Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.169.2019.1.JK
z 18 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 kwietnia 2019 r. (data wpływu 18 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę z tytułu organizowania zagranicznych wyjazdów szkoleniowych w zakresie:

• zapewnienia partnerom transportu, wyżywienia, kadry szkoleniowej oraz zakwaterowania – jest nieprawidłowe,
• części rozrywkowej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2019 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę z tytułu organizowania zagranicznych wyjazdów szkoleniowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” albo „Spółka”) oferuje do sprzedaży wyroby kosmetyczne w systemie MLM - marketingu społecznościowego. Osoby zainteresowane produktami mogą dokonać rejestracji do Klubu poprzez platformę internetową. Spółka posiada dwa podstawowe statusy swoich partnerów - Polecający i Odbiorca. Celem Klubu jest zrzeszenie osób zainteresowanych dystrybucją produktów w ramach sprzedaży bezpośredniej w systemie marketingu wielopoziomowego. Za zakupy oraz obroty generowane przez osoby należące do struktury danego partnera naliczane są przez Wnioskodawcę punkty, które przeliczane są na wynagrodzenie lub rabat handlowy. Partnerzy dokonują czynności zakupowych dobrowolnie. Wnioskodawca zawiera z nimi umowy współpracy o cechach charakterystycznych dla umów zleceń. Wynagrodzenie wypłacane jest na podstawie Planu Marketingowego, a obliczane na podstawie ewidencji prowadzonej w systemie informatycznym. Dla wybranych partnerów - osiągających najwyższą sprzedaż i prowadzących najprężniejszą grupę/strukturę, w ramach przyjętego przez Wnioskodawcę systemu motywacyjnego - Wnioskodawca zamierza zorganizować zagraniczne wyjazdy szkoleniowe, połączone z wypoczynkiem, które będzie dokumentować w szczególności: plan szkolenia, zdjęcia potwierdzające udział uczestników na zajęciach szkoleniowych, udział wykwalifikowanej kadry szkoleniowej. Tematy zajęć szkoleniowych dotyczyć będą oferowanych produktów, ich właściwości, nowoczesnych technik dystrybucji, komunikacji w ramach międzynarodowych struktur itp. Podstawowym celem organizowania zagranicznych wyjazdów szkoleniowych jest poszerzenie wiedzy partnerów na temat działalności Spółki, oferowanych przez nią produktów oraz sposobów i działań mogących zwiększyć sprzedaż, a także motywacja partnerów do lepszej i efektywniejszej pracy, która przyniesie im większe dochody, a tym samym Spółce. Czas przeznaczony na zajęcia szkoleniowe to średnio 8 godzin dziennie. W trakcie tych wyjazdów szkoleniowych, partnerom świadczone będą usługi transportowe, hotelowe w tym zakwaterowanie, wyżywienie. Spółka zamierza zorganizować wyjazd szkoleniowy za pomocą firmy świadczącej profesjonalne usługi turystyczne, w związku z czym otrzyma fakturę o tytule: wyjazd szkoleniowo-integracyjny, na poniższe koszty: przelot samolotem rejsowym, transfer busem do hotelu, 7 noclegów, wyżywienie, ubezpieczenie KL, NNW TU EUROPA TRAVEL WORD, opiekę polskiego rezydenta.

Oprócz zajęć merytorycznych, program szkolenia przewiduje część rozrywkową taką jak np. uroczysta kolacja połączona z podsumowaniem kolejnego okresu sprzedażowego w firmie oraz fakultatywne wycieczki, przedmiotowe wydatki zostaną wyłączone z kosztów uzyskania przychodu Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu organizowania zagranicznych wyjazdów szkoleniowych opisanych we wniosku, w zakresie zapewnienia partnerom transportu, wyżywienia, kadry szkoleniowej, zakwaterowania, z wyłączeniem kosztów przeznaczonych na część rozrywkową (uroczystą kolację i wycieczki fakultatywne), stanowią dla Spółki koszty uzyskania?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, czy spełnia on dwa warunki:

• wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz
• nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu kosztów niepodatkowych zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
  
  

Zatem, aby wydatek poniesiony mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że organizowane szkolenia będą stanowić nagrody dla osób fizycznych wykonujących dla Wnioskodawcy czynności handlowe na podstawie zawartych umów o współpracę. Stwierdzić zatem należy, iż skoro wyjazdy szkoleniowe będą elementem systemu motywacyjnego stosowanego wobec osób współpracujących z Wnioskodawcą, a zarazem będą zmierzać do zwiększenia przychodów poprzez podnoszenie kwalifikacji partnerów, to nie należy ich utożsamiać z wydatkami reprezentacyjnymi, wyłączonymi z kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Podnieść należy, że Wnioskodawca będzie dokonywał oceny podatkowej poszczególnych kosztów ponoszonych na organizację szkolenia dla zleceniodawców, która w każdym przypadku będzie dokonywana indywidualnie i całościowo. Zatem zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu organizowania zagranicznych wyjazdów szkoleniowych opisanych w punkcie 74 wniosku, w zakresie zapewnienia partnerom transportu, wyżywienia, kadry szkoleniowej, zakwaterowania, z wyłączeniem kosztów przeznaczonych na część rozrywkową będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo nieprawidłowe, a częściowo prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865; dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 updop, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać, że wydatki związane ze sfinansowaniem szkolenia pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 updop, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji. Zgodnie bowiem z tym przepisem prawa nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Wyjaśnić bowiem należy, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy rozpatrywać zasadność ich poniesienia przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Jednocześnie należy zauważyć, że w związku z brakiem legalnej definicji pojęcia „reprezentacja”, organy podatkowe oraz sądy administracyjne podejmowały próby nadania właściwego sensu terminowi „reprezentacja” w odniesieniu do konkretnych sytuacji występujących w praktyce gospodarczej, wskazując przy tym, że każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny ze względu na rodzaj konkretnych wydatków kwalifikowanych jako koszty reprezentacji wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Podzielając argumentację wyrażoną w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydanym w składzie siedmiu sędziów, w dniu 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11, wskazać należy, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia „reprezentacja”, należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „representatio” oznaczającego wizerunek. Zatem ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Jednocześnie, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyżej przytoczonym wyroku kwalifikacja danego wydatku jako reprezentacji nie może być uzależniona od przypisywania mu cechy „wystawności”, „przepychu” czy też „okazałości”. Oznacza to odejście od kryterium uznawania za koszty reprezentacji wydatków ponoszonych na wykreowanie lub umocnienie pozytywnego wizerunku, w przypadkach, gdy kreacja ta ma charakter ponadstandardowy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca oferuje do sprzedaży wyroby kosmetyczne w systemie marketingu społecznościowego. Osoby zainteresowane produktami mogą dokonać rejestracji do Klubu poprzez platformę internetową. Celem Klubu jest zrzeszenie osób zainteresowanych dystrybucją produktów w ramach sprzedaży bezpośredniej w systemie marketingu wielopoziomowego. Spółka posiada dwa podstawowe statusy swoich partnerów - Polecający i Odbiorca. Za zakupy oraz obroty generowane przez osoby należące do struktury danego partnera naliczane są przez Wnioskodawcę punkty, które przeliczane są na wynagrodzenie lub rabat handlowy. Partnerzy dokonują czynności zakupowych dobrowolnie. Wnioskodawca zawiera z partnerami umowy współpracy o cechach charakterystycznych dla umów zleceń. Wynagrodzenie wypłacane jest na podstawie Planu Marketingowego, a obliczane na podstawie ewidencji prowadzonej w systemie informatycznym. Dla wybranych partnerów - osiągających najwyższą sprzedaż i prowadzących najprężniejszą grupę/strukturę, w ramach przyjętego przez Wnioskodawcę systemu motywacyjnego - Wnioskodawca zamierza zorganizować zagraniczne wyjazdy szkoleniowe, połączone z wypoczynkiem, które będzie dokumentować w szczególności: plan szkolenia, zdjęcia potwierdzające udział uczestników na zajęciach szkoleniowych, udział wykwalifikowanej kadry szkoleniowej. Tematy zajęć szkoleniowych dotyczyć będą oferowanych produktów, ich właściwości, nowoczesnych technik dystrybucji, komunikacji w ramach międzynarodowych struktur itp. Podstawowym celem organizowania zagranicznych wyjazdów szkoleniowych jest poszerzenie wiedzy partnerów na temat działalności Spółki, oferowanych przez nią produktów oraz sposobów i działań mogących zwiększyć sprzedaż, a także motywacja partnerów do lepszej i efektywniejszej pracy, która przyniesie im większe dochody, a tym samym Spółce. Czas przeznaczony na zajęcia szkoleniowe to średnio 8 godzin dziennie. W trakcie tych wyjazdów szkoleniowych, partnerom świadczone będą usługi transportowe, hotelowe w tym zakwaterowanie, wyżywienie. Spółka zamierza zorganizować wyjazd szkoleniowy za pomocą firmy świadczącej profesjonalne usługi turystyczne, w związku z czym otrzyma fakturę o tytule: wyjazd szkoleniowo-integracyjny, na poniższe koszty: przelot samolotem rejsowym, transfer busem do hotelu, 7 noclegów, wyżywienie, ubezpieczenie KL, NNW TU EUROPA TRAVEL WORD, opiekę polskiego rezydenta. Oprócz zajęć merytorycznych, program szkolenia przewiduje część rozrywkową taką jak np. uroczysta kolacja połączona z podsumowaniem kolejnego okresu sprzedażowego w firmie oraz fakultatywne wycieczki, przedmiotowe wydatki zostaną wyłączone z kosztów uzyskania przychodu Spółki. Wnioskodawca powziął w wątpliwość czy wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu organizowania zagranicznych wyjazdów szkoleniowych w zakresie zapewnienia partnerom transportu, wyżywienia, kadry szkoleniowej, zakwaterowania, z wyłączeniem kosztów przeznaczonych na część rozrywkową (uroczystą kolację i wycieczki fakultatywne), stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

Podkreślić należy, że dla oceny, czy dana działalność stanowi reprezentację, czy też innego rodzaju działalność, konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Ze względu na konieczność indywidualnej oceny każdego przypadku ponoszenia przez podatnika tego rodzaju wydatków, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu na podatniku spoczywa obowiązek szczególnej dbałości o ich udokumentowanie oraz wskazanie okoliczności im towarzyszących.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazał, że uczestnikami szkolenia zostaną partnerzy, z którymi spółka zawarła umowy o współpracy o cechach charakterystycznych dla umów zleceń.

Umowa cywilnoprawna zakłada równorzędność i niezależność stron umowy (podmiotów). Tym samym, podmioty te pozostają w relacjach biznesowych ze Spółką, są podmiotami zewnętrznymi, a w stosunku do takich podmiotów podejmuje się działania o charakterze reprezentacyjnym. Reprezentacja to bowiem poprawa lub utrwalenie wizerunku przedsiębiorcy, które może zrealizować w stosunku do osób trzecich, a za takie należy m.in. uważać zleceniobiorców.

Co istotne, jak jednoznacznie wynika z wniosku, nie wszyscy, lecz tylko wybrani partnerzy – osiągający najwyższą sprzedaż i prowadzący najprężniejszą grupę/strukturę – zostaną uczestnikami organizowanego przez Spółkę zagranicznego wyjazdu szkoleniowego. Jak wynika z treści wniosku udział w przedmiotowym szkoleniu stanowi element systemu motywacyjnego stosowanego wobec wybranych osób współpracujących z Wnioskodawcą. W świetle ww. okoliczności biorąc pod uwagę, że omawiane wydatki ponoszone będą nie na rzecz pracowników Wnioskodawcy, lecz osób wykonujących na jego rzecz określone czynności na podstawie umów cywilnoprawnych stwierdzić należy, że ww. wydatki mają na celu kreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami, a tym samym pozytywnego wizerunku firmy, czyli lepszego postrzegania jej na zewnątrz. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym, są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, wszystkie wskazane we wniosku wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu organizowania zagranicznych wyjazdów szkoleniowych dla osób współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, należało uznać, że przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

• zapewnienia partnerom transportu, wyżywienia, kadry szkoleniowej oraz zakwaterowania – jest nieprawidłowe,
• części rozrywkowej – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.