Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.194.2019.2.BS
z 8 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 kwietnia 2019 r. (data wpływu 24 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym 10 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

• czy Wnioskodawcy w związku z łączną kwotą przychodów w roku 2018 w wysokości nieprzekraczającej wartości 5 135 000,00 PLN, przysługuje w 2019 roku status „małego podatnika”, zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
  
• czy Wnioskodawca posiadając status „małego podatnika” ma prawo do korzystania z preferencyjnej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych od momentu naliczenia pierwszej zaliczki miesięcznej na podatek dochodowy w 2019 r. – jest prawidłowe,
  
• czy Wnioskodawca posiadając status „małego podatnika” będzie miał prawo do korzystania z preferencyjnej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych do momentu, gdy przychody uzyskane łącznie ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku VAT) przekroczą 1 200 000,00 euro (tj. 5 135 000,00 PLN w 2019 r.), z uwzględnieniem faktu, iż Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem dochodowym od osób prawnych wyłącznie wydatki, co do poniesienia, których wykorzystano dochody uzyskane w roku 2019, niezgodnie z celem uprawniającym do zwolnienia na podstawie art. 17 ust. l pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
  
• czy Wnioskodawca zasadę opisaną w pytaniu 3 będzie miał prawo zastosować także do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. l pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe,
  
• czy Wnioskodawca z uwagi na to, iż nalicza i odprowadza podatek dochodowy od osób prawnych, od wydatków niesłużących realizacji celów statutowych, także gdy ponosi stratę podatkową w danym okresie sprawozdawczym, w narastającym rachunku podatkowym, zasadę opisaną w pytaniu 3 będzie miał prawo zastosować także do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. l pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w sytuacji, gdy w roku 2019 r., tj. roku opodatkowania ww. dochodów będzie wykazywał stratę podatkową, w narastającym rachunku podatkowym – jest nieprawidłowe,
  
• czy Wnioskodawca po przekroczeniu progu przychodów w wysokości 5 135 000,00 PLN w roku 2019:
  
  • będzie zobowiązany do naliczania zaliczek podatku dochodowego CIT w stawce podstawowej 19%, od momentu przekroczenia progu przychodów „małego podatnika” – jest prawidłowe,
  • z uwagi na utratę statusu „małego podatnika” będzie zobowiązany do skorygowania wysokości stawki z 9% do 19% do zaliczek wniesionych od początku roku do momentu przekroczenia progu przychodów „małego podatnika” – jest prawidłowe,
• czy ewentualna korekta zaliczek wniesionych od początku roku do momentu przekroczenia progu przychodów „małego podatnika” będzie obligowała Wnioskodawcę do zapłaty odsetek ustawowych, naliczanych jak od należności budżetowych opłacanych po terminie, tj. uznania, że fakt utraty statusu „małego podatnika” wyklucza możliwość naliczenia podatku w dwóch stawkach, preferencyjnej i podstawowej w skali jednego roku podatkowego – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości uznania Wnioskodawcy za „małego podatnika” oraz ustalenia skutków podatkowych związanych z utratą statusu „małego podatnika”.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 maja 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.183.2019.1.BS, 0111-KDIB1-1.4010.194.2019.1.BS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 10 czerwca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wojewódzką samorządową osobą prawną powołaną Zarządzeniem Wojewody.

Wykonuje działalność statutową nałożoną nań w związku z dyspozycją art. 117 ustawy Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2018 r. poz. 1990 ze zm.).

Wnioskodawca może wykonywać działalność gospodarczą, której wyniki będzie przeznaczać na działalność wskazaną w ustępie 1 i 2 ww. artykułu ustawy. Zgodnie z zapisami art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2018 r. poz. 1990) oraz Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych warunków gospodarki finansowej wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego oraz szczegółowych warunków ewidencji przychodów i kosztów związanych z działalnością ośrodka z dnia 2 października 2002 r. (Dz.U. 2002 nr 176 poz. 1443) Wnioskodawca jest ustawowo zobowiązany do ewidencjonowania przychodów i kosztów każdej z prowadzonych przez Ośrodek rodzajów działalności odrębnie. Podstawowe statutowe formy działalności Wnioskodawcy, to egzaminowanie oraz prowadzenie szkoleń, które są zdefiniowane jako działalność statutowa o charakterze oświatowym. Dodatkowo prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie najmu. W 2018 r. Wnioskodawca osiągnął przychody w wysokości nieprzekraczającej kwoty 5 135 000,00 wraz z należnym podatkiem VAT. Roczne przychody, w tym przychody ze sprzedaży majątku trwałego zamykają się kwotą 4 737 928,74 PLN. Przychody bez uwzględnienia przychodów z odsetek uzyskanych z banku od lokat terminowych i rachunku bankowego wynoszą 4 645 912,05 PLN. Dodatkowo w planie finansowym na rok 2019 Wnioskodawca przewiduje, że przychody za bieżący rok obrotowy będą kształtowały się na takim samym poziomie. Dodatkowo należy wyjaśnić, że dochody Wnioskodawcy są wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4.

W związku z tym Wnioskodawca opodatkowuje dochód wyłącznie w związku z jego wydatkowaniem na realizację innych celów niż cele wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.). Reasumując, Wnioskodawca opodatkowuje wszystkie wydatki, co do których wykorzystanie dochodów jest niezgodne z celem uprawniającym do zwolnienia, stosując ten przepis także do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 podp.

Wnioskodawca jako „mały podatnik” przedstawia stanowisko w sprawie korzystania ze stawki obniżonej 9% podatku dochodowego od osób prawnych w 2019 r.

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska w sprawie:

1. Wnioskodawca w związku z łączną kwotą przychodów w roku 2018 w wysokości nieprzekraczającej wartości 5 135 000,00 PLN, przysługuje w 2019 roku status „małego podatnika”, zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 1 pkt 2.
2. Wnioskodawca w 2019 roku jest uprawniony do korzystania z preferencyjnej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych (CIT), od momentu naliczenia pierwszej zaliczki miesięcznej na podatek w 2019 roku.
3. Wnioskodawca będzie miał prawo do stosowania preferencyjnej stawki w wysokości 9% podatku dochodowego od osób prawnych (CIT), do momentu, gdy przychody uzyskane łącznie ze sprzedaży (wraz z kwotą podatku) oraz z uwzględnieniem zysków kapitałowych w roku podatkowym 2019 przekroczą kwotę 1 200 000,00 euro (tj. 5 135 000,00 PLN), opodatkowując wyłącznie wydatki, co do poniesienia, których wykorzystano dochody niezgodnie z celem uprawniającym do zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4. Zasadę tę Wnioskodawca będzie stosował również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 podp.
4. Wnioskodawca nalicza i odprowadza podatek dochodowy od osób prawnych od wydatków niesłużących realizacji celów statutowych, także gdy ponosi stratę podatkową w danym okresie sprawozdawczym, w narastającym rachunku podatkowym.
5. Wnioskodawca po przekroczeniu progu przychodów w wysokości 5 135 000,00 w roku 2019 utraci status „małego podatnika” i prawo do stosowania obniżonej stawki podatku dochodowego. Do obliczenia progu bierze się pod uwagę wszystkie przychody podatnika w roku podatkowym, bez wyłączenia przychodów z zysków kapitałowych. Obowiązek naliczania zaliczek podatku dochodowego (CIT) w stawce podstawowej 19%, będzie obejmował tylko zaliczki, które dotyczą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT), po dacie (po miesiącu) przekroczenia progu przychodów 5 135 000,00 PLN.
   
   

Przykładowo:

Jeżeli limit przychodów „małego podatnika” zostanie przekroczony w październiku 2019, to wyłącznie zaliczki miesięczne CIT za październik 2019, listopad 2019 i grudzień 2019 winny być naliczone wg stawki podstawowej 19%.

