Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.125.2019.2.BSA
z 30 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 12 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy ponoszone przez Spółkę na rzecz Spółki Powiązanej koszty Opłat licencyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z wytworzeniem przez Wnioskodawcę towaru w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym nie stosuje się do nich ograniczeń zawartych w art. 15e ust. 1 ww. ustawy– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2019 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy ponoszone przez Spółkę na rzecz Spółki Powiązanej koszty Opłat licencyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z wytworzeniem przez Wnioskodawcę towaru w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym nie stosuje się do nich ograniczeń zawartych w art. 15e ust. 1 ww. ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest osobą prawną posiadającą siedzibę w Polsce. Wnioskodawca zajmuje się produkcją i dystrybucją opakowań z tworzyw sztucznych. Spółka należy do grupy kapitałowej A., wyspecjalizowanej w produkcji maszyn, form oraz opakowań z tworzyw sztucznych dla przemysłu spożywczego, kosmetycznego i chemicznego. Wnioskodawca jest powiązany kapitałowo w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT z A. W. A. (dalej: „Spółka Powiązana”), będącej spółką prawa austriackiego.

Wnioskodawca w celu produkcji opakowań z tworzyw sztucznych pod marką A. oraz ich dystrybucji na rzecz międzynarodowych kontrahentów, współpracujących z grupą A., zawarł ze Spółką Powiązaną umowę licencyjną (dalej: „ Umowa”). Aby korzystać z wieloletniego dorobku Spółki Powiązanej w branży produkcyjnej i dystrybucyjnej opakowań z tworzyw sztucznych na międzynarodowym rynku konieczne było zawarcie Umowy. Bez zawarcia Umowy Spółka nie mogłaby funkcjonować w grupie A.

Spółka Powiązana jest właścicielem (lub jest uprawniona do wykorzystywania) zdefiniowanych w Umowie informacji, technicznych praw ochronnych umowy, licencjonowanych marek oraz nazwy A. Zgodnie z postanowieniami Umowy wymienione wyżej prawa niematerialne należy rozumieć w następujący sposób:

• informacjami, które są udostępnione Spółce do wykorzystywania, są wszelkie wiadomości posiadane przez Spółkę Powiązaną, takie jak wyniki badań i rozwoju, receptury, dokumenty techniczne i doświadczenia. Jednocześnie informacje stanowią wiadomości, które są konieczne w procesie wykonania, magazynowania oraz zbywania produktów, niezależnie od formy w jakiej występują (tj. formy pisemnej, zapisanej elektronicznie czy też osobistych doświadczeń),
• techniczne prawa ochronne umowy powinny być rozumiane jako wszelkie zarejestrowane oraz niezarejestrowane prawa ochronne, w szczególności patenty, wzory użytkowe, certyfikaty użytkowe, wzory i modele itd., w zgłoszonej lub sporządzonej formie,
• licencjonowane marki rozumieć należy jako marki do szczególnego oznakowania produktów objętych Umową niezależnie od urzędowej rejestracji.
  
  

Na podstawie Umowy Spółka Powiązana gwarantuje Spółce wyłączne i nieprzenoszalne prawo do produkowania lub zbywania produktów objętych umową (tj. opakowań z tworzyw sztucznych) przy wykorzystaniu informacji, technicznych praw ochronnych umowy i licencjonowanych marek na obszarze objętym Umową. Umowa obejmuje jednocześnie możliwość stosowania przez Spółkę nazwy A.

Nazwa A. oraz licencjonowane marki są rozpoznawane i cenione na rynku, a posługiwanie się nimi umożliwia Spółce pozyskanie klientów zainteresowanych nabywaniem opakowań z tworzyw sztucznych i w ten sposób osiąganie większych zysków. Bez zawarcia Umowy Spółka nie mogłaby produkować i dystrybuować produktów pod marką A., a także korzystać z informacji i technicznych praw ochronnych.

Produktami, o których mowa w Umowie (tj. których dotyczą informacje, techniczne prawa ochronne i licencjonowane marki), są wszelkiego rodzaju opakowania z tworzyw sztucznych, między innymi preformy, butelki i zamknięcia, jak i formy konieczne do ich wykonania.

Wnioskodawca w zamian za zagwarantowanie wyłącznego i nieprzenoszalnego prawa do produkowania i zbywania produktów na terytorium objętym Umową przy użyciu informacji, technicznych praw ochronnych umowy oraz licencjonowanych marek ponosi na rzecz Spółki Powiązanej wynagrodzenie, nazwane w Umowie opłatą licencyjną (dalej: „Opłata licencyjna”). Opłata licencyjna jest ustalana kwartalnie, w odniesieniu do miesięcznych obrotów Spółki. Wysokość Opłaty licencyjnej kalkulowana jest jako procentowy udział w obrotach Spółki wypracowanych w oparciu o wyprodukowane opakowania. Wysokość udziału procentowego w obrotach uzależniona jest od rodzaju produkowanych towarów. Zatem by osiągać określony wynik finansowy z prowadzonej działalności produkcyjnej i dystrybucyjnej dotyczącej opakowań z tworzyw sztucznych, Spółka określając ceny sprzedawanych towarów (opakowań) uwzględnia m.in. koszty Opłaty licencyjnej uiszczanej na podstawie Umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Spółkę na rzecz Spółki Powiązanej koszty Opłat licencyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z wytworzeniem przez Wnioskodawcę towaru w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym nie stosuje się do nich ograniczeń zawartych w art. 15e ust. 1 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty Opłat licencyjnych, które ponoszone są przez Spółkę na rzecz Spółki Powiązanej, stanowią koszty uzyskania przychodu bezpośrednio związane z wytworzeniem przez Wnioskodawcę towaru (opakowań z tworzyw sztucznych) w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”), a tym samym nie stosuje się do nich ograniczeń zawartych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT.
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowa, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Jednocześnie, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy o CIT, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca zawarł ze Spółką Powiązaną (będącą podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT) Umowę, na mocy której Wnioskodawca nabył wyłączne i nieprzenoszalne prawo do produkowania lub zbywania produktów z wykorzystaniem informacji, technicznych praw ochronnych umowy oraz licencjonowanych marek na terytorium objętym Umową. W ocenie Spółki, na podstawie Umowy nabyła ona prawo do korzystania z praw niematerialnych, takich jak, m.in. wiadomości (wyniki badania i rozwoju, receptury, dokumenty techniczne, doświadczenia), które są konieczne do wykonania, opakowania, magazynowania jak i zbytu produktów, niezależnie od formy oraz wszelkich zarejestrowanych i niezarejestrowanych praw ochronnych, w szczególności patentów, wzorów użytkowych, certyfikatów użytkowych, wzorów i modeli itd., w zgłoszonej lub sporządzonej formie, które mogą być użytkowane u producentów, oferentów lub w trakcie zbytu/urynkowienia produktów objętych Umową. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, Opłata licencyjna, jaką płaci Spółce Powiązanej na podstawie Umowy, stanowi należność za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT.

W konsekwencji, zdaniem Spółki należy stwierdzić, że skoro Opłata licencyjna jest ponoszona przez Wnioskodawcę:

• za korzystanie z praw, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT oraz
• na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT

-to co do zasady podlega na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodu.

Niemniej jednak ustawa o CIT w niektórych przypadkach przewiduje możliwość wyłączenia ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodu z art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

W szczególności, zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Zatem aby ustalić czy koszty ponoszone przez Spółkę na podstawie Umowy są wyłączone z ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, należy w pierwszej kolejności zbadać znaczenie „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”, którym to sformułowaniem posłużył się ustawodawca w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.

Jak zostało wskazane w uzasadnieniu do ustawy wprowadzającej art. 15e ust. 11 pkt 1 do ustawy o CIT, celem analizowanego wyłączenia było uwzględnienie sytuacji, gdy „cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej” (tak: Uzasadnienie do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, druk sejmowy nr 1878.).

Pomocne w zakresie ustalenia znaczenia art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT są także wyjaśnienia opublikowane przez Ministerstwo Finansów (tak: Wyjaśnienia Ministerstwa Finansów z dnia 25 kwietnia 2018 r. „Koszty usług i praw bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”; dalej: „Wyjaśnienia”). Wynika z nich, że kosztów „bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, nie należy utożsamiać z kosztami „bezpośrednio związanymi z przychodami” z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. Jak wskazano w wyjaśnieniach, przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 nie odnosi się (w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 ustawy o CIT) do sposobu związania kosztu z przychodami, ale do bezpośredniego związku poniesionego kosztu z czynnością wytworzenia czy nabywania towaru lub świadczenia usługi. Zaś funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się - w świetle Wyjaśnień - do poszukiwania związku z samym przedmiotem (efektem) czynności wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym towarem lub określoną usługą.

Ponadto, zgodnie z Wyjaśnieniami, koszty „bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” są kosztami „inkorporowanymi” w produkcie, towarze albo usłudze. Oznacza to, że koszty te kształtują finalną cenę towaru albo usługi, a ich poniesienie jest niezbędne w procesie produkcji, dystrybucji towarów lub świadczenia usług. Jednocześnie koszt usług „bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” powinien być możliwy do zidentyfikowania w cenie danego towaru albo usługi jako czynnik, który obiektywnie kształtuje cenę danego towaru lub usługi. W związku z tym, za koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi nie należy uznać kosztu poniesionego na rzecz ogólnej działalności podatnika, którego nie da się przyporządkować do konkretnego towaru lub usługi.

Wyjaśnienia Ministerstwa Finansów podają także praktyczny przykład modelu funkcjonowania w grupie kapitałowej, który umożliwia skorzystanie z wyłączenia na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT. Zgodnie z przedstawionym w Wyjaśnieniach przykładem, bezpośredni związek poniesionego kosztu z wytworzeniem towaru zachodzi w szczególności wówczas, gdy spółka polska zawarła z innymi podmiotami z grupy kapitałowej umowy licencyjne, których przedmiotem było prawo do wykorzystywania przez polską spółkę znaków towarowych, nazw poszczególnych produktów oraz ich wzorów graficznych na opakowaniach produktów za wynagrodzeniem uzależnionym od wartości sprzedaży towarów, które w danym okresie rozliczeniowym zostały oznaczone znakami towarowymi, będącymi przedmiotem licencji (stanowiącym określony procent obrotu tymi towarami). W przykładzie wskazano także, że brak możliwości korzystania z praw przewidzianych licencją oznaczałby w praktyce uniemożliwienie sprzedaży produktów na rzecz kontrahentów w Polsce. Wśród innych przykładów zastosowania wyłączenia z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT wskazano w Wyjaśnieniach także nabycie licencji na potrzeby świadczenia umowy dystrybucyjnej. Ani uzasadnienie ustawy wprowadzającej art. 15e ustawy o CIT ani Wyjaśnienia Ministerstwa Finansów nie mają charakteru wiążącego, jednakże wskazują one intencję, jaką kierował się ustawodawca wprowadzając art. 15e do ustawy o CIT. Zdaniem Spółki nie sposób pominąć tych okoliczności w procesie wykładni przepisu ustawy o CIT.

Należy zauważyć, że analogiczne podejście do przedstawionego w Wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów prezentuje także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych interpretacjach. Przykładowo, w interpretacji z dnia 16 stycznia 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.552.2018.3.JG, zauważył, że na bezpośredni związek poniesionego kosztu z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub usługi wskazuje, m.in. sposób kalkulacji wynagrodzenia za prawo do korzystania z licencji jako określony procent sprzedaży netto licencjobiorcy. Organ zauważył również, że bez ponoszenia kosztów z tytułu przedmiotowych opłat licencyjnych, Spółka nie mogłaby sprzedawać towarów i świadczyć usług na rzecz klientów zewnętrznych. Licencja uprawnia Spółkę do dystrybucji towarów opatrzonych nazwą handlową i znakiem towarowym należącym do podmiotu powiązanego. Tym samym Opłaty licencyjne warunkują możliwość dystrybucji towarów pod markami własnymi podmiotu powiązanego. Ponadto licencja upoważnia Wnioskodawcę do korzystania z technologii i know-how niezbędnego do świadczenia usług. Gdyby Spółka nie ponosiła kosztów Opłaty licencyjnej, nie mogłaby korzystać z wiedzy, technologii i innych materiałów należących do podmiotu powiązanego, które są niezbędne dla prawidłowego wykonania usług.

Przenosząc powyższe na grunt stanu faktycznego, będącego przedmiotem niniejszego wniosku, w opinii Spółki, do ponoszonej przez nią Opłaty licencyjnej na rzecz Spółki Powiązanej ma zastosowanie wyłączenie z limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodu, które ustawodawca ustanowił w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT. Ponoszone Opłaty licencyjne mają bowiem wszystkie cechy kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi, na które zwraca się uwagę w Wyjaśnieniach i w praktyce interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Zdaniem Spółki Opłata licencyjna:

• stanowi koszt kształtujący cenę towarów, jakie wytwarza Spółka, możliwy do zidentyfikowania w cenie towarów - tj. stanowi koszt „inkorporowany” w produktach, jakie wytwarza Spółka;
• jej poniesienie jest niezbędne w procesie produkcji i dystrybucji towarów przez Spółkę (brak poniesienie opłaty licencyjnej uniemożliwiłoby prowadzenie działalności przez Spółkę w obecnym kształcie) oraz
• nie dotyczy ona ogólnej działalności Spółki - związana jest konkretnie z produkowanymi przez nią towarami.
  
  

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Opłata licencyjna została ustalona w sposób, który jest ściśle uzależniony od obrotu towarami produkowanymi przez Spółkę z wykorzystaniem informacji, technicznych praw ochronnych umowy, licencjonowanych marek oraz marki A. Opłata licencyjna kalkulowana jest jako procent od obrotu Spółki, którego wysokość uzależniona jest od rodzaju opakowań. Wynika z tego konieczność uwzględniania w cenie sprzedawanych przez Spółkę towarów (opakowań z tworzyw sztucznych) kosztów Opłaty licencyjnej, tak by działalność Spółki prowadziła do osiągania określonego wyniku finansowego.

W ocenie Spółki taki model wynagrodzenia jest również typowy dla konstrukcji analizowanych kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towarów lub świadczeniem usługi (co wynika także z przykładu użytego w Wyjaśnieniach). Trudno bowiem o bardziej wyraźne powiązanie ponoszonego kosztu licencji z ceną towarów niż uzależnienie ich wysokości od obrotu ze sprzedawanych produktów wytworzonych z wykorzystaniem praw objętych tą licencją. Zdaniem Spółki, koszt Opłaty licencyjnej obiektywnie kształtuje cenę produkowanych i dystrybuowanych przez Spółkę towarów oraz jest możliwy do zidentyfikowania w ich finalnej cenie.

Ponadto należy mieć na względzie, że korzystanie przez Spółkę z praw przewidzianych licencją, udzieloną przez Spółką Powiązaną, jest konieczne w procesie produkcji oraz dystrybucji produkowanych przez Spółkę opakowań z tworzyw sztucznych. Jak wynika wprost z Umowy, informacjami są te wyniki badań i rozwoju, receptury, posiadane dokumenty techniczne i doświadczenia, które są konieczne w procesie wykonania, magazynowania i zbywania produktów. Bez udzielenia Wnioskodawcy przedmiotowej licencji Spółka nie mogłaby wytwarzać wyżej wskazanych produktów, ponieważ nie posiadałaby odpowiedniego doświadczenia w tym zakresie, know-how, prawa do używania znaków towarowych czy praw do użycia receptur, wzorów, modeli, itp. Nie przysługiwałoby jej również prawo do posługiwania się marką A. Bez wątpienia zatem nieuiszczenie Opłaty licencyjnej na rzecz Spółki Powiązanej uniemożliwiałoby wytwarzanie przez Spółkę produktów oraz dystrybuowanie tych produktów do międzynarodowych klientów współpracujących z grupą A.

Podsumowując, w świetle przedstawionego w: niniejszym wniosku stanu faktycznego, zdaniem Spółki, do Opłat licencyjnych ponoszonych przez nią na rzecz Spółki Powiązanej ma zastosowanie art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, na podstawie którego Spółka może wyłączyć z limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, koszty Opłat licencyjnych, stanowiące w mniemaniu Spółki koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem przez nią towarów. W efekcie ponoszone koszty Opłat licencyjnych powinny w całości stanowić koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ustawy o CIT.

Podobne stanowisko organów podatkowych znalazło się w licznych interpretacjach indywidulanych wydawanych w zbliżonych stanach faktycznych, między innymi w Interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia:

• 13 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.616.2018.2.MO,
• 8 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.514.2018.2.NL,
• 7 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.543.2018.1.MS,
• 7 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.373.2018.2.KK,
• 6 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.515.2018.1.NL,
• 6 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.562.2018.l.DP,
• 5 lutego 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.623.2018.l.SJ,
• 1 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.458.2018.1.ŚS,
• 1 lutego 2019 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.620.2018.1.JG,
• 25 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.510.2018.1.JK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznać należy za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.