Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.109.2019.1.AT
z 8 maja 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 marca 2019 r. (data wpływu 12 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od nabytego know-how podlegają ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od nabytego know-how podlegają ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. (dalej również: „Spółka”) jest wiodącym w Polsce producentem części samochodowych z gumy i tworzyw sztucznych oraz wyrobów metalowo-gumowych. Spółka zaopatruje swoich klientów, czołowych producentów branży samochodowej na świecie, w wysokiej jakości produkty spełniające ich wymagania. Wnioskodawca jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”).

W ramach Grupy wykorzystywany jest model działalności, zgodnie z którym w danych spółkach z Grupy agregowane są poszczególne funkcje operacyjne, pozwalające na zwiększenie efektywności podejmowania działań, oraz ich centralizację, a co za tym idzie - łatwiejsze ich zarządzanie i uzyskanie efektu specjalizacji. Jednym z podmiotów świadczących takie usługi w ramach Grupy jest włoska spółka X (dalej: „Spółka X”).

Spółka X spełnia definicję podmiotu powiązanego wobec Spółki określoną w art. 11 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2018 r., jak i spełnia definicję podmiotu powiązanego określoną w art. 11 a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.

Spółka X w szczególności posiada odpowiednie zaplecze personalne, które pozwala temu podmiotowi świadczyć usługi związane z prowadzeniem działalności o charakterze badawczo-rozwojowym.

W związku z powyższym, Spółka podpisała ze Spółką X umowę, na podstawie której, na zamówienie Spółki, Spółka X opracowuje know-how związany z wytwarzaniem i montażem nowych produktów wytwarzanych przez Spółkę oraz/lub określonymi komponentami do użycia w produktach wytwarzanych przez Spółkę. Na podstawie postanowień tej umowy, Spółka nabywa wszelkie prawa do know-how (w tym majątkowe prawa autorskie) wytworzonego przez Spółkę X w ramach realizacji omawianych zamówień Spółki (dalej jako: „Umowa nabycia know-how”).

Nabywany know-how konieczny jest, aby Spółka mogła prowadzić swoją główną działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu działalności produkcyjnej. Brak dostępu do tego know-how uniemożliwiałby Spółce prowadzenie działalności, gdyż ta nie posiada własnego działu badań i rozwoju, w związku z czym nie jest w stanie samodzielnie opracowywać takiego know-how.

Know-how nabywany przez Spółkę na podstawie Umowy nabycia know-how jest następnie przez nią amortyzowany dla celów podatkowych, stanowiąc wartość niematerialną i prawną Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od know-how nabywanego od Spółki X na podstawie Umowy nabycia know-how podlegają ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od know-how nabywanego od Spółki X na podstawie Umowy nabycia know-how nie podlegają ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

  1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
  2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
  3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Powyższa regulacja wskazuje zatem 3 kategorie kosztów podlegające pod ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów. Biorąc pod uwagę fakt, że koszty ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu nabycia know-how poniesione zostają na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ustawy o PDOP, rozważenia wymaga czy koszt ten powinien zostać zaklasyfikowany do którejkolwiek z wymienionych już kategorii, wskazanych w tym przepisie.

Niewątpliwie ponoszony przez Spółkę koszt nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczenia żadnej z usług wymienionych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP. W szczególności bowiem przedmiotem nabycia w ramach Umowy nabycia know-how nie są usługi, a jedynie przedmiot wykonanych, zlecanych prac - czyli opracowany know-how.

Przedmiotowe nabycie nie nosi również żadnych z cech przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOP.

Wobec powyższego, do rozważenia pozostaje jedynie okoliczność, czy ponoszony koszt należy uznać za koszt, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, tj. koszt z tytułu wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7.

Niezależnie od katalogu praw i wartości wskazanego w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP, dla odpowiedniej klasyfikacji danej transakcji w kontekście podlegania ograniczeniom wskazanym w art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, istotny jest charakter czynności, z tytułu której dochodzi do powstania należności lub z tytułu której dokonywana jest płatność.

W tym kontekście, podkreślenia wymaga, iż regulacja art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP obejmuje wyłącznie przypadki ponoszenia kosztu z tytułu opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP. Wobec tego, literalna wykładnia a contrario tego przepisu prowadzi do wniosku, że wskazana regulacja w żadnym przypadku nie obejmuje sytuacji, gdy wypłacane wynagrodzenie jest dokonywane z tytułu przeniesienia jakiegokolwiek prawa lub wartości (w tym praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP).

Wobec tego, na potrzeby interpretacji wspomnianego przepisu należy dokonać rozróżnienia pomiędzy:

  1. umową, na podstawie której dochodzi do udostępnienia możliwości korzystania/prawa do korzystania z określonego prawa lub wartości, a
  2. umową o przeniesienie praw lub wartości.

W przypadku umowy, na podstawie której dochodzi do udostępnienia możliwości korzystania/ prawa do korzystania z określonego prawa lub wartości, takiej jak np. umowa licencyjna, druga strona umowy jest upoważniona jedynie do korzystania z praw, zaś podmiot będący właścicielem nie wyzbywa się określonego prawa. Istotnym faktem, oraz konsekwencją braku zbycia prawa, jest jednocześnie możliwość udzielenia np. wielu licencji dotyczących tego samego prawa, jeżeli mają one charakter niewyłączny, lub jej ponownego udzielenia w przyszłości.

Z drugiej strony, w przypadku umowy o przeniesienie praw/wartości, przykładowo umowa sprzedaży, dochodzi do wyzbycia się przez dany podmiot tych praw i przeniesienia ich na inny podmiot. Dodatkowo, niemożliwe jest zbycie tego samego prawa na wiele różnych podmiotów, gdyż de facto czynność przeniesienia praw ma charakter jednorazowy.

Podkreślenia zatem wymaga, iż regulacja art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP obejmuje wyłącznie sytuację ponoszenia kosztu z tytułu opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP, nie obejmuje natomiast swoim zakresem umów, w wyniku których dochodzi do definitywnego przeniesienia praw i wartości o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP.

Mając powyższe na względzie, abstrahując od praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP, ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP znajduje zastosowanie jedynie w takim zakresie, w jakim zapłata wynagrodzenia dotyczy płatności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, nie ma ono natomiast zastosowania do transakcji, w ramach których dokonana płatność dotyczy przeniesienia praw.

W sytuacji zatem, kiedy, tak jak w przypadku Spółki, dochodzi do definitywnego przeniesienia know-how na podstawie Umowy zbycia know-how, w efekcie którego Spółka X wyzbywa się praw związanych z tym know-how, po stronie Spółki nie ma miejsca poniesienie kosztu z tytułu należności lub opłaty za korzystanie lub prawo do korzystania z know-how w rozumieniu art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP. Należy zatem uznać, iż wynagrodzenie z tytułu nabycia know-how wypłacane przez Spółkę na rzecz Spółki X, nie podlega ograniczeniu, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP.

Podobne stanowisko w zakresie sposobu wykładni art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, w ramach którego wyraźnie różnicuje się wynagrodzenie za (i) korzystanie/prawo do korzystania z określonych praw i wartości od (ii) wynagrodzenia za przeniesienie określonych praw/ wartości, zaprezentowane zostało w wyjaśnieniach opublikowanych na stronie Ministerstwa Finansów z 25 kwietnia 2018 r. (plik: „Kategorie usług objętych art. 15e ust. 1 ustawy o CIT”), w których wskazano, iż Z uwagi na fakt, iż ograniczenie dotyczy wszelkiego rodzaju) opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, ograniczeniom z art. 15e ustawy o CIT nie będą podlegały koszty (opłaty i należności) za przeniesienie praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT. Jest to rozróżnienie funkcjonujące obecnie np. na gruncie art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD, który definiuje należności licencyjne jako wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania (...).

Prawidłowość podejścia Spółki znajduje również potwierdzenie w szeregu wydawanych indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, dotyczących wydatków związanych z nabyciem praw, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o PDOP, np.:

  • w Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.273.2018.2.AW wskazano, że Z uwagi na fakt, iż ograniczenie dotyczy (wszelkiego rodzaju) opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, ograniczeniom z art. 15e ustawy o CIT, nie będą podlegały koszty (opłaty i należności) za przeniesienie praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT. Jest to rozróżnienie funkcjonujące obecnie np. na gruncie art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD, który definiuje należności licencyjne jako wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania (...). Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia i przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do Utworów nie podlegają ograniczeniom, o których mowa w art. 15e ustawy o CIT.
  • Analogiczne stanowisko potwierdzono w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 września 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.327.2018.2.MO,
  • Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.277.2018.1.ŚS, w której organ zgodził się w całości ze stanowiskiem podatnika, odstępując od jego uzasadnienia: ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 ustawy o p.d.o.p. znajduje zastosowanie jedynie w takim zakresie, w jakim zapłata wynagrodzenia dotyczy płatności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, nie ma ono natomiast zastosowania do transakcji, w ramach których dokonana płatność dotyczy przeniesienia praw.
  • Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 listopada 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.395.2018.1.NL, w której organ podatkowy wskazał, że: Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia i przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że odpisy amortyzacyjne od nabytego (w drodze przeniesienia) Know-how nie podlegają ograniczeniom, o których mowa w art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W efekcie należy uznać, iż koszt wynagrodzenia za nabycie przez Spółkę know-how, który podatkowo Spółka rozpoznaje w ramach odpisów amortyzacyjnych od nabytego know-how, nie może zostać zakwalifikowany do żadnego tytułu wskazanego w art. 15e ust. 1 pkt 1-3 ustawy o PDOP, w związku z czym nie będzie podlegać ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Rozpatrując nabywane przez Wnioskodawcę know-how organ podatkowy ograniczył się w niniejszej interpretacji do przeprowadzenia analizy wydatków ponoszonych przez Spółkę pod kątem możliwości zastosowania postanowień art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie do kwestii spełnienia warunków ogólnych uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej jako: „ustawa nowelizująca”) nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 18 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2018 r. wszedł w życie art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

  1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, oraz świadczeń o podobnym charakterze;
  2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
  3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu, o którym mowa w art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w danym roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jeżeli:

  1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej: „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
  2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
  3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

-jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Dyspozycją przepisu art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych objęte są te podmioty, które są podmiotami powiązanymi oraz świadczą usługi wymienione w tym przepisie. Podkreślenia wymaga, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca - Spółka z o.o. jest wiodącym w Polsce producentem części samochodowych z gumy i tworzyw sztucznych oraz wyrobów metalowo-gumowych. Spółka zaopatruje swoich klientów, czołowych producentów branży samochodowej na świecie, w wysokiej jakości produkty spełniające ich wymagania. Wnioskodawca jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej. W ramach Grupy wykorzystywany jest model działalności, zgodnie z którym w danych spółkach z Grupy agregowane są poszczególne funkcje operacyjne, pozwalające na zwiększenie efektywności podejmowania działań, oraz ich centralizację, a co za tym idzie - łatwiejsze ich zarządzanie i uzyskanie efektu specjalizacji. Jednym z podmiotów świadczących takie usługi w ramach Grupy jest włoska spółka X. Spółka X spełnia definicję podmiotu powiązanego wobec Spółki określoną w art. 11 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2018 r., jak i spełnia definicję podmiotu powiązanego określoną w art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. Spółka X w szczególności posiada odpowiednie zaplecze personalne, które pozwala temu podmiotowi świadczyć usługi związane z prowadzeniem działalności o charakterze badawczo-rozwojowym. W związku z powyższym, Spółka podpisała ze Spółką X umowę, na podstawie której, na zamówienie Spółki, Spółka X opracowuje know-how związany z wytwarzaniem i montażem nowych produktów wytwarzanych przez Spółkę oraz/lub określonymi komponentami do użycia w produktach wytwarzanych przez Spółkę. Na podstawie postanowień tej umowy, Spółka nabywa wszelkie prawa do know-how (w tym majątkowe prawa autorskie) wytworzonego przez Spółkę X w ramach realizacji omawianych zamówień Spółki. Nabywany know-how konieczny jest, aby Spółka mogła prowadzić swoją główną działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu działalności produkcyjnej. Brak dostępu do tego know-how uniemożliwiałby Spółce prowadzenie działalności, gdyż ta nie posiada własnego działu badań i rozwoju, w związku z czym nie jest w stanie samodzielnie opracowywać takiego know-how. Know-how nabywany przez Spółkę na podstawie Umowy nabycia know-how jest następnie przez nią amortyzowany dla celów podatkowych, stanowiąc wartość niematerialną i prawną Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od know-how nabytego od spółki włoskiej podlegają ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) „korzystać” to „1. mieć pożytek z czegoś, wyzyskiwać coś”; 2. „użytkować coś, posługiwać się czymś jako narzędziem, środkiem”.

Pojęcie to występuje również w języku prawnym i tak zgodnie z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. 2018 r., poz. 1025 ze zm.) regulującym zakres prawa własności, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Z powyższego wynika, iż zarówno w języku potocznym, jak i w języku prawnym „korzystanie” z rzeczy lub prawa stanowi istotę uprawnienia właściciela rzeczy lub prawa. Obejmuje ono takie jego aspekty jak używanie rzeczy (prawa), czy pobieranie z nich pożytków lub czerpanie z nich innych dochodów. Prawu do korzystania z rzeczy (prawa) przeciwstawione jest prawo do rozporządzania rzeczą (prawem), wyzbycia się go. O ile prawo do korzystania z rzeczy (prawa) przysługiwać może nie tylko właścicielowi (użytkownikowi, licencjobiorcy, najemcy, dzierżawcy, korzystającemu z umowy leasingu), o tyle prawo do rozporządzenia rzeczą (prawem) jest stricte związane z prawem własności.

Prawo do korzystania z określonej rzeczy lub prawa jest istotą umowy licencyjnej (sublicencyjnej), umowy najmu (art. 659-679 kc), dzierżawy (art. 693-709 kc), czy umowy leasingu (art. 7091- 70918 kc).

Z uwagi na fakt, iż ograniczenie dotyczy (wszelkiego rodzaju) opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ograniczeniom z art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będą podlegały koszty (opłaty i należności) za przeniesienie praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jest to rozróżnienie funkcjonujące obecnie np. na gruncie art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD, który definiuje należności licencyjne jako wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania (…).

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia i przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od nabytego know-how nie podlegają ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 updop, bowiem stanowią opłaty za przeniesienie prawa własności do know-how i nie mieszczą się w pojęciu „opłat za korzystanie lub prawo do korzystania”, o których mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 updop.

Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj