Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.187.2019.1.LZ
z 16 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2019 r. (data wpływu 20 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wspólnego rozliczenia małżonków.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną z miejscem zamieszkania na terytorium Polski, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych („podatek PIT"). Mąż Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną z miejscem zamieszkania na terytorium Polski, podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku PIT. Wnioskodawczyni oraz Mąż Wnioskodawczyni zawarli związek małżeński w dniu 16 grudnia 2017 roku, od tego momentu pozostają we wspólności majątkowej. Z tego wynika również fakt, że pełny rok podatkowy pozostają w związku małżeńskim. W dniu 19 października 2009 r. Wnioskodawczyni założyła jednoosobową działalność gospodarczą, deklarując rozliczanie się na zasadach ogólnych, oraz prowadząc księgę przychodów i rozchodów. W styczniu 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek do CEIDG zmieniając formę opodatkowania na sposób liniowy, nadal prowadząc księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni zawiesiła jednoosobową działalność gospodarczą w lipcu 2017 r. i zawarła umowę o pracę na pełny etat z której uzyskuje główny przychód. Dodatkowe przychody uzyskuje z umów cywilnoprawnych (o dzieło, zlecenie). Zawieszenie działalności było wykonane z zamiarem dokończenia wszystkich zawartych umów kosztowych, które obarczały Wnioskodawczynię - leasingu samochodu (do października 2018 r.), abonamentu telefonicznego, abonamentu Internetu mobilnego a po ich zakończeniu działalność zostanie zamknięta na stałe z powodów osobistych - planowania rodziny. Umowa o pracę została podpisana w tym samym zakresie zadaniowym (sektor usług informatycznych), a wykonywane zadania pokrywają się z PKD zawieszonej działalności gospodarczej co powoduje, że uzyskiwanie przychodów z działalności gospodarczej byłoby niemożliwe. Od dnia zawieszenia działalności gospodarczej nie został uzyskany żaden przychód z działalności gospodarczej i nie zostanie już uzyskany. Jedyne przychody uzyskane przez Wnioskodawczynię były na podstawie umów cywilnoprawnych, umowy o pracę i były przez cały rok podatkowy opodatkowane na zasadach ogólnych. Po zawarciu związku małżeńskiego dnia 16 grudnia 2017 r., w dniu 5 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni niezwłocznie złożyła oświadczenie do Pracodawcy, o zastosowaniu ulgowego sposobu obliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych określonego w art. 32 ust 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych do kadr pracodawcy deklarując, że w 2018 r. będzie się wspólnie rozliczać z Małżonkiem, że Małżonek nie przekroczy dochodu 36 000 PLN rocznie, nie będzie korzystał z możliwości obniżenia zaliczek oraz prośba o pobieranie przez cały rok zaliczek w wysokości 18%. Oświadczenie zostało przyjęte bez zastrzeżeń przez Pracodawcę. W dniu 10 stycznia 2018 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o zmianę danych osobowych w CEIDG (zmiana nazwiska, zmiana adresu zameldowania, wynikająca z zawarcia aktu małżeństwa) Po dokonaniu powyższych czynności w dobrej wierze, zawieszając działalność, podpisując umowę o pracę oraz po konsultacji z kadrową oraz księgową Pracodawcy, zmieniając obowiązkowe dane w CEIDG (Nazwisko i nr dowodu osobistego) Wnioskodawczyni była przekonana, że dopełniła wszystkich formalności związanych z możliwością skorzystania z opcji wspólnego rozliczenia podatkowego z Małżonkiem na rok 2018. Zawieszenie działalności gospodarczej zostało wskazane przez doradcę podatkowego oraz księgową, nie informowali Wnioskodawczyni o żadnych innych obowiązkach do wypełnienia aby rozliczyć się wspólnie z Małżonkiem. Mąż Wnioskodawczyni jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę oraz wykonuje dodatkowe zlecenia i w roku 2018 jego dochód potwierdzony przez PIT-11 nie przekroczył deklarowanej kwoty. W dniu 17 lutego 2019 r. po otrzymaniu informacji elektronicznej o otrzymaniu PIT w systemie mf.gov.pl i po próbie wspólnego rozliczenia Wnioskodawczyni otrzymała z systemu informację, że jest to niemożliwe z powodu posiadania zawieszonej działalności z zadeklarowaną w 2014 r. i pomyłkowo nie zmienioną w 2018 roku formą opodatkowania. Reagując na powyższy punkt Wnioskodawczyni w lutym 2019 r. złożyła dwa wnioski do CEIDG korygujące ten stan – deklarację na rok 2019 przekształcenia sposobu rozliczania zawieszonej działalności gospodarczej na zasady ogólne oraz, zgodnie z możliwościami systemu – wstecznie na rok 2018 jako korektę, wnioskując o zmianę na przejście na zasady ogólne od stycznia 2018 r. Obecnie, Wnioskodawczyni chciałaby złożyć wspólny PIT z Małżonkiem za rok 2018.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wobec powyższych argumentów i wyjaśnień, wynikających z dobrej wiary dopełnienia wszystkich obowiązków związanych z zawieszeniem działalności gospodarczej, zmiany danych po zawarciu związku małżeńskiego, złożenia oświadczeń do Pracodawcy wynikających ze zrozumienia w określony sposób zapisu 32 ust 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nie uzyskaniem żadnego przychodu z działalności gospodarczej za 2018 rok, jest możliwe aby rok 2018 Wnioskodawczyni rozliczyła wspólnym zeznaniem PIT z Małżonkiem?

Zdaniem Wnioskodawczyni, planując założenie rodziny zdecydowała się zawiesić, a docelowo zamknąć działalność gospodarczą mając możliwość uzyskania umowy o pracę, która to umowa zabezpiecza Wnioskodawczynię pod względem świadczeń zdrowotnych, świadczeń socjalnych oraz zapisów wynikających z prawa pracy w o wiele wyższym stopniu niż prowadzenie własnej działalności gospodarczej. Mając na uwadze plany prywatne Wnioskodawczyni postanowiła dopilnować wszystkich możliwych obowiązków wynikających z zawieszenia działalności oraz uzyskania możliwości wspólnego rozliczenia z Małżonkiem, gdyż obecnie występuje duża dysproporcja zarobków między Małżonkami oraz wspólny kredyt hipoteczno-budowlany, który znacząco wpływa na wysokość budżetu domowego. Mając to uwadze konsultowała się z księgowymi, doradcami podatkowymi i w żadnym z przypadków nie uzyskała informacji że w przypadku zawieszonej działalności i nie uzyskując żadnego przychodu z niej w roku podatkowym należy (oprócz zmiany danych osobowych po ślubie, co uczyniła wnioskiem do CEIDG w styczniu 2018 r.), jeszcze zmienić formę opodatkowania na zasady ogólne na zawieszonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym, obecnie zdaniem Wnioskodawczyni oraz opierając się na wyroku I SA/Po 837/17 - Wyrok WSA w Poznaniu z 7 grudnia 2017 r, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku nie powinno budzić wątpliwości stwierdzenie, że ujęta w danym przepisie norma prawna znajduje zastosowanie wtedy, gdy wystąpi pewien zespół okoliczności, według których adresat normy powinien w określony sposób postąpić. Z określonego w art. 9a ust. 2 w zw. z art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. wynika norma, która nakazuje jej adresatowi (tutaj Wnioskodawczyni która wybrała opodatkowanie według stawki liniowej w 2014 roku), opodatkowanie dochodu osiągniętego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, podatkiem który wynosi 19% jego podstawy obliczenia. Warunkiem stosowania tej normy jest jednak uzyskanie dochodu. Potencjalny adresat tej normy nie zastosuje stawki 19%, jeżeli dochodu nie uzyska. Wnioskodawczyni zawieszając działalność gospodarczą w lipcu 2017 r., wiedziała że z danej działalność gospodarczej nie uzyska już żadnych przychodów, planując jej zamknięcie po zakończeniu wszystkich umów kosztowych, które zostały zawarte w trakcie trwania działalności gospodarczej, a z których zobowiązana była się wywiązać i opłacić wszystkie raty leasingowe, raty za telefon itp. Zgodnie z obowiązkiem opisanym w art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1829 ze zm. - dalej w skrócie: "u.s.d.g." Opierając się na zrozumieniu poszczególnych aktów prawnych wymienionych poniżej, oraz konsultacji z doradcą oraz księgową, Wnioskodawczyni w dobrej wierze była przekonana, że dopełniła wszystkich warunków aby skorzystać ze wspólnego rozliczenia z Małżonkiem:

1. art. 6 ust. 2 w zw. z art. 6 ust. 8, art. 9a ust. 2 i art. 30c ustawy o PDOF,
2. art. 14a ust. 3 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1829 ze zm. - dalej w skrócie: "u.s.d.g ") poprzez uznanie, że w okresie zawieszenia działalności gospodarczej nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z działalności gospodarczej,
3. Wnioskodawczyni uważa obecnie, że bezsporny fakt zawieszenia przez nią działalności gospodarczej, skutkował brakiem możliwości uzyskiwania z tego źródła dochodu, wykluczył możliwość zastosowania względem niej przepisu art. 30c ustawy o PDOF. Wnioskodawczyni zwraca uwagę, że użyty w art. 6 ust. 8 ustawy o PDOF zwrot "mają zastosowanie przepisy art. 30c" dotyczy sytuacji, w której podatnik ma choćby potencjalną możliwość osiągnięcia dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ustawy o PDOF.
4. Jednocześnie zaznacza, że zgodnie z art. 14a ust. 3 u.s.d.g., w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawczyni gdyby przyjąć, że wyrażenie "mają zastosowanie przepisy art. 30c" miało oznaczać tylko tyle, że wcześniej Wnioskodawczyni wybrała opodatkowanie podatkiem liniowym, ale zastosowanie tych przepisów nie byłoby możliwe w żadnym wypadku w 2018 r. z uwagi na wcześniejsze (2017) zawieszenie działalności gospodarczej, to dokonana przez organy wykładnia art. 6 ust. 8 ustawy o PDOF jest wadliwa i wprowadza podatnika w błąd. Na potwierdzenie słuszności swojego stanowiska Wnioskująca powołuje również się na prawomocny wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 listopada 2014 r., o sygn. akt I SA/Łd 772/14. 4) Ponadto wskazać należy na treść art. 14a ust. 1 u.s.d.g., który stanowi, że przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a. W myśl art. 14a ust. 3 tej ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
5. W wyroku I SA/Po 837/17 - Wyrok WSA w Poznaniu z 7 grudnia 2017 r., czytamy że w kontekście powołanych przepisów zauważyć należy, że ustawodawca nie zawarł w żadnym przepisie ustawy podatkowej bezwzględnego i wyraźnego zakazu łącznego opodatkowania małżonków, jako konsekwencji dokonania przez jednego z nich wyboru opodatkowania 19% podatkiem liniowym. Podobnie z samego faktu zawieszenia działalności gospodarczej nie wynikają żadne prawne konsekwencje dotyczące dokonanego uprzednio przez przedsiębiorcę wyboru formy opodatkowania dochodów z tej działalności (poza wynikającym z art. 14a ust. 3 zakazem uzyskiwania bieżących przychodów).
6. W przedstawionych przez Wnioskodawczynię okolicznościach taka sytuacja nie wystąpiła, ponieważ zawieszenie działalności nastąpiło w lipcu 2017 r., co przy uwzględnieniu przedmiotu działalności Wnioskodawczyni (usługi IT) oznacza, że ewentualne (potencjalne) dochody z działalności gospodarczej dotyczyć mogły roku 2017 i lat poprzednich. Z powyższego wynika, że Wnioskodawczyni w roku 2018 nie mogła nawet potencjalnie uzyskać dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, i nie osiągnęła, opodatkowanych stawką liniową 19%. Wobec nie uzyskania z tego źródła dochodu w roku 2018, w stosunku do Wnioskodawczyni nie mógł znaleźć zastosowania art. 30c ustawy o PDOF, a tym samym zastosowania nie mógł znaleźć także sporny art. 6 ust. 8 ustawy o PDOF.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.), małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu, od osiąganych przez nich dochodów.

Jednakże art. 6 ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w roku 2018, przewiduje możliwość preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków. Powołany przepis stanowi, iż małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Stosownie do art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2

i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Na podstawie art. 6 ust. 9 cytowanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Natomiast art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w roku 2018 stanowi, że podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

Przepis art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego odsyłają powyższe regulacje, dotyczy opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej według stawki liniowej 19%.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Stosownie do ust. 6 tegoż artykułu, dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych w sposób określony w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27, art. 30b, art. 30e i art. 30f.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie. W szczególności, prawa do łącznego opodatkowania dochodów określonych w art. 9 ust. 1 i 1a pozbawieni zostali małżonkowie w sytuacji, gdy w roku podatkowym chociażby do jednego z nich miały zastosowanie przepisy art. 30c tej ustawy. W konsekwencji, już sam fakt dokonania wyboru sposobu opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nawet bez faktycznego ich uzyskania), stanowi przesłankę do utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków (nawet uzyskiwanych ze źródeł innych niż prowadzona działalność gospodarcza).

Z przestawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni oraz Mąż Wnioskodawczyni zawarli związek małżeński w dniu 16 grudnia 2017 roku, od tego momentu pozostają we wspólności majątkowej.

W dniu 19 października 2009 r. Wnioskodawczyni założyła jednoosobową działalność gospodarczą, deklarując rozliczanie się na zasadach ogólnych, oraz prowadząc księgę przychodów i rozchodów. W styczniu 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek do CEIDG zmieniając formę opodatkowania na sposób liniowy, nadal prowadząc księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni zawiesiła jednoosobową działalność gospodarczą w lipcu 2017 r. i zawarła umowę o pracę na pełny etat z której uzyskuje główny przychód. Dodatkowe przychody uzyskuje z umów cywilnoprawnych (o dzieło, zlecenie). Od dnia zawieszenia działalności gospodarczej nie został uzyskany żaden przychód z działalności gospodarczej i nie zostanie już uzyskany. Jedyne przychody uzyskane przez Wnioskodawczynię były na podstawie umów cywilnoprawnych, umowy o pracę i były przez cały rok podatkowy opodatkowane na zasadach ogólnych.

W styczniu 2018 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o zmianę danych osobowych w CEIDG (zmiana nazwiska, zmiana adresu zameldowania, wynikająca z zawarcia aktu małżeństwa). Wnioskodawczyni w lutym 2019 r. złożyła dwa wnioski do CEIDG – deklarację na rok 2019 przekształcenia sposobu rozliczania zawieszonej działalności gospodarczej na zasady ogólne oraz, zgodnie z możliwościami systemu - wstecznie na rok 2018 jako korektę, wnioskując o zmianę na przejście na zasady ogólne od stycznia 2018 r. Obecnie, Wnioskodawczyni chciałaby złożyć wspólny PIT z Małżonkiem za rok 2018.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zawieszenie prowadzonej działalności gospodarczej nie jest równoznaczne z jej likwidacją.

Zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej oznacza, że przychody z tej działalności gospodarczej nie są osiągane (są równe 0), jednak nie zmienia to faktu, że do osoby przedsiębiorcy nadal mają zastosowanie przepisy art. 30c cyt. ustawy, co w konsekwencji doprowadza do braku możliwości wspólnego opodatkowania z małżonką.

Wskazać należy, że sam wybór opodatkowania dochodów osiąganych z działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c powołanej ustawy oraz niezłożenie w terminie do 20 stycznia roku podatkowego innych oświadczeń – w myśl art. 9a ust. 4 ww. ustawy, tj. dotyczących likwidacji działalności gospodarczej lub zmiany formy opodatkowania, wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez współmałżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że w 2018 roku miały do Wnioskodawczyni zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt ten wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez małżonków w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bez znaczenia jest w tej sytuacji, że w 2018 roku Wnioskodawczyni nie osiągnęła żadnych przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie ma możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów osiąganych przez małżonków w 2018 r., zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.