Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.86.2019.2.ASZ
z 4 czerwca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 20 marca 2019 r. (data wpływu – 05 kwietnia 2019 r.), uzupełnionym 22 maja 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przeniesienia udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z długujest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 kwietnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy przeniesienia udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 7 maja 2019 r. znak: 0111-KDIB4.4014.86.2019.1.ASZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 22 maja 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni oraz osoba trzecia (Pan M.P.) w dniu 9 października 2008 r. nabyli jako współwłaściciele własność − w częściach wynoszących po 1/2 − stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego położonego w miejscowości S., składającego się z dwóch pokoi, kuchni z jadalnią, łazienki i przedpokoju o łącznej powierzchni użytkowej 56,80 m2, dla którego to lokalu Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Z lokalem tym związany jest udział wynoszący 2356/10000 części w nieruchomości wspólnej obejmujący części wspólne budynku i urządzenia, które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali oraz współwłasność działki gruntu numer 960 − objętych księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy.

Lokal został nabyty za cenę 298.000,00 zł. Kwota 14.900,00 zł pochodziła ze środków własnych Wnioskodawczyni. Pozostała kwota w wysokości 283.100,00 zł pochodziła ze środków z kredytu bankowego udzielonego kupującym przez Bank z siedzibą w W. na podstawie umowy kredytowej z dnia 02 października 2008 r.

Zgodnie z umową kredytową, Wnioskodawczyni oraz Nabywca odpowiadają za spłatę kredytu jako dłużnicy solidarni.

Wnioskodawczyni oraz Nabywca nie zawarli pisemnej umowy regulującej sposób rozliczenia pomiędzy nimi zaciągniętego kredytu; kwestii tych nie określa również umowa kredytowa. Intencją Wnioskodawczyni oraz M.P było jednak, aby każde z nich było zobowiązane do spłaty połowy kwoty kredytu.

Spłata kredytu została zabezpieczona hipoteką na przedmiotowym lokalu.

Obecnie wartość rynkowa lokalu wynosi około 300.000,00 zł, natomiast kwota kredytu pozostała do spłaty na chwilę obecną przewyższa wartość rynkową lokalu oraz cenę jego nabycia i obecnie wynosi około 315.000 zł.

Od pewnego czasu Wnioskodawczyni samodzielnie spłaca raty kredytu zaciągniętego na zakup lokalu z uwagi na fakt, że korzysta ona z niego samodzielnie.

Wnioskodawczyni oraz M.P. planują zawarcie w formie aktu notarialnego umowy przedwstępnej przeniesienia udziału w przedmiotowej nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu, zgodnie z którą zobowiążą się zawrzeć umowę przeniesienia udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu (dalej: Umowa Przyrzeczona), mocą której M.P. przeniesie na Wnioskodawczynię cały przysługujący mu udział w wyżej opisanym lokalu wraz z prawami związanymi z jego własnością w zamian za zwolnienie go przez Wnioskodawczynię z długu ciążącego na nim i na Wnioskodawczyni wobec Banku na podstawie umowy kredytowej wyżej opisanej, a warunkami zawarcia Umowy Przyrzeczonej będą:

  • dostarczenie przez Wnioskodawczynię i M.P. aneksu do umowy kredytowej, z którego wynikać będzie, że Wnioskodawczyni przejmuje dług M.P. wobec banku, a bank wobec powyższego zwalnia M.P. z długu w stosunku do niego, przy czym aneks ten wchodzi w życie po dostarczeniu do banku Umowy Przyrzeczonej,
  • złożenie przez Wnioskodawczynię oświadczenia w Umowie Przyrzeczonej, że nie będzie ona występowała do M.P. z żądaniem zwrotu połowy już spłaconej przez nią części kredytu.

Wnioskodawczyni i M.P. planują zawrzeć Umowę Przyrzeczoną po dniu 28 lutego 2019 r. i przed dniem 31 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że umowa, którą zamierzają zawrzeć Wnioskodawczyni i M.P., nie stanowi żadnej z czynności cywilnoprawnych wymienionych enumeratywnie w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W szczególności umowa ta nie stanowi umowy sprzedaży zgodnie z przepisami ustawy z dnia Kodeks cywilny, albowiem stosownie do treści przepisu art. 535 § 1 ww. Kodeksu przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że czynność prawna, którą strony zamierzają dokonać nie posiada essentialia negotii umowy sprzedaży.

Podobnie, umowa, którą zamierzają zawrzeć Wnioskodawczyni i M.P. nie stanowi umowy odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości albowiem dla tego rodzaju umowy przedmiotowo istotnym elementem czynności prawnej jest spłata lub dopłata pieniężna, do której nie dojdzie w związku z zawieraną umową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawione zdarzenie przyszłe polegające na zawarciu umowy przeniesienia udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i skutkującą obowiązkiem zapłaty tego podatku po stronie Wnioskodawcy jako nabywcy udziału w prawie własności?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawione zdarzenie przyszłe polegające na przeniesieniu na nią udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych − jako czynność niewymieniona w art. 1 ustawy o tym podatku i nie rodzi po stronie Wnioskodawczyni obowiązku zapłaty tego podatku.

Wnioskodawczyni przytoczyła treść art. 1 ust. 1-3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz wskazała, że czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych określone są enumeratywnie. Oznacza to, że jeśli umowa, którą strony zamierzają zawrzeć, nie jest wymieniona w ustawowym katalogu, to wyłączona jest z opodatkowania tym podatkiem nawet wtedy, gdy wywołuje skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Umowa przeniesienia udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu ma charakter odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości, a odpłatność realizuje się w pomniejszeniu pasywów po stronie strony przenoszącej udział w nieruchomości. Zwolnienie z długu w planowanej przez strony umowie będzie w pełni skuteczne, gdyż zawarcie umowy poprzedzone będzie zgodą wierzyciela − Banku − na zmianę stron umowy kredytu, to jest przejęcie całego pozostałego do spłaty zobowiązania przez Wnioskodawczynię, co tym samym skutkuje zwolnieniem M.P. z obowiązku zapłaty (art. 521 Kodeksu cywilnego).

Mając jednak na uwadze zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że zawarcie umowy, której dotyczy wniosek, nie będzie rodzić obowiązku w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, jako czynność niewymieniona w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jednocześnie niewypełniająca znamion żadnej z wymienionych umów. Nie jest to bowiem ani sprzedaż, czyli przeniesienie prawa za zapłatą środków pieniężnych w określonej wysokości − cenę, ani zniesienie współwłasności dokonywane ze spłatą czyli za zapłatą środków pieniężnych w określonej wysokości, ani żadna z pozostałych czynności wymienionych w katalogu.

Umowa, której dotyczy wniosek, jest umową podobną w skutkach do umów przeniesienia własności w celu zwolnienia się z długu, to jest umowy skutkującej wygaśnięciem pierwotnego zobowiązania, w wyniku wykonania świadczenia zamiennego, stosownie do treści art. 453 Kodeksu cywilnego, które to umowy zalicza się do odpłatnych. Umowa taka skutkuje po stronie nabywcy prawa własności − powiększeniem jego aktywów w postaci tego prawa i jednocześnie pomniejszeniem aktywów w postaci wygaśnięcia przysługującego mu roszczenia, które w wyniku zawartej umowy wygasa. Po stronie zaś osoby przenoszącej prawo własności taka umowa skutkuje pomniejszeniem jego aktywów − w postaci przenoszonego prawa i jednocześnie zmniejszeniem pasywów − w postaci wygasłego zobowiązania, do którego wykonania był zobowiązany.

Umowa, którą zamierza zawrzeć Wnioskodawczyni i M.P. także zawierana jest w celu pomniejszania pasywów osoby dokonującej przeniesienia własności, co nadaje jej tym samym charakter odpłatny. Jedyna różnica polega na tym, że stronami pierwotnego zobowiązania, które wykreowało ów dług, nie są strony umowy zawieranej w celu jego zniesienia (jak w przypadku datio in solutum), ale dług ten został zaciągnięty u osoby trzeciej (Banku). Należy jednak uznać, że w zakresie rozpatrywanej umowy, nie ma to znaczenia, gdyż pod uwagę bierzemy jedynie skutki, które planowana umowa ma wywołać dla podatnika (Wnioskodawczyni) − a na skutek zawartej umowy nabędzie ona udział w nieruchomości − powiększając swoje aktywa i jednocześnie w zamian za to przejmie dług zbywcy za zgodą wierzyciela (Banku), wygaszając tym samym jego zobowiązanie w stosunku do tego wierzyciela i pomniejszając jego pasywa. Przejęcie długu przez Wnioskodawczynię ma więc ekonomicznie taki sam skutek jak wygaśnięcie przysługującego roszczenia w przypadku umowy datio in solutum.

Wnioskodawczyni powołała się na stanowisko zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z 2 grudnia 2007 r. znak: ITPB1/436-33/07/MK, której fragment przytoczyła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

  1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
  2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
  3. (uchylona),
  4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
  5. umowy dożywocia,
  6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
  7. (uchylona),
  8. ustanowienie hipoteki,
  9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
  10. umowy depozytu nieprawidłowego,
  11. umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – przepisy ustawy o:

  1. umowie spółki i jej zmianie – stosuje się odpowiednio do aktów założycielskich spółek, statutów spółek i ich zmiany;
  2. czynnościach cywilnoprawnych – stosuje się odpowiednio do przedmiotów opodatkowania określonych w ust. 1 pkt 2 i 3;
  3. umowie o dziale spadku oraz umowie o zniesieniu współwłasności – stosuje się odpowiednio do:
    1. nabycia własności rzeczy wspólnej lub wspólnego prawa majątkowego albo ich części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność – w części spłat lub dopłat,
    2. odpłatnego wyodrębnienia własności lokali na rzecz niektórych lub wszystkich współwłaścicieli.


Należy wskazać, że art. 1 ust. 1 i 2, określający zakres przedmiotowy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zawiera enumeratywny katalog czynności, których dokonanie powodować będzie powstanie obowiązku podatkowego. Tym samym, jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeżeli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025, ze zm.). Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego – własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Na podstawie art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego – współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Zgodnie z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego.

W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

  1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
  2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
  3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni oraz inna osoba fizyczna (M.P.) w dniu 9 października 2008 r. nabyli jako współwłaściciele własność − w częściach wynoszących po 1/2 − stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego położonego w miejscowości S. Lokal został nabyty za cenę 298.000,00 zł. Kwota 14.900,00 zł pochodziła ze środków własnych Wnioskodawczyni. Pozostała kwota w wysokości 283.100,00 zł pochodziła ze środków z kredytu bankowego. Zgodnie z umową kredytową, Wnioskodawczyni oraz Nabywca odpowiadają za spłatę kredytu jako dłużnicy solidarni.

Wnioskodawczyni oraz Nabywca nie zawarli pisemnej umowy regulującej sposób rozliczenia pomiędzy nimi zaciągniętego kredytu; kwestii tych nie określa również umowa kredytowa. Intencją Wnioskodawczyni oraz M.P było jednak, aby każde z nich było zobowiązane do spłaty połowy kwoty kredytu.

Spłata kredytu została zabezpieczona hipoteką na przedmiotowym lokalu.

Obecnie wartość rynkowa lokalu wynosi około 300.000,00 zł, natomiast kwota kredytu pozostała do spłaty na chwilę obecną przewyższa wartość rynkową lokalu oraz cenę jego nabycia i obecnie wynosi około 315.000 zł.

Od pewnego czasu Wnioskodawczyni samodzielnie spłaca raty kredytu zaciągniętego na zakup lokalu z uwagi na fakt, że korzysta ona z niego samodzielnie.

Wnioskodawczyni oraz M.P. planują zawarcie w formie aktu notarialnego umowy przedwstępnej przeniesienia udziału w przedmiotowej nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu, zgodnie z którą zobowiążą się zawrzeć umowę przeniesienia udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu, mocą której M.P. przeniesie na Wnioskodawczynię cały przysługujący mu udział w wyżej opisanym lokalu wraz z prawami związanymi z jego własnością w zamian za zwolnienie go przez Wnioskodawczynię z długu ciążącego na nim i na Wnioskodawczyni wobec Banku na podstawie wyżej opisanej umowy kredytowej.

Umowa, którą zamierza zawrzeć Wnioskodawczyni i M.P. nie stanowi żadnej z czynności cywilnoprawnych wymienionych enumeratywnie w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W szczególności umowa ta nie stanowi – określonej przepisami ustawy Kodeks cywilny − umowy sprzedaży. Ww. umowa nie stanowi również umowy odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości, bowiem w związku z zawieraną umową nie dojdzie do spłaty lub dopłaty.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

W myśl natomiast art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje zwolniony z długu (przejęcie długu). Stosownie do art. 519 § 2 ww. Kodeksu przejęcie długu może nastąpić:

  1. przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
  2. przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.

Stosownie do postanowień art. 523 cyt. Kodeksu, jeżeli w umowie o przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zwolnić zbywcę od związanych z własnością długów, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony zawarły umowę o przejęcie tych długów przez nabywcę.

Jak już wspomniano powyżej, katalog czynności cywilnoprawnych, ujęty w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter zamknięty. Opodatkowaniu tym podatkiem podlegają m.in. umowy sprzedaży oraz umowy o zniesieniu współwłasności – jednak tylko w części dotyczącej spłat i dopłat.

Z treści wniosku wynika, że umowa, którą planują zawrzeć Wnioskodawczyni i M.P nie stanowi umowy sprzedaży ani też umowy odpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości, bowiem w związku z zawieraną umową nie dojdzie do spłaty ani dopłaty.

Skoro zatem wskazana we wniosku umowa istotnie nie stanowi żadnej z umów, o których mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym zawarcie umowy przeniesienia udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu nie spowoduje u Wnioskodawczyni powstania obowiązku w podatku od czynności cywilnoprawnych. Oznacza to, że Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty tego podatku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj