Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.106.2019.2.BG
z 30 maja 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 marca 2019 r. (data wpływu 15 marca 2019 r.) uzupełnionym 14 i 17 maja 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

  • płatności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT dokonywane przez Oddział w Polsce na rzecz innych nierezydentów podatkowych stanowią dochody osiągane na terytorium Polski przez tych nierezydentów i jako takie podlegają podatkowi u źródła w Polsce, a w związku z czym czy Oddział w Polsce jest zobowiązany do pobierania i wpłacania zgodnie z art. 26 ust. 1, ust. 2e i ust. 3 ustawy o CIT jako płatnik w Polsce podatku u źródła od płatności uiszczanych na rzecz nierezydentów podatkowych i przekazywania go na rachunek polskiego urzędu skarbowego,
  • Oddział jest zobowiązany do sporządzania i przekazywania informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku - sporządzonych zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 2, ust. 3a, ust. 3b-3g i art. 26a ust. 1 ustawy o CIT

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2019 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

  • płatności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT dokonywane przez Oddział w Polsce na rzecz innych nierezydentów podatkowych stanowią dochody osiągane na terytorium Polski przez tych nierezydentów i jako takie podlegają podatkowi u źródła w Polsce, a w związku z czym czy Oddział w Polsce jest zobowiązany do pobierania i wpłacania zgodnie z art. 26 ust. 1, ust. 2e i ust. 3 ustawy o CIT jako płatnik w Polsce podatku u źródła od płatności uiszczanych na rzecz nierezydentów podatkowych i przekazywania go na rachunek polskiego urzędu skarbowego,
  • Oddział jest zobowiązany do sporządzania i przekazywania informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku - sporządzonych zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 2, ust. 3a, ust. 3b-3g i art. 26a ust. 1 ustawy o CIT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 kwietnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.106.2019.1.BG, 0111-KDIB1-2.4010.105.2019.1.BG, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 14 i 17 maja 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Oddział w Polsce (dalej: „Oddział”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem działającym w Polsce jako oddział osoby zagranicznej – Spółki X.

Spółka X jest spółką europejską z siedzibą w Niemczech działającą na terenie Niemiec oraz w 6 innych krajach europejskich, w których posiada swoje oddziały, tj. w Austrii, Belgii, Holandii, Polsce, Szwajcarii i na Węgrzech.

Oddział jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej wykonywaną przez Spółkę X z Niemiec poza siedzibą lub jej głównym miejscem wykonywania działalności, zgodnie z treścią art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 30 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Oddział w Polsce został wpisany do rejestru przedsiębiorców 31 grudnia 2009 r. i rozpoczął działalność od 1 stycznia 2010 r., którą prowadzi do dnia dzisiejszego. Oddział stanowi zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”) oraz w rozumieniu art. 5 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodów i od majątku zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec (dalej: „PL-RFN UPO”).

Spółka X jest niemieckim rezydentem podatkowym i posiada stosowny certyfikat rezydencji potwierdzający ten fakt. Spółka X należy do grupy kapitałowej X.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka X dokonuje płatności z tytułu usług, opłat licencyjnych, odsetek i innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Płatności te dokonywane są przez Oddział w PL z rachunku bankowego w Polsce Odbiorcami płatności są zarówno podmioty wchodzące w skład grupy kapitałowej X, będące odrębnymi od Spółki X podmiotami prawnymi jak i podmioty trzecie, niepowiązane ze Spółką X. Płatności na rzecz poszczególnych odbiorców wahają się od kilku tysięcy złotych do kilkudziesięciu milionów złotych w skali roku. Podmioty te zlokalizowane są w różnych krajach, w szczególności w Wielkiej Brytanii.

Świadczenia, w zamian za które przekazywane są przedmiotowe płatności przez Oddział w Polsce służą działalności Oddziału w Polsce (np. opłaty licencyjne za znak towarowy, który używany jest na terenie Polski, usługi IT niezbędne do funkcjonowania Oddziału PL, itp ). Płatności dokonywane są z polskiego rachunku bankowego Oddziału w Polsce.

Do tej pory Oddział w Polsce dokonując powyższych płatności obliczał i podbierał polski podatek dochodowy od osób prawnych (dalej: „podatek u źródła”) zgodnie z przepisami ustawy o CIT lub odstępował od pobrania podatku, jeśli pozwalała na to umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta pomiędzy Polską a krajem rezydencji podatkowej odbiorcy należności Oddział gromadził też certyfikaty rezydencji odbiorców należności. Podatek u źródła był następnie wpłacany na rachunek właściwego polskiego urzędu skarbowego w terminie wynikającym z ustawy o CIT. Oprócz tego składane były deklaracje podatkowe - CIT 10 Z oraz IFTR.

Analizując ponownie przepisy ustawy o CIT oraz PL-RFN UPO Oddział w Polsce doszedł do wniosku, że płatności pochodzące od działającego w Polsce oddziału zagranicznego podmiotu nie podlegają w Polsce podatkowi u źródła. Wniosek taki Oddział w Polsce wywiódł bezpośrednio z brzmienia art. 21 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 3 pkt 5 i art. 3 ust. 5 ustawy o CIT.

W związku z powyższym Oddział w Polsce zamierza w przyszłości zaprzestać poboru polskiego podatku u źródła od wypłacanych należności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy płatności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT dokonywane przez, Oddział w Polsce na rzecz innych nierezydentów podatkowych stanowią dochody osiągane na terytorium Polski przez tych nierezydentów i jako takie podlegają podatkowi u źródła w Polsce, a w związku z czym czy Oddział w Polsce jest zobowiązany do pobierania i wpłacania zgodnie z art. 26 ust. 1, ust. 2e i ust. 3 ustawy o CIT jako płatnik w Polsce podatku u źródła od płatności uiszczanych na rzecz nierezydentów podatkowych i przekazywania go na rachunek polskiego urzędu skarbowego?
  2. Czy Oddział PL jest zobowiązany do sporządzania i przekazywania informacji o dokonanych wypłatach i pobranym podatku - sporządzonych zgodnie z art. 26 ust. 3 pkt 2, ust. 3a, ust. 3b-3g i art. 26a ust. 1 ustawy o CIT?

Ad. 1

Oddział w Polsce jest zdania, że płatności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT dokonywane przez polski oddział zagranicznego podmiotu prawnego z Polski do odbiorców w innych krajach nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce, a zatem Oddział nie jest zobowiązany do obliczania, poboru i wpłaty podatku u źródła od dokonywanych płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. A zatem na Oddziale w Polsce nie ciążą w związku z w/w płatnościami obowiązki wynikające z art. 26 ust. 1, ust. 2e, ust. 3 ustawy o CIT.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, przychodów:

  1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how);
  2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
    2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
    • ustala się w wysokości 20% przychodów;
  3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych;
  4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
    • ustala się w wysokości 10% tych przychodów.



Z powyższego przepisu wynika, że w przypadku dochodów nierezydentów opodatkowaniu w Polsce podlegają jedynie te, które nierezydenci osiągają na terenie Polski. Definicję dochodów/przychodów osiąganych na terenie Polski zawiera art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Z kolei art. 3 ust. 5 ustawy o CIT stanowi, że za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Z analizy przywołanych przepisów wynika, że przychody (dochody) z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT są osiągane przez nierezydentów na terytorium Polski, jeśli należności stanowiące te przychody są regulowane, wypłacane lub potrącane przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Polski.

W przypadku Oddziału w Polsce przedmiotowe należności są regulowane/wypłacane/potrącane przez podmiot, który nie posiada siedziby ani zarządu na terytorium Polski. Oddział w Polsce jest zakładem (PE) Spółki X, czyli podmiotu, który posiada siedzibę i zarząd na terytorium Niemiec. Sam Oddział nie jest odrębną osobą prawną ani też jednostką organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, o której mowa w przytoczonych przepisach. Oddział w Polsce jest wewnętrzną jednostką osoby prawnej czyli Spółki X.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 3 ustawy o CIT wypłata należności z tytułów, o których mowa w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT przez podmiot nieposiadający siedziby i zarządu na terytorium Polski skutkuje tym, iż przychody takie nie są uzyskiwane na terytorium Polski, a zatem nie podlegają na terytorium Polski podatkowi u źródła, o którym mowa w w/w przepisach.

Skoro zatem wypłaty dokonywane przez Oddział w Polsce z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT nie podlegają w Polsce podatkowi u źródła, to Oddział w Polsce nie jest obowiązany do potrącania jako płatnik polskiego podatku u źródła od wypłaty tych należności w związku z tym art. 26 ust. 1, ust. 2e i ust. 3 ustawy o CIT nie ma w tym przypadku zastosowania do Spółki X i jej Oddziału w PL.

Tożsame stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji nr IP-PB3-423-253/07-2/IK wydanej w 14 grudnia 2007 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Organ podatkowy stwierdził wówczas, że: „Utworzenie oddziału przedsiębiorcy nie powoduje powstania nowego podmiotu. Konstrukcja oddziału powinna być rozumiana jako abstrakcyjna instytucja międzynarodowego prawa podatkowego, mająca jedynie umożliwić prawidłowe opodatkowywanie przez jedno państwo dochodów uzyskiwanych przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w drugim państwie, ze źródeł przychodów położonych na terytorium pierwszego z państw. Zarejestrowanie oddziału za granicą nie oznacza, że powstaje tam nowy podmiot podatkowy, bowiem opodatkowaniu podlegać będzie wciąż spółka macierzysta, tyle że od dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej na terytorium drugiego państwa. Instytucja oddziału (z punktu widzenia prawa podatkowego oddział jest rozpoznawany tak w świetle Konwencji Modelowej, jak też umów o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu, jako tzw. zakład) jest więc jedynie formą działania przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce, a nie odrębnym od niego podmiotem podatkowym. Podatnikiem pozostaje podmiot macierzysty, w tym przypadku spółka mająca siedzibę w Czechach. W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie odsetki, które będą wypłacane przez oddział czeskiej spółki, mający siedzibę w Polsce, na rzecz spółki z siedzibą w Szwajcarii, nie będą zatem podlegały w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”

Przekładając wnioski wynikające z powyższej interpretacji na analizowany stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) należy stwierdzić, że wypłata przez Oddział w Polsce należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz podmiotów niebędących rezydentami w Polsce nie podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce.

Również orzecznictwo sądów administracyjnych wskazuje, iż decydujące znaczenie dla uznania czy płatności z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT podlegają opodatkowaniu w Polsce ma fakt dokonywania tych płatności przez polskiego rezydenta podatkowego. Jak stwierdził NSA w wyroku z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 3587/14: „W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w świetle art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. można przyjąć, stosując zasady wykładni językowej, że nierezydenci, świadczący usługi niematerialne (usługi doradztwa prawnego, doradztwa podatkowego, usługi doradcze o innym charakterze inne usługi niematerialne, których natura zasadniczo odpowiada usługom wymienionym w art. 21 u.p.d.o.p.), na rzecz Spółki będącej polskim rezydentem, podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.”

A contrario nierezydenci świadczący usługi niematerialne na rzecz podmiotów niebędących polskimi rezydentami nie podlegają w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Oddział w Polsce jest zdania, iż w związku z przysługującą w Polsce suwerennością podatkową zakres opodatkowania podatkiem dochodowym wyznaczają krajowe przepisy, a zatem ustawa o CIT. Dlatego też stwierdzenie, na podstawie analizy przepisów powyższej ustawy, że takie przypadki jak przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce, jest wystarczające do odstąpienia przez Oddział w Polsce od obliczania, pobierania i wpłacania podatku u źródła od przedmiotowych płatności Niemniej jednak przepisy ustawy o CIT (art. 21 ust. 2 ustawy o CIT) zawierają zastrzeżenie, że przepisy polskiej ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (dalej: „UOP”).

Uwzględniając postanowienia UOP zawieranych przez Polskę należy zauważyć, że UPO mają zastosowanie do osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub obu umawiających się państwach (zwykle wynika to z art. 1 UOP). Co istotne określenie „osoba” obejmuje osoby fizyczne, spółki i wszystkie inne zrzeszenia osób (zwykle art. 3 UPO zawieranych przez Polskę). Jednocześnie (zwykle art. 4) UPO zawierane przez Polskę przewidują, że w ich rozumieniu pojęcie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona (innymi słowy są rezydentami podatkowymi tego państwa). Oznacza to, że poszukując UPO, która powinna mieć zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) należy z jednej strony ustalić, kraj w którym rezydencję podatkową posiada podmiot będący odbiorcą płatności dokonywanej przez Oddział w Polsce a z drugiej strony ustalić kraj, w którym rezydencję podatkową posiada podmiot dokonujący przedmiotowej płatności. Biorąc pod uwagę, że dokonującym płatności jest Oddział podmiotu Spółki X posiadającego siedzibę w Niemczech, to krajem rezydencji podatkowej jest w tym przypadku Republika Federalna Niemiec. A zatem ustalając, która UOP powinna mieć zastosowanie w przypadku konkretnej płatności należy przyjąć, że będzie to UOP zawarta przez Republikę Federalną Niemiec z krajem, w którym odbiorca płatności posiada swoją rezydencję podatkową. Nie mają więc zastosowania postanowienia UOP, których stroną jest Polska.

Takie stanowisko wynika też z interpretacji podatkowych (zob. np. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 12 czerwca 2012 r., IPTPB3/423-101/12-5/IR). W interpretacji tej stwierdzono, iż miejsce siedziby dla celów podatkowych (rezydencję podatkową) w danym kraju ocenia się według tego, czy dany podmiot podlega tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Podmiot, który podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w danym kraju, nie jest rezydentem podatkowym tego kraju. Oddziały zagraniczne jako jednostki o statusie nie posiadającym odrębnej od swojej jednostki macierzystej osobowości prawnej, jeśli stanową „zakład” w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, podlegają opodatkowaniu w państwie, w którym prowadzą działalność tylko od dochodów uzyskanych w tym kraju (podlegają więc ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu).

Prowadzi to do wniosku, że - w rozumieniu międzynarodowych przepisów podatkowych - miejscem rezydencji podatkowej zagranicznego oddziału (w tej sprawie oddziału w Polsce) przedsiębiorcy posiadającego siedzibę w innym kraju (tutaj w Niemczech) jest państwo siedziby jednostki macierzystej (tutaj Niemcy). W konsekwencji dla potrzeb poboru (bądź odstąpienia od poboru) podatku u źródła w przypadku płatności dokonywanych przez Polski oddział niemieckiego przedsiębiorcy należy badać umowy zawarte pomiędzy Niemcami (jako krajem rezydencji podatkowej przedsiębiorcy) i krajem rezydencji podatkowej odbiorcy płatności. Powyższe potwierdzają interpretacje wydane w odwrotnych przypadkach, tzn. kiedy to polski rezydent dokonywał płatności do oddziału zagranicznego rezydenta.

W takich sytuacjach, zgodnie z wydanymi interpretacjami indywidualnymi, należało stosować UOP zawarte przez Polskę z państwem rezydencji podatkowej przedsiębiorcy zagranicznego, a nie z państwem, w którym znajdował się oddział tego przedsiębiorcy (por. interpretacja z 4 maja 2009 r. nr IBPBI/2/423-488/09/BG; interpretacja z 30 października 2014 r. nr IPPB5/423-769/14-2/AJ). Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej argumenty należy stwierdzić, iż stanowisko Oddziału w Polsce wyrażone w stosunku do pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ad. 2

Oddział w Polsce uważa, że biorąc pod uwagę fakt, iż płatności z tytułów wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT dokonywane przez Oddział w Polsce na rzecz podmiotów niebędących rezydentami w Polsce nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce, nie jest zobowiązana do sporządzania i przekazywania informacji o dokonanych wypłatach na rzecz nierezydentów i pobranym podatku, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 2, ust. 3a, ust. 3b-3g i art. 26a ust.1 ustawy o CIT.

Oddział w Polsce jest zdania, iż stanowisko w odniesieniu do pytania nr 2 jest konsekwencją stanowiska przedstawionego w stosunku do pytania nr 1. Skoro bowiem zasadnym jest pogląd, że przychody nierezydentów z tytułu należności określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT wypłacanych przez Oddział w Polsce nie podlegają opodatkowaniu u Polsce i w związku z tym na Oddziale w Polsce nie ciążą obowiązki płatnika w odniesieniu do podatku od tych przychodów, to Oddział w Polsce nie ma też obowiązku składania w Polsce deklaracji i informacji podatkowych dotyczących tych przychodów/dochodów. Na Oddziale w Polsce nie ciążą więc obowiązki określone w art. 26 ust. 3 pkt 2, ust. 3a, ust. 3b-3g i art. 26a ust.1 ustawy o CIT. Zgodnie bowiem z tymi przepisami, płatnicy podatku u źródła obowiązani są do złożenia wymienionych w tych przepisach informacji i deklaracji podatkowych wskazujących kwoty dokonanych wypłat i pobranego podatku lub kwoty należności, od których nie został pobrany podatek na podstawie UOP lub ustawy. W niniejszej sprawie przedmiotowe należności w ogóle nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, nie wystąpi więc przypadek pobrania podatku od dokonywanych wypłat.

W ocenie Oddziału w Polsce nie wystąpi też obowiązek, o którym mowa w art. 26 ust. 3d ustawy o CIT. Do przedmiotowych wypłat nie będzie miała zastosowania żadna z UOP zawartych przez Polskę (zastosowanie mogą mieć UOP zawarte przez Republikę Federalną Niemiec z krajami, w których odbiorcy należności mają rezydencję podatkową), a zatem fakt niepobrania podatku nie będzie uzasadniony UOP. Brak pobrania podatku u źródła nie będzie również wynikał z ustawy. Takie sformułowanie, jak użyte w art. 26 ust. 3d ustawy o CIT wskazuje, że co do zasady podatek u źródła od wypłacanych należności powinien zostać pobrany, ale z uwagi wystąpienia szczególnych uregulowań ustawowych następuje odstąpienie od jego pobrania. W przypadkach objętych stanem faktycznym niniejszego wniosku nie występuje w ogóle obowiązek poboru podatku, gdyż dochody/przychody osiągane przez nierezydentów z tytułu zapłaty należności określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT przez Oddział w Polsce nie tworzą przychodów/dochodów osiąganych na terytorium Polski.

Biorąc powyższe pod uwagę Oddział w Polsce jest zdania, iż jego stanowisko przedstawione w odniesieniu do pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj