Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.147.2019.1.RK
z 21 maja 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2019 r. (data wpływu 25 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zwrot kosztów leczenia oraz wypłaty tzw. rent wyrównawczych oraz zadośćuczynienia, będące następstwem wypadków przy pracy, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zwrot kosztów leczenia oraz wypłaty tzw. rent wyrównawczych oraz zadośćuczynienia, będące następstwem wypadków przy pracy, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. oraz określone spółki od niej zależne (dalej łącznie: Spółki), na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK II (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Rokiem podatkowym PGK II jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK II jest Spółka S.A. - jako spółka dominująca.


Podstawa opodatkowania PGK II jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.


Spółki wchodzące w skład PGK II prowadzą działalność gospodarczą, z której dochód podlega opodatkowaniu podatkiem CIT. Działalność tych Spółek, w szczególności spółek produkcyjnych obarczona jest ryzykiem wypadkowości. Przykładowo głównym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki S.A. (dalej: Spółka) jest wydobycie rud miedzi i przetwarzanie tych rud oraz sprzedaż wyprodukowanej miedzi, metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych. Powyższa działalność gospodarcza prowadzona jest m.in. poprzez kopalnie (podziemne) i huty, wchodzące w skład struktury organizacyjnej Spółki. W związku z zakresem i charakterem prowadzonej działalności, której podstawą jest eksploatacja złoża, istnieje ciągłe ryzyko powodowania w majątku osób trzecich szkód górniczych. W przypadku dojścia do takich szkód w wyniku ruchu zakładu górniczego, Spółka jest zobowiązana do ich naprawienia, co regulują przepisy ustawy z dnia 09.11.2011r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2018 r. poz. 2126 ze zm.).


Charakter prowadzonej przez Spółkę działalności wpływa również na fakt występowania wypadków przy pracy, co jest niezależne od pracodawcy; w skrajnych przypadkach (pracy w kopalniach) dochodzi nawet do wypadków śmiertelnych.


W sytuacjach, gdy w wyniku wypadku dochodzi jedynie do znacznego uszczerbku na zdrowiu - z uwagi na uwarunkowania prowadzonej działalności i rygorystyczne wymogi co do stanu zdrowia pracowników zatrudnianych na określonych stanowiskach - poszkodowani pracownicy odchodzą na renty, a pracodawca rozwiązuje z tymi osobami umowy o pracę; tylko w sporadycznych przypadkach dochodzi do zatrudnienia poszkodowanego pracownika na innym stanowisku pracy.


W przypadku gdy w wyniku wypadku przy pracy, doszło do orzeczenia przez ZUS na rzecz poszkodowanego pracownika renty, pracownicy tacy - na podstawie art. 444 i art. 445 Kodeksu cywilnego - występują z roszczeniem do Spółki:

  • zwrot kosztów leczenia, które było niezbędne w związku z wypadkiem przy pracy,
  • o przyznanie tzw. renty wyrównawczej - stanowiącej różnicę pomiędzy świadczeniem przyznanym przez ZUS z tytułu renty a wynagrodzeniem, które mogliby uzyskiwać gdyby ich dotychczasowe możliwości zarobkowania nie zostały ograniczone (całkowicie lub częściowo) wypadkiem przy pracy,
  • o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę spowodowaną wypadkiem przy pracy.


W Spółce występują również sytuacje, w których w następstwie wypadku przy pracy dochodzi do śmierci pracownika. Wówczas, w oparciu o art. 446 Kodeksu Cywilnego, z roszczeniem do Spółki o wypłatę tzw. renty wyrównawczej oraz zadośćuczynienia występuje rodzina zmarłego, tj. osoby względem których ciążył na zmarłym pracowniku ustawowy obowiązek alimentacyjny (dalej: spadkobiercy zmarłego).

W powyższych sytuacjach w znacznej większości przypadków Spółka zawiera ugody z byłymi pracownikami/spadkobiercami, co pozwala Spółce na osiągnięcie korzystniejszych warunków wywiązania się z roszczeń wnoszonych przez byłych pracowników/spadkobierców zmarłego. Na podstawie zawartych ugód dokonywane są następnie w/w wypłaty na rzecz poszkodowanych/spadkobierców zmarłego. Jedynie w przypadku braku porozumienia pomiędzy pracodawcą a byłym pracownikiem/spadkobiercą zmarłego - uniemożliwiającym zawarcie ugody - do wypłaty tych świadczeń dochodzi na podstawie wyroków sądowych, nakazujących Spółce dokonywanie tych wypłat w wysokościach określonych w wyroku.


Brak poniesienia przez Spółkę omawianych wydatków narażałby Wnioskodawcę na dochodzenie ich przez uprawnione osoby na drodze sądowej, w związku z czym Spółka mogłaby ponieść jeszcze większe straty z tego tytułu.


Z perspektywy Spółki, oprócz prawnego obowiązku ponoszenia omawianych wydatków, istotny jest także motyw związany z umacnianiem relacji z obecnymi pracownikami pracującymi w warunkach ciągłego zagrożenia dla zdrowia i życia. Poprzez fakt, iż Spółka wywiązuje się ciążących na Spółce obowiązków w sytuacji, gdy pracownicy ulegną wypadkom przy pracy, pozostałe zatrudnione w Spółce osoby mają pewność, iż w podobnej sytuacji również nie zostaną pozbawione należnych im świadczeń. Tym samym z perspektywy Spółki ograniczone jest ryzyko masowych odejść pracowników do innych bezpieczniejszych zakładów pracy.


Wnioskodawca ponadto informuje, że w latach ubiegłych, tj. 2016-2018 Spółka wraz z określonymi spółkami zależnymi, tworzyła podatkową grupę kapitałową; podatnik ten stracił byt w wyniku upływu terminu, na jaki zastała utworzona ówczesna PGK (tj. lata 2016-2018).


PGK jako podatnik podatku CIT, otrzymał interpretacje znak IBPB-1-3/4510-177/ 16/AW oraz IBPB-1-3/4510-251/16/AW, w których Organ w sprawie identycznej jak będąca przedmiotem niniejszego Wniosku, uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Z uwagi na fakt, iż od dnia 01.01.2019 r. podatnikiem podatku CIT jest nowe PGK II, ponowne wystąpienie z niniejszym wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zwrot kosztów leczenia oraz wypłaty tzw. rent wyrównawczych oraz zadośćuczynienia, będące następstwem wypadków przy pracy, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim ?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, opisane we wniosku, stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie poniesienia, tj. zaksięgowania w księgach rachunkowych Spółki.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie zawiera zaś wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków takich jak: zwrot kosztów leczenia, wypłata zadośćuczynienia czy też rent wynikających z przepisów prawa cywilnego, dokonywanych na rzecz osób/spadkobierców zmarłego, z którymi pracodawca związany był umowami o pracę. Jednocześnie ponoszenie przez pracodawcę w/w rodzajów wydatków wynika z mocy prawa (KC) i jest nierozłącznie związane z zakresem i charakterem prowadzonej przez Spółkę działalności, która jest ukierunkowana na osiąganie przychodów. W konsekwencji, przedmiotowe wydatki - jako związane z zatrudnieniem pracowników - pośrednio związane są z przychodami generowanymi przez Spółkę.

Wniosek ten potwierdza także fakt, iż specyficznemu wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT podlegają jednorazowe odszkodowania z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra. Świadczy to o tym, iż ustawodawca co do zasady dostrzega związek między świadczeniami odszkodowawczymi na rzecz pracowników a uzyskaniem przychodów bądź zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów, lecz postanowił konkretną kategorię odszkodowań wyłączyć z kosztów podatkowych. Przyjęcie innej interpretacji skutkowałoby uznaniem, iż przepis art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT jest zbędny, a taka interpretacja jest niedopuszczalna z uwagi na fakt, iż byłaby sprzeczna z naczelną dla demokratycznego państwa prawa zasadą domniemania racjonalności ustawodawcy.

Stąd też Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki ponoszone przez nią na zwrot kosztów leczenia pracowników, renty wyrównawcze oraz zadośćuczynienia - w związku z wypadkami przy pracy pracowników, w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych stanowią koszty uzyskania przychodów, które winny być rozpoznane w dacie ich poniesienia, stosownie do zapisu art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 4d oraz ust. 4e ustawy o CIT.

Przedstawione stanowisko jest ponadto w pełni zgodne z poglądem wyrażonym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w prawomocnym orzeczeniu z 20 kwietnia 2006 r. (sygn. I SA/Wr 160/05). W orzeczeniu tym WSA we Wrocławiu przedstawił ocenę możliwości uznania wydatków o charakterze odszkodowawczym za koszty uzyskania przychodów. Sąd stwierdził m.in. „ Wobec powyższego należy podkreślić, że odliczeniu od przychodu mogą podlegać te koszty, które były poniesione dla osiągnięcia przychodu, w ramach racjonalnego działania podjętego w tym celu. W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny.

Zdarzają się wreszcie i takie sytuacje, gdy nie można wskazać bezpośredniego związku poszczególnych wydatków z konkretnym przychodem, a mimo to, ponieważ muszą one być ponoszone w ramach prowadzonej działalności, zasadne jest zaliczanie ich do kosztów uzyskania przychodu. Przydatne w tym zakresie może być wypracowane w doktrynie kryterium „szerzej rozumianej celowości”, a więc dążenia do uzyskiwania przychodów, a nie rezultatu w postaci konkretnego przychodu (por. W. Nykiel, A. Mariański [red.] Komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Gdańsk 2006 s. 383 - 386)”.

W dalszej części uzasadnienia orzeczenia WSA odniósł się konkretnie do odszkodowań i stwierdził: „Otóż należy wskazać, że obowiązek wypłaty odszkodowań spółce B., na rzecz której skarżąca wykonywała usługi, związany był z ryzykiem wykonywania działalności gospodarczej. Takie ryzyko ponosi każdy podmiot gospodarczy który podejmując działalność wytwórczą, usługową, handlową czy budowlaną zawiązuje określone stosunki prawne, albo też działalność którego powodować może, bez uprzedniego istnienia stosunku pranego, określone konsekwencje prawne. Odpowiedzialność odszkodowawcza może mieć bowiem źródło w istniejącym zobowiązaniu (odpowiedzialność ex contractu) lub w określonych zdarzeniach (odpowiedzialność ex delicto). Wynika stąd, że istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywaniem działalności gospodarczej a ponoszeniem odpowiedzialności za konsekwencje tej działalności, w tym z tytułu wyrządzonej szkody. Nie ulegało w sprawie podatkowej wątpliwości, że wypłacone kontrahentowi kwoty odszkodowań związane były z działaniami spółki, wykonywanymi faktycznie przez jej pracowników, w związku ze świadczonymi usługami i zasadniczo obejmowały szkody w postaci uszkodzenia określonych towarów bądź innego mienia kontrahenta (…)”.

(…) Podatnik nie dokonuje wypłaty odszkodowania w celu uzyskania zwrotu równowartości (bądź mniejszej kwoty) ze strony innego podmiotu, lecz dlatego, że ciąży na nim z tego tytułu określony obowiązek, będący następstwem okoliczności za które ponosi odpowiedzialność. Jak już wskazano, odpowiedzialność ta wpisana jest w ryzyko wykonywania działalności gospodarczej, która przynosi przychody. Należy w tym miejscu zauważyć też, że nie wszystkie wydatki, jakie ponosi podmiot gospodarczy skierowane są bezpośrednio na uzyskanie przychodu. Zgodzić się należy z tezą sformułowaną w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, że kosztami uzyskania przychodu są także wydatki i nakłady poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodu (wyrok z dnia 12 maja 1999 r., sygn. akt I SA/Wr 482/97, niepubl.). Podatnik, który dokonuje wypłaty odszkodowania zmierza w ten sposób do zapobieżenia jeszcze większym stratom, jakie mógłby ponieść na wypadek przymusowego dochodzenia roszczenia przez poszkodowanego (koszty procesu, egzekucji). Czytelny jest tu także motyw zachowania wiarygodności wobec kontrahentów, przejawiający się właśnie w gotowości ponoszenia konsekwencji za swoje działania”.


Pomimo, iż zacytowany powyżej wyrok dotyczy odszkodowań wypłacanych na rzecz kontrahentów, wyrażona w nim ocena prawna pozostaje w pełni aktualna także w odniesieniu do świadczeń odszkodowawczych na rzecz pracowników. W konsekwencji, w świetle powołanego orzeczenia Spółka wskazuje, iż:

  • z rodzajem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej generującej przychody podlegające opodatkowaniu bezpośrednio związane jest ryzyko wypadków przy pracy;
  • w konsekwencji, na Spółce ciąży prawny obowiązek ponoszenia omawianych wydatków;
  • brak poniesienia przez Spółkę omawianych wydatków narażałby Wnioskodawcę na dochodzenie ich przez uprawnione osoby na drodze sądowej, w związku z czym Spółka mogłaby ponieść jeszcze większe straty z tego tytułu;
  • wywiązywanie się przez Spółkę z prawnego obowiązku ponoszenia omawianych wydatków skutkuje umacnianiem relacji z obecnymi pracownikami pracującymi w warunkach ciągłego zagrożenia dla zdrowia i życia i ograniczeniem ryzyka masowych odejść pracowników.


W świetle powyższego opisane wydatki, jako w oczywisty sposób związane z prowadzoną działalnością gospodarczą generującą przychody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych, mają charakter pośrednich kosztów uzyskania przychodów potrącalnych w dacie ich poniesienia (co w latach ubiegłych zostało potwierdzone w przywołanych interpretacjach wydanych dla PGK I).


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy zwrot kosztów leczenia oraz wypłaty tzw. rent wyrównawczych oraz zadośćuczynienia, będące następstwem wypadków przy pracy, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim jest prawidłowe.


Organ podziela w pełni stanowisko Wnioskodawcy w świetle przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy zwrot kosztów leczenia oraz wypłaty tzw. rent wyrównawczych oraz zadośćuczynienia, będące następstwem wypadków przy pracy, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawianego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj