Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.74.2019.2.MS
z 7 maja 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lutego 2019 r. (data wpływu 25 lutego 2019 r.), uzupełnionym 19 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

  • wynagrodzenie z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która nie jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, mieści się w zakresie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym czy zapłata takiego wynagrodzenia wiąże się z koniecznością pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe,
  • wynagrodzenie z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która - zgodnie z postanowieniami umowy z dostawcą - jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, mieści się w zakresie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym czy zapłata takiego wynagrodzenia wiąże się z koniecznością pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe,
  • w związku z wypłatą wynagrodzenia wskazanego w pytaniach 1 i 2 Wnioskodawca, aby nie być zobowiązanym do pobrania podatku u źródła, zobowiązany jest do posiadania certyfikatu rezydencji odbiorcy należności (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest prawidłowe,
  • w związku z wypłatą wynagrodzenia wskazanego w pytaniach 1 i 2 powstaje po stronie Wnioskodawcy obowiązek określony w art. 26 ust. 3, 3a i 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczący sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

  • wynagrodzenie z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która nie jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, mieści się w zakresie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym czy zapłata takiego wynagrodzenia wiąże się z koniecznością pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności,
  • wynagrodzenie z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która - zgodnie z postanowieniami umowy z dostawcą - jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, mieści się w zakresie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym czy zapłata takiego wynagrodzenia wiąże się z koniecznością pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności,
  • w związku z wypłatą wynagrodzenia wskazanego w pytaniach 1 i 2 Wnioskodawca, aby nie być zobowiązanym do pobrania podatku u źródła, zobowiązany jest do posiadania certyfikatu rezydencji odbiorcy należności,
  • w związku z wypłatą wynagrodzenia wskazanego w pytaniach 1 i 2 powstaje po stronie Wnioskodawcy obowiązek określony w art. 26 ust. 3, 3a i 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczący sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 kwietnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.74.2019.1.MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 19 kwietnia 2019 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także jako: „Spółka”) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca ma siedzibę w Polsce i jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów. Spółka jako operator telefonii komórkowej świadczy w szczególności szeroko rozumiane usługi telekomunikacyjne zarówno na rzecz klientów biznesowych, jak i indywidualnych.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka nabywa i wykorzystuje m.in. programy, aplikacje i systemy informatyczne dla komputerów i innych urządzeń (dalej zbiorczo jako: „Oprogramowanie”). Oprogramowanie nabywane może być na nośnikach fizycznych, pobierane przez sieć Internet lub udostępniane w modelu Software-as-a-service, tj. dostępne zdalnie na urządzeniach dostawcy Oprogramowania (bez konieczności instalowania na urządzeniach Spółki). Wynagrodzenie z tytułu nabycia licencji na Oprogramowanie uiszczane jest przez Spółkę jednorazowo lub periodycznie, zależnie od szczegółowych postanowień umowy, charakteru danego Oprogramowania i specyficznych potrzeb Spółki. Oprogramowanie nabywane jest od podmiotów zagranicznych (tj. niebędących polskimi rezydentami podatkowymi).

Objęte wnioskiem licencje na Oprogramowanie stanowią tzw. Licencje użytkownika końcowego - ang. end-user license (dalej: „Licencje użytkownika końcowego”). Oznacza to w szczególności, że:

  • Licencje mają charakter niewyłączny,
  • Spółka uprawniona jest do wykorzystywania Oprogramowania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej na oznaczonej lub nieoznaczonej liczbie stanowisk roboczych,
  • Spółka, co do zasady, nie ma prawa do dalszego udostępniania Oprogramowania i udzielania sublicencji podmiotom trzecim. Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że występują sytuacje, w których Spółka - zgodnie z postanowieniami umowy z dostawcą Oprogramowania - udostępnia Oprogramowanie podmiotom powiązanym wchodzącym w skład grupy kapitałowej Wnioskodawcy.
  • Spółka nie ma prawa do wprowadzania jakichkolwiek zmian lub modyfikacji w Oprogramowaniu.

W ramach zawieranych przez Spółkę umów nie następuje przeniesienie praw czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych w zakresie określonym w art. 74 ust. 4 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 1191 ze zm., dalej „upapp”), tj. Spółka nie nabywa prawa do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia Oprogramowania w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w Oprogramowaniu lub do rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, Oprogramowania lub jego kopii (z wyłączeniem przypadków kiedy Oprogramowanie jest udostępniane podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy).

Zawierane umowy licencyjne dotyczą zatem udostępnienia prawa do korzystania z określonych egzemplarzy oprogramowania dla własnych potrzeb Spółki (i ewentualnie podmiotów z grupy kapitałowej) - w zakresie praw przysługujących użytkownikowi końcowemu.

Wniosek dotyczy kwalifikacji opisanego powyżej wynagrodzenia z tytułu Licencji użytkownika końcowego na gruncie przepisów art. 21 ust. 1 updop.

W uzupełnieniu wniosku z 17 kwietnia 2019 r. Spółka wskazała, że udostępnienie nabywanych Licencji użytkownika końcowego na rzecz podmiotów powiązanych z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, co do zasady obywa się w następujący sposób: podmiot z grupy Wnioskodawcy nabywa dostęp do Oprogramowania w związku ze świadczeniem przez Spółkę szeroko rozumianych usług serwisowych na rzecz podmiotów powiązanych. W skład usług serwisowych wchodzą m.in. usługi obsługi finansowej i księgowej, doradztwa biznesowego, wsparcia administracyjnego (w tym m.in. zapewnienie i utrzymanie telefonów komórkowych), wsparcie w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi oraz usługi IT (w tym m.in. zapewnienie i utrzymanie sprzętu komputerowego). W związku z powyższym, Oprogramowanie może przykładowo zostać udostępnione podmiotowi powiązanemu przy okazji zapewnienia pracownikom podmiotu powiązanego przystosowanego do użytku służbowego sprzętu komputerowego (tj. skonfigurowanego tak, aby pracownicy podmiotu powiązanego mieli dostęp np. do systemów finansowo-księgowych grupy kapitałowej Wnioskodawcy, pakietu biurowego i innego niezbędnego Oprogramowania).

Rozliczenie jest prowadzone zgodnie z przyjętą polityką cen transferowych, na podstawie kosztów powiększanych o przyjęty poziom marży.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, że w żadnym przypadku nie zachodzi sytuacja, w której Spółka dokonywałaby nabycia Licencji użytkownika końcowego na dane Oprogramowanie w celu sublicencjonowania tego prawa na rzecz podmiotu powiązanego w celu realizacji zysku na takiej transakcji. Oznacza to, że w żadnym przypadku nie zachodzi sytuacja, w której Spółka udzielałaby licencji (sublicencji) w rozumieniu upapp.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  • Czy wynagrodzenie z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która nie jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, mieści się w zakresie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop, tj. czy zapłata takiego wynagrodzenia pociąga za sobą konieczność pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)
  • Czy wynagrodzenie z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która - zgodnie z postanowieniami umowy z dostawcą - jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, mieści się w zakresie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop, tj. czy zapłata takiego wynagrodzenia pociąga za sobą konieczność pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)
  • Czy w związku z wypłatą wynagrodzenia wskazanego w pytaniach 1 i 2 Wnioskodawca, aby nie być zobowiązanym do pobrania podatku u źródła, zobowiązany jest do posiadania certyfikatu rezydencji odbiorcy należności? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
  • Czy w związku z wypłatą wynagrodzenia wskazanego w pytaniach 1 i 2 powstaje po stronie Wnioskodawcy obowiązek określony w art. 26 ust. 3, 3a i 3d updop dotyczący sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy:

  1. Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która nie jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, nie jest objęte zakresem art. 21 ust. 1 updop, wobec czego zapłata takiego wynagrodzenia nie pociąga za sobą konieczności pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności.
  2. Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która - zgodnie z brzmieniem umowy z dostawcą - jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, nie jest objęte zakresem art. 21 ust. 1 updop, wobec czego zapłata takiego wynagrodzenia nie pociąga za sobą konieczności pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności.
  3. W związku z wypłatą wynagrodzenia wskazanego w pytaniach 1 i 2 Wnioskodawca nie jest zobowiązany do posiadania certyfikatu rezydencji odbiorcy należności.
  4. W związku z wypłatą wynagrodzenia wskazanego w pytaniach 1 i 2 po stronie Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek określony w art. 26 ust. 3, 3a i 3d updop dotyczący sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

(część wspólna)

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 updop podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W ww. art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Nie ulega wątpliwości, że w myśl przepisów upapp program komputerowy podlega ochronie jako przedmiot praw autorskich oraz, że możliwe jest przeniesienie praw czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych w stosunku do programu komputerowego.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 upapp umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Istotą licencji prawa autorskiego jest udzielenie prawa do korzystania z utworu (a właściwie praw do utworu, a nie utworu jako „egzemplarza”) oraz określenie pól eksploatacji.

Natomiast w przypadku Licencji użytkownika końcowego nie dochodzi do udzielenia prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych w stosunku do programu komputerowego w rozumieniu ww. przepisu, a jedynie do udzielenia prawa do używania określonego egzemplarza utworu.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że umowy będące przedmiotem wniosku nie obejmują swoim przedmiotem instytucji uregulowanej w przytoczonym wyżej przepisie, czyli licencji sensu stricto, a odmienną instytucję Licencji użytkownika końcowego.

Na poparcie swego poglądu Wnioskodawca pragnie zacytować trafny, zdaniem Wnioskodawcy, wywód przedstawiciela doktryny dotyczący przedmiotu umowy Licencji użytkownika końcowego:

„Przedmiotem LUK [Licencji użytkownika końcowego] nie są prawa autorskie. Jest to umowa uprawniająca do używania egzemplarza utworu. Pojęcie egzemplarza należy rozumieć szeroko, obejmując nim również „egzemplarze” niematerialne (np. plik cyfrowy). Zastosowane w nazwie „licencja użytkownika końcowego” słowo „użytkownik” (user) odpowiada zatem treści umowy. Jej istotą jest korzystanie z egzemplarza dzieła - stosując określenie upraszczające - dla własnych potrzeb użytkownika. Użytkownik końcowy nie korzysta z praw do utworu, a zatem nie przysługują mu uprawnienia przynależne właścicielowi praw autorskich oraz delegowane na mocy stricte licencji licencjobiorcy. Zagadnienie, czy LUK jest licencją w rozumieniu prawa autorskiego, pozostaje poza zakresem omawianej tematyki. Porównując zakres uprawnień licencjobiorcy i użytkownika końcowego, można wskazać jednoznaczną granicę pomiędzy tymi pojęciami - brak korzystania z utworu na tzw. polach eksploatacji w przypadku LUK. Uzasadnia to tezę, że słowo „licencja” ma w przypadku LUK charakter potoczny, a nie prawny.

Korzystanie z „egzemplarza” dzieła autorskiego przez użytkownika końcowego może bazować na umowie licencji końcowej lub nabycia określonego dobra. Nabywanie dóbr (materialnych i niematerialnych) dotyczyć może rzeczy (praw) wytworzonych dzięki prawom autorskim (zawierających „w sobie” dzieła autorskie). W wielu przypadkach stwierdzenie, że nie mamy do czynienia z żadną formą użytkowania praw autorskich jest bezsporne i zgodne z powszechną intuicją prawną. Na przykład zakup książki (zawierającej prawa autorskie autora tekstu, autora ilustracji, tłumacza i in.), filmu (zawierającego prawa autorskie twórców filmu), gry komputerowej (zawierającej prawa autorskie do programu komputerowego, muzyki, grafiki, głosów aktorów i in.), samochodu lub komputera (zawierających liczne zamontowane programy komputerowe) w sposób oczywisty oznacza jedynie zakup rzeczy, z której korzystać może nabywca, bez uzyskania jakichkolwiek uprawnień prawnoautorskich. Są to przykłady oczywiste.” (J. Sekita, Rozliczanie podatku u źródła, Wolters Kluwer 2017).

Nie sposób zatem postawić znaku równości pomiędzy licencjami sensu stricto, do których odnoszą się przepisy upapp oraz przepis art. 21 ust. 1 updop, a będącymi przedmiotem wniosku Licencjami użytkownika końcowego.

Niezależnie od powyższego, analizując pojęcie Licencji użytkownika końcowego na gruncie opodatkowania podatkiem u źródła, należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, jak i brzmienie Komentarza do niej. Wymienione teksty nie są wprawdzie źródłem powszechnie obowiązującego prawa, stanowią jednakże wskazówkę, jak należy interpretować pojęcia używane na przedmiotowym gruncie. Zgodnie zatem z pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jak dzieła naukowego. Na gruncie Modelowej Konwencji OECD w pełni dopuszczalne jest zatem zaliczanie wynagrodzenia z tytułu prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych do programu komputerowego do należności licencyjnych. Jednakże, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu nie stanowią - zgodnie z brzmieniem pkt 14 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji - tytułu do naliczania opłat licencyjnych. Zdaniem Spółki, powyższe stanowi dodatkowy argument przemawiający za koniecznością wyraźnego odróżnienia licencji sensu stricto od Licencji użytkownika końcowego na gruncie opodatkowania podatkiem u źródła.

Ad. pyt. 1

Jak zostało wykazane wcześniej, jako że Spółka w ramach zakupionych Licencji użytkownika końcowego otrzymuje tylko prawo do użytkowania oprogramowania na własne potrzeby, nie zostają na nią natomiast przeniesione jakiekolwiek majątkowe prawa autorskie do oprogramowania uprawniające ją do udzielania sublicencji innym podmiotom, czy też dokonywania zmian w oprogramowaniu, wynagrodzenia z tytułu nabycia Licencji użytkownika końcowego nie są objęte katalogiem z art. 21 ust. 1 updop. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należności wypłacane przez Spółkę z tytułu nabycia Licencji użytkownika końcowego nie stanowią licencji sensu stricto w rozumieniu przepisów dotyczących opodatkowania u źródła, nie są więc objęte katalogiem z art. 21 ust. 1 updop, a wypłata takich należności nie powoduje po stronie Wnioskodawcy konieczności pobrania podatku u źródła.

Ad. pyt. 2

Zdaniem Spółki, fakt, iż niektóre z umów dotyczących Oprogramowania uprawniają Spółkę do udostępnienia Oprogramowania podmiotom powiązanym należącym do grupy kapitałowej Wnioskodawcy, nie powinien wpływać na konkluzję przedstawioną we wcześniejszej części uzasadnienia. Fakt, iż na podstawie umowy użytkownikiem końcowym danego Oprogramowania jest Spółka wraz z podmiotami z grupy kapitałowej nie zmienia charakteru całej umowy i uprawnień Spółki (a także podmiotów z grupy), obejmujących w dalszym ciągu jedynie wykorzystywanie gotowego produktu (Oprogramowania) na własne potrzeby.

Stąd, w opinii Wnioskodawcy, należności wypłacane z tytułu Licencji użytkownika końcowego nie są objęte katalogiem z art. 21 ust. 1 updop również wtedy, gdy umowa obejmuje wykorzystanie Oprogramowania przez podmioty z grupy kapitałowej Wnioskodawcy.

Ad. pyt. 3

W myśl art. 26 ust. 1 updop osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z przytoczonego przepisu wynika, iż podmiot wypłacający należności podlegające opodatkowaniu u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 updop, w celu zastosowania obniżonej stawki lub zwolnienia z poboru podatku u źródła na podstawie odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zobowiązany jest do posiadania certyfikatu rezydencji odbiorcy należności.

