Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.143.2019.2.PK
z 1 lipca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2019 r. (data wpływu 30 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 23 maja 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w przypadku eksportu towarów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w przypadku eksportu towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 maja 2019 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 15 maja 2019 r. znak:0111-KDIB3-3.4012.143.2019.1.PK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 19.03.2019 roku Spółka wystawiła fakturę sprzedaży na kwotę 62.595,00 EUR stosując stawkę vat 0%. Odbiorcą towaru była firma z siedzibą w Maroko. Towar został przekazany włoskiemu przewoźnikowi, który w dniu 27.03.2019 roku dokonał rejestracji wywozu w systemie ECS i w tym dniu nadano też numer MRN oraz zwolniono towar do wywozu. Rozpoczęcie procedury wywozu zostało dokonane we Włoskim urzędzie celnym. W dniu 8.04.2019 roku w Hiszpański urząd celny potwierdził zakończenie procedury ECS. Spółka posiada fakturę sprzedaży, dokument "COMUNITA EUROPEA" z nadanym numerem MRN oraz wydruk ze strony https://ec.europa.eu/taxation_customs z potwierdzeniem zakończenia procedury ECS.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Transport towarów, o których mowa we wniosku, został rozpoczęty w Polsce;
2. Transport towarów, o których mowa we wniosku miał nieprzerwany charakter;
3. Transport towarów organizowany był przez Spółkę, włoski przewoźnik działał na rzecz Spółki, faktura za transport towarów została wystawiona na Spółkę;
4. Spółka posiada dokument MRN, fakturę sprzedaży do kontrahenta z Maroka, fakturę za usługi transportowe od firmy włoskiej oraz wydruk ze strony komisji europejskiej potwierdzający zakończenie procedury ECS. Dodatkowo w dniach od 23.04.2019 do 27.04.2019 pracownik Spółki był w delegacji u kontrahenta w Maroko w celu uruchomienia i przeprowadzenia szkolenia z obsługi wysłanej maszyny. Według Spółki powyższe dokumenty oraz fakty świadczą jednoznacznie, że towar, który sprzedała ona kontrahentowi z Maroka, opuścił terytorium Unii Europejskiej;
5. Posiadane przez Spółkę dokumenty można jednoznacznie przyporządkować do wywożonego z Unii towaru, który został sprzedany przez Spółkę.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane powyżej dokumenty znajdujące się w posiadaniu Spółki są wystarczające do zastosowania stawki VAT 0% na podstawie art. 41 ust 6 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie posiadanych dokumentów, można zastosować stawkę podatku VAT 0% dla opisanego zdarzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie, z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
   
   • jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.
   
   
   

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Trzeba tutaj zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce.

Z powyższego wynika, że zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów mających być przedmiotem eksportu nie musi nastąpić w krajowym urzędzie celnym oraz towar podlegający eksportowi nie musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%. Jednocześnie, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, ww. stawkę stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

1. dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2. dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3. zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
   
   

Aby zatem możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Ponadto konieczne jest aby wywóz ten nastąpił w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca dokonał sprzedaży na rzecz kontrahenta z Maroka. Towar został przekazany włoskiemu przewoźnikowi, który dokonał rejestracji wywozu w systemie ECS i nadano mu też numer MRN oraz zwolniono towar do wywozu. Rozpoczęcie procedury wywozu zostało dokonane we Włoskim urzędzie celnym. Zakończenie procedury ECS potwierdził hiszpański urząd celny. Spółka posiada fakturę sprzedaży, dokument "COMUNITA EUROPEA" z nadanym numerem MRN oraz wydruk ze strony https://ec.europa.eu/taxation_customs z potwierdzeniem zakończenia procedury ECS. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu to on jest organizatorem transportu, który rozpoczął się w Polsce i miał on nieprzerwany charakter, a z posiadanych dokumentów wynika że towar, który sprzedał kontrahentowi z Maroka, opuścił terytorium Unii Europejskiej i dokumenty te można jednoznacznie przyporządkować do wywożonego z Unii towaru, który został sprzedany przez Spółkę.

Jak wynika z powyższych informacji, wywozu przedmiotowych towarów poza Unię Europejską dokonuje Wnioskodawcy. W związku z tym w niniejszej sprawie spełniony został pierwszy z warunków, aby dokonaną dostawę towarów uznać za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy (eksport bezpośredni).

Jednak aby spełniona została definicja eksportu, w myśl ww. przepisu oraz jego opodatkowanie stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie również drugiego warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Przepisy ustawy nie wskazują wprost na dokument, którego posiadanie stanowi warunek konieczny zastosowania stawki 0%. W art. 41 ust. 6a ustawy ustawodawca posługuje się sformułowaniem „w szczególności” co prowadzi do wniosku, że przewidziany w tym przepisie katalog jest otwarty, a wymienione w nim dokumenty stanowią jedynie przykłady dokumentów uznanych za dowód potwierdzający dostawę i wywóz towaru poza granice UE. Co nie zmienia jednak faktu, że wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Odnosząc powyższe do dokumentów które posiada Spółka należy zauważyć, że żaden z nich nie jest dokumentem o których mowa w art. 41 ust. 6a ustawy ani też innym dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza Unię.

Mianowicie nie można uzna za taki dokument:

• faktury, która potwierdza fakt zawarcia transakcji, ale nie potwierdza wywozu towarów poza Unię, jak i też nie jest dokumentem potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych,
• faktury za usługi transportowe od firmy włoskiej z tych samych względów co powyżej,
• dokumentu "COMUNITA EUROPEA" z nadanym numerem MRN, również nie potwierdza wywozu towarów poza Unię, fakt nadania numer MRN świadczy, że rozpoczęto procedurę wywozu towarów, jednak nie potwierdza, że procedura ta została zakończona i że towar opuścił terytorium Unii,
• wydruku ze strony https://ec.europa.eu/taxation_customs z potwierdzeniem zakończenia procedury ECS również nie jest dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza Unię. Warto zauważyć, że dane podawane na ww. stronie mają charakter informacyjnych i nie są wiążące tak dla Komisji, jak i administracji krajowych. A w celu uzyskania szczegółowych informacji - jak wynika z komunikatu zamieszczonego na tej stronie - należy kontaktować się z administracją celną właściwego kraju.
  
  

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy, i obowiązujące przepisy prawa, w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że dokument MRN, faktura sprzedaży do kontrahenta z Maroka, faktura za usługi transportowe od firmy włoskiej oraz wydruk ze strony komisji europejskiej potwierdzający zakończenie procedury ECS nie stanowią (ani łącznie ani tez samodzielnie) dokumentów o których mowa w art. 41 ust. 6 i ust. 6a ustawy, potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.