Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.149.2019.1.PP
z 23 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 marca 2019 r. (data wpływu 28 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków związanych z ponoszeniem opłaty eksploatacyjnej za koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków związanych z ponoszeniem opłaty eksploatacyjnej za koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę przychodami.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

X S.A. oraz określone spółki od niej zależne (dalej łącznie: Spółki), na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK jest X S.A. – jako spółka dominująca.

Podstawa opodatkowania PGK jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

W związku z zakresem prowadzonej działalności Wnioskodawca zobowiązany jest do ponoszenia szeregu opłat, w tym m.in. opłaty eksploatacyjnej za wydobytą kopalinę, której zasady naliczania i płatności zostały określone w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2017 r., poz. 2126 z późn. zm.).

Stosownie do regulacji tej ustawy, Wnioskodawca dokonuje naliczenia opłaty eksploatacyjnej w dwóch okresach rozliczeniowych, tj. jest za półrocza liczone odpowiednio od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca i od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia, które wpłaca na rachunek odpowiednich organów w terminie do miesiąca następującego po zakończeniu półrocza, za który naliczana jest opłata (art. 137 ust. 1 i ust. 2 Prawa geologicznego i górniczego).

Ustalenie wysokości należnej właściwym organom opłaty eksploatacyjnej ciąży na podmiocie gospodarczym. Organ właściwy do otrzymania w/w opłat nie wystawia faktur dla udokumentowania wysokości przedmiotowych opłat, a rozliczenie opłaty z właściwym organem następuje w oparciu o dane zawarte w złożonej przez zobowiązany podmiot gospodarczy deklaracji/informacji. W związku z powyższym Wnioskodawca, w oparciu o posiadane dane dot. rzeczywistej, wynikającej z opomiarowania, wielkości wydobytej w miesiącu kopaliny (rudy miedzi), dokonuje comiesięcznie obliczenia należnej opłaty. Wielkość ustalonej w ten sposób opłaty, ujmowana jest za każdy miesiąc w księgach rachunkowych w ciężar kosztów (na podstawie dokumentu wewnętrznego). Wobec faktu, że wysokość opłaty eksploatacyjnej jest ściśle uzależniona m.in. od ilości wydobytej rudy miedzi, która stanowi podstawowy materiał do produkcji metali, których sprzedaż generuje u Wnioskodawcy przychody podlegające opodatkowaniu, w/w opłata eksploatacyjna traktowana jest jako koszt bezpośredni Wnioskodawcy. Oznacza to, że opłata ta jest rozpoznawana jako koszt będący elementem wyniku finansowego (zysku/straty), w dacie uzyskania przychodów ze sprzedaży produktów (metali), które zostały wyprodukowane z wydobytej przez Wnioskodawcę rudy.

Opłata ta nie ma charakteru opłaty sankcyjnej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 19 lit. a) ustawy o CIT.

Opłata eksploatacyjna, będąca przedmiotem skierowanego wniosku, zaliczana jest rachunkowo do kosztów wytworzenia produktu (bilansowo rozpoznany w dacie sprzedaży produktu).

Wnioskodawca ponadto informuje, że w latach ubiegłych, tj. 2016-2018 X wraz z określonymi spółkami zależnymi, tworzył podatkową grupę kapitałową PGK X; podatnik ten stracił byt w wyniku upływu terminu, na jaki zastała utworzona ówczesna PGK X (tj. lata 2016-2018).

PGK X, jako podatnik podatku CIT, otrzymał interpretacje znak IBPB-1-3/4510-322/16/JKT oraz IBPB-1-3/4510-569/16/JKT z 30.06.2016 r. w których Organ w sprawie identycznej jak będąca przedmiotem niniejszego Wniosku, uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Z uwagi na fakt, iż od dnia 01.01.2019 r. podatnikiem podatku CIT jest nowe PGK, ponowne wystąpienie z niniejszym wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, iż wydatki związane z ponoszeniem opłaty eksploatacyjnej mają charakter kosztów bezpośrednio związanych z osiąganymi przez Spółkę przychodami?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty naliczonej opłaty eksploatacyjnej mają charakter kosztów bezpośrednio związanych z osiąganymi przez Spółkę przychodami, a zatem winny być potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Regulacje ustawy o CIT przewidują dwie kategorie kosztów: koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami oraz tzw. koszty pośrednie, czyli inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast, do kosztów pośrednich zalicza wydatki, którym wprawdzie nie można przypisać konkretnego przychodu, jednak ich ponoszenie warunkuje uzyskanie przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe wydatki odnoszą się bezpośrednio do uzyskiwanych przychodów. Jak wskazano w opisie sprawy, ilość wydobytej kopaliny (rudy miedzi) decyduje o wielkości uzyskiwanych przychodów, a zatem wielkość ponoszonych opłat jest ściśle związana z wielkością i strukturą produkcji. W konsekwencji występującej zależności, wynikającej ze sposobu kalkulacji opłaty eksploatacyjnej, koszty w/w opłat można bezpośrednio powiązać z wielkością uzyskiwanych przychodów.

Stąd też, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone z tytułu naliczanej opłaty eksploatacyjnej stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, które winny być potrącalne na zasadach określonych w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. Oznacza to, że Wnioskodawca powinien dla celów podatkowych rozpoznawać koszty poniesionej opłaty eksploatacyjnej w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem regulacji art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o CIT.

Tego rodzaju podejście, co do kwalifikacji w koszty podatkowe danej kategorii wydatków, których sposób kalkulacji zleży od wielkości produkcji/sprzedaży, wpisuje się w prezentowaną aktualnie linię orzeczniczą i interpretacyjną organów podatkowych. Przykładem jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31.05.2012 r. sygn. II FSK 2286/10 dotyczący wydatków na nabycie świadectw pochodzenia energii w celu ich umorzenia, opłaty zastępczej, jak również opłat giełdowych. Analogiczne stanowisko, co do kwalifikacji tego rodzaju wydatków, zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 31.03.2016 r. o sygn. IBPB-1 -3/4510-182/16/WLK oraz w interpretacjach przywołanych w opisie stanu faktycznego, wydanych na rzecz PGK X w 2016 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że obwieszczeniem Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 kwietnia 2019 r. ogłoszono tekst jednolity ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.