2019.06.11 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-1.4011.218.2019.1.KO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.218.2019.1.KO
z 11 czerwca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 26 kwietnia 2019 r., identyfikator poświadczenia przedłożenia …), uzupełnionym pismem, które wpłynęło za pośrednictwem platformy e-PUAP 26 kwietnia 2019 r. (identyfikator poświadczenia przedłożenia …), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia podstawy opodatkowania przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego przez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny Dropshipping – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Następnie w dniu 26 kwietnia 2019 r. wpłynęło jego uzupełnienie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Działalność polega na zajmowaniu się pośrednictwem w sprzedaży, za pośrednictwem aukcji internetowych i ofert handlowych w Internecie, Wnioskodawca oferuje w imieniu dostawcy zagranicznego (zagraniczny dostawca pochodzi z Chin) przedmioty, w których posiadaniu się nie znajduje, a zostaną one zamówione na rzecz klienta, bezpośrednio na adres klienta, dopiero po dokonaniu przez niego zakupu i płatności. Wnioskodawca będzie pośrednikiem w transakcji.

Model ten powszechnie funkcjonuje pod nazwą dropshipping. Transakcje przebiegają w następujący sposób:

Wnioskodawca nawiązuje kontakt z zagranicznym dostawcą towarów i oferuje mu usługę pośrednictwa handlowego. Dostawca zagraniczny przedstawia listę produktów wraz z cenami i poleca oferować produkty klientom polskim w jego imieniu, zastrzegając jednocześnie, że otrzymuje prowizję dopiero po sprzedaży oferowanego przedmiotu;
następnie Wnioskodawca prezentuje dany towar na prowadzonej przez siebie stronie internetowej, stosownie do informacji otrzymanych od zagranicznego sprzedawcy;
po dokonaniu zakupu i płatności na rachunek bankowy przez klienta, Wnioskodawca zamawia określony towar u swojego kontrahenta, podając odpowiednie dane nabywcy (w szczególności adres do wysyłki towaru). Ponadto, dokonując zamówienia, uiszcza odpowiednią kwotę na rachunek bankowy zagranicznego kontrahenta;
po otrzymaniu zapłaty, towar zostaje wysłany przez kontrahenta zagranicznego bezpośrednio do danego klienta, który zakupił towar za pośrednictwem strony internetowej (na żadnym etapie Wnioskodawca nie staje się właścicielem towaru);
zagraniczny dostawca przysyła produkt wraz z rachunkiem prosto do klienta (Wnioskodawca nie ma kontaktu z produktem, jest on skierowany prosto do klienta, który sam dokonuje ewentualnych czynności podatkowych i celnych);
Wnioskodawca wysyła zagranicznemu kontrahentowi zestawienie dokonanych transakcji w przyjętym między stronami okresie rozliczeniowym wraz ze stosowną informacją o kwotach wpłaconych przez klientów oraz kwocie uiszczonej przez Niego na rzecz zagranicznego kontrahenta.

Potwierdzeniem roli w przedmiotowym rodzaju działalności jest m.in.: regulamin, widniejący na prowadzonej przez Wnioskodawcę stronie internetowej. Wskazany dokument zawiera zapis, w myśl którego pośredniczy w zamówieniu towaru od kontrahenta zagranicznego w imieniu i na rzecz nabywcy.

W omawianej sytuacji Wnioskodawca jest pośrednikiem na zlecenie dostawcy zagranicznego. Jego obowiązkiem jest pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach. Wnioskodawca nie jest importerem towaru i nie sprowadza towaru na własny rachunek, ani w niczyim imieniu. Nie uzyskuje od zagranicznego dostawcy towaru rachunku ani faktury. Nie nabywa towaru na swoją rzecz. Nie jest, ani nie chce być właścicielem towaru. Jest usługodawcą podmiotu zagranicznego. Płatności odbywają się w formie elektronicznej. Warunki transakcji są dostępne dla klienta w regulaminie.

Wybraną formą opodatkowania jest podatek liniowy. Dokumentacja podatkowa dla celów działalności gospodarczej składa się z: Ewidencji sprzedaży usług, Ewidencji zwrotów oraz reklamacji. Wynagrodzeniem jest prowizja, która jest uzyskiwana po potrąceniu płatności od nabywców przed przesłaniem ich dalej do Chin. Płatności w postaci przelewów bankowych dokonywane są na rachunek firmowy. Otrzymane płatności po pomniejszeniu o należną prowizję przekazywane są na rachunek bankowy właściwego dostawcy. Przychodem jest w tym modelu prowizja, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Usługi pośrednictwa są świadczone przy zakupie towarów takich jak: odzież damska i męska, obuwie damskie i męskie, zegarki damskie i męskie, galanteria damska oraz męska, torebki, portfele. Transakcje są dokonywane z kontrahentami z Chin. Pomiędzy Wnioskodawcą a dostawcami zagranicznymi jest zawarta umowa poprzez dostępne środki kontaktu oraz komunikatory, tj. poczta e-mail, umowa ustna zawarta telefonicznie, umowa zawarta poprzez komunikatory tekstowe takie jak: ..., .... Umowa zawarta między Wnioskodawcą a zagranicznym kontrahentem, obejmuje m.in. rolę Wnioskodawcy jako pośrednika przy transakcji sprzedaży, obowiązki stron w zakresie wysyłki towaru, czy sposoby dokonywania rozliczenia, itp. W umowie określona jest wysokość prowizji należnej za pośrednictwo w doprowadzeniu do umowy kupna-sprzedaży, na podstawie procentowej marży dodanej do ustalonej ceny oferowanych towarów.

Dążąc do ustalenia przysługującego wynagrodzenia z przedmiotowego rodzaju działalności, prowadzone jest zestawienie zrealizowanych transakcji w oparciu o wyciąg bankowy. Stosownie do poczynionych ustaleń, w ewidencji są do siebie dopasowane odpowiednio transakcje uznaniowe (kwoty odpowiadające wpłatom dokonywanym przez klientów) oraz transakcje obciążeniowe (kwoty odpowiadające wartości towaru i jego dostawy), odpowiadające im numery zamówień, za pomocą których będzie można zidentyfikować daną transakcję oraz odpowiadające daty powstania przychodu. Zatem, kwotą stanowiącą wynagrodzenie jest prowizja (marża) pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe od klienta, a kwotą przekazaną do dostawcy (właściciel towaru) tytułem poszczególnych transakcji. Podkreślić należy, że prowizja jest wypłacana jedynie w przypadku sprzedaży danego produktu. Tytułem potwierdzenia wykonanej usługi na rzecz zagranicznego kontrahenta, Wnioskodawca jest zobowiązany do dostarczenia drogą mailową odpowiedniej ewidencji transakcji występujących w przyjętym przez strony okresie rozliczeniowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług z uwagi na to, że usługobiorcy (dostawcy zagraniczni) są podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług, a miejscami świadczenia usług są na podstawie art. 28b ustawy kraje, w których dostawcy mają siedzibę – w tym przypadku Chiny?
Co stanowi podstawę opodatkowania w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego przez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny tzw. Dropshipping?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług w dniu 7 czerwca 2019 r. wydana została interpretacja indywidualna Nr 0111-KDIB3-3.4012.132.2019.2.JS.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym stanowi różnica pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewu bankowego na Jego rachunek, a kwotą wysłaną dostawcy w celu realizacji zamówienia. Powyższe jest związane głównie z faktem, że jako pośrednik Wnioskodawca nie jest i nigdy nie będzie właścicielem towaru, dlatego nigdy nie uzyska faktury VAT oraz rachunku potwierdzającego zakup. Nie jest również importerem, ponieważ jedynie pośredniczy w płatnościach i zamówieniach, nie sprowadza towaru we własnym imieniu - pomaga nabyć towar od zagranicznego dostawcy. Płatność od klienta (kupującego towar) - w formie przelewu na konto Wnioskodawcy - jest należnością za sprzedany towar przez zagraniczną firmę, a w części jest należnością za usługę pośrednictwa w płatności i obsługę zamówienia (art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie z treścią art. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1j, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później jednak niż dzień: wystawienia faktury lub uregulowania należności. Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Należy w tym miejscu przywołać również art. 24 ust. 1 i 2. Jak stanowi art. 24 ust. 2 zdanie pierwsze cyt. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisów, które przewidywałyby szczególny sposób ustalania podstawy opodatkowania przy pośrednictwie handlowym prowadzonym w oparciu o model logistyczny dropshipping, co oznacza, że stosować należy ogólne zasady ustalenia przychodu i kosztów uzyskania przychodu wynikające z art. 14 ust. 1 i art. 22 ust. 1 cyt. ustawy. Tak określony przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodów - spełniające przesłanki określone w art. 22 ust. 1 ustawy - stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał się na interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 stycznia 2013 r., Nr ILPB1/415-1183/11-2/TW, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 września 2015 r., Nr IPTPB3/4511-43/15-2/KJ, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 sierpnia 2015 r., Nr IPTPB1/4511-291/15-4/MM oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 listopada 2013 r., Nr IBPBI/1/415-827/13/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

wystawienia faktury albo
uregulowania należności.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 24 ust. 1 ww. ustawy, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania, powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (art. 24 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Działalność polega na zajmowaniu się pośrednictwem w sprzedaży, za pośrednictwem aukcji internetowych i ofert handlowych w Internecie, Wnioskodawca oferuje w imieniu dostawcy zagranicznego (zagraniczny dostawca pochodzi z Chin) przedmioty, w których posiadaniu się nie znajduje, a zostaną one zamówione na rzecz klienta, bezpośrednio na adres klienta, dopiero po dokonaniu przez niego zakupu i płatności. Wnioskodawca będzie pośrednikiem w transakcji.

Model ten powszechnie funkcjonuje pod nazwą dropshipping. Transakcje przebiegają w następujący sposób:

Wnioskodawca nawiązuje kontakt z zagranicznym dostawcą towarów i oferuje mu usługę pośrednictwa handlowego. Dostawca zagraniczny przedstawia listę produktów wraz z cenami i poleca oferować produkty klientom polskim w jego imieniu, zastrzegając jednocześnie, że otrzymuje prowizję dopiero po sprzedaży oferowanego przedmiotu;
następnie Wnioskodawca prezentuje dany towar na prowadzonej przez siebie stronie internetowej, stosownie do informacji otrzymanych od zagranicznego sprzedawcy;
po dokonaniu zakupu i płatności na rachunek bankowy przez klienta, Wnioskodawca zamawia określony towar u swojego kontrahenta, podając odpowiednie dane nabywcy (w szczególności adres do wysyłki towaru). Ponadto, dokonując zamówienia, uiszcza odpowiednią kwotę na rachunek bankowy zagranicznego kontrahenta;
po otrzymaniu zapłaty, towar zostaje wysłany przez kontrahenta zagranicznego bezpośrednio do danego klienta, który zakupił towar za pośrednictwem strony internetowej (na żadnym etapie Wnioskodawca nie staje się właścicielem towaru);
zagraniczny dostawca przysyła produkt wraz z rachunkiem prosto do klienta (Wnioskodawca nie ma kontaktu z produktem, jest on skierowany prosto do klienta, który sam dokonuje ewentualnych czynności podatkowych i celnych);
Wnioskodawca wysyła zagranicznemu kontrahentowi zestawienie dokonanych transakcji w przyjętym między stronami okresie rozliczeniowym wraz ze stosowną informacją o kwotach wpłaconych przez klientów oraz kwocie uiszczonej przez Niego na rzecz zagranicznego kontrahenta.

Potwierdzeniem roli w przedmiotowym rodzaju działalności jest m.in.: regulamin, widniejący na prowadzonej przez Wnioskodawcę stronie internetowej. Wskazany dokument zawiera zapis, w myśl którego Wnioskodawca pośredniczy w zamówieniu towaru od kontrahenta zagranicznego w imieniu i na rzecz nabywcy.

Wybraną formą opodatkowania jest podatek liniowy. Dokumentacja podatkowa dla celów działalności gospodarczej składa się z: Ewidencji sprzedaży usług, Ewidencji zwrotów oraz reklamacji. Wynagrodzeniem jest prowizja, która jest uzyskiwana po potrąceniu płatności od nabywców przed przesłaniem ich dalej do Chin. Płatności w postaci przelewów bankowych dokonywane są na rachunek firmowy. Otrzymane płatności po pomniejszeniu o należną prowizję przekazywane są na rachunek bankowy właściwego dostawcy. Przychodem jest w tym modelu prowizja, która podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Usługi pośrednictwa są świadczone przy zakupie towarów takich jak: odzież damska i męska, obuwie damskie i męskie, zegarki damskie i męskie, galanteria damska oraz męska, torebki, portfele. Transakcje są dokonywane z kontrahentami z Chin. Pomiędzy Wnioskodawcą a dostawcami zagranicznymi jest zawarta umowa poprzez dostępne środki kontaktu oraz komunikatory, tj. poczta e-mail, umowa ustna zawarta telefonicznie, umowa zawarta poprzez komunikatory tekstowe takie jak: WhatsApp, Messenger. Umowa zawarta między Wnioskodawcą a zagranicznym kontrahentem, obejmuje m.in. rolę Wnioskodawcy jako pośrednika przy transakcji sprzedaży, obowiązki stron w zakresie wysyłki towaru, czy sposoby dokonywania rozliczenia, itp. W umowie określona jest wysokość prowizji należnej za pośrednictwo w doprowadzeniu do umowy kupna-sprzedaży, na podstawie procentowej marży dodanej do ustalonej ceny oferowanych towarów.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jedynie pośredniczy w sprzedaży towarów handlowych (nie dokonuje sprzedaży we własnym imieniu oraz nie jest ich właścicielem), to przychodem podatkowym uzyskanym z tego tytułu jest wartość prowizji, którą stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od klienta a kwotą przekazaną przez Niego do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.

Należy przy tym wyjaśnić, że podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi (z zastrzeżeniem art. 29–30cb, art. 30da-30f) dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2 po odliczeniu kwot wynikających z tytułów wymienionych w tym przepisie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin