Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.125.2019.3.AK
z 1 lipca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku (data wpływu 15 marca 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 maja 2019 r. (data nadania 21 maja 2019 r., data wpływu 27 maja 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.125.2019.1.AK z dnia 13 maja 2019 r. (data nadania 13 maja 2019 r., data doręczenia 16 maja 2019 r.) oraz pismem z dnia 10 czerwca 2019 r. (data nadania 10 czerwca 2019 r., data wpływu 11 czerwca 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.125.2019.2.AK z dnia 29 maja 2019 r. (data nadania 29 maja 2019 r., data doręczenia 4 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania uzyskanego świadczenia pieniężnego w zamian za opuszczenie lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania uzyskanego świadczenia pieniężnego w zamian za opuszczenie lokalu mieszkalnego.


Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 13 maja 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.125.2019.1.AK (data nadania 13 maja 2019 r., data doręczenia 16 maja 2019 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.


Pismem z dnia 21 maja 2019 r. (data nadania 21 maja 2019 r., data wpływu 27 maja 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.


W związku z dalszymi wątpliwościami, pismem z dnia 29 maja 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.125.2019.2.AK (data nadania 29 maja 2019 r., data doręczenia 4 czerwca 2019 r.) wezwano Wnioskodawczynię do doprecyzowania stanu faktycznego.


Pismem z dnia 10 czerwca 2019 r. (data nadania 10 czerwca 2019 r., data wpływu 11 czerwca 2019 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.


We wniosku i uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.


Historia zaistniałego stanu faktycznego wiąże się ściśle z wybranymi momentami życia Wnioskodawczyni.


Dzieciństwo i młodość Wnioskodawczyni spędziła w B., gdzie ukończyła gimnazjum o charakterze ogólnokształcącym. Od 1950 r. Wnioskodawczyni studiowała na Uniwersytecie o zakresie wschodniej słowiańszczyzny. Po krótkim stażu nauczycielskim podjęła pracę w Zakładzie (obecnie Instytut).


Niestety, placówka ta nie posiadała własnej puli mieszkaniowej, co było wówczas ogromnym utrudnieniem życiowym. Wprawdzie Wnioskodawczyni zapisała się do spółdzielni mieszkaniowej, ale okres oczekiwania na własny lokal mieszkalny wynosił wówczas około dziesięciu lat.


W 1959 r. Wnioskodawczyni wyszła za mąż. Jej małżonek mieszkał wówczas na ulicy św. B. W budynku tym, prócz części biurowej, były jeszcze lokale przeznaczone dla rodzin pracowników, tzw. część lokatorska.

Wcześniej w 1953 r. mąż Wnioskodawczyni, zaraz po ukończeniu Politechniki, właśnie tam odbywał swój staż. Przydzielono mu lokal służbowy nazywany wówczas „hotelem robotniczym”. Mieszkało tam kilku inżynierów zatrudnionych w tymże urzędzie. Około dwóch lat po ślubie przydzielono małżeństwu osobny lokal mieszkalny (pokój z kuchnią) na tych samych prawach, tzw. mieszkań służbowych. Po dziesięciu latach w 1970 r. po powiększeniu się rodziny (córka oraz ojciec męża – powstaniec…, którym należało się zaopiekować), małżeństwo dostało obszerny lokal mieszkalny (około 87 m.kw.) na tych samych prawach lokatorskich, czyli służbowy.


Po zmianie ustrojowej i połączeniu Ministerstw, mąż Wnioskodawczyni przeszedł na emeryturę.


Tuż przed śmiercią męża Wnioskodawczyni w 1994 r., doceniając jego zasługi, zaproponowano małżeństwu wykupienie zajmowanego lokalu. Ale urząd wycofał się z tej decyzji i oddał budynek wraz z lokatorami firmie O. Po przejęciu budynku przez ww. firmę, Wnioskodawczyni żyła pod presją ciągłych podwyżek czynszu oraz licznych awarii wodociągowych. Budynek był przecież stary z lat trzydziestych ubiegłego wieku. Toteż Wnioskodawczyni zdecydowała się na propozycję firmy O., aczkolwiek niekorzystną i po 60-ciu latach przeniosła się do miejscowości G.


Niestety Wnioskodawczyni nie jest prawnikiem i nie potrafi ocenić zaistniałej sytuacji z punktu widzenia interpretacji obecnego prawa. Ale rozumując logicznie Wnioskodawczyni nie miała innego wyjścia, przeniesienie się po sześćdziesięciu latach pobytu w jednym miejscu, nie było dla Niej rzeczą łatwą. Toteż nasiliły się u Niej stany depresyjne, wymagające częstych wizyt u lekarzy, w tym również u psychiatrów.


Od firmy O. Wnioskodawczyni dostała kwotę 286.165,80 zł, za którą mogła kupić obecny lokal mieszkalny w miejscowości G. i w wieku 87 lat Wnioskodawczyni musiała żyć na nowo. Cena lokalu mieszkalnego w G. nie była zbyt wygórowana, ale lokal znajduje się w budynku z tzw. wielkiej płyty z lat siedemdziesiątych, dlatego też wymagał remontu łącznie z wymianą okien, drzwi, przebudową łazienki, wymianą piecyka gazowego i kuchenki oraz innymi zmianami, na które Wnioskodawczyni wydała znaczną część pieniędzy przeznaczonych na zapłacenie podatku od tzw. wzbogacenia.


A przecież lokal mieszkalny przy ulicy św. B. tylko w związku z niezależnymi od Wnioskodawczyni przemianami ustrojowymi nie stał się własnością Wnioskodawczyni. Gdyby wcześniej zaistniały możliwości wykupienia służbowego lokalu mieszkalnego, jak to miało miejsce w wojskowości czy też w leśnictwie, z pewnością Wnioskodawczyni by go sprzedała, a po tylu latach nie musiałaby płacić takiego podatku. Dlatego też Wnioskodawczyni uważa, że zapłacenie takiego podatku od tzw. wzbogacenia jest rzeczą wyjątkowo niesprawiedliwą. Wnioskodawczyni liczy na jego umorzenie, gdyż żyje wyłącznie ze swojej emerytury.


W pierwszym uzupełnieniu Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny o następujące informacje.


Lokal mieszkalny przy ul. św. B., Wnioskodawczyni wraz z rodziną zajmowała na podstawie umowy najmu.


Propozycja firmy O. dotyczyła wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego i opuszczenia lokalu mieszkalnego w zamian za określoną kwotę.


Kwota została wypłacona z tytułu opuszczenia lokalu mieszkalnego oraz poniesionych kosztów remontu przez okres 59 lat.


Przedmiotową kwotę od firmy O. Wnioskodawczyni otrzymała dnia 22 maja 2018 r.


W drugim uzupełnieniu Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny o następujące informacje:


Według Wnioskodawczyni ciężko oszacować koszty remontów przez 59 lat. Czynsz był płacony regularnie, a lokal mieszkalny został pozostawiony w stanie bardzo dobrym. Rachunki za remonty nigdy nie były zbierane.


Propozycja firmy O. dotyczyła opuszczenia lokalu mieszkalnego (czynsz był coraz wyższy). Zwrotu poniesionych kosztów remontów firma O. nie proponowała.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy otrzymana kwota jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych?


Zdaniem Wnioskodawczyni, za otrzymaną kwotę został zakupiony lokal mieszkalny i zrobiony kapitalny remont.


Otrzymana kwota: 286.165,80 zł.


Zakup lokalu mieszkalnego: 206.000,00 zł


Remont: 22.000,00 zł.


W zaistniałej sytuacji Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że może zapłacić podatek od sumy, która została.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowy od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późń. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


W myśl art. 11 ust. 1 przychodami – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.


Źródłem przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są m.in. wymienione:

  • w pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
    1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
    2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
    3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
    4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

  • w pkt 9 - inne źródła

Stosownie do art. 20 ust. 1 za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.


Użyty we wskazanym przepisie zwrot „w szczególności” oznacza, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, co oznacza, że do tej kategorii przychodów można zaliczyć również inne niż te, które zostały w nim wymienione. Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie, których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.


Z treści wniosku wynika, że w 1970 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem dostali służbowy lokal mieszkalny. Lokal mieszkalny Wnioskodawczyni wraz z rodziną zajmowała na podstawie umowy najmu. Tuż przed śmiercią męża Wnioskodawczyni w 1994 r., zaproponowano małżeństwu wykupienie zajmowanego lokalu. Ale urząd wycofał się z tej decyzji i oddał budynek wraz z lokatorami firmie O. Od firmy O. Wnioskodawczyni dostała kwotę 286.165,80 zł, za która mogła kupić obecny lokal mieszkalny w miejscowości G. Cena lokalu mieszkalnego w G. nie była zbyt wygórowana, ale lokal znajduje się w budynku z tzw. wielkiej płyty z lat siedemdziesiątych, dlatego też wymagał remontu łącznie z wymianą okien, drzwi, przebudową łazienki, wymianą piecyka gazowego i kuchenki oraz innymi zmianami, na które Wnioskodawczyni wydała znaczną część pieniędzy przeznaczonych na zapłacenie podatku od tzw. wzbogacenia. Propozycja firmy O. dotyczyła wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego i opuszczenia lokalu mieszkalnego w zamian za określoną kwotę. Propozycja firmy O. dotyczyła opuszczenia lokalu mieszkalnego. Zwrotu poniesionych kosztów remontów firma O. nie proponowała. Przedmiotową kwotę od firmy O. Wnioskodawczyni otrzymała dnia 22 maja 2018 r.


Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy kwota pieniężna uzyskana za opuszczenie lokalu mieszkalnego, przeznaczona na zakup i remont innego lokalu będzie mogła skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.


Mając na uwadze powyższe, a w szczególności fakt, że Wnioskodawczyni otrzymała świadczenie za opuszczenie najmowanego lokalu mieszkalnego wyjaśnić należy, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późń. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Zatem osoby, które najmują lokale mieszkalne odpłatnie jedynie je użytkują, nie posiadają do nich tytułu własności. W konsekwencji Wnioskodawczyni w wyniku opuszczenia ww. lokalu mieszkalnego uzyskała przychód, który nie może być kwalifikowany do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, przeznaczenie otrzymanej kwoty na zakup i remont lokalu mieszkalnego, nie uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie bowiem do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.


Z zacytowanego przepisu wynika zatem wprost, że zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje swoją dyspozycją wyłącznie dochody uzyskane z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota pieniężna, jak już wyżej wskazano, nie może być kwalifikowana jako przychód z ww. wymienionego źródła. Wnioskodawczyni nie dokonała bowiem – jako właściciel – sprzedaży lokalu mieszkalnego, a jedynie wydatkowała otrzymaną kwotę za opuszczenie lokalu mieszkalnego na zakup innego lokalu mieszkalnego. Z tego względu nie ma możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota za opuszczenie lokalu mieszkalnego stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.


Podkreślić również należy, że otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota pieniężna w zamian za opuszczenie lokalu mieszkalnego, nie korzysta ze zwolnienia z żadnego przepisu art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych. Dla tego rodzaju przychodu ustawodawca nie przewidział żadnego zwolnienia od podatku.


Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.


Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte w zacytowanym wyżej przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiągnięciem przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania.


Koszty poniesione w celu uzyskania przychodów to te, które zostały poniesione z zamiarem uzyskania przychodu. Ten zamiar (cel) musi być, po pierwsze – obiektywnie realny, po drugie – istniejące okoliczności faktyczne muszą wskazywać na to, że dany wydatek w istocie mógł podatnikowi pozwolić na przewidywanie osiągnięcia przychodu. Natomiast koszty ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu, to wydatki mające na celu ochronę źródła przychodu, tak by źródło to istniało w stanie niepogorszonym.


Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła, a nie jakiekolwiek przychody. Koszty uzyskania przychodu są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowanie do danego źródła przychodów.


Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.


Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.


Wobec powyższego, stwierdzić należy, że koszt zakupu lokalu oraz koszt remontu tego lokalu nie stanowią kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż koszty te nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskanym przez Wnioskodawczynię przychodem z tytułu otrzymanej kwoty pieniężnej za opuszczenie lokalu mieszkalnego. Wydatki te nie mają bezpośredniego związku z uzyskanym przychodem z tytułu opuszczenia lokalu mieszkalnego. Poniesienie tych wydatków nie miało wpływu na otrzymanie przez Wnioskodawczynię ww. kwoty pieniężnej.


Biorąc powyższe pod uwagę, otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota z tytułu opuszczenia lokalu mieszkalnego stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 27 ww. ustawy, tj. według skali podatkowej łącznie z pozostałymi dochodami podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W konsekwencji Wnioskodawczyni winna otrzymaną kwotę doliczyć do pozostałych dochodów (przychodów) i wykazać w zeznaniu podatkowym za rok, w którym dokonana została wypłata.


W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.


Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj