Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.220.2019.2.MR
z 3 lipca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2019 r. (data wpływu 20 maja 2019 r.), uzupełnionym w dniu 10 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przedsiębiorstwa


  • w części dotyczącej zakwalifikowania przychodu ze sprzedaży przedsiębiorstwa do źródła przychodu (pyt. nr 1) – jest prawidłowe;
  • w części dotyczącej sposobu ustalenia przychodu (pyt. nr 2) – jest prawidłowe;
  • w części dotyczącej sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do środków trwałych i zapasów (pyt. nr 3) – jest prawidłowe;
  • w części dotyczącej sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do wierzytelności własnych (pyt. nr 3) – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 20 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przedsiębiorstwa.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca będący osobą fizyczną (dalej: „Wnioskodawca”) jest wspólnikiem spółki jawnej (dalej: „Spółka jawna”). Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach przewidzianych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U z 2018 r. poz. 1509 ze zm.).

Spółka jawna prowadzi działalność sklasyfikowaną zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności jako PKD 16.29.Z - Produkcja pozostałych wyrobów z drewna; produkcja wyrobów z korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania, w tym między innymi działalność w zakresie produkcji domów z drewna.

Wspólnicy Spółki jawnej podjęli uchwałę o sprzedaży przez Spółkę jawną całego przedsiębiorstwa prowadzonego w ramach tej Spółki.

Zgodnie z odesłaniem zawartym w art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie przedsiębiorstwo użyte w przepisach ustawy należy rozumieć tak, jak zostało zdefiniowane w Kodeksie cywilnym. Definicja przedsiębiorstwa została zawarta w art. 55(1) Kodeksu cywilnego i stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisie tym zawarto otwarty katalog składników przedsiębiorstwa, tj. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo, własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości i ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości i ruchomości, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W skład przedsiębiorstwa mogą wchodzić również inne, niż wymienione składniki, a niektóre z nich nie będą występowały. Przedsiębiorstwo stanowi sumę nie tylko składników materialnych i niematerialnych, ale przede wszystkim element organizacji pozwalający na odróżnienie tego przedsiębiorstwa. Podmiot może być traktowany jako przedsiębiorstwo, jeżeli posiada zdolność do prowadzenia zorganizowanej działalności gospodarczej, tak jak w przypadku Spółki Wnioskodawcy. Stosownie zaś do art. 55 (2) Kodeksu cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Sprzedaż przez Spółkę prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa obejmować będzie wszystkie występujące w tym przedsiębiorstwie składniki przedsiębiorstwa wymienione w art. 55(1) Kodeksu cywilnego oraz połączone będzie z przejęciem przez kupującego (Spółkę komandytową) zobowiązań przedsiębiorstwa ustalonych na dzień sprzedaży. Przy kalkulacji ceny sprzedaży przedsiębiorstwa, Spółka i Kupujący uwzględnili również fakt przejęcia zobowiązań Spółki przez Kupującego.

Sprzedaż przedsiębiorstwa przez Spółkę jawna nastąpi w transakcji pomiędzy podmiotami nie powiązanymi ani rodzinnie ani kapitałowo.

W dniu sprzedaży przedsiębiorstwa przez Spółkę nastąpi przejęcie przez kupującego (Spółkę komandytową) wszystkich pracowników Spółki sprzedającej na mocy art. 23(1) Kodeksu pracy.

W uzupełnieniu podano, że przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej są pytania związane z planowaną transakcją sprzedaży przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa Spółki jawnej.

Definicja przedsiębiorstwa została zawarta w art. 55(1) Kodeksu cywilnego i stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisie tym zawarto otwarty katalog składników przedsiębiorstwa, tj. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo, własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości i ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości i ruchomości, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W skład przedsiębiorstwa mogą wchodzić również inne, niż wymienione składniki, a niektóre z nich nie będą występowały. Przedsiębiorstwo stanowi sumę nie tylko składników materialnych i niematerialnych, ale przede wszystkim element organizacji pozwalający na odróżnienie tego przedsiębiorstwa. Podmiot może być traktowany jako przedsiębiorstwo, jeżeli posiada zdolność do prowadzenia zorganizowanej działalności gospodarczej tak, jak w przedmiotowym przypadku.

Cena sprzedaży przedsiębiorstwa została określona przy założeniu, że wartość księgowa przedsiębiorstwa (wartość aktywów netto) ustalona na podstawie sprawozdania finansowego sporządzonego na dzień zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa będzie nie niższa, niż wartość księgowa przedsiębiorstwa określona na dzień 31 grudnia 2018 roku. Strony postanowiły, iż w przypadku gdy wartość księgowa przedsiębiorstwa (wartość aktywów netto) określona na dzień zawarcia umowy sprzedaży będzie niższa o więcej niż 5 % od wartości księgowej przedsiębiorstwa wynikającej z bilansu sporządzonego na dzień 31 grudnia 2018 roku, cena sprzedaży zostanie obniżona o kwotę różnicy pomiędzy wartością księgową przedsiębiorstwa na dzień 31 grudnia 2018 roku, a wartością księgową przedsiębiorstwa na dzień zawarcia umowy sprzedaży. Cena sprzedaży ustalona w powyższy sposób, będzie kwotą należną do zapłaty przez Kupującego za przedsiębiorstwo.

Ponadto strony umowy ustaliły, iż Kupujący przejmie od Sprzedającego zobowiązania (długi) związane funkcjonalnie z prowadzeniem przedsiębiorstwa, wykazane w bilansie przedsiębiorstwa sporządzonym na dzień zawarcia umowy sprzedaży. Strony ustaliły, iż Kupujący przejmie, w trybie art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego zobowiązania, tj. wstąpi w miejsce Sprzedającego jako dłużnik. Oświadczenia Wierzycieli o wyrażeniu zgody na zmianę dłużnika będą składane w terminie do 90 dnia od dnia sprzedaży. W przypadku braku zgody Wierzyciela na zmianę dłużnika Kupujący będzie odpowiedzialny względem Sprzedającego za to, iż Wierzyciel Sprzedającego nie będzie żądał zapłaty kwoty przejmowanych zobowiązań i zobowiązuje się zapłacić kwotę stanowiącą przejmowane zobowiązanie na rzecz tego Wierzyciela. Tak, więc cena sprzedaży (nabycia) przedsiębiorstwa określona w powyższy sposób jest ceną, jaką Kupujący zapłaci za przedsiębiorstwo i nie ulegnie ona ani zmniejszeniu ani zwiększeniu o wartość przenoszonych zobowiązań w wyniku wzajemnych rozliczeń „technicznych”.

Wierzytelności własne przedsiębiorstwa, o których mowa we wniosku nie uległy przedawnieniu i nie ulegną przedawnieniu na dzień zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy przychód jaki uzyska Wnioskodawca, w proporcji do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki, w związku z transakcją sprzedaży przedsiębiorstwa zakwalifikować należy do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza?
  2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym przychodem Wnioskodawcy, w proporcji do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki, w związku z przeprowadzeniem transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa będzie wyłącznie kwota należna od Nabywcy tytułem ceny sprzedaży, czy też przychód ten należy powiększyć o kwotę równą wartości zobowiązań funkcjonalnie związanych z działalnością sprzedawanego przedsiębiorstwa, które zostaną przejęte przez Nabywcę przedsiębiorstwa?
  3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym kosztem podatkowym Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą przez Spółkę jawną przedsiębiorstwa, jest suma kosztów uzyskania przychodów rozpoznawanych odrębnie dla każdego składnika majątkowego sprzedawanego przedsiębiorstwa, tj. środków trwałych, zapasów i wierzytelności?


Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży przedsiębiorstwa będzie skutkowała powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu z działalności gospodarczej w wysokości ceny sprzedaży otrzymanej od Nabywcy, w proporcji odpowiadającej prawu Wnioskodawcy do udziału w zysku Spółki jawnej.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie - oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl natomiast art. 55(1) k.c. przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności (o ile składniki takie występują w danym przedsiębiorstwie):


  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,
  5. koncesje, licencje i zezwolenia,
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
  8. tajemnice przedsiębiorstwa,
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.


Odnosząc wskazane wyżej regulacje do zdarzenia przyszłego, przedstawionego przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przedmiotem transakcji, w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego, a co za tym idzie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 5a pkt 3), jest przedsiębiorstwo.

Zgodnie z zasadą powszechnego opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody osób fizycznych, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art, 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienia poszczególne źródła przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, iż za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się natomiast przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.


Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uznawane są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, będących:


  1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz
  2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
  3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
  4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanymi na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.


Mając na względzie, iż w ramach sprzedawanego przedsiębiorstwa przenoszone są na Nabywcę wszystkie składniki przedsiębiorstwa, w tym składniki, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w związku ze sprzedażą przez Spółkę jawną przedsiębiorstwa po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, w proporcji do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki. Biorąc pod uwagę iż Wnioskodawca, w oparciu o art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wybrał sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c przedmiotowej ustawy, przychód ten będzie opodatkowany z zastosowaniem 19% stawki podatku dochodowego.


Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Artykuł 55(1) Kodeksu cywilnego stanowi o tym, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa. Zgodnie z tym przepisem do składników przedsiębiorstwa należą m.in. wierzytelności, jednak nie należą zobowiązania. Tak, więc zbycie przedsiębiorstwa to przeniesienie jego aktywów, w związku z czym długi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej pozostają co do zasady przy zbywcy, który odpowiada za nie bez ograniczenia. Nie oznacza to jednak, że przy zbyciu przedsiębiorstwa nie może dojść jednocześnie do przejęcia długu przez nabywcę. Podstawę prawną takiej czynności stanowi bowiem art. 519 Kodeksu cywilnego, który w § 1 wskazuje, iż osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Zgodnie natomiast z § 2 pkt 2 tego artykułu, przejęcie długu może nastąpić przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna. Taka też sytuacja wystąpi w odniesieniu do opisanego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego, bowiem w wyniku dokonania transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa, na podstawie art. 519 § 2 pkt 2 Kodeksu cywilnego Kupujący przejmie od Spółki wszystkie zobowiązania Spółki związane z działalnością prowadzoną przez Spółkę w ramach zbywanego przedsiębiorstwa, pod warunkiem wyrażenia niezbędnej zgody przez poszczególnych wierzycieli Spółki będących stroną danej umowy. Pomiędzy Spółką a Kupującym dojdzie więc do zbycia przedsiębiorstwa oraz przejęcia długu w postaci zobowiązań Spółki związanych z działalnością prowadzoną przez Spółkę w ramach zbywanego przedsiębiorstwa, pod warunkiem wyrażenia niezbędnej zgody przez poszczególnych wierzycieli Spółki, będących stroną danej umowy, o ile zgoda taka stosownie do przepisów prawa i właściwości danego stosunku prawnego będzie wymagana.

W odniesieniu do zobowiązań, które będą przejęte przez Kupującego - na gruncie prawa podatkowego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w analizowanej sprawie nie dojdzie po stronie Spółki do powstania przychodu na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodem jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy, bowiem w ocenie Wnioskodawcy nie można tutaj mówić o umorzeniu zobowiązań na gruncie podatkowym.

Wnioskodawca uważa zatem, iż z art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, iż osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Podstawowym skutkiem przejęcia jest więc wstąpienie przejemcy w sytuację prawną dotychczasowego dłużnika. Sukcesja dotyczy całości stosunku zobowiązaniowego, w tym przenosi na niego odpowiedzialność za dług. Po przejęciu długu prawo wierzyciela do zaspokojenia swojego zobowiązania skierowane jest do majątku przejemcy. Oznacza to w szczególności, że wierzyciel nie może kierować swoich roszczeń w stosunku do dawnego dłużnika, a dłużnik nie jest zobowiązany do świadczenia. Należy jednak podkreślić, iż w tym wypadku wierzyciel absolutnie nie rezygnuje (całkowicie lub częściowo) ze ściągania swoich należności, a zatem w przypadku instytucji przejęcia długu, nie można mówić o jego umorzeniu w wyżej opisanym znaczeniu. Zdaniem Wnioskodawcy przesłanką powstania przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest warunek „nieodpłatności” umorzenia zobowiązań (przejęcia długu). Jak bowiem wynika z analizy przepisów ww. ustawy, przychód podatkowy powstaje wówczas, gdy po stronie podatnika dochodzi do przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym. A zatem również i w takim podejściu nie można mówić o powstaniu przychodu, bowiem przejęcie przez Nabywcę zobowiązań Spółki funkcjonalnie związanych ze zbywanym przedsiębiorstwem, nie będzie mieć charakteru „nieodpłatnego”, gdyż odzwierciedlone to zostanie w cenie sprzedaży przedsiębiorstwa. Jak bowiem wykazano w opisie zdarzenia przyszłego, przy kalkulacji ceny sprzedaży przedsiębiorstwa, Spółka i Kupujący uwzględnili również fakt przejęcia zobowiązań Spółki przez Kupującego.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy zbycie przedsiębiorstwa wraz ze związanymi z nim funkcjonalnie zobowiązaniami nie doprowadzi do umorzenia tych zobowiązań. W konsekwencji, w takim przypadku nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód jaki uzyska Wnioskodawca w związku z przeprowadzeniem transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa należy zakwalifikować do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Według Wnioskodawcy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera jednak przepisów szczególnych, określających sposób ustalenia dochodu ze sprzedaży przedsiębiorstwa, a co za tym idzie, nie określa również żadnego szczególnego sposobu ustalenia kosztu uzyskania przychodu dotyczącego takiej sprzedaży. Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, określenie przedmiotowego kosztu powinno polegać na ustaleniu kosztu uzyskania przychodu odrębnie dla każdego składnika majątkowego wchodzącego w skład zbywanego przedsiębiorstwa, przy uwzględnieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności art. 22 ust. 1 zawierającego swego rodzaju normatywną klauzulę generalną, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.


I tak, kosztem podatkowym sprzedawanego przedsiębiorstwa, będzie suma kosztów uzyskania przychodów dotyczących każdego składnika majątkowego wchodzącego w skład zbywanego przedsiębiorstwa, przy czym zgodnie z generalną zasadą, aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki, a więc wydatek:


  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika.
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.
  • został właściwie udokumentowany,
  • wydatek nie może znajdować się w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o PIT, tj. katalogu wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.


Na dzień sprzedaży przedmiotowego przedsiębiorstwa wchodzić w jego skład będą wszystkie składniki niematerialne i materialne przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej tego przedsiębiorstwa, w szczególności:


  1. Środki trwale obejmujące:


    1. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości,
    2. prawo własności budynków i budowli (urządzeń) posadowionych na nieruchomości,
    3. prawa własności ruchomości stanowiących środki trwale:


  2. Prawa własności zapasów tj. materiałów, półproduktów i wyrobów gotowych;
  3. Wierzytelności własne;
  4. Programy komputerowe;
  5. Prawa własności ruchomości stanowiących narzędzia i wyposażenie;
  6. Wyłączne prawo do domeny internetowej;
  7. Oznaczenie indywidualizującego przedsiębiorstwo Sprzedającego, to jest nazwa;
  8. Prawo do wzoru wspólnotowego nr, zarejestrowanego w 2017 r.;
  9. Znaki towarowe słowno-graficzne;
  10. Prawa i wierzytelności wynikające z umów;
  11. Wszelkie informacje objęte tajemnicą przedsiębiorstwa, w tym know-how. lista kontrahentów przedsiębiorstwa, organizacja przedsiębiorstwa itp.;
  12. Wszelkie księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.


