.

Obecnie Spółka planuje dokonać zbycia części prowadzonej przez siebie działalności - tj. Działalności Telewizyjnej do zewnętrznego inwestora lub ewentualnie pozyskać zewnętrznego inwestora dla prowadzonej przez X Działalności Telewizyjnej. Ponadto Spółka otrzymuje zapytania od akcjonariuszy o możliwość rozdzielenie obu prowadzonych działalności, w tym klarownej prezentacji wszelkich wyników finansowych i raportów na temat obu tych działalności odrębnie.

Chcąc sprostać oczekiwaniom akcjonariuszy, a także w celu maksymalnego ułatwienia powyższego procesu pozyskania zewnętrznego inwestora, Spółka planuje w pierwszej kolejności przenieść w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) Działalność Telewizyjną, skupioną w ramach X do odrębnej, zależnej od siebie spółki kapitałowej, w zamian za udziały tej spółki. W Spółce mają pozostać funkcje właścicielskie, zarządcze oraz wszelkie obowiązki związane z notowaniem Spółki na giełdzie papierów wartościowych, a także dział księgowo kadrowy Spółki, z kolei Działalność Telewizyjna będzie kontynuowana w ramach nowej spółki.

W powyższym celu Spółka w dniu 11 kwietnia 2019 r. nabyła 100% udziałów spółki Y. (nabyta spółka nie prowadziła wcześniej żadnej działalności gospodarczej) („Nowa Spółka”). Kolejnego dnia Spółka dokonała zmiany umowy tej spółki m.in. poprzez zmianę jej nazwy na F. Dokonała także zmiany jej Zarządu. Na Prezesa Zarządu Nowej Spółki powołany został Kierownik X. W ramach aportu X przeniesione zostaną na Nową Spółkę wszystkie wskazane powyżej składniki majątkowe i niemajątkowe alokowane (wraz z pracownikami oraz należnościami i zobowiązaniami) do X, jednak za wyjątkiem tych składników, na których przeniesienie nie pozwala prawo (tu koncesje, związane z działalnością telewizyjną). W związku z powyższym należy wskazać, że aport zostanie dokonany natychmiast po uzyskaniu przez Nową Spółkę wymaganych prawem odpowiednich koncesji właściwego organu, zezwalających na prowadzenie działalności telewizyjnej. Dzięki temu zapewniona zostanie ciągłość w zakresie możliwość nadawania kanałów telewizyjnych przez Spółkę (do momentu aportu) oraz Nową Spółkę (od chwili aportu).

Po dokonaniu aportu spółki wystąpią do kontrahentów z umów handlowych, przenoszonych w ramach X na Nową Spółkę, o zgody na przeniesienie wynikających z tych umów zobowiązań - może więc zdarzyć się sytuacja, że któryś z kontrahentów nie wyrazi na powyższe zgody, co będzie skutkować brakiem pełnego przeniesienia danej umowy - przy czym zdaniem Spółki, nawet gdyby taka sytuacja miała miejsce, nie powinna ona wpłynąć na możliwość kontynuowania Działalności Telewizyjnej przez Nową Spółkę.


Przedstawione we wniosku wątpliwości dotyczą uznania działu X za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, oraz wyłączenia z opodatkowania, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, transakcji wniesienia X do Nowej Spółki w ramach wkładu niepieniężnego.


Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że ogół składników materialnych i niematerialnych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą w postaci Działu X stanowi zorganizowaną części przedsiębiorstwa. Jest to bowiem majątek składający się zarówno ze składników materialnych, jak i niematerialnych, w tym zobowiązań, umożliwiający samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie opisanej Działalności Telewizyjnej. Składniki te, jak wynika z wniosku, w sensie funkcjonalnym, finansowym oraz organizacyjnym stanowią zespół służący realizacji określonych zadań gospodarczych, który może stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

W konsekwencji, opisany przez Wnioskodawcę zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, tworzący Dział X, posiada cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, spełnia więc definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem transakcję wniesienia aportem do Nowej Spółki Działu X należy uznać za czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj