Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.143.2019.1.JG
z 21 maja 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2019 r. (data wpływu 22 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowych różnic kursowych ustalanych na podstawie przepisów o rachunkowości –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podatkowych różnic kursowych ustalanych na podstawie przepisów o rachunkowości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oraz określone spółki od niej zależne, na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK II (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Rokiem podatkowym PGK II jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK II jest Wnioskodawca – jako spółka dominująca.

Podstawa opodatkowania PGK II jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

W ramach prowadzonej działalności spółka PGK II (dalej: Spółka) zawiera w walutach obcych transakcje nierzeczywiste (bez dostawy instrumentu bazowego) na instrumentach pochodnych na rynku metali, jak i na rynku walut. Wśród transakcji na instrumentach pochodnych stosowanych przez Spółkę występują m.in:

  • Transakcje bez płatności w momencie zawarcia kontraktu, np. towarowy Non-Deliverable Swap, Walutowy Non-Deliverable Forward/Swap,
  • Zakupione towarowe i walutowe opcje,
  • Wystawione towarowe i walutowe opcje,
  • Tzw. transakcje złożone, np. Commodity Swap, strategie opcyjne (Collar, Seagull, Syntetic put etc.).


Ww. transakcje zawierane są przez Spółkę wyłącznie w celu zabezpieczenia występujących ryzyk zmienności cen metali (będących przedmiotem sprzedaży w Spółce) oraz ryzyk kursowych (w związku z przeprowadzaniem przez Spółkę znacznej ilości transakcji sprzedaży metali w walutach innych niż PLN).

Dla ustalania różnic kursowych przy rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych Spółki PGK II stosują metodę określoną w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT (tzw. metoda rachunkowa).

Spółka prowadzi księgi rachunkowe według regulacji Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (dalej: MSR) /Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (dalej: MSSF), przy czym w zakresie nieuregulowanym w MSR stosowane są zasady rachunkowości, określone w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej: UOR), co wynika z zapisów art. 2 ust. 3 UOR.

Zgodnie z przepisami o rachunkowości, tj. MSR 39, instrumenty zawierane przez Spółkę podlegają wycenie na określoną datę. Spółka, zgodnie z MSR 39, stosuje zasady rachunkowości zabezpieczeń, co wpływa na ujęcie wyceny instrumentów pochodnych w księgach. Zgodnie z zasadami rachunkowości zabezpieczeń, sposób ujęcia wyceny instrumentu pochodnego w księgach zależny jest od kilku czynników, w tym od charakteru instrumentu, tj. wyróżnia się zasadniczo dwie podstawowe grupy instrumentów pochodnych:

  • instrumenty pochodne wyznaczone jako instrumenty zabezpieczające dla celów stosowania zasad rachunkowości zabezpieczeń;
  • instrumenty pochodne nie wyznaczone jako instrumenty zabezpieczające dla celów stosowania zasad rachunkowości zabezpieczeń.


W związku z tym, iż w zakresie ujęcia księgowego Spółka stosuje tzw. rachunkowość zabezpieczeń, w przypadku niektórych transakcji pochodnych spełniających warunki określone w przepisach rachunkowych zmiany wartości w wyniku wyceny do wartości godziwej instrumentów pochodnych wynikające z ich wyceny odnoszone są przez Spółkę odpowiednio na kapitał (w części efektywnej) lub bezpośrednio w rachunek zysków i strat (w części nieefektywnej). W związku z tym, iż zawierane transakcje pochodne mają na celu zabezpieczenie przyszłych przepływów pieniężnych Spółki, ostatecznie wyceny tych instrumentów korygują wartość przychodów ze sprzedaży.

Wyceny transakcji pochodnych ujmowane są przez Spółkę na kontach bilansowych, przy czym Spółka nie wyodrębnia dla celów rachunkowych różnic kursowych od instrumentów pochodnych, tzn. różnice kursowe nie są wydzielane z wyniku z wyceny. Różnice kursowe z tytułu wyceny instrumentów pochodnych nie są też w żaden sposób ujmowane na kontach pozabilansowych. W świetle stosowanych zasad rachunkowości, wyceny instrumentów pochodnych stosowanych przez Spółkę nie stanowią różnic kursowych w świetle przepisów rachunkowych (co potwierdza też analiza zewnętrznego eksperta, otrzymana przez Spółkę w latach ubiegłych). W związku z tym, dla celów rachunkowych Spółka nie wykazywała i nie wykazuje różnic kursowych z wyceny instrumentów pochodnych. Spółka rozpoznaje natomiast różnice kursowe na faktycznym rozliczeniu transakcji pochodnych, tj. różnice kursowe powstające pomiędzy datą ujęcia kosztu/ przychodu a datą zapłaty.


Ocena sprawozdania finansowego Spółki za lata ubiegłe, wydana przez podmiot uprawniony do badania ksiąg, nie wskazuje nieprawidłowości w zakresie rozpoznawania przez Spółkę różnic kursowych od instrumentów pochodnych.


Wnioskodawca ponadto informuje, że w latach ubiegłych, tj. 2016-2018 Spółka wraz z określonymi spółkami zależnymi, tworzył podatkową grupę kapitałową PGK; podatnik ten stracił byt w wyniku upływu terminu, na jaki zastała utworzona ówczesna PGK (tj. lata 2016-2018).


PGK, jako podatnik podatku CIT, otrzymał interpretacje znak IBPB-1-3/4510 -179/16/WLK oraz IBPB-1-3/4510-254/16/WLK, w których Organ w sprawie identycznej jak będąca przedmiotem niniejszego Wniosku, uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Z uwagi na fakt, iż od dnia 01.01.2019 r. podatnikiem podatku CIT jest nowe PGK II, ponowne wystąpienie z niniejszym wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka powinna rozpoznawać dla celów podatkowych różnice kursowe z wyceny stosowanych przez nią instrumentów pochodnych, jeżeli zgodnie z przepisami o rachunkowości w wycenie instrumentów pochodnych nie rozpoznaje różnic kursowych?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie był zobowiązany i nadal nie jest zobowiązany do rozpoznawania różnic kursowych z tytułu wyceny instrumentów pochodnych dla celów podatkowych.

Uzasadnienie:

  1. Przepisy regulujące stosowanie metody rachunkowej

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865) „podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

  1. art. 15a albo
  2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania (tzw. metoda rachunkowa).

Bliższy opis metody rachunkowej zawiera art. 9b ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym „podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2 (tj. metodę rachunkową), zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany”.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w celu uwzględnienia na gruncie metody rachunkowej danej pozycji jako różnicy kursowej dla celów podatkowych konieczne jest spełnienie następujących warunków:

  • pozycja powinna powstać z tytułu transakcji walutowych lub wynikać z wyceny składników aktywów/pasywów wyrażonych w walucie obcej lub z wyceny pozycji pozabilansowych w walutach obcych,
  • pozycja ta powinna spełniać definicję „różnicy kursowej”,
  • taka „różnica kursowa” powinna być ujęta w księgach rachunkowych.


  1. Metoda rachunkowa a przepisy o rachunkowości

Zdaniem Wnioskodawcy, odwołanie się przez ustawodawcę w przepisie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w ogólny sposób do przepisów o rachunkowości oznacza, że interpretacja całości regulacji dotyczących metody rachunkowej powinna być dokonywana z uwzględnieniem zasad dotyczących różnic kursowych na gruncie przepisów o rachunkowości. Powyższy przepis został wprowadzony z dniem 1 stycznia 2007 r. Jego celem było uproszczenie rozliczeń podatkowych w zakresie różnic kursowych i ich uporządkowanie. Zgodnie z rozumieniem Spółki, celem wprowadzenia powyższej regulacji było również ujednolicenie ujęcia różnic kursowych dla celów podatkowych z ujęciem bilansowym.

Spółka pragnie wskazać, że zgodnie z intencją ustawodawcy, wprowadzenie od 1 stycznia 2007 r. art. 9b ust. 2 ustawy o CIT miało na celu uproszczenie opodatkowania różnic kursowych, poprzez zrównanie dla potrzeb podatkowych, jak i rachunkowych terminu rozpoznawania przychodów/kosztów z tytułu różnic kursowych dla podatników CIT, którzy podlegają obowiązkowi sporządzania i badania sprawozdania finansowego.

Ponadto, uzależnienie przez ustawę o CIT możliwości stosowania metody rachunkowej od tego, czy podatnik podlega obowiązkowi badania sprawozdań finansowych przez podmioty uprawnione do badania stanowi swego rodzaju wskazanie, że kontrola audytora (biegłego rewidenta) i jego akceptacja rozliczeń rachunkowych jest elementem gwarancyjnym prawidłowości rozliczeń w zakresie różnic kursowych również dla celów podatkowych. Spółka pragnie zaznaczyć, iż ocena sprawozdania finansowego Spółki za lata ubiegłe wydana przez podmiot uprawniony do badania ksiąg nie wskazuje nieprawidłowości w zakresie rozpoznawania przez Spółkę różnic kursowych, w tym od instrumentów pochodnych j.w. Ponadto, w jednej ze znanych nam interpretacji władze skarbowe nie zanegowały stanowiska podatnika, iż do przychodów lub kosztów podatkowych powinny być zaliczane „tylko i wyłącznie te przychody i koszty z tytułu różnic kursowych, które w zbadanym przez audytora sprawozdaniu finansowym, prezentowane są jako różnice kursowe”. (Interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia września 2007 r., 1471/DPR1/423-92/07/MK: „jednocześnie, dokonując zaliczenia do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów ww. różnic kursowych, Bank winien mieć na uwadze opinię audytora wyrażoną w zbadanym przez niego sprawozdaniu finansowym Banku”.


W tym też kontekście należy dokonywać interpretacji pojęć używanych przez art. 9b UPDOP, sięgając w uzasadnionych przypadkach do rozumienia tych pojęć utrwalonego na gruncie przepisów o rachunkowości.


„Przepisy rachunkowe” w rozumieniu art. 9b ustawy o CIT odnoszą się, zdaniem Wnioskodawcy, do UOR oraz odpowiednich rozporządzeń wykonawczych i obejmują również regulacje Międzynarodowych Standardów Rachunkowości oraz Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej, opublikowanych w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej (dalej łącznie: przepisy MSR), które zgodnie z art. 55 UOR są w niektórych przypadkach dopuszczalną lub wymaganą podstawą sporządzania sprawozdań finansowych. Taką interpretację przyjmowały też organy skarbowe w wydawanych interpretacjach. (Interpretacja Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 27 września 2007 r.. 1472/SOI/423-29/07/PK; interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia 27 września 2007 r. 1471/DPRI/423-119/07/KK).

  1. Zakres stosowania metody rachunkowej

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 9b ust. 2 ustawy o CIT, dla celów podatkowych rozpoznawane są „ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych”. Zatem różnice kursowe, które powinny być rozpoznane dla celów podatkowych w metodzie rachunkowej to:

  • różnice wynikające z transakcji walutowych oraz
  • różnice wynikające z wyceny składników aktywów/pasywów wyrażonych w walucie obcej.


Odnosząc się do pojęcia „wycena”, należy przyjąć, że chodzi tu o wycenę dokonywaną zgodnie z przepisami o rachunkowości, według metod przyjętych przez jednostkę i przeprowadzoną w odpowiedni sposób dla odpowiednich składników aktywów i pasywów. Pogląd taki został wyrażony również w interpretacji władz skarbowych (interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 10 września 2007 r., 1471/DPR1/423-92/07/MK).


Zasadniczo, instrumenty pochodne są objęte zakresem powyższej regulacji, jako że:

  • stanowią one składniki aktywów/pasywów wyrażone w walutach obcych,
  • mogą stanowić podstawę transakcji walutowych (płatności z tytułu rozliczenia transakcji pochodnej mogą być dokonywane w walucie obcej).


Konieczne jest zatem zbadanie, czy w przypadku wyceny instrumentów pochodnych dochodzi do spełnienia pozostałych warunków zastosowania art. 9b ust. 2 ustawy o CIT wskazanych w pkt 1 powyżej.


  1. Definicja różnic kursowych

Zgodnie z art. 9b ust. 2 ustawy o CIT, do przychodów lub kosztów zaliczane są „ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych”.

Pojęcie „różnic kursowych” nie jest zdefiniowane na gruncie przepisów UPDOP. W związku z tym, odwołanie się przez ustawodawcę w przepisie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT do przepisów o rachunkowości oznacza, że dla rozstrzygnięcia, jakie pozycje powinny być ujmowane dla celów podatkowych w metodzie rachunkowej jako różnice kursowe, należy posiłkować się rozumieniem tego pojęcia na gruncie przepisów rachunkowych.


Powyższy pogląd został wyraźnie potwierdzony w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2008 r. (sygn. 1401/PP-II/4210-7/07/EP): „chodzi tu o różnice kursowe ustalone zgodnie z przepisami o rachunkowości i w rozumieniu przepisów o rachunkowości”.


Ponadto, Dyrektor Izby we wspomnianej interpretacji stwierdził, że: „odnosząc się do stanowiska Banku, iż do rozliczenia podatkowego jest ujmowana wycena pozabilansowych pozycji w walutach obcych, należy uznać za nieprawidłowe, o ile wycena ta nie stanowi różnic kursowych, o których stanowi przepis art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o pdop, tj. różnic kursowych wyliczanych i rozumianych zgodnie z przepisami o rachunkowości”.


W sposób jednoznaczny powyższe stanowisko w stosunku do metody rachunkowej potwierdził też Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy: „Rozwiązania wynikające z rachunkowości określają zatem skutek w podatku dochodowym związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych” (interpretacja z dnia 27 lutego 2008 r., sygn. ITPB3/423-5/08/AM).

Dodatkowo, podejście takie jest też potwierdzone w jednej z interpretacji, gdzie władze skarbowe nie zanegowały stanowiska podatnika, iż do przychodów lub kosztów podatkowych powinny być zaliczane „tylko i wyłącznie te przychody i koszty z tytułu różnic kursowych, które w zbadanym przez audytora sprawozdaniu finansowym, prezentowane są jako różnice kursowe” (interpretacja Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 10 września 2007 r., 1471/DPRI/423-92/07/MK).

Uwzględniając powyższe, zdaniem Spółki należałoby przyjąć zasadę, że dla celów podatkowych powinny być rozpoznawane wyłącznie te pozycje, które powstają w wyniku wyceny i rozpoznawane są jako różnice kursowe na gruncie przepisów o rachunkowości. Na gruncie zasad rachunkowości jako różnice kursowe należy uznać przede wszystkim te wartości, które pojawiają się na kontach „Różnice kursowe dodatnie/Różnice kursowe ujemne”, względnie na innych kontach, które zgodnie z przyjętą przez dany podmiot polityką rachunkowości – zgodną z regulacjami MSR/MSSF – dedykowane są tylko i wyłącznie różnicom kursowym.

Można twierdzić, że podejście pozwalające na rozpoznawanie jako różnic kursowych dla celów podatkowych pozycji ewidencjonowanych na kontach „Różnice kursowe” może prowadzić do zróżnicowania praktyki pomiędzy różnymi podatnikami i do pewnej dowolności wynikającej z bardziej elastycznych zasad prezentacji obowiązujących na gruncie UOR, obejmujących m.in. prymat ekonomicznych aspektów zdarzeń i transakcji nad ich formą prawną. Z drugiej strony, poprzez samo odwołanie w ustawie o CIT do możliwości ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości ustawodawca zgodził się na takie zróżnicowanie, gdyż z założenia różnych podatników mogą obowiązywać różne zasady w zakresie rachunkowości.

Jeżeli natomiast intencją ustawodawcy byłoby ujednolicenie stosowania przepisów przez wszystkie podmioty, pojęcie różnic kursowych oraz sposób ich wyliczenia powinien być w jasny sposób wskazany w ustawie. Ponieważ takich uregulowań nie wprowadzono, nie można domniemywać, że intencje ustawodawcy wykraczają poza treść przepisu. Wnioskodawca chciałby przy tym zwrócić uwagę, iż zasadniczo przepisy podatkowe, kreujące obowiązek podatkowy, nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający, gdyż obowiązek podatkowy powinien wynikać wprost z ustawy.

Skoro rozliczenia w zakresie różnic kursowych i ich ewidencjonowanie są prawidłowe z punktu widzenia przepisów o rachunkowości, to dla celów podatkowych powinny być rozpoznawane tylko pozycje ewidencjonowane na odpowiednich kontach dedykowanych tylko i wyłącznie różnicom kursowym.


Reasumując, w świetle powyższych argumentów Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż zmiany wartości instrumentów pochodnych w wyniku wyceny do wartości godziwej nie stanowią różnic kursowych w rozumieniu art. 9b ust. 2 ustawy o CIT i w związku z tym nie wpływają na podstawę opodatkowania Spółki.

Oznacza to, że elementy zmiany wartości instrumentów pochodnych nie będą rozpoznawane jako różnice kursowe, ale jako element całościowego wyniku na transakcji, tj. jako koszt lub przychód w dacie określonej zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8b lub art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. Nie wpłynie to w ostatecznym rozrachunku na ostateczny wynik podatkowy na danym instrumencie, lecz jedynie na moment rozpoznania kosztu lub przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj