Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DPP13.8221.25.2019.GTM
z 24 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2018 r. Nr 0111-KDIB1-3.4010.523.2017.1.APO, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2017 r. (data wpływu 29 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 16 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość każdego typu (rodzaju) transakcji należy ustalić w kwocie netto czy też w kwocie brutto z uwzględnieniem podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2017 r. wpłynął do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość każdego typu (rodzaju) transakcji należy ustalić w kwocie netto czy też w kwocie brutto, z uwzględnieniem podatku od towarów i usług.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 8 lutego 2018 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.511.2017.1.APO wezwano do jego uzupełnienia, które nastąpiło w dniu 16 lutego 2018 r

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego i jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja przekładni (reduktorów) na indywidualne zlecenia kontrahentów, jak również wykonywanie remontów przekładni, zarówno własnej produkcji, jak i innych producentów. W większości przypadków są to zamówienia wykonane w oparciu o dokumentację kontrahenta. W 2017 r., Wnioskodawca zawierał i zawiera transakcje z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 oraz art. 11 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „ustawa”), bowiem:

1. Wnioskodawca posiada udziały w kapitale przedsiębiorstwa położonego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (podmiotu zagranicznego),
2. ta sama osoba fizyczna równocześnie posiada udział w kapitale Wnioskodawcy, innych podmiotów krajowych oraz podmiocie zagranicznym,
3. ta sama osoba fizyczna równocześnie bezpośrednio bierze udział w kontroli Wnioskodawcy oraz innych podmiotów krajowych poprzez członkostwo w Radzie Nadzorczej, jak i posiada udziały w kapitale tych podmiotów.
   
   

Wnioskodawca zawiera z podmiotami powiązanymi zarówno transakcje podstawowe, związane bezpośrednio ze sprzedażą produktów i głównym profilem prowadzonej działalności, jak również transakcje poboczne (niezwiązane z podstawową działalnością Spółki) na niewielkie kwoty, np. dotyczące najmu pomieszczeń. Wartość transakcji pobocznych stanowi znikomy udział w ogólnych przychodach/wydatkach Spółki oraz jednostkowo nie przekracza limitu wskazanego w ustawie.

W ramach transakcji z krajowymi podmiotami powiązanymi, Wnioskodawca w szczególności:

1. nabywa od podmiotów powiązanych i/lub sprzedaje podmiotom powiązanym produkty, towary lub ich części,
2. sprzedaje podmiotom powiązanym materiały z magazynu Spółki,
3. świadczy na rzecz podmiotu powiązanego lub/i podmiot powiązany świadczy na jego rzecz różne usługi, w tym usługi technologiczne polegające na obróbce mechanicznej i cieplnej,
4. uzyskuje od podmiotu powiązanego różne usługi, w tym sprzątania, koszenia trawy, odśnieżania,
5. wynajmuje pomieszczenia.
   
   

Z kolei, w ramach transakcji z zagranicznym podmiotem powiązanym, Wnioskodawca nabywa produkty lub ich części. Ze względu na różnorodność parametrów oferowanych produktów, zarówno dla podmiotów powiązanych, jak i pozostałych kontrahentów, Wnioskodawca posiada odrębne indywidualne zamówienia na każdą transakcję zakupu lub sprzedaży produktów. Jeżeli chodzi o pozostałe usługi, Wnioskodawca ma zawarte umowy o świadczenie usług lub też zleca wykonanie konkretnej usługi na podstawie odrębnego zamówienia.

Wnioskodawca w ramach rocznego sprawozdania finansowego sporządza rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym, w którym wartość przychodów netto stanowi sumę: przychodów ze sprzedaży produktów, przychodów ze sprzedaży towarów i materiałów, pozostałych przychodów operacyjnych oraz przychodów finansowych, powiększoną o zmianę stanu produktów i kosztów wytworzenia produktów na własne potrzeby jednostki.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy, wartość każdego typu (rodzaju) transakcji należy ustalić w kwocie netto czy też w kwocie brutto z uwzględnieniem podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 5)?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 15 lutego 2018 r. – data wpływu 16 lutego 2018 r.):

Zgodnie z regulacją art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnicy, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:

1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)

-są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

-i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Art. 11 ust. 4 ustawy stanowi z kolei, że przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Zgodnie z ust. 5 powyższego przepisu, ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4 ustawy, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 25%, a przez pojęcie powiązań rodzinnych, o których mowa w ust. 5 ustawy rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.

W zaistniałym stanie faktycznym, w 2017 r. Wnioskodawca zawierał i zawiera transakcje z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 oraz art. 11 ust. 4 pkt 2 ustawy, bowiem:

• Wnioskodawca posiada udziały w kapitale przedsiębiorstwa położonego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (podmiotu zagranicznego),
• ta sama osoba fizyczna równocześnie posiada udział w kapitale Wnioskodawcy, innych podmiotów krajowych oraz podmiocie zagranicznym,
• ta sama osoba fizyczna równocześnie bezpośrednio bierze udział w kontroli Wnioskodawcy oraz innych podmiotów krajowych poprzez członkostwo w Radzie Nadzorczej, jak i posiada udziały w kapitale tych podmiotów.
  
  

Zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1 ustawy, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50.000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2.000.000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20.000.000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50.000 euro powiększoną o 5.000 euro za każdy 1.000.000 euro przychodu powyżej 2.000.000 euro;
2. 20.000.000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100.000.000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140.000 euro powiększoną o 45.000 euro za każde 10.000.000 euro przychodu powyżej 20.000.000 euro;
3. 100.000.000 euro – za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500.000 euro.
   
   

W myśl art. 9a ust. 1e ustawy, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się również zawartą w roku podatkowym:

1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, w której łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 50.000 euro lub
2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w której wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 50.000 euro.
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, wartość transakcji jednego rodzaju (typu), o których mowa w 9a ust. 1d ustawy, należy sumować w wartościach netto, ponieważ limit tych transakcji odnosi się wyłącznie do przychodów liczonych na podstawie prowadzonych przez Wnioskodawcę ksiąg rachunkowych w wartości netto, stąd też nie można powiększać wartości tychże transakcji o kwotę podatku od towarów i usług – neutralnego w stosunku do podatku dochodowego.

W interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2018 r. Nr 0111-KDIB1-3.4010.523.2017.1.APO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o CIT”, w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania zmienionej interpretacji, podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2.000.000 euro:
1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   
2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
-lub

2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20.000 euro, lub
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20.000 euro lub
   
2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20.000 euro

-są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

W myśl art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
3. 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 4a ustawy o CIT, organ podatkowy może wystąpić do podatnika z żądaniem sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej dla transakcji lub innych zdarzeń, których wartość nie przekracza limitów określonych w ust. 1d lub 1e, w przypadku zaistnienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia ich wartości w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej. Żądanie powinno wskazywać okoliczności świadczące o prawdopodobieństwie zaniżenia wartości transakcji lub innych zdarzeń. Podatnik jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej, w terminie 30 dni od dnia doręczenia takiego żądania.

Definicja „podmiotów powiązanych” została zawarta w art. 11 ust. 1 i ust. 4 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

-i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Przepisy art. 11 ust. 4 ustawy o CIT stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach (art. 11 ust. 5 ustawy o CIT).

Stosownie do art. 11 ust. 5a ustawy o CIT, posiadanie udziału w kapitale innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 i 4, oznacza sytuację, w której dany podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada w kapitale innego podmiotu udział nie mniejszy niż 25%.

Na tle interpretacji przytoczonych przepisów Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, wartość każdego typu (rodzaju) transakcji należy ustalić w kwocie netto czy też w kwocie brutto z uwzględnieniem podatku od towarów i usług?

Odpowiadając na powyższe pytanie, należy przede wszystkim podkreślić, że za wartość transakcji (odpowiednio innego zdarzenia) dla celów sporządzania dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi należy przyjąć wartość, która ma wpływ na ustalenie dochodu (straty) podatnika. W związku z tym, że podatek od towarów i usług, co do zasady, nie ma wpływu na ustalenie dochodu (straty) podatnika, to dla celów sporządzenia dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi, wartość transakcji nie powinna obejmować podatku od towarów i usług.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy o CIT, progi określające obowiązek dokumentacyjny ustala się w odniesieniu do przychodów w rozumieniu przepisów o rachunkowości, tj. co do zasady przychodów bez podatku od towarów i usług. W związku z tym podatek od wartości dodanej nie powinien również wpływać na wartość transakcji na potrzeby ustalenia progów określających obowiązek dokumentacyjny.

Dodatkowo należy zauważyć, że w przypadku przyjęcia, że wartość transakcji obejmuje również podatek od towarów i usług, może powstać sytuacja, w której wpływ transakcji o identycznej wartości netto na dochód podatnika będzie odmienny w przypadku, gdy dla takich transakcji mają zastosowanie różne stawki VAT.

Trzeba też zwrócić uwagę na różnicę w opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług transakcji krajowych (transakcje zawierane między podmiotami krajowymi) i transakcji zagranicznych (transakcje zawierane przez podmiot krajowy z podmiotem zagranicznym). Otóż transakcja krajowa o tej samej wartości netto co transakcja zagraniczna, będzie miała wyższą wartość brutto niż transakcja zagraniczna. Uwzględnienie podatku od towarów i usług w wartości transakcji wyliczanej na potrzeby dokumentacji podatkowej prowadziłoby zatem do dyskryminacji transakcji krajowych. W celu uniknięcia takich rozbieżności celowym jest nieuwzględnianie podatku od towarów i usług w wartości transakcji na potrzeby ustalenia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej.

Wreszcie, za takim rozumieniem przepisów przemawia również zasada in dubio pro tributario, wyrażona w art. 2a ustawy – Ordynacja podatkowa, gdyż nieuwzględnienie w wartości transakcji podatku od towarów i usług, może spowodować, że w określonych sytuacjach podatnik nie przekroczy progu powodującego obowiązek sporządzenia dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi, co jest dla niego korzystne.

Warto też zauważyć, że kwestia uwzględniania podatku od towarów i usług w wartości transakcji na potrzeby określenia obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych została doprecyzowana w przepisach, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. – wprowadzonych ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193). Zgodnie z nowymi przepisami, w wartości transakcji nie należy uwzględniać podatku od towarów i usług, co wynika z art. 11k ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym „lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne (…)”.

Zacytowany przepis nie znajduje co prawda zastosowania do przedstawionego w niniejszej interpretacji stanu faktycznego, pokazuje jednak intencję ustawodawcy, która może być brana pod uwagę również przy interpretacji przepisów obowiązujących przed 1 stycznia 2019 r.

Końcowo należy podkreślić, że w indywidualnych przypadkach, gdy podatek od towarów i usług wpływa na wysokość dochodu (straty) podatnika, kierując się celem zapewnienia spójności w określeniu wartości transakcji na potrzeby sporządzenia dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi, wartość transakcji także nie powinna obejmować podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego należy uznać, że progi wartości transakcji lub innego zdarzenia jednego rodzaju, o których mowa w art. 9a ust. 1d pkt 1-3 ustawy o CIT, odnoszą się do wartości netto transakcji, tj. nieobejmującej podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2017 r. (data wpływu 29 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 16 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość każdego typu (rodzaju) transakcji należy ustalić w kwocie netto czy też w kwocie brutto z uwzględnieniem podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wystąpienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 oraz art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.