Mając na względzie, że:


  • wydatki na nabycie składników sprzedawanego przedsiębiorstwa, wymienione w punktach od 4 do 6 powyżej zostały w całości zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów (w tym zamortyzowane);
  • składniki sprzedawanego przedsiębiorstwa, wymienione w punktach od 7 do 12 powyżej zostały wytworzone we własnym zakresie lub na ich powstanie nie poniesiono wydatków,
  • jedynymi składnikami sprzedawanego przedsiębiorstwa, wobec których w związku ze sprzedażą przedsiębiorstwa można rozpoznać koszty uzyskania przychodów są składniki wymienione w punktach od 1 do 3 powyżej, a więc:


1. Środki trwałe

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach opisanej transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa można - co do zasady - uznać za koszt uzyskania przychodu wydatki poniesione przez Spółkę, na nabycie lub ulepszenie, nie w pełni zamortyzowanych przed dniem zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w tzw. wartości netto, tj. w wartości początkowej pomniejszonej o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

2. Zapasy materiałów, półwyrobów i wyrobów gotowych

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wartość wydatków poniesionych przez Spółkę na zakup lub wytworzenie zapasów stanowiących element sprzedawanego przedsiębiorstwa, które do dnia sprzedaży, nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie, będzie stanowić koszt uzyskania przychodu uzyskanego w związku ze sprzedażą przedsiębiorstwa.

3. Wierzytelności własne przedsiębiorstwa

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż Spółka uzyskując przychód ze sprzedaży przedsiębiorstwa, w ramach tej sprzedaży zbywa również wierzytelności własne. W związku z tym, Spółka (a tym samym Wnioskodawca) jest uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą tego składnika majątku.

Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, w tym w sposób określony w art. 17 ust. 1 pkt 9, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.

Z powyższego jednoznacznie zatem wynika, że kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży łącznie z przedsiębiorstwem wierzytelności własnej, zaliczonej uprzednio do przychodów należnych może być jedynie wartość netto wierzytelności (bez podatku VAT) i tylko do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych sprzedaży przedsiębiorstwa


  • w części dotyczącej zakwalifikowania przychodu ze sprzedaży przedsiębiorstwa do źródła przychodu (pyt. nr 1) – jest prawidłowe;
  • w części dotyczącej sposobu ustalenia przychodu (pyt. nr 2) – jest prawidłowe;
  • w części dotyczącej sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do środków trwałych i zapasów (pyt. nr 3) – jest prawidłowe;
  • w części dotyczącej sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do wierzytelności własnych (pyt. nr 3) – jest nieprawidłowe.


Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) nie przewiduje odrębnych uregulowań w zakresie sprzedaży przedsiębiorstwa, a zatem sprzedaż taką należy traktować jako sprzedaż poszczególnych składników majątku. Wobec tego, zastosowanie (co do zasady) znajdą przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące odpłatnego zbycia poszczególnych składników majątkowych (zarówno materialnych, jak i niematerialnych), przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek od powyższej zasady dotyczy wyłącznie tych składników przedsiębiorstwa, których zbycie generuje przychód zaliczany przez ustawę podatkową do innych niż działalność gospodarcza źródeł przychodów (np. przychód ze sprzedaży papierów wartościowych stanowi przychód z kapitałów pieniężnych, chyba że obrót papierami wartościowymi jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ustawy, według którego za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy).

Kwalifikując skutki opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego na gruncie podatkowoprawnym, należy mieć na uwadze treść cytowanego wyżej przepisu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz treść art. 14 ust. 2, w którym wymienione zostały przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu.


Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:


  1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
  2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
  3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
  4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych


  • wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.


Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 7ca ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wierzytelności dotyczącej prowadzonej działalności gospodarczej, w tym w sposób określony w art. 17 ust. 1 pkt 9, w wysokości jej wartości wyrażonej w cenie określonej w umowie; w tym przypadku przepisy pkt 7b, 7c i 7e stosuje się odpowiednio.

Sprzedaż wierzytelności własnej dotyczącej prowadzonej działalności gospodarczej, traktować należy jako zdarzenie, które skutkuje powstaniem przychodu należnego z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Zgodnie z art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, dalej: „Kodeks cywilny”), osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu).

Z powołanego przepisu wynika, że osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przez przejęcie długu). Podstawowym skutkiem przejęcia jest wstąpienie przejemcy w sytuację prawną dotychczasowego dłużnika. Sukcesja dotyczy całości stosunku zobowiązaniowego, w tym przenosi na niego odpowiedzialność za dług. Po przejęciu długu prawo wierzyciela do zaspokojenia swojego zobowiązania skierowane jest do majątku przejemcy.

Oznacza to w szczególności, że wierzyciel nie może kierować swoich roszczeń w stosunku do dawnego dłużnika, a dłużnik nie jest zobowiązany do świadczenia.

Można zatem uznać, że z chwilą skutecznego przejęcia długu wcześniej istniejący stosunek zobowiązaniowy pomiędzy dotychczasowym dłużnikiem a wierzycielem kończy swój byt prawny.

Konstrukcja przejęcia długu nie zakłada jednak wygaśnięcia lub umorzenia zobowiązania, lecz zmianę jednego z podmiotów tego istniejącego zobowiązania na inny podmiot. Zgodnie z doktryną i praktyką prawa cywilnego, w sytuacji, w której dochodzi do przejęcia długu, dług ten nie podlega umorzeniu, lecz zachowuje swoją dotychczasową tożsamość.

W omawianej sprawie, w odniesieniu do zbywanych zobowiązań, wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie powstanie przychód z tytułu umorzenia zobowiązania, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zbycie przedsiębiorstwa stanowi zbycie ogółu praw i obowiązków związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, czyli nabywający wstępuje prawnie w wyodrębniony majątek swego poprzednika.

Na wartość przejmowanych składników majątkowych mogą mieć wpływ przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy. Chociaż ustawodawca nie konkretyzuje, jakie zobowiązania należy uznać za funkcjonalnie związane z działalnością gospodarczą zbywcy, w doktrynie przyjmuje się, że chodzi o wszystkie ekonomicznie uzasadnione zobowiązania, związane z działalnością gospodarczą zbywającego. Są to wszelkie długi, które wpływają na funkcjonowanie przedsiębiorstwa.

Jak już wspomniano na wstępie, ustawa podatkowa nie zawiera szczególnych przepisów dotyczących sprzedaży przedsiębiorstwa.

Tym niemniej do przychodów ze sprzedaży przedsiębiorstwa zaliczana może być również wartość zobowiązań, które na mocy zawartej umowy przejmuje nabywca przedsiębiorstwa.

