Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.142.2019.2.AK
z 28 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2019 r. (data wpływu 4 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 11 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia limitu dochodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2019 wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia limitu dochodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 16 maja 2019 r. nr 0112-KDIL3-2.4011.142.2019.1.AK, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 16 maja 2019 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 3 czerwca, natomiast w dniu 11 czerwca 2019 r. (data nadania 10 czerwca 2019 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2017 roku Wnioskodawca zatrudniony był w Niemczech. W Polsce nie uzyskał żadnych dochodów. Żona Wnioskodawcy zatrudniona była w Polsce i uzyskała dochody podlegające opodatkowaniu. Małżonkowie posiadają jedno, małoletnie dziecko. Podatnik w 2017 roku zatrudniony był: u pierwszego pracodawcy w okresie od dnia 1 stycznia 2017 r. do 31 października 2017 r. i z tytułu zawartej umowy o pracę uzyskał wynagrodzenie w wysokości 20 756,14 euro oraz otrzymał 4 308,00 euro tytułem diet za świadczenie pracy poza miejscem zamieszkania.

Wypłacona dieta w informacji o rocznych dochodach wymieniona została w innej pozycji niż wypłacone wynagrodzenie. Według niemieckich przepisów wypłacona dieta, zwolniona była z podatku dochodowego.

U drugiego pracodawcy Wnioskodawca zatrudniony był w okresie od 9 października 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. z tytułu zawartej umowy o pracę otrzymał wynagrodzenie w wysokości 5 065,00 euro oraz otrzymał 1 104,00 euro tytułem diet za świadczenie pracy poza miejscem zamieszkania.

Wypłacona dieta w informacji o rocznych dochodach została wymieniona w innej pozycji niż wypłacone wynagrodzenie. Również ta dieta zwolniona była z podatku dochodowego. Wszystkie wymienione powyżej dochody (wynagrodzenia i diety) podatnik otrzymał na podane konto bankowe. Składając zeznania podatkowe za 2017 r. (każdy z małżonków rozliczył się samodzielnie) żona Wnioskodawcy skorzystała z prawa do odliczenia ulgi na małoletnie dziecko, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rodzice w roku podatkowym wykonywali władzę rodzicielską. Jednakże przy ustalaniu wysokości dochodów od których uzależniona jest możliwość skorzystania z ulgi w sposób o którym mowa w art. 27f ust. 2 punkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim przez cały rok) do łącznych dochodów małżonkowie uwzględnili: wynagrodzenie żony w całości, wynagrodzenie podatnika w wysokości bez uzyskanych diet.

Wyliczone w ten sposób dochody małżonków nie przekroczyły kwoty 112 000,00 zł limitującej możliwość skorzystania z ulgi. W przypadku uwzględnienia kwot uzyskanych diet małżonkowie przekroczą kwotę ustalonego limitu i nie mieliby prawa do skorzystania z ulgi.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że w załączniku przedkłada rozliczenie wynagrodzenia wraz z jego poszczególnymi elementami, w którym wykazano kwotę zwolnioną z podatku dochodowego, określoną w zestawie jako: „dodatkowy nakład na wyżywienie - wynagrodzenie brutto”, która to kwota jest traktowana jako dieta z tytułu odbycia przez pracownika podróży służbowej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że kwota dodatkowa nakładu na wyżywienie – wynagrodzenie brutto, traktowana jest jako diety za czas odbycia podróży służbowej (przykładowe rozliczenie wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2017 r. pod pozycją 10509 – załączone do wniosku). Powyższa kwota zwolniona jest z podatku dochodowego.

Ponadto Zainteresowany podał, że załącza rozliczenie odbytych podróży służbowych w miesiącu grudniu 2017 r., z którego wynika: data wyjazdu, miejsce wyjazdu i jego godzina, miejsce zakończenia podróży służbowej wraz z jego godziną oraz czas pracy. Wszystkie wykazane wyjazdy dotyczyły podatnika, który jako kierowca samochodu ciężarowego na podanych trasach transportował towary.

Załączony dokument zawiera szczegółowe rozliczenie dodatków z tytułu odbycia podróży służbowych w tym zwolnionych z podatku - dodatkowych nakładów na wyżywienie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy do dochodów, o których mowa w art. 27f ust. 2 punkt 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik powinien wliczyć wyłącznie wartość uzyskanego wynagrodzenia (bez wypłaconych diet)?
2. Czy też dochód powinien również uwzględniać oprócz wypłaconego wynagrodzenia również wartość uzyskanych diet?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro dieta uzyskana od niemieckiego pracodawcy jest zwolniona w Niemczech od podatku dochodowego i z definicji diety za podróże służbowe (art. 77⁵ par. 1 Kodeksu pracy) wynika, iż stanowi ona jedynie należność na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową wykonywaną na zlecenie pracodawcy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy - to nie stanowi ona dochodu, który powinien być uwzględniany przy ustalaniu limitu, o którym mowa w art. 27f ust. 2 punkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do treści art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przepis art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy wskazuje, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 wspomnianej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Innymi przychodami ze stosunku pracy, nie wymienionymi w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są m.in.: diety (zwolnienie art. 21 ust. 1 pkt 16), ekwiwalent za używanie własnych narzędzi przez pracownika (zwolnienie art. 21 ust. 1 pkt 13), odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzenia za pracę (zwolnienie - art. 21 ust. 1 pkt 95), zapomogi (zwolnienie art. 21 ust. 1 pkt 26), dopłaty do wypoczynku (zwolnienie art. 21 ust. 1 pkt 78), odprawa emerytalna.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 tej ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

‒ do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że w związku z zatrudnieniem w Niemczech oprócz wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę wypłacono mu diety w związku z odbyciem przez niego podróży służbowych. Wobec powyższego stwierdzić należy, że wypłacone Wnioskodawcy diety stanowią przychód ze stosunku pracy.

Przedmiotem rozstrzygnięcia analizowanej sprawy jest kwestia, czy ustalając limit dochodu osiągniętego za rok podatkowy 2017 Wnioskodawca powinien uwzględnić wypłacone mu przez pracodawcę diety z tytułu odbycia podróży służbowych.

Przystępując do analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego podkreślić należy, że korzystanie z preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a.
   
   

Odnosząc powyższe uregulowania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że przy ustalaniu limitu dochodów osób pozostających przez cały rok w związku małżeńskim, o których mowa w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. a) konieczne jest odwołanie się do zapisów art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 i pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot:

2. składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:
   1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
   2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu
   - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku;
   

• 2a. składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c.
  
  

Art. 27f ust. 2c ustawy, stanowi zaś, iż odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Z przepisu art. 27f ust. 2d ww. ustawy wynika, iż za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, nie uważa się:

1. osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów,
2. osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem. Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ustawy).

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 6 cytowanej ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy (tj. dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (pkt 2), do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (pkt 3), w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Dodatkowo, do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6, stosuje się odpowiednio przepisy art. 6 ust. 8 i 9 ustawy.

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Biorąc pod uwagę powyższe, uprawnionym do skorzystania z ulgi jest zatem podatnik, który spełnił poniższe przesłanki, tj.:

• osiągnął dochody opodatkowane wg zasad określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcje opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało lub sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą,
• wykazał podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne),
• w roku podatkowym uzyskał (wspólnie z małżonkiem, z którym pozostawał w związku przez cały rok podatkowy) dochód w kwocie nieprzekraczającej limitu określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy w przypadku, gdy ulga dotyczy tylko jednego dziecka, tj. 112 000 zł.
  
  

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany ustalając dochód osiągnięty za 2017 r. w związku z zamiarem skorzystania przez jego żonę z ulgi prorodzinnej na jedno małoletnie dziecko, nie uwzględnił - w związku z zatrudnieniem w Niemczech - wypłaconych mu diet z tytułu odbycia przez niego podróży służbowych. W wyniku czego ustalony przez małżonków dochód nie przekroczył kwoty 112 000,00 zł.

Powołany powyżej przepis art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, definiujący, jaki dochód należy wziąć pod uwagę dla celu obliczenia limitu uzyskanych dochodów, uprawniającego do ulgi z tytuły wychowywania dzieci, wskazuje, iż w pojęciu tego dochodu należy rozumieć dochód, do którego zastosowanie mają zasady opodatkowania określone m.in. w art. 27 ustawy.

Artykuł 27 cyt. ustawy z kolei określa m.in. w jaki sposób należy opodatkować dochody uzyskane za granicą. I tak:

• ust. 8 tego przepisu określa zasady opodatkowania dochodu przy uwzględnieniu metody unikania podwójnego opodatkowania zwaną metodą wyłączenia z progresją – metoda ta ma zastosowanie do tych dochodów, które na mocy umów międzynarodowych są zwolnione z opodatkowania,
• ust. 9 i 9a tego przepisu określa zasady opodatkowania dochodu przy uwzględnieniu metody unikania podwójnego opodatkowania zwanej metodą obliczenia proporcjonalnego – metoda ta ma zastosowanie do dochodów, do których zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stosuje się metody określonej w ust. 8 lub z danym państwem umowa nie została zawarta.
  
  

Na podstawie art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Natomiast w myśl 27 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Należy zauważyć, iż warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Skoro Wnioskodawca był w podróży służbowej, stwierdzić należy, że na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje mu możliwość skorzystania ze zwolnienia od opodatkowania do wysokości wskazanych w przepisach limitów.

Wskazać zatem należy, że skoro Wnioskodawca uzyskuje dochody w związku z zatrudnieniem w Niemczech oraz diety w związku z odbyciem przez niego podróży służbowej, to ustalając wysokość limitu (112 000 zł) dochodu podatnika uprawniającego do skorzystania z ulgi prorodzinnej, winien uwzględnić te dochody, do których stosuje się zasady opodatkowania określone m.in. w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ww. ustawy.

Podsumowując, ze względu na powołany w art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. art. 27 ww. ustawy, należy uznać, iż przy określaniu czy limit do zastosowania ulgi nie został przekroczony uwzględnić należy zarówno dochody uzyskane w Polsce przez małżonkę Wnioskodawcy jak i dochody uzyskane przez Zainteresowanego za granicą. Natomiast kwoty diet otrzymane w związku z odbyciem przez Wnioskodawcę podróży służbowych, nie podlegają uwzględnieniu przy ustalaniu limitu dochodu, dotyczącego możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w odniesieniu do jednego dziecka, do wysokości limitów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo tut. organ nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jej stanowiskiem w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.