Jak wykazano we wcześniejszej części wniosku, wypłacane przez Spółkę wynagrodzenie z tytułu Licencji użytkownika końcowego nie jest objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 updop. Fakt niepodlegania opodatkowaniu na podstawie art. 21 ust. 1 updop należności z tytułu Licencji użytkownika końcowego jest niezależny od rezydencji podatkowej podmiotu będącego odbiorcą płatności. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, przytoczone powyżej przepisy nie mają zastosowania w niniejszej sprawie, zaś Wnioskodawca nie jest zobligowany do posiadania certyfikatów rezydencji odbiorców płatności z tytułu Licencji użytkownika końcowego (w tym również Licencji użytkownika końcowego na Oprogramowanie udostępnianych podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy).

Ad. pyt. 4

Zgodnie z art. 26 ust. 3 i 3a updop, w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 updop, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b i 2d pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku sporządzone według ustalonego wzoru.

Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b (art. 26 ust. 3a updop). Natomiast, na podstawie art. 26 ust. 3d updop, informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 updop, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego jednoznacznie wynika, iż jeżeli wypłacane wynagrodzenie nie jest objęte umową o unikaniu podwójnego opodatkowania lub odpowiednimi przepisami ustawy, nie ma również obowiązku wykazania dokonywanych wypłat w informacji IFT-2R.

Tym samym, wypłacane przez Spółkę należności z tytułu Licencji użytkownika końcowego (w tym dotyczące Oprogramowania udostępnianego podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy) nie podlegają obowiązkowi wykazywania w informacjach IFT-2/IFT-2R.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż przedstawione powyżej poglądy znalazły potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego (wydawanych w podobnych stanach faktycznych), spośród których wskazać można tytułem przykładu:

  • interpretację indywidualną nr 0115-KDIT2-3.4010.385.2017.1.MJ wydaną 31 stycznia 2018 r., w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza: „Jako nabywca Wnioskodawca nie ma prawa do kopiowania, powielania na potrzeby osób trzecich, modyfikowania oraz rozpowszechniania zakupionego programu komputerowego lub dostępu do baz. Wnioskodawca jest użytkownikiem końcowym (tzw. ang. end-user). Zakres uprawnień nabywcy do korzystania z oprogramowania komputerowego i baz danych jest ograniczony jedynie do wykorzystania ich na własne potrzeby, w określonym czasie. W związku z powyższym nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich ani do przekazania tych praw do używania Wnioskodawcy, a co za tym idzie należność za użytkowanie takiego oprogramowania oraz baz danych nie są należnościami licencyjnymi w rozumieniu przepisów ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz firm z siedzibą w Republice Federalnej Niemiec nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 12 ww. umowy polsko-niemieckiej, i tym samym nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła zgodnie z ww. art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (...)
  • W przypadku wypłaty przez Wnioskodawcę należności zagranicznym kontrahentom z ww. tytułów, które jak wskazano nie mieszczą się w katalogu ww. art. 21 ust. 1, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku posiadania certyfikatów rezydencji kontrahentów warunkujących niepobranie ‘podatku u źródła.”,
  • interpretację indywidualną nr 0111-KDIB2-1.4010.84.2017.1.BKD z 28 lipca 2017 r„ w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza: „Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka w ramach zakupionych licencji otrzymuje tylko prawo do użytkowania oprogramowania na własne potrzeby, nie zostają na nią natomiast przeniesione jakiekolwiek majątkowe prawa autorskie do oprogramowania uprawniające ją do udzielania sublicencji innym podmiotom, czy też dokonywania zmian w oprogramowaniu. W świetle powyższego należy stwierdzić, że obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych wynikający z art. 26 ust. 1 updop dotyczy wyłącznie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop. Wobec powyższego, nie obejmuje on swoją dyspozycją Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu zapłaty za licencje na użytkowanie programów do obsługi maszyn nie zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu „podatkiem u źródła” na podstawie art. 21 updop. Tym samym, Wnioskodawca dokonując wypłaty należności na rzecz podmiotów zagranicznych nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od płatności dokonywanych na rzecz zagranicznego kontrahenta na podstawie art. 26 ust. 1 updop w zw. z art. 21 ust. 1 updop. Ponadto, w przypadku wypłaty przez Spółkę należności zagranicznym kontrahentom z ww. tytułu, które jak wskazano nie mieszczą się w katalogu art. 21 ust. 1 updop, Spółka nie będzie miała obowiązku posiadania certyfikatów rezydencji kontrahentów warunkujących niepobranie „podatku u źródła”. W świetle powyższego, na Spółce nie będzie również ciążył obowiązek wynikający z art. 26 ust. 3, 3a i 3d updop, dotyczący obowiązku złożenia deklaracji IFT-2/IFT-2R.”,
  • interpretację indywidualną nr IPPB5/4510-603/16-4/MK z 31 sierpnia 2016 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zgodnie z którą: „Ponadto Organ podziela stanowisko Wnioskodawcy, że w niniejszej sprawie nie zmienia sytuacji prawnej fakt, że z programów komputerowych udostępnionych przez kontrahenta na komputerach będących własnością Wnioskodawcy korzystają również pracownicy Instytutu, ponieważ Wnioskodawca wraz z Instytutem stworzyli wspólny departament współpracujący w celach naukowo-inżynieryjnych. Zatem oprogramowanie nadal wykorzystywane jest na potrzeby Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

  • Podsumowując, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że poniesione przez Spółkę opłaty na rzecz A. z tytułu prawa do korzystania z programów komputerowych na własny użytek nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce. [...] Tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru i odprowadzenia tego podatku w charakterze płatnika.”
  • interpretację indywidualną nr ILPB4/4510-1-160/16-4/DS z 30 sierpnia 2016 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zgodnie z którą: „Reasumując - w związku z zawartą umową, na podstawie której Spółka obowiązana jest do ponoszenia opłat licencyjnych, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę nie jest/nie powinno być traktowane jako przychód nierezydenta podlegający w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego tego podatku oraz posiadania certyfikatu rezydencji zgodnie z art. 26 ust. 1 tej ustawy”.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy:

  1. Wynagrodzenie wypłacane z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która nie jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, nie jest objęte zakresem art. 21 ust. 1 updop, wobec czego zapłata takiego wynagrodzenia nie pociąga za sobą konieczności pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności;
  2. Powyższa konkluzja ma również zastosowanie do sytuacji, w których Licencja użytkownika końcowego udzielana Wnioskodawcy obejmuje prawo do udostępnienia Oprogramowania podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy;
  3. W związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu Licencji użytkownika końcowego (w tym w sytuacji udostępniania Oprogramowania podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy), brak obowiązku pobrania podatku u źródła nie jest uzależniony od posiadania przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji odbiorcy wynagrodzenia;
  4. W związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu Licencji użytkownika końcowego (w tym w sytuacji udostępniania Oprogramowania podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy), po stronie Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek określony w art. 26 ust. 3, 3a i 3d updop dotyczący sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm. dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie natomiast z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nabywa i wykorzystuje m.in. programy, aplikacje i systemy informatyczne dla komputerów i innych urządzeń (Oprogramowanie). Wynagrodzenie z tytułu nabycia licencji na Oprogramowanie uiszczane jest przez Spółkę jednorazowo lub periodycznie. Oprogramowanie nabywane jest od podmiotów zagranicznych (tj. niebędących polskimi rezydentami podatkowymi).

Objęte wnioskiem licencje na Oprogramowanie stanowią tzw. Licencje użytkownika końcowego. Oznacza to w szczególności, że:

  • Licencje mają charakter niewyłączny,
  • Spółka uprawniona jest do wykorzystywania Oprogramowania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej na oznaczonej lub nieoznaczonej liczbie stanowisk roboczych,
  • Spółka, co do zasady, nie ma prawa do dalszego udostępniania Oprogramowania i udzielania sublicencji podmiotom trzecim. Występują jednakże sytuacje, w których Spółka - zgodnie z postanowieniami umowy z dostawcą Oprogramowania - udostępnia Oprogramowanie podmiotom powiązanym wchodzącym