Jednocześnie wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa nie powoduje automatycznie przejścia zobowiązań przedsiębiorstwa na nabywcę. Nabywca przedsiębiorstwa jest odpowiedzialny za zobowiązania przedsiębiorstwa (do wartości nabytego przedsiębiorstwa) solidarnie ze zbywcą, chyba że w chwili nabycia, przy zachowaniu należytej staranności, o tych zobowiązaniach nie wiedział. Strony umowy sprzedaży przedsiębiorstwa, za zgodą wierzyciela, mogą albo w samej umowie sprzedaży, albo w odrębnej umowie przekazać zobowiązania zbywcy. Przejęcie zobowiązań powinno wpływać na określenie ceny za sprzedaż przedsiębiorstwa, która, co do zasady, powinna odpowiadać cenie rynkowej. Po stronie zbywcy należy rozpoznać przychód odpowiadający cenie określonej w umowie sprzedaży, jednakże jeżeli w cenie nie uwzględniono przejęcia zobowiązań za dodatkowy przychód może zostać uznana również wartość zobowiązań handlowych i kredytów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w kalkulacji ceny sprzedaży przedsiębiorstwa strony uwzględniły fakt przejęcia zobowiązań przez Kupującego. Cena jaką zapłaci Kupujący nie ulegnie ani zmniejszeniu ani zwiększeniu o wartość przenoszonych zobowiązań.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zbycie przedsiębiorstwa, będzie generować przychód ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, w części ustalonej proporcjonalnie do określonego w umowie Spółki jawnej prawa Wnioskodawcy do udziału w zysku. Przy czym, gdy w cenie zbycia przedsiębiorstwa będą ujęte również wszelkie zobowiązania związane z prowadzoną działalnością spółki jawnej, to w takim przypadku do przychodów z działalności gospodarczej należy zaliczyć tylko przychód w wysokości ceny uzyskanej ze sprzedaży przedsiębiorstwa. Uzyskany dochód podlega opodatkowaniu na warunkach określonych w art. 30c ustawy.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii dotyczącej ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu transakcji zbycia przedsiębiorstwa wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zawiera żadnych szczególnych regulacji odnośnie sposobu ustalania tych kosztów. Dlatego koszty te powinny być ustalane odrębnie dla każdego składnika majątkowego wchodzącego w skład zbywanego przedsiębiorstwa, przy uwzględnieniu przepisów art. 22 ust. 1, powoływanej ustawy zgodnie, z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.


Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy, tj.:


  • został poniesiony przez podatnika;
  • jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła;
  • nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ustawy.


W myśl z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:


  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,


  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.


Należy wyjaśnić, że, co do zasady, kosztem uzyskania przychodu ze zbycia określonego składnika majątku (w rozpatrywanej sprawie – składnika sprzedawanego przedsiębiorstwa) jest koszt jego nabycia bądź wytworzenia (ewentualnie powiększony o nakłady czynione na ten składnik majątku). W przypadku odpłatnego zbycia składników majątku trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, kosztem uzyskania przychodów będzie wartość początkowa tych składników pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne, czyli kwota stanowiąca niezamortyzowaną część wartości początkowej tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Natomiast w przypadku gruntów, które nie podlegają amortyzacji, kosztem tym będą wydatki na ich nabycie określone w wysokość wartości początkowej.

W przypadku sprzedaży pozostałych składników majątku przedsiębiorstwa – z wyjątkiem wierzytelności własnych – koszty uzyskania przychodu należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w cytowanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że wydatki związane z ich nabyciem (wytworzeniem) nie zostały wcześniej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodów w przypadku ich sprzedaży, będą wydatki poniesione przez spółkę jawną na ich nabycie (wytworzenie), nie zaliczone wcześniej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, koszty uzyskania tego przychodu, będą po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika spółki jawnej rozliczone proporcjonalnie do posiadanego udziału w tej spółce.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tej części, w odniesieniu do pytania nr 3 jest prawidłowe.

Przechodząc natomiast do oceny stanowiska w zakresie możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów związanych ze zbyciem – wchodzących w skład zbywanego przedsiębiorstwa – wierzytelności własnych należy stwierdzić, że przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w związku ze zbyciem w ramach sprzedaży przedsiębiorstwa wierzytelności własnych zaliczonych uprzednio do przychodów należnych jest nieprawidłowy.

Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, w tym w sposób określony w art. 17 ust. 1 pkt 9, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychód należny - do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., sprzedaż wierzytelności własnej, jeżeli wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, została zarachowana jako przychód należny, stanowi odrębne zdarzenie, które skutkuje powstaniem przychodu należnego ze zbycia tej wierzytelności, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 7ca ustawy. Niemniej jednak, do kosztów uzyskania przychodu ze zbycia wierzytelności zalicza się stratę poniesioną ze zbycia takiej wierzytelności do wysokości uprzednio wykazanego przychodu należnego, czyli bez uwzględnienia podatku od towarów i usług.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.


Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).


Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj