Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.122.2019.1.AA
z 31 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2019 r. (data wpływu 3 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania lokalu użytkowego z działalności gospodarczej i przekazania go na cele osobiste oraz późniejszej sprzedaży tego lokalu:

• w części dotyczącej wycofania lokalu użytkowego do majątku prywatnego – jest prawidłowe,
• w części dotyczącej sprzedaży wycofanego lokalu użytkowego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 22 maja 2019 r. (data wpływu 24 maja 2019 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wycofania lokalu użytkowego z działalności gospodarczej i przekazania go na cele osobiste oraz późniejszej sprzedaży tego lokalu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na wynajmowaniu lokali użytkowych, które ujęte są w ewidencji środków trwałych. Zamierza wycofać jeden z lokali z działalności gospodarczej i przeznaczyć go na cele osobiste, a w następnej kolejności sprzedać. Przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe, w przeciągu 3 lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wycofanie z działalności gospodarczej lokalu użytkowego i przeznaczenie go na cele osobiste rodzi obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych PIT?
2. Czy wycofanie lokalu użytkowego, będącego w ewidencji środków trwałych, na cele osobiste, a następnie sprzedaż ww. lokalu przed upływem 6 lat stanowi przychód, który Wnioskodawca może przeznaczyć na cele mieszkaniowe i skorzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy wycofanie z działalności gospodarczej lokalu użytkowego i przeznaczenie go na cele osobiste nie rodzi obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych PIT. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Poprzez tą czynność nie uzyskuje żadnego przysporzenia majątkowego, następuje wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy wycofany z działalności gospodarczej składnik majątku i sprzedany przed upływem 6 lat może zostać przeznaczony na własne cele mieszkaniowe. Zatem Wnioskodawca uznaje, że może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych wycofania lokalu użytkowego z działalności gospodarczej i przekazania go na cele osobiste oraz późniejszej sprzedaży tego lokalu:

• w części dotyczącej wycofania lokalu użytkowego do majątku prywatnego − jest prawidłowe,
• w części dotyczącej sprzedaży wycofanego lokalu użytkowego − jest nieprawidłowe.
  
  

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza,
• pkt 8 – odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,
  − jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c − przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy − przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
  
  

Stosownie do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy: przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

− wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmowaniu lokali użytkowych, które są ujęte w ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca zamierza wycofać jeden z lokali z działalności gospodarczej i przeznaczyć na cele osobiste, a później sprzedać. Przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą skutków podatkowych wycofania lokalu użytkowego z prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczenia go na cele osobiste oraz odpłatnego zbycia lokalu po jego wycofaniu z działalności gospodarczej i przeznaczenia środków uzyskanych z tego tytułu na cele mieszkaniowe.

Rozpatrując kwestię opodatkowania czynności wycofania nieruchomości z indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, należy zauważyć, że czynność wycofania składnika majątku (tu: lokalu użytkowego) z działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby osobiste, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie rodzi żadnych skutków podatkowych. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego, dlatego też przekazanie składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej na potrzeby osobiste nie powoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawcy. Przez tę czynność nie uzyska on żadnego przysporzenia majątkowego, nastąpi wyłącznie przesunięcie rzeczy z majątku związanego z działalnością gospodarczą do majątku osobistego.

Zauważyć jednak należy, że w niniejszej sprawie przychód powstanie w momencie dokonania odpłatnego zbycia ww. lokalu użytkowego.

Do sprzedaży składników majątku o charakterze niemieszkalnym zastosowanie znajdą regulacje zawarte w cytowanym powyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że sprzedaż lokalu użytkowego (tj. nieruchomości o charakterze niemieszkalnym), który zostanie wycofany z ewidencji środków trwałych i przekazany na potrzeby osobiste Wnioskodawcy – w sytuacji gdy sprzedaż nastąpi przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nieruchomość ta została wycofana z działalności gospodarczej – będzie skutkowała powstaniem przychodu z działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do kwestii zwolnienia przedmiotowego, należy stwierdzić, co następuje.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Powołany przepis wyraźnie odnosi się do dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Ponadto w myśl art. 30e ust. 6 pkt 2 ww. ustawy: przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania, jeżeli przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw stanowi przychód z działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1.

Z przytoczonych regulacji wynika, że zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie wyłącznie do dochodów ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych kwalifikowanych do źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Tym samym zwolnienie to nie ma zastosowania do dochodów uzyskanych z pozarolniczej działalności gospodarczej, kwalifikowanych do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy.

Zatem skoro sprzedaż przez Wnioskodawcę lokalu użytkowego będzie skutkowała powstaniem po jego stronie przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z działalności gospodarczej, w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie przedmiotowe wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Reasumując – planowane wycofanie z działalności gospodarczej lokalu użytkowego i przeznaczenie go na cele osobiste Wnioskodawcy nie spowoduje u niego powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast sprzedaż tego lokalu użytkowego przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym lokal użytkowy zostanie wycofany z działalności gospodarczej, spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jednocześnie należy wskazać, że z uwagi na powyższą kwalifikację przychodu ze sprzedaży lokalu użytkowego w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.