Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.168.2019.3.MS
z 21 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 maja 2019 r. (data wpływu 27 maja 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa Spółki cywilnej na rzecz Wnioskodawcy (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku od spadków i darowizn oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 8 maja 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.168.2019.2.MS, nr 0111-KDIB2-2.4014.50.2019.3.MZA, nr 0111-KDIB2-2.4014.86.2019.3.MZA, nr 0111-KDIB2-2.4015.52.2019.3.MZA, Organ podatkowy na podstawie art. 13 § 2a i art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 8 maja 2019 r. (skutecznie doręczono w dniu 15 maja 2019 r.), zaś w dniu 27 maja 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 22 maja 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (po uzupełnieniu wniosku):

Wnioskodawca wskazał, że zdarzenie przyszłe będące przedmiotem wniosku dotyczy nieodpłatnego przekazania całego przedsiębiorstwa Spółki Cywilnej, zwanej dalej: „Spółką” wraz z towarami, na rzecz jednego ze Wspólników zwanego dalej: „Wspólnikiem X”.

Wnioskodawca wskazał, że ma nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wskazano, że Y zwana jest dalej: „Wspólnikiem Y”. Wspólnicy Spółki – określani są jako: „Wspólnicy Spółki”. Wnioskodawca wraz ze Wspólnikiem Y są jedynymi Wspólnikami Spółki. Udziały obu Małżonków w Spółce wynoszą po 50%. Pomiędzy Małżonkami istnieje od wielu lat rozdzielność majątkowa. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności Spółki jest szycie odzieży. W Spółce prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów – metodą uproszczoną (zwaną dawniej: kasową).

Adresem biura Spółki jest ….. Spółka prowadzi działalność w lokalu pod adresem ul. ….. Lokal ten stanowi odrębną własność Wspólnika X.

W skład majątku stanowiącego współwłasność Wspólników i wykorzystywanego do działalności gospodarczej Spółki wchodzą ruchomości w postaci wyrobów, których sprzedaż jest przedmiotem działalności Spółki, materiały służące do produkcji jak również ruchomości służące prowadzeniu działalności Spółki, tj. maszyny oraz samochody (dostawczy i osobowy), sprzęt komputerowy itp.

W skład tego majątku nie wchodzą natomiast nieruchomości, nie wchodzą również ograniczone prawa rzeczowe na nieruchomościach.

Wspólnik Y zamierza w przyszłości zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej w związku z czym Spółka ulegnie rozwiązaniu.

Wspólnik X zamierza w przyszłości rozpocząć prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej pod swoim imieniem i nazwiskiem w ramach indywidualnego numeru identyfikacji podatkowej – jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Działalność Wspólnika X będzie w przyszłości prowadzona w lokalu pod adresem ul. …... W ramach indywidualnej działalności gospodarczej Wspólnik X zamierza kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przez Spółkę. Przedmiot indywidualnej działalności gospodarczej Wspólnika X będzie tożsamy z przedmiotem działalności prowadzonej aktualnie przez Spółkę.

Przed rozwiązaniem Spółki – Wspólnicy zamierzają dokonać nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa Spółki na rzecz Wspólnika X. Przekazanie przedsiębiorstwa Spółki nastąpi w formie zgodnej z przepisami prawa cywilnego (art. 551, art. 552 i art. 751 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (zwanej dalej: k.c.), tj. w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi i obejmie wszystko, co wchodzi w skład tego przedsiębiorstwa, w tym w szczególności:

• nazwę,
  

• własność rzeczy,
  

• wierzytelności,
  

• tajemnice przedsiębiorstwa,
  

• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  
  

Po przekazaniu przedsiębiorstwa Spółki – Wspólnik X będzie je prowadził pod dotychczasową nazwą, z tym że umieści dodatek wskazujący na jego osobę jako nabywcy przedsiębiorstwa (art. 438 § 3 k.c). Przed przekazaniem przedsiębiorstwa – Wspólnik X zarejestruje i rozpocznie działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko.

Na dzień rozwiązania Spółki – Spółka nie będzie miała żadnego majątku, bowiem cały majątek przejdzie razem z przedsiębiorstwem do działalności gospodarczej Wspólnika X. Przekazywane przedsiębiorstwo Spółki będzie miało pełną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot, bez konieczności zakupywania dodatkowych składników majątkowych z zewnątrz ani korzystania z usług innych niż obecnie korzysta Spółka. Przekazywane przedsiębiorstwo Spółki będzie stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. W przekazywanym zespole składników majątkowych i niemajątkowych zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami w sposób pozwalający nabywcy – czyli Wspólnikowi X (dotychczasowemu Wspólnikowi Spółki) prowadzić działalność gospodarczą nawet wyłącznie w oparciu o te składniki.

W przekazywanym przedsiębiorstwie Spółki są zatrudnieni pracownicy. Zostaną oni przekazani do Firmy Wspólnika X w drodze przejęcia zakładu pracy według procedury wskazanej w art. 231 Kodeksu pracy.

Na dzień nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa Spółki zarówno Spółka jak i Wspólnik X będą czynnymi podatnikami VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy nieodpłatne przekazanie całego przedsiębiorstwa Spółki, o której mowa powyżej, na rzecz Wspólnika X, w sposób i w sytuacji opisanej powyżej – nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych?
2. Czy w związku z nieodpłatnym przekazaniem całego przedsiębiorstwa Spółki na rzecz Wspólnika X, w sposób i w sytuacji opisanej powyżej – nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn ani nie wystąpi konieczność zapłaty tego podatku przez Wspólnika X?
3. Czy nieodpłatne przekazanie całego przedsiębiorstwa Spółki na rzecz Wspólnika X w sposób i w sytuacji opisanej powyżej – nie spowoduje powstania podlegającego opodatkowaniu – w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodu ani dochodu u Wspólnika X?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pozostałych pytań, tj. 1 i 2, dotyczących podatku od spadków i darowizn oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu wniosku), w związku z planowaną przyszłą transakcją nieodpłatnego przekazania całego przedsiębiorstwa Spółki na rzecz Wspólnika X – nie powstanie u tego Wspólnika obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ transakcja ma charakter nieodpłatny to po żadnej ze stron nie wystąpi przychód ani dochód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, Wspólnik X z tytułu planowanej transakcji nie uzyska przychodu ani dochodu z tytułu udziału w Spółce jak również nie uzyska przychodu ani dochodu jako osoba fizyczna prowadząca indywidualną działalność gospodarczą.

Wnioskodawca wskazał, że nie jest nabyciem otrzymanie (przekazanie) majątku pomiędzy małżonkami, miedzy którymi istnieje rozdzielność majątkowa (umowa majątkowa małżeńska – regulowana przepisami ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy w art. 47). Wynika to z utrwalonej linii orzeczniczej – m.in. wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 11 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 949/13.

Ponadto, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 21 ust. 1 pkt 125 zwalnia od tego podatku wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków darowizn (z zastrzeżeniem ust. 20 tego artykułu, który jednak nie znajduje zastosowania do sytuacji opisanej w niniejszym wniosku).

Na zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazują również przepisy art. 14 ust. 2 pkt 8 tej ustawy, zawierającego definicję przychodów z działalności gospodarczej.

Ponadto – zdaniem Wnioskodawcy – żaden z pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje na powstanie przychodu lub dochodu w rozumieniu tej ustawy – w sytuacji opisanej we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r, poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ust. 3 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 ustawy.

Przychodem z działalności gospodarczej, stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r., poz. 644, z późn. zm.), do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synowa, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość niepieniężnych świadczeń ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Zauważyć należy, że ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

W świetle powyższego, uznać należy, że dla celów podatkowych, przez „nieodpłatne świadczenie” rozumie się te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podatników, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku mające konkretny wymiar finansowy.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Mając powyższe na uwadze można stwierdzić, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia ma zasadniczo miejsce wówczas, gdy na podstawie stosunku prawnego istniejącego pomiędzy dwoma podmiotami (stosunku zobowiązaniowego – zgodnie z art. 353 Kodeksu cywilnego.), jedna ze stron tego stosunku jest wyłącznym jego beneficjentem, a zatem otrzymuje korzyść majątkową kosztem drugiej strony tego stosunku prawnego.

W związku z powyższym pojęcie „nieodpłatne świadczenie” w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiące źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast świadczenie otrzymuje nieodpłatnie zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną prowadzi działalność w dwuosobowej spółce cywilnej. Pomiędzy Wnioskodawcą a jego małżonką istnieje rozdzielność majątkowa. Udziały w Spółce cywilnej wynoszą po 50%. Małżonka Wnioskodawcy zamierza zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym Spółka ta ulegnie rozwiązaniu. Natomiast Wnioskodawca zamierza w przyszłości rozpocząć prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej pod swoim imieniem i nazwiskiem w ramach indywidualnego numeru identyfikacji podatkowej. Przed rozwiązaniem ww. Spółki cywilnej Wnioskodawca wraz z Małżonką zamierzają dokonać nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa tej spółki na rzecz Wnioskodawcy, który zamierza kontynuować działalność prowadzoną dotychczas przez Spółkę. Przekazanie nastąpi w formie pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi i obejmie wszystko, co wchodzi w skład tego przedsiębiorstwa, w tym w szczególności: nazwę, własność rzeczy, wierzytelności, tajemnice przedsiębiorstwa oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Na dzień rozwiązania ww. Spółki cywilnej, nie będzie ona miała żadnego majątku, bowiem cały majątek przejdzie razem z przedsiębiorstwem do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych (art. 55² Kodeksu cywilnego).

Natomiast zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy art. 860-875 Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, szczególności przez wniesienie wkładów.

Na gruncie prawa cywilnego spółka cywilna nie jest podmiotem prawnym odrębnym od wspólników, lecz wielostronnym stosunkiem zobowiązaniowym łączącym tych wspólników.

W obrocie prawnogospodarczym spółka cywilna jest osobową spółką prawa cywilnego i tym samym nie posiada zdolności prawnej. Z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki, w takim zakresie, w jakim uczestniczą w zyskach wypracowanych w prowadzonej w formie tej spółki pozarolniczej działalności gospodarczej. Stosownie do art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego – wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

Spółka cywilna nie posiada własnego, odrębnego majątku. Właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

Na postawie art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego – wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku. Zgodnie z art. 863 § 2 Kodeksu cywilnego – w czasie trwania spółki wspólnik nie może domagać się podziału wspólnego majątku wspólników.

W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika bądź też będącego współwłasnością wszystkich wspólników tejże spółki, wyłączna własność wspólnika bądź współwłasność w częściach ułamkowych z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku.

Odnosząc powyżej powołane przepisy do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego przyjąć należy za Wnioskodawcą, że zamierza on wraz z małżonką dokonać nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa Spółki cywilnej, w której są wspólnikami na rzecz prowadzonej przez siebie indywidualnej, odrębnej działalności gospodarczej. W takiej sytuacji wskazać należy, że w wyniku tej czynności niewątpliwie dojdzie do przesunięcia całego majątku spółki cywilnej na rzecz indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy również w tej części, w której majątek został wniesiony do spółki cywilnej przez małżonkę Wnioskodawcy i który Wnioskodawca nabędzie ponad przysługujące Mu prawo do majątku Spółki cywilnej. W konsekwencji Wnioskodawca uzyska nieodpłatne świadczenie w postaci przedsiębiorstwa Spółki cywilnej (majątku tej spółki), w tej części, której majątek został wniesiony do Spółki cywilnej przez małżonkę Wnioskodawcy. W tej właśnie części wartość nieodpłatnych świadczeń będzie stanowiła przychód dla Wnioskodawcy jako osoby fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą.

Reasumując w ocenie tutejszego Organu, w wyniku czynności nieodpłatnego przekazania Spółki cywilnej (jej majątku) do jednoosobowej działalności Wnioskodawcy, w części dotyczącej majątku wniesionego do tej spółki przez małżonkę Wnioskodawcy po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże, ze względu na fakt, że przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń po stronie Wnioskodawcy powstanie w wyniku nieodpłatnego przekazania do Jego majątku jako osoby fizycznej prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą tej części majątku Spółki cywilnej, która wniesiona została do niej przez małżonkę Wnioskodawcy (I grupa podatkowa) do osiągniętego przez Wnioskodawcę przychodu będzie miało zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówiące, że wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca osiągnie przychód z tytułu nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa Spółki cywilnej na swoją rzecz jako przedsiębiorcy prowadzącego indywidualną działalność gospodarczą. Jednakże w wyniku ww. zwolnienia przychód ten nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w myśl zasady, że wadliwa argumentacja prawna Wnioskodawcy, przy prawidłowo wywiedzionym skutku prawnym, winna skutkować uznaniem stanowiska za nieprawidłowe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Ponadto organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałego wspólnika spółki cywilnej.

Przedmiotem interpretacji indywidualnej nie jest ocena prawidłowości czy też dopuszczalności (skuteczności) prawnej wskazanej we wniosku formy nieodpłatnego przekazania przedsiębiorstwa Spółki cywilnej, są to bowiem kwestie regulowane przez odrębne przepisy – ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), niebędące przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogące być przedmiotem interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.