Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.129.2019.1.BKD
z 18 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opłaty na rzecz Kontrahenta z tyt. korzystania z pojemników transportowych podlegają opodatkowaniu podatkiem CIT w Polsce, w związku z czym Wnioskodawca jako płatnik jest zobligowany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat przedmiotowych opłat – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy opłaty na rzecz Kontrahenta z tyt. korzystania z pojemników transportowych podlegają opodatkowaniu podatkiem CIT w Polsce w związku z czym Wnioskodawca jako płatnik jest zobligowany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat przedmiotowych opłat.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podmiotem działającym w branży motoryzacyjnej. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja ciągników siodłowych oraz pojazdów ciężarowych (dalej: „Pojazdy”). Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności korzysta m.in. z:

• palet transportowych - drewnianych, metalowych, plastikowych,
• koszów i skrzyń transportowych - metalowych oraz plastikowych, które mogą być składane lub nieskładane,
• wiek do pojemników, przekładek do pojemników,

zwanych dalej łącznie pojemnikami transportowymi, stanowiących własność powiązanej z Wnioskodawcą spółki (dalej: „Kontrahent”) należącej do Grupy. Wnioskodawca wykorzystuje pojemniki transportowe w związku z transportem podzespołów i części Pojazdów (dalej: „Komponenty”) służących produkcji Pojazdów - w celu zapewnienia im odpowiedniej ochrony przed uszkodzeniami oraz odpowiednich warunków przechowywania i transportu. Wnioskodawca nie wykorzystuje pojemników transportowych do produkcji Pojazdów - nie stanowią one same w sobie Komponentów. Pojemniki transportowe nie zawierają takich elementów jak: mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części (jedynymi ruchomymi częściami mogą być zamki albo zatrzaski zabezpieczające pojemniki transportowe przed otwarciem podczas transportu oraz zawiasy służące złożeniu pojemników transportowych, gdy nie są w nich przechowywane/transportowane Komponenty). Podstawą prawną korzystania z pojemników transportowych jest wielostronna umowa pomiędzy Wnioskodawcą, Kontrahentem oraz innymi podmiotami Grupy. Celem przedmiotowej umowy jest minimalizacja kosztów, jakie strony ponoszą w związku z zapotrzebowaniem na pojemniki transportowe. Na podstawie umowy, o której mowa wyżej Kontrahent odpowiada centralnie za zakup i utrzymanie pojemników transportowych, a pozostałe strony, w tym Wnioskodawca, są uprawnione do korzystania z pojemników transportowych, za co obciążane są przez Kontrahenta odpowiednią częścią kosztów (proporcjonalną do zapotrzebowania na pojemniki transportowe) ponoszonych przez Kontrahenta w związku z pełnionymi przez niego funkcjami. Ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty za korzystanie z pojemników transportowych składają się z trzech składników - kosztów związanych z nabywaniem przez Kontrahenta nowych pojemników, kosztów związanych z naprawą/utrzymaniem pojemników transportowych oraz kosztów związanych z zarządzaniem pojemnikami transportowymi, na które składają się inne niż wymienione wyżej koszty ponoszone przez Kontrahenta w zw. z realizacją funkcji związanych z udostępnianiem pojemników transportowych. Wskazane wyżej składniki opłaty za korzystanie z pojemników transportowych dokumentowane są odrębnymi fakturami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opłaty na rzecz Kontrahenta z tyt. korzystania z pojemników transportowych podlegają opodatkowaniu podatkiem CIT w Polsce na podstawie przepisów art. 3 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 3 i ust. 5 oraz art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z czym stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca jako płatnik jest zobligowany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat przedmiotowych opłat?
   
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

2. Czy jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 jest nieprawidłowe, to czy w odniesieniu do opłat z tyt. korzystania z pojemników transportowych znajduje zastosowanie przepis art. 26 ust. 2e ustawy o CIT?
   
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty na rzecz Kontrahenta z tyt. korzystania z pojemników transportowych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem CIT w Polsce na podstawie przepisów art. 3 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 3 i ust. 5 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”), w związku z czym, stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca nie jest zobligowany jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat przedmiotowych opłat.

Stosownie do przepisu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl przepisu art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przytoczony wyżej przepis art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, wyraża zasadę tzw. ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących rezydentami podatkowymi tego państwa w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników nie będących rezydentami uważa się dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Równocześnie w myśl przepisu art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w art. 3 ust. 3

pkt 1-4 ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że wypłaty, o których mowa w art. 21 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 3 pkt 5 oraz art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, implikują powstanie przychodów nierezydentów na terytorium Polski.

W myśl przepisu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
   
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
   
   • ustala się w wysokości 20% przychodów;
3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
   
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
   
   • ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
   
   
   
   

Stosownie do przepisu art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy art. 21 ust. 1 ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z uwagi na fakt, iż Kontrahent jest niemieckim rezydentem podatkowym, w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku zastosowanie znaleźć może umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. 2005.12.90; dalej: „UPO PL-DE”)).

Stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 UPO PL-DE, zyski przedsiębiorstwa umawiającego się państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład.

Równocześnie UPO PL-DE przewiduje także szereg odstępstw od powyższej zasady m.in. w odniesieniu do należności licencyjnych.

W myśl do art. 12 ust. 1 UPO PL-DE należności licencyjne, powstające w umawiającym się państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie.

Stosownie do art. 12 ust. 3 UPO PL-DE, określenie „należności licencyjne” oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się również odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Ponadto stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W celu określenia:

• czy w związku z wypłatami dokonywanymi przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta z tyt. korzystania z pojemników transportowych po stronie Kontrahenta powstają przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem CIT w Polsce na podstawie przepisów art. 3 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 3 i ust. 5 oraz art. 21 ust. 1 ustawy o CIT oraz
• czy Wnioskodawca jest zobligowany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat,

-konieczne jest zbadanie, czy w badanym przypadku dochodzi do wypłat należności objętych katalogiem wskazanym w przepisie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a jeżeli tak, to czy oraz w jakim zakresie UPO PL-DE dokonuje ewentualnej modyfikacji zasad opodatkowania wynikających z przepisów ustawy o CIT.

W opinii Wnioskodawcy przychody Kontrahenta z tyt. opłat z tyt. korzystania z pojemników transportowych nie mieszczą się w żadnej z kategorii przychodów wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

W praktyce ewentualną wątpliwość w tym zakresie może budzić jedynie pojęcie wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodów za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego (wskazanych także w art. 12 ust. 3 UPO PL-DE), jednakże zdaniem Wnioskodawcy przedstawiona niżej argumentacja potwierdza, że przychody Kontrahenta z tyt. opłat z tyt. korzystania z pojemników transportowych nie mieszczą się w tej kategorii przychodów.

Pojęcie urządzenia przemysłowego oraz urządzenia handlowego lub naukowego.

Wykładania pojęć urządzenia przemysłowego oraz urządzenia handlowego lub naukowego.

Zarówno w ustawie o CIT jak i w UPO PL-DE brak jest definicji legalnej pojęcia „urządzenie przemysłowe”, „urządzenie handlowe” oraz „urządzenie naukowe”.

Jednocześnie zgodnie z art. 3 ust. 2 UPO PD-DE przy stosowaniu tej umowy przez umawiające się państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego państwa.

Biorąc pod uwagę powyższe, dla potrzeb wykładni przepisów UPO PL-DE pojęcia „urządzenie przemysłowe”, „urządzenie handlowe” oraz „urządzenie naukowe” powinny być wykładane tak samo jak dla potrzeby wykładni przepisu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Niemniej, ponieważ pojęcia te nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o CIT powinny one być interpretowane zgodnie z ich powszechnym, potocznym rozumieniem.

W słownikach języka polskiego w praktyce brak jest definicji pojęć „urządzenie przemysłowe”, „urządzenie handlowe” oraz „urządzenie naukowe” jako takich.

Zasadne jest zatem odrębne ustalenie znaczeń „urządzenie’ oraz „przemysł”, „handel” oraz „nauka”, a następnie zrekonstruowanie definicji „urządzenia przemysłowego”, „urządzenia handlowego” oraz „urządzenia naukowego” poprzez zespolenie definicji słownikowych.

Zgodnie z Internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl):

• pojęcie „urządzenie” należy rozumieć jako „mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonywania określonych czynności,
• pojęcie „przemysł” należy rozumieć jako „produkcja materialna polegająca na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych”,
• pojęcie „handel” należy rozumieć jako „działalność polegająca na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług”,
• pojęcie „nauka” należy rozumieć jako: (1) „ogół wiedzy ludzkiej ułożonej w system zagadnień; też: dyscyplina badawcza odnosząca się do pewnej dziedziny rzeczywistości”, (2) „zespół poglądów stanowiących usystematyzowaną całość i wchodzących w skład określonej dyscypliny badawczej, (3) „uczenie się lub uczenie kogoś”.
  
  

Równocześnie pod pojęciem „mechanizmu” rozumieć należy „zespól współpracujących ze sobą części maszyny lub przyrządu, wykonujących jakąś pracę” (przypis: Internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl)).

Biorąc pod uwagę powyższe, aby uznać dany obiekt:

• za urządzenie przemysłowe, musi spełniać on łącznie następujące warunki:
  
  • stanowić mechanizm lub zespół mechanizmów, przeznaczony do wykonywania określonych czynności, oraz
  • być wykorzystywany w produkcji materialnej polegającej na wydobywaniu bogactw naturalnych lub wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń przemysłowych,
• za urządzenie handlowe, musi spełniać on łącznie następujące warunki:
  
  • stanowić mechanizm lub zespół mechanizmów, przeznaczony do wykonywania określonych czynności, oraz
  • być wykorzystywany w działalności polegającej na kupnie i sprzedaży lub wymianie towarów i usług,
• za urządzenie naukowe, musi spełniać on łącznie następujące warunki:
  
  • stanowić mechanizm lub zespól mechanizmów, przeznaczony do wykonywania określonych czynności, oraz
  • być wykorzystywane na potrzeby działalności naukowej, tj. polegającej na systematyzowaniu i pogłębianiu wiedzy w określonej dyscyplinie badawczej lub w procesie nauczania.
  
  
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe należy przede wszystkim stwierdzić, że pojemniki transportowe nie mieszczą się w pojęciu „urządzenia”. „Urządzenie” to zespół elementów (tj. mechanizm a więc zespół współpracujących ze sobą części maszyny lub przyrządu) lub zespół mechanizmów tworzący bardziej skomplikowaną całość niż ma to miejsce w przypadku pojemników transportowych.

Pojemniki transportowe nie zawierają takich elementów jak: mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części. Jedynymi ruchomymi częściami mogą być zamki albo zatrzaski zabezpieczające pojemniki transportowe przed otwarciem podczas transportu oraz zawiasy służące złożeniu pojemników transportowych, gdy nie są w nich przechowywane/ transportowane Komponenty.

Zdaniem Wnioskodawcy biorąc pod uwagę powyższe:

• pojemniki transportowe nie mogą zostać uznane za „urządzenia przemysłowe” - niezależnie od tego, iż jak wskazano wyżej pojemników transportowych nie sposób uznać za „urządzenie”, to dodatkowo nie są one również bezpośrednio wykorzystywane w działalności produkcyjnej Wnioskodawcy - same w sobie nie stanowią one Komponentów, które miałyby wpływ na ostateczny kształt Pojazdów lecz pełnią one jedynie funkcje pomocnicze służąc do przechowywania i transportu Komponentów;
• pojemniki transportowe nie mogą zostać uznane za „urządzenia handlowe” - niezależnie od tego, iż jak wskazano wyżej pojemników transportowych nie sposób uznać za „urządzenie”, to dodatkowo nie są one również bezpośrednio wykorzystywane w działalności handlowej Wnioskodawcy; w opinii Wnioskodawcy za sztandarowym przykładem „urządzeń handlowych" są automaty samosprzedające, tj. złożone urządzenia mechaniczne służące bezpośredniej sprzedaży towarów; pojemniki transportowe pełnią natomiast jedynie pomocnicze funkcje w ramach działalności produkcyjnej Wnioskodawcy;
• pojemniki transportowe nie mogą zostać uznane za „urządzenia naukowe” - niezależnie od tego, iż jak wskazano wyżej pojemników transportowych nie sposób uznać za „urządzenie”, to dodatkowo nie są one również bezpośrednio wykorzystywane w działalności pojemniki transportowe w żaden sposób nie przyczyniają się pod pogłębiania lub systematyzowania wiedzy naukowej i nie są wykorzystywane w jakimkolwiek procesie nauczania.
  
  

Wnioski:

• Wykładnia językowa przepisu art. 21 ustawy o CIT potwierdza, iż pojemników transportowych nie należy traktować jako urządzeń przemysłowych ani urządzeń handlowych lub naukowych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 w/w przepisu.
• Biorąc pod uwagę powyższe przychody Kontrahenta z tyt. opłat z tyt. korzystania z pojemników transportowych nie mieszczą się w kategorii przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ustawy o CIT.
• W efekcie Wnioskodawca nie jest zobowiązany jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat przedmiotowych opłat.
  
  

Stanowisko sadów administracyjnych oraz organów podatkowych.

Przedstawione wyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w aktualnej linii interpretacyjnej organów podatkowych, co potwierdza m.in.:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIBl-2.4010.13.2019.1.BG, w której organ interpretacyjny potwierdził, że Pojemniki, które Spółka najmuje od Spółki X, nie mieszczą się w definicji pojęcia „urządzenia przemysłowego”. W związku z tym, Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodu uzyskiwanego przez Spółkę X z tytułu wynagrodzenia za najem Pojemników.
• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 lutego 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.13.2018.1.BG, w której organ interpretacyjny potwierdził, że (...) pojemniki wynajmowane od Spółek z UE nie są urządzeniem przemysłowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop i w związku z tym uzyskiwane przez Spółki z UE przychody z najmu pojemników nie będą podlegały opodatkowaniem dochodowym od osób prawnych zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 updop i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 1 updop.
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 sierpnia 2015 r., Znak: ILPB4/4510-1-191/15-4/MC, w której organ interpretacyjny potwierdził, że (...) w przypadku wypłaty kontrahentowi będącemu rezydentem podatkowym Republiki Słowacji wynagrodzenia za użytkowanie wykorzystywanych przez Spółkę przy transportowaniu pojemników z tworzywa sztucznego Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego.
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 grudnia 2014 r., Znak: ILPB4/423-475/14-4/MC, w której organ interpretacyjny zgodził się ze stanowiskiem, iż Uznając, że pojemniki i palety nie stanowią „urządzenia przemysłowego” należy przyjąć, że nie są one opodatkowane podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. Katalog świadczeń uznawanych za należności licencyjne opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. ma charakter zamknięty. W związku z tym uznaje się, że celem ustawodawcy nie było opodatkowanie przychodów osiąganych z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkiego rodzaju rzeczy, ale jedynie tych określonych w ustawie. Jeśli zatem osiągane są przychody z tytułu udostępnienia składników majątku nie wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychody te nie powinny być uznawane za należności licencyjne i nie powinny podlegać opodatkowaniu. (...)
• (...) opisane pojemniki i palety nie mieszczą się w definicji urządzenia przemysłowego zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. oraz art. 12 umowy; wobec powyższego Wnioskodawca nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzenia wypłacanego spółce brytyjskiej z tytułu użytkowania pojemników i palet.
  
  

Wniosek:

Stanowisko Wnioskodawcy, iż opłaty na rzecz Kontrahenta z tyt. korzystania z pojemników transportowych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem CIT w Polsce na podstawie przepisów art. 3 ust. 2 w związku z art. 3 ust. 3 i ust. 5 oraz art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z czym stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Wnioskodawca nie jest zobligowany jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat przedmiotowych opłat, znajduje potwierdzenie w jednolitej linii interpretacyjnej organów podatkowych.

Ad. 2.

Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 jest nieprawidłowe, w odniesieniu do opłat z tyt. korzystania z pojemników transportowych przepis art. 26 ust. 2e ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania stosownie do § 2 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia MF, jeżeli spełnione zostaną warunki do zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO PL-DE wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. w szczególności pod warunkiem posiadania przez Wnioskodawcę aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej Kontrahenta.

Stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Ponadto w myśl przepisu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
   
   

Równocześnie w oparciu o przepis art. 26 ust. 9 ustawy o CIT Minister Finansów wydał Rozporządzenie MF (przypis: Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2018.2545; dalej: „Rozporządzenie MF”)), w myśl którego stosowanie przepisu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT może ulec wyłączeniu/ograniczeniu.

Stosownie do przepisu § 2 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia MF wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT w przypadku wypłat należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego.

W myśl przepisu § 2 ust. 2 Rozporządzenia MF, w przypadku wypłat należności, o których mowa w ust. 1 pkt 7, wyłączenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT stosuje się jedynie do wypłat należności na rzecz podatników mających siedzibę lub zarząd na terytorium państwa będącego stroną zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.

W sprawie leżącej u podstaw niniejszego wniosku warunek, o którym mowa wyżej należy uznać za spełniony w związku z art. 10-12 oraz art. 27 UPO PL-DE.

Jednocześnie w myśl przepisu § 5 Rozporządzenia MF, przepis § 2 ust. 1 pkt 7 Rozporządzenia MF stosuje się, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje Rozporządzenia MF, w opinii Wnioskodawcy w teoretycznym przypadku ewentualnego uznania przez organ interpretacyjny, że pojemniki transportowe stanowią urządzenia przemysłowe, urządzenia handlowe lub urządzenia naukowe, w odniesieniu do opłat z tyt. korzystania z pojemników transportowych przepis art. 26 ust. 2e ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania, jeżeli spełnione zostaną warunki do zastosowania stawki podatku wynikającej z UPO PL-DE wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. w szczególności pod warunkiem posiadania przez Wnioskodawcę aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej Kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie należy nadmienić, że w związku z tym, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 uznano za prawidłowe, tym samym bezpodstawnym jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 2. Odpowiedź na to pytanie ma bowiem charakter warunkowy – uzależniony od uznania stanowiska wnioskodawcy dotyczącego pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.