W związku z utratą statusu „małego podatnika” na skutek przekroczenia limitu przychodów
w trakcie roku 2019, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku korygowania zaliczek na podatek dochodowy (CIT) obliczonych wg obniżonej stawki 9%, które odprowadzi jako „mały podatnik”. Wnioskodawca w chwili, utraty statusu „małego podatnika” na skutek przekroczenia limitu przychodów w trakcie roku 2019, nie ma obowiązku „wyrównania” zaliczek miesięcznych CIT zapłaconych w obniżonej stawce.

Przykładowo:

Wnioskodawca naliczy i odprowadzi zaliczki na podatek dochodowy (CIT) w obniżonej stawce 9% za miesiące od stycznia 2019 do września 2019. Po przekroczeniu limitu przychodów w październiku 2019, nalicza podatek dochodowy (CIT) za kolejne miesiące w stawce podstawowej 19%. W rozliczeniu rocznym za rok 2019, Wnioskodawca rozlicza podatek dochodowy od osób prawnych w dwóch stawkach:

1. do kwoty przychodów 5 135 000,00 PLN, Wnioskodawca opodatkowuje dochód podatkiem od osób prawnych (CIT) w stawce obniżonej 9% (naliczenie podatku w proporcji procentowej do kwoty limitu przypadającej na miesiąc, w którym nastąpi przekroczenie kwoty limitu 5 135 000,00 PLN)
2. powyżej kwoty przychodów 5 135 000,00 PLN, Wnioskodawca opodatkowuje dochód podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT) w stawce podstawowej 19%.
   
   

Z uwagi na fakt, że opodatkowany jest dochód, a nie przychód – granica stosowania stawki przychodów do opodatkowania stawką obniżoną, zostanie ustalona w oparciu o procentowy udział przychodów objętych limitem w stosunku do całości przychodów obliczonych narastająco wg ich wartości w miesiącu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty przychodów 5 135 000,00 PLN.

Przykładowo:

Przychód narastająco w październiku 2019 r. wyniesie 5 155 000,00 PLN, a w poprzednim miesiącu narastająco było to 4 900 000,00 PLN. Daje to miesięczny przychód za październik 2019 w wysokości 255 000,00 PLN. Zakładamy, że dochód za miesiąc październik 2019 wynosi 13 000,00, z czego 10 300,00 dochód to dochód przeznaczony na cele statutowe i jako taki zwolniony z opodatkowania.

Dochód za miesiąc październik 2019 do opodatkowania to 2 700,00 PLN.

Kwota przychodu za październik 2019, w wysokości przed przekroczeniem progu
to 235 000,00 PLN, co stanowi 92,16% przychodu za październik 2019, a kwota przychodu ponad próg limitu to 20 000,00 PLN co stanowi 7,84%.W związku z tym opodatkowanie dochodu w kwocie 2 700,00 PLN winno być objęte w 92,16% wartości podstawy opodatkowania obniżoną stawką 9%, a w pozostałej części 7,84% należy dochód opodatkować stawką podstawową 19%:

OBLICZENIE PODATKU WG STAWKI OBNIŻONEJ 9%

OBLICZENIE PODSTAWY OPODATKOWANIA - DOCHÓD 2 700,00 PLN x 92,16% = 2 488,32 PLN, po zaokrągleniu do pełnych złotych podstawa opodatkowania 2 488 PLN OBLICZENIE PODATKU W OBNIŻONEJ STAWCE - 2 488,00 PLN x 9% = 223,92 PLN PODATEK W STAWCE OBNIŻONEJ WYNOSI 224,00 PLN.

OBLICZENIE PODATKU WG STAWKI PODSTAWOWEJ 19%

OBLICZENIE PODSTAWY OPODATKOWANIA - DOCHÓD 2 700,00 PLN - 2 488,00 PLN = 212,00 PLN OBLICZENIE PODATKU 212,00 PLN x 19% = 40,28 PLN PODATEK W STAWCE PODSAWOWEJ WYNOSI 40,00 PLN.

ZALICZKA MIESIĘCZNA DO ZAPŁATY ZA PAŹDZIERNIK 2019 224,00 PLN + 40,00 PLN = 264,00 PLN

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 3 czerwca 2019 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że nie osiąga przychodów z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 3 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.):

1. Czy Wnioskodawcy z łączną kwotą przychodów za rok 2018, w wysokości nieprzekraczającej wartości 5 135 000,00 PLN, przysługuje w 2019 roku status „małego podatnika” zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865)?
2. Czy Wnioskodawca posiadając status „małego podatnika” ma prawo do korzystania z preferencyjnej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych od momentu naliczenia pierwszej zaliczki miesięcznej na podatek dochodowy w 2019 r.?
3. Czy Wnioskodawca posiadając status „małego podatnika” będzie miał prawo do korzystania z preferencyjnej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) do momentu, gdy przychody uzyskane łącznie ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku VAT) przekroczą 1 200 000,00 euro (tj. 5 135 000,00 PLN w 2019 r.), z uwzględnieniem faktu, iż Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem dochodowym od osób prawnych wyłącznie wydatki, co do poniesienia, których wykorzystano dochody uzyskane w roku 2019, niezgodnie z celem uprawniającym do zwolnienia na podstawie art. 17 ust. l pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865)?
4. Czy Wnioskodawca zasadę opisaną w pytaniu 3 będzie miał prawo zastosować także do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. l pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865)?
5. Czy Wnioskodawca z uwagi na to, iż nalicza i odprowadza podatek dochodowy od osób prawnych, od wydatków niesłużących realizacji celów statutowych, także gdy ponosi stratę podatkową w danym okresie sprawozdawczym, w narastającym rachunku podatkowym, zasadę opisaną w pytaniu 3 będzie miał prawo zastosować także do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. l pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865), w sytuacji, gdy w roku 2019 r., tj. roku opodatkowania ww. dochodów będzie wykazywał stratę podatkową, w narastającym rachunku podatkowym?
6. Czy Wnioskodawca po przekroczeniu progu przychodów w wysokości 5 135 000,00 PLN w roku 2019, będzie zobowiązany do naliczania zaliczek podatku dochodowego CIT w stawce podstawowej 19%, od momentu przekroczenia progu przychodów „małego podatnika”, czy też z uwagi na utratę statusu „małego podatnika” będzie zobowiązany do skorygowania wysokości stawki z 9% do 19% do zaliczek wniesionych od początku roku do momentu przekroczenia progu przychodów „małego podatnika”?
7. Czy ewentualna korekta zaliczek wniesionych od początku roku do momentu przekroczenia progu przychodów „małego podatnika” będzie obligowała Wnioskodawcę do zapłaty odsetek ustawowych, naliczanych jak od należności budżetowych opłacanych po terminie, tj. uznania, że fakt utraty statusu „małego podatnika” wyklucza możliwość naliczenia podatku w dwóch stawkach, preferencyjnej i podstawowej w skali jednego roku podatkowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Wnioskodawcy w związku z łączną kwotą przychodów w roku 2018 w wysokości nieprzekraczającej wartości 5 135 000,00 PLN, przysługuje w 2019 roku status „małego podatnika”, zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 1 pkt 2.

Ad. 2

Wnioskodawca w 2019 roku jest uprawniony do korzystania z preferencyjnej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych (CIT), od momentu naliczenia pierwszej zaliczki miesięcznej na podatek w 2019 roku.

Ad. 3, 4, 5

Wnioskodawca będzie miał prawo do stosowania preferencyjnej stawki w wysokości 9% podatku dochodowego od osób prawnych (CIT), do momentu, gdy przychody uzyskane łącznie ze sprzedaży (wraz z kwotą podatku) oraz z uwzględnieniem zysków kapitałowych w roku podatkowym 2019 przekroczą kwotę 1 200 000,00 euro (tj. 5 135 000,00 PLN), opodatkowując wyłącznie wydatki, co do poniesienia, których wykorzystano dochody niezgodnie z celem uprawniającym do zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zasadę tę Wnioskodawca będzie stosował również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 podp.

Wnioskodawca nalicza i odprowadza podatek dochodowy od osób prawnych od wydatków niesłużących realizacji celów statutowych, także gdy Wnioskodawca ponosi stratę podatkową w danym okresie sprawozdawczym, w narastającym rachunku podatkowym.

Ad. 6

Wnioskodawca, po przekroczeniu progu przychodów w wysokości 5 135 000,00 w roku 2019 utraci status „małego podatnika” i prawo do stosowania obniżonej stawki podatku dochodowego. Do obliczenia progu bierze się pod uwagę wszystkie przychody podatnika w roku podatkowym, bez wyłączenia przychodów z zysków kapitałowych.

Obowiązek naliczania zaliczek podatku dochodowego (CIT) w stawce podstawowej 19%, będzie obejmował tylko zaliczki, które dotyczą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT), po dacie (po miesiącu) przekroczenia progu przychodów 5 135 000,00 PLN.

Ad. 7

W związku z utratą statusu „małego podatnika” na skutek przekroczenia limitu przychodów w trakcie roku 2019, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku korygowania zaliczek na podatek dochodowy (CIT) obliczonych wg obniżonej stawki 9%, które odprowadzi jako „mały podatnik”. Wnioskodawca w chwili, utraty statusu „małego podatnika” na skutek przekroczenia limitu przychodów w trakcie roku 2019, nie ma obowiązku „wyrównania” zaliczek miesięcznych CIT zapłaconych w obniżonej stawce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865; dalej: „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a i art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

• z zysków kapitałowych oraz
• z innych źródeł.
  
  

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła.

W tym miejscu należy wskazać, że art. 7b ust. 1 ustawy o CIT zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Na mocy ustawy z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1550), w art. 2 pkt 6 wprowadzono zmiany w art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, wprowadzając od 1 stycznia 2017 r. możliwość korzystania z obniżonej stawki podatku. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
   
2. 15% podstawy opodatkowania – w przypadku:
   
   1. małych podatników,
   2. podatników rozpoczynających działalność – w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
   
   
   
   

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r., podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
   
2. 15% podstawy opodatkowania – w przypadku:
   
   1. małych podatników,
   2. podatników rozpoczynających działalność – w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
   
   
   

W tym miejscu wskazać należy, że na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: „ustawa zmieniająca”) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią znowelizowanego art. 19 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

W myśl art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Wskazać należy, że za małego podatnika w 2019 r. uznaje się podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Przeliczenia dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł (za rok 2018 jest to kwota 5.135.000 zł).

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Z kolei stosownie do art. 25 ust. 1b ustawy o CIT, podatnicy rozpoczynający działalność, w pierwszym roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1c, oraz mali podatnicy, mogą wpłacać zaliczki kwartalne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie kwartały. Przez kwartał rozumie się kwartał roku kalendarzowego.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1g ustawy o CIT, podatnicy rozpoczynający działalność, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1a, w pierwszym roku podatkowym oraz mali podatnicy, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 1c, mogą obliczać zaliczki przy zastosowaniu stawki podatku określonej w art. 19 ust. 1 pkt 2 za miesiące lub kwartały, w których ich przychody osiągnięte od początku roku podatkowego nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł. Począwszy od następnego miesiąca lub kwartału, podatnicy są obowiązani do stosowania stawki podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1.

Stosownie do art. 25 ust. 4 ustawy o CIT, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym – podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku lub w którym upłynął termin do dokonania wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika m.in., że Wnioskodawca wykonuje działalność statutową nałożoną nań w związku z dyspozycją art. 117 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Wnioskodawca może wykonywać działalność gospodarczą, której wyniki będzie przeznaczać na działalność wskazaną w ustępie 1 i 2 ww. artykułu ustawy. Zgodnie z zapisami art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych warunków gospodarki finansowej wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego oraz szczegółowych warunków ewidencji przychodów i kosztów związanych z działalnością ośrodka z dnia 2 października 2002 r. Wnioskodawca jest ustawowo zobowiązany do ewidencjonowania przychodów i kosztów każdej z prowadzonych przez Ośrodek rodzajów działalności odrębnie. Podstawowe statutowe formy działalności Wnioskodawcy, to egzaminowanie oraz prowadzenie szkoleń, które są zdefiniowane jako działalność statutowa o charakterze oświatowym. Dodatkowo prowadzona jest działalność gospodarcza w zakresie najmu. W 2018 r. Wnioskodawca osiągnął przychody w wysokości nieprzekraczającej kwoty 5 135 000,00 wraz z należnym podatkiem VAT. Roczne przychody, w tym przychody ze sprzedaży majątku trwałego zamykają się kwotą 4 737 928,74 PLN. Przychody bez uwzględnienia przychodów z odsetek uzyskanych z banku od lokat terminowych i rachunku bankowego wynoszą 4 645 912,05 PLN. Dodatkowo w planie finansowym na rok 2019 Wnioskodawca przewiduje, że przychody za bieżący rok obrotowy będą kształtowały się na takim samym poziomie. Dodatkowo należy wyjaśnić, że dochody Wnioskodawcy są wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4. W związku z tym Wnioskodawca opodatkowuje dochód wyłącznie w związku z jego wydatkowaniem na realizację innych celów niż cele wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Reasumując, Wnioskodawca opodatkowuje wszystkie wydatki, co do których wykorzystanie dochodów jest niezgodne z celem uprawniającym do zwolnienia, stosując ten przepis także do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 podp.

Wnioskodawca nie osiąga przychodów z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa podatkowego oraz opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że:

Ad. 1 i 2

Zgodnie z art. 4a ust. 10 ustawy o CIT, za małego podatnika uznaje się podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro, zatem skoro jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nie osiąga przychodów z zysków kapitałowych oraz jego przychody od początku roku podatkowego 2018 nie przekroczyły 1 200 000 euro, to przysługuje mu w 2019 r. status „małego podatnika” na potrzeby stosowania art. 19 ust. 1 ustawy o CIT. W związku z powyższym skoro w 2019 r. Wnioskodawca będzie posiadał status małego podatnika, a przychody uzyskane w 2019 r. nie przekroczą 1 200 000 euro, to będzie miał prawo obliczać zaliczki przy zastosowaniu 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych od momentu naliczenia pierwszej zaliczki na ten podatek w 2019 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie uznano za prawidłowe.

Ad. 3, 4 i 5

Zauważyć należy, że co do zasady – podatek dochodowy od osób prawnych wynosi 19% podstawy opodatkowania. Jednocześnie w 2017 r., na mocy ustawy z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1550), stawkę tę obniżono do 15% podstawy opodatkowania dla niektórych podatników. Z obniżonej stawki korzystać mogli mali podatnicy oraz podatnicy rozpoczynający działalność – w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność. Preferencyjna stawka w 2017 r. przewidziana była m.in. dla małych podatników, czyli takich, u których wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w 2016 r. równowartości 1.200.000 euro wyrażonej w złotych (taka sama zasada obowiązywała w roku 2018). Wskazać należy, że przekroczenie ustawowego limitu przychodów w trakcie roku podatkowego 2017 oraz 2018 nie skutkowało utratą statusu małego podatnika, a co za tym idzie przywilejów podatkowych z nim związanych. Utrata statusu małego podatnika w przypadku przekroczenia ustawowego limitu następowała dopiero od następnego roku podatkowego.

Natomiast od 1 stycznia 2019 r. zaczęła obowiązywać nowa 9% obniżona stawka podatku dochodowego od osób prawnych. Warunkiem dla stosowania tej stawki oprócz spełnienia kryterium małego podatnika (o którym mowa w art. 4a ust. 10 ustawy o CIT) jest również spełnienie limitu przychodów do 1 200 000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wskazać należy, że ustalając status małego podatnika, uprawniający do zastosowania 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych Wnioskodawca winien wziąć pod uwagę wszystkie przychody osiągnięte w roku podatkowym (w tym także przychody z zysków kapitałowych określonych w art. 7b ustawy o CIT). W przypadku przekroczenia przez podatnika w 2019 r. wartości przychodów 1 200 000 euro uprawniającego do stosowania 9% stawki podatku, jest on zobowiązany do obliczania zaliczek wg wyższej stawki podatku począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ww. wartość przychodów została przekroczona.

Biorąc powyższe pod uwagę zgodzić się należy z Wnioskodawcą, iż będzie miał prawo do stosowania preferencyjnej stawki w wysokości 9% podatku dochodowego od osób prawnych, do momentu, gdy przychody uzyskane łącznie ze sprzedaży (wraz z kwotą podatku) oraz z uwzględnieniem zysków kapitałowych w roku podatkowym 2019 przekroczą kwotę 1 200 000,00 euro (tj. 5 135 000,00 PLN), opodatkowując wyłącznie wydatki, co do poniesienia, których wykorzystano dochody niezgodnie z celem uprawniającym do zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4.

Nie można jednak zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że powyższą zasadę będzie stosował również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, bowiem jak wskazano powyżej obniżona stawka podatku 9% obowiązuje od 1 stycznia 2019 r. (powyższe wynika również z art. 16 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym, przepisy stosuje się do dochodów/przychodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r), natomiast w latach 2017-2018 obniżona stawka podatku wynosiła 15%. Do 31 grudnia 2016 r. nie obowiązywała żadna obniżona stawka podatku i stawka podatku wynosiła 19% podstawy opodatkowania. Zatem Wnioskodawca nie może stosować tych samych kryteriów do obliczania limitu uprawniającego go do korzystania z obniżonej stawki podatku w latach poprzednich bowiem nie obowiązywała wtedy 9% stawka jak również sposób obliczania limitu uległ zmianie.

Ad. 6 i 7

Z literalnego brzmienia art. 19 ust. 1 pkt 2 wynika, że podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.”

Należy zauważyć, że w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw z 25 września 2018 r. (druk sejmowy nr 2854 – Sejm RP VIII kadencji, Uzasadnienie część ogólna s. 27), wskazano, że Zmiany przepisu regulującego sposób wpłacania zaliczek odnoszą się do regulacji dotyczącej stawki 9% CIT. Wprowadzają one rozwiązanie polegające na tym, iż podatnicy uprawnieni do stosowania niższej stawki (mali podatnicy oraz rozpoczynający działalność) mogą płacić zaliczki przy uwzględnieniu tej niższej stawki, lecz jedynie do momentu, w którym ich przychody w bieżącym roku podatkowym nie przekroczą kwoty 1,2 mln euro. Po przekroczeniu tego progu dalsze zaliczki będą musiały być obliczane przy zastosowaniu stawki podstawowej.

Z powyższego wynika, że jeżeli całość przychodów osiągniętych w roku podatkowym nie przekracza wartości 1,2 mln euro stosuje się wtedy stawkę 9%, natomiast jeżeli całość przychodów przekroczy wskazany próg, zastosowanie znajduje stawka 19%. Przy czym przekroczenie progu przychodów 1 200 000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o CIT nie powoduje automatycznie utraty statusu „małego podatnika”.

Zatem w przypadku przekroczenia przez Wnioskodawcę limitu uprawniającego do stosowania obniżonej stawki podatku będzie on obowiązany do obliczania zaliczek wg wyższej 19% stawki począwszy od następnego miesiąca po miesiącu przekroczenia tej kwoty. W związku z przekroczeniem w 2019 r. progu 1 200 000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korygowania zaliczek (ani „wyrównywania” zaliczek miesięcznych) wpłaconych od początku roku 2019 do momentu przekroczenia limitu. Natomiast Wnioskodawca po przekroczeniu ww. limitu będzie zobowiązany do naliczenia i wpłacenia zaliczek na podatek wg 19% stawki w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące, które ustalone były jeszcze w wysokości 9% stawki. Wskazać również należy, że z brakiem obowiązku korygowania zaliczek, o których mowa wyżej nie powstanie obowiązek płatności odsetek – ponieważ zaliczki te zostały ustalone w prawidłowej wysokości, a Wnioskodawcy przysługiwało wówczas prawo do płatności zaliczek według obniżonej stawki podatku.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

• czy Wnioskodawcy w związku z łączną kwotą przychodów w roku 2018 w wysokości nieprzekraczającej wartości 5 135 000,00 PLN, przysługuje w 2019 roku status „małego podatnika”, zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
  
• czy Wnioskodawca posiadając status „małego podatnika” ma prawo do korzystania z preferencyjnej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych od momentu naliczenia pierwszej zaliczki miesięcznej na podatek dochodowy w 2019 r. – jest prawidłowe,
  
• czy Wnioskodawca posiadając status „małego podatnika” będzie miał prawo do korzystania z preferencyjnej stawki 9% podatku dochodowego od osób prawnych do momentu, gdy przychody uzyskane łącznie ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku VAT) przekroczą 1 200 000,00 euro (tj. 5 135 000,00 PLN w 2019 r.), z uwzględnieniem faktu, iż Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem dochodowym od osób prawnych wyłącznie wydatki, co do poniesienia, których wykorzystano dochody uzyskane w roku 2019, niezgodnie z celem uprawniającym do zwolnienia na podstawie art. 17 ust. l pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe,
  
• czy Wnioskodawca zasadę opisaną w pytaniu 3 będzie miał prawo zastosować także do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. l pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe,
  
• czy Wnioskodawca z uwagi na to, iż nalicza i odprowadza podatek dochodowy od osób prawnych, od wydatków niesłużących realizacji celów statutowych, także gdy ponosi stratę podatkową w danym okresie sprawozdawczym, w narastającym rachunku podatkowym, zasadę opisaną w pytaniu 3 będzie miał prawo zastosować także do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. l pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w sytuacji, gdy w roku 2019 r., tj. roku opodatkowania ww. dochodów będzie wykazywał stratę podatkową, w narastającym rachunku podatkowym – jest nieprawidłowe,
  
• czy Wnioskodawca po przekroczeniu progu przychodów w wysokości 5 135 000,00 PLN w roku 2019:
  
  • będzie zobowiązany do naliczania zaliczek podatku dochodowego CIT w stawce podstawowej 19%, od momentu przekroczenia progu przychodów „małego podatnika” – jest prawidłowe,
  • z uwagi na utratę statusu „małego podatnika” będzie zobowiązany do skorygowania wysokości stawki z 9% do 19% do zaliczek wniesionych od początku roku do momentu przekroczenia progu przychodów „małego podatnika” – jest prawidłowe,
• czy ewentualna korekta zaliczek wniesionych od początku roku do momentu przekroczenia progu przychodów „małego podatnika” będzie obligowała Wnioskodawcę do zapłaty odsetek ustawowych, naliczanych jak od należności budżetowych opłacanych po terminie, tj. uznania, że fakt utraty statusu „małego podatnika” wyklucza możliwość naliczenia podatku w dwóch stawkach, preferencyjnej i podstawowej w skali jednego roku podatkowego – jest prawidłowe.
  
  
  

Ponadto nadmienić należy, iż wydając niniejszą interpretację Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie odniósł się do tej części opisu stanu faktycznego Wnioskodawcy, która dotyczy przedstawionych przez niego sposobów wyliczeń. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie obejmuje bowiem badania prawidłowości przedstawionych przez Wnioskodawcę wyliczeń rachunkowych w tym względzie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić przy tym należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.