Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4016.2.2019.2.MS
z 3 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 18 marca 2019 r. (data wpływu do Organu 9 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym 18 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych, w zakresie ustalenia, czy na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych Wnioskodawca, TUZ, EH oraz AWP - powinny odrębnie od siebie ustalać kwotę wolną od podatku, jako podmioty niebędące podatnikami zależnymi (współzależnymi) od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą w rozumieniu tego przepisu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 kwietnia 2019 r. do Organu wpłynął wniosek wspólny o wydanie w interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od niektórych instytucji finansowych, w zakresie ustalenia, czy na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych Wnioskodawca, TUZ, EH oraz AWP - powinny odrębnie od siebie ustalać kwotę wolną od podatku, jako podmioty niebędące podatnikami zależnymi (współzależnymi) od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą w rozumieniu tego przepisu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 3 czerwca 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4016.2.2019.1.MS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 18 czerwca 2019 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  • Wnioskodawca

• Zainteresowanych niebędących stroną postępowania:
  
  • AWP,
  • TUZ,
  • EH

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca oraz podmioty zainteresowane: TUZ, EH oraz AWP są podmiotami należącymi do globalnej Grupy A. Wnioskodawca zalicza się do krajowego zakładu ubezpieczeń, prowadząc zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. poz. 1844 z późn. zm.) działalność w zakresie ubezpieczeń majątkowych oraz ubezpieczeń osobowych (pozostałe).

Jedynym akcjonariuszem Wnioskodawcy jest spółka prawa austriackiego – A Holding z siedzibą w Austrii (100% akcji). TUZ zalicza się do krajowego zakładu ubezpieczeń, prowadząc zgodnie z przepisami ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej działalność w zakresie ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń osobowych. Większościowym akcjonariuszem TUZ jest spółka prawa austriackiego – A Holding z siedzibą w Austrii (80,3002% akcji). Pozostałym mniejszościowym akcjonariuszem TUZ jest Wnioskodawca (19,6998% akcji). EH zalicza się do krajowego zakładu ubezpieczeń, prowadząc zgodnie z przepisami ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej działalność w zakresie ubezpieczeń majątkowych oraz ubezpieczeń osobowych (pozostałe). Jedynym akcjonariuszem EH jest spółka EH S.A. z siedzibą w Belgii (100% akcji). EH S.A. w Brukseli w 100% jest własnością EH Group z siedzibą we Francji. Natomiast akcje EH Group w 98,55% stanowią własności bezpośrednio (35,55%) oraz pośrednio (63%) A SE.

AWP jest oddziałem zagranicznym zakładu ubezpieczeń - Spółki A z siedzibą we Francji - oraz prowadzi zgodnie z przepisami ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej działalność w zakresie reasekuracji jak również ubezpieczeń majątkowych oraz ubezpieczeń osobowych (pozostałe). Jedynym właścicielem Spółki A jest AP z siedzibą we Francji. W ramach rozliczeń podatku od aktywów, Wnioskodawca, TUZ, EH i AWP obliczają kwotę wolną od podatku, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych (dalej: „ustawy o podatku od aktywów), łącznie, jako kwotę dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

Wnioskodawca, TUZ, EH i AWP nie są jednostkami współkontrolowanymi przez wspólników, zgodnie z przepisami o rachunkowości. Wnioskodawca, TUZ, EH i AWP sporządzają swoje sprawozdania finansowe zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2013 r., poz. 330 z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku z 10 czerwca 2019 r. Wnioskodawca wskazał, że zarówno Wnioskodawca jak i Zainteresowani nie są podmiotami bezpośrednio lub pośrednio powiązanymi z jednostką (zależnymi lub współzależnymi) w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Tym samym, Wnioskodawca i Zainteresowani nie uznają się za podmioty powiązane z jednostką - w takim rozumieniu - jeżeli podmiot, bezpośrednio lub poprzez jednego lub więcej pośredników sprawuje kontrolę, podlega kontroli lub znajduje się pod wspólną kontrolą jednostki.

Powyższe wynika z literalnego brzmienia art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 15 stycznia 2016 r. o podatku od niektórych instytucji finansowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1410 z późn. zm. – dalej: „ustawa o podatku od aktywów”). Zgodnie z tym przepisem, w przypadku podatników, o których mowa w art. 4 pkt 5-8, podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości lub standardami rachunkowości stosowanymi przez podatnika na podstawie art. 2 ust. 3 tej ustawy - ponad kwotę 2 mld zł. Wartość tę oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

W związku z tym, zarówno Wnioskodawca jak i Zainteresowani - nie są podmiotami bezpośrednio lub pośrednio powiązanymi w rozumieniu ustawy o rachunkowości (odpowiednio dla celów ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych będącej przedmiotem wniosku o pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego). Ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem od aktywów „łącznie, jako kwotę dla wszystkich podmiotów”, na którą wskazuje Organ w ww. wezwaniu, odnosi się jedynie do dotychczasowego sposobu rozliczania podatku od aktywów przez Wnioskodawcę i Zainteresowanych (zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 3 marca 2016 r. znak: PK.1.8201.1.2016). Natomiast odniesienie do członkostwa w „globalnej Grupie A” oznacza jedynie, że Wnioskodawca i Zainteresowani są członkami grupy kapitałowej A (w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych - tj. Dz.U. z 2019 poz. 1018 z późn. zm. – winno być: tj. Dz.U. z 2019 r. poz. 865), ale nie są podmiotami powiązanymi (zależnymi lub współzależnymi) w rozumieniu ustawy o podatku od niektórych instytucji finansowych oraz ustawy o rachunkowości.

Natomiast w rozumieniu Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (MSR 24) - Wnioskodawca jak i Zainteresowani są podmiotami powiązanymi bezpośrednio lub pośrednio z jednostką (w tym znaczeniu jednostką jest spółka A SE z siedzibą w Niemczech). W takim przypadku, Wnioskodawca i Zainteresowani znajdują się pod wspólną kontrolą jednostki zagranicznej - spółki A SE z siedzibą w Niemczech.

Przy czym, jak to zostało wskazane we wniosku o interpretację, Wnioskodawca jak i Zainteresowani sporządzają sprawozdanie finansowe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od aktywów: Wnioskodawca, TUZ, EH oraz AWP - powinny odrębnie od siebie ustalać kwotę wolną od podatku, jako podmioty niebędące podatnikami zależnymi (współzależnymi) od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą w rozumieniu tego przepisu?

Zdaniem Wnioskodawców, w świetle przepisów art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od aktywów, Wnioskodawca i podmioty zainteresowane są zdania, że nie stanowią podmiotów zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą, a zatem Wnioskodawca, TUZ, EH i AWP powinny odrębnie od siebie ustalać kwotę wolną od podatku.

Zgodnie z ustawą o podatku od aktywów, podatnikami podatku od aktywów są krajowe zakłady ubezpieczeń oraz oddziały zagranicznych zakładów ubezpieczeń i zagranicznych zakładów reasekuracji w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. W świetle powyższego, Wnioskodawca, TUZ, EH jako krajowe zakłady ubezpieczeń oraz AWP jako oddział zagranicznego zakładu ubezpieczeń, są podatnikami podatku od aktywów.

Podatnicy, będący zakładami ubezpieczeń oraz oddziałami zagranicznych zakładów ubezpieczeń ustalają podstawę opodatkowania podatkiem od aktywów na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od aktywów. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku podatników będących zakładami ubezpieczeń oraz oddziałami zagranicznymi zakładów ubezpieczeń, podstawą opodatkowania jest nadwyżka sumy wartości aktywów podatnika, wynikająca z zestawienia obrotów i sald, ustalonego na ostatni dzień miesiąca na podstawie zapisów na kontach księgi głównej, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości - ponad kwotę 2 mld złotych. Wartość tę oblicza się łącznie dla wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą. Zgodnie z tym przepisem, dla podatników będących krajowymi zakładami ubezpieczeń oraz oddziałami zagranicznych zakładów ubezpieczeń, kwota wolna od podatku wynosząca 2 mld złotych, powinna być ustalona łącznie dla podatników powiązanych w sposób wskazany w tym przepisie, tj. wszystkich podatników zależnych lub współzależnych pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż Wnioskodawca i podmioty zainteresowane posiadają większościowego akcjonariusza. W przypadku żadnego z ww. podmiotów nie występuje zatem sytuacja współzależności od grupy podmiotów (wspólników).

Stosownie bowiem do art. 3 ust. 1 pkt 40 ustawy o rachunkowości, jednostką współzależną jest jednostka, która jest współkontrolowana przez wspólników na podstawie zawartej między nimi umowy, umowy spółki lub statutu.

Kluczowe w omawianym przypadku będzie zatem odkodowanie pojęcia „podatników zależnych od jednego podmiotu”, użytego w art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od aktywów. Pojęcie podatnika zależnego od jednego podmiotu nie zostało zdefiniowane w ww. ustawie, ani nie odsyła w tym zakresie do innych aktów prawnych.

Zważywszy, na materię stanowiącą przedmiot uregulowania w analizowanym przepisie, tj. art. 5 ust. 2 ustawy, z punktu widzenia dostatecznej określoności regulacji prawnych z zakresu prawa podatkowego, nie do zaakceptowania byłoby dokonywanie wykładni wskazanego wyżej pojęcia - w celu określenia zakresu podmiotowego zastosowania analizowanego przepisu - na podstawie ich znaczenia w języku potocznym (słownikowe znaczenie). Należy podkreślić, że Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie zwracał uwagę, że w przypadku prawa daninowego, gwarancje dostatecznej określoności regulacji prawnych wynikających z zasady poprawnej legislacji ulegają istotnemu wzmocnieniu ze względu na treść art. 84 i art. 217 Konstytucji RP (np. wyroki TK z dnia 2 kwietnia 2007 r., sygn. akt SK 19/06; z dnia 10 września 2010 r., sygn. akt P 44/09, z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt P 33/09 oraz z dnia 13 grudnia 2017 r., sygn, akt SK 48/05). Być zależnym od kogoś w języku potocznym oznacza „być pod władzą kogoś”, „być podległym komuś”, „być podporządkowany komuś”. Nie sposób więc przyjąć i zaakceptować, aby identyfikacja podatników, a więc określenie ich kręgu, zwłaszcza, że chodzi o regulacje prawne mniej korzystne od ogólnej zasady, mogłaby się odbywać na podstawie tak nieprecyzyjnych, płynnych, pozbawionych konkretnych parametrów, a więc i ocennych kryteriów wynikających z rozumienia tych pojęć w języku potocznym.

Z tego punktu widzenia, w celu odkodowania „normy prawnej” zawartej w art. 5 ust. 2 zdanie drugie ustawy, niezbędnym jest odwołanie się w tej mierze do innych uregulowań prawnych w ramach wykładni systemowej zewnętrznej.

W związku z tym, konieczne jest odniesienie do postanowień ustawy o rachunkowości. Jest ono o tyle uzasadnione, że do ustawy tej nawiązuje w zdaniu pierwszym art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od aktywów, a ponadto zawiera ona (w swoim słowniczku zawartym w art. 3 ust. 1) definicję zbliżonych pojęć do tych, jakimi ustawodawca posłużył się w art. 5 ust. 2 zdanie drugie ustawy, a więc mowa jest tam m.in. o „jednostce zależnej” (pkt 39), „jednostce współzależnej” (pkt 40), a ponadto także „jednostkach powiązanych” (pkt 43), „grupie kapitałowej” (pkt 44), „jednostce dominującej” (pkt 37), „sprawowaniu kontroli nad inną jednostką” (pkt 34), „sprawowaniu współkontroli nad inną jednostką” (pkt 35), itd.

Tym samym, uregulowania w ustawie o rachunkowości stanowią podstawową kwestię w temacie podstawy opodatkowania z art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od aktywów, ponieważ z przepisów rachunkowych wynika, że krajowe zakłady ubezpieczeń (a takim są Wnioskodawca i podmioty zainteresowane), których przykładowo, jak w niniejszej sprawie, większościowym udziałowcem jest podmiot mający siedzibę za granicą, nie są jednostkami zależnymi w rozumieniu ustawy o rachunkowości (jest tak dlatego, gdyż w definicji jednostki zależnej - art. 3 ust. 1 pkt 39 ustawy o rachunkowości, mowa jest z kolei o jej kontrolowaniu przez jednostkę dominującą, a za taką w świetle art. 3 ust. 1 pkt 37 nie można uznać, że w odróżnieniu od jednostki zależnej, podmiotu utworzonego i działającego zgodnie z przepisami obcego państwa), a ponadto przy braku przesłanek określonych w art. 3 ust. 1 pkt 40 ustawy o rachunkowości, nie są również jednostkami współzależnymi - a co za tym idzie, nie mogą być uznane za podatników zależnych bądź współzależnych (pośrednio lub bezpośrednio od podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą) na gruncie art. 5 ust. 2 zdanie drugie ustawy o podatku od aktywów.

Należy nadmienić, iż definiując jednostkę zależną ustawodawca wyraźnie rozróżnił spółkę handlową od podmiotu utworzonego i działającego zgodnie z przepisami obcego prawa handlowego. Uznając racjonalność ustawodawcy, należy stwierdzić, że gdyby ustawodawca chciał, aby za jednostkę dominującą uznać również podmioty zagraniczne, to określiłby to wprost w ustawie, tak jak uczynił to definiując jednostkę zależną. Ustawodawca uznał jednak, że jednostką dominującą może być jedynie spółka handlowa lub przedsiębiorstwo państwowe. A contrario, jednostką dominującą nie może być podmiot utworzony i działający zgodnie z przepisami obcego prawa handlowego.

W odniesieniu do AWP (podmiotu zainteresowanego), jako oddziału zagranicznego zakładu ubezpieczeń - również nie może zostać uznany za jednostkę zależną. Nie stanowi bowiem ani spółki handlowej ani podmiotu utworzonego i działającego zgodnie z przepisami obcego prawa handlowego, a zatem nie spełnia definicji jednostki zależnej określonej w art. 3 ust. 1 pkt 39 ustawy o rachunkowości.

Innymi słowy, należy przyjąć, iż „podatnikiem zależnym” zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od aktywów jest jednostka zależna, zdefiniowana w art. 3 ust. 1 pkt 39 ustawy o rachunkowości. Zgodnie z tym przepisem, jednostka zależna to „jednostka będąca spółką handlową lub podmiotem utworzonym i działającym zgodnie z przepisami obcego prawa handlowego, kontrolowaną przez jednostkę dominującą”. Jednostką zależną, będzie zatem polska lub zagraniczna spółka handlowa, która jest kontrolowana przez jednostkę dominującą.

Stosownie natomiast do art. 3 ust 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości, przez jednostkę dominującą uważa się „jednostkę będącą spółką handlową lub przedsiębiorstwem państwowym, sprawującą kontrolę nad jednostką zależną”.

Z powyższego wynika, że zakres pojęcia „jednostki dominującej” w przeciwieństwie do pojęcia „jednostki zależnej” - nie obejmuje jednostek podmiotów utworzonych i działających zgodnie z przepisami obcego prawa handlowego. Tym samym, pojęcie „jednostki dominującej” na gruncie przepisów o rachunkowości nie obejmuje podmiotów zagranicznych, a jedynie odnosi się do jednostki będącej polską spółką handlową lub polskim przedsiębiorstwem państwowym.

W związku z tym, podmioty zagraniczne jako akcjonariusze Wnioskodawcy oraz podmiotów zainteresowanych - nie posiadają statusu jednostki dominującej w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości.

Mając powyższe na uwadze, na gruncie analizowanego przepisu art. 5 ust. 2 zdanie drugie ustawy o podatku od aktywów, Wnioskodawca oraz podmioty zainteresowane nie są podatnikami zależnymi lub współzależnymi - to tym samym, biorąc pod uwagę literalne brzmienie ww. przepisu nie sposób przyjąć, że ta część przepisu ma zastosowanie w odniesieniu do Wnioskodawcy oraz podmiotów zainteresowanych.

Oznacza to, że Wnioskodawca i podmioty zainteresowane powinny odrębnie od siebie ustalać kwoty wolne od podatku, jako podmioty niebędące podatnikami zależnymi (współzależnymi) od jednego podmiotu lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą, w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od aktywów.

Prezentowane powyżej stanowisko znajduje uzasadnienie w ukształtowanej linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego:

• wyrok NSA z dnia 29 stycznia 2019 r., sygn. akt II FSK 3087/18;
• wyrok NSA z dnia 29 stycznia 2019 r., sygn. akt II FSK 3243/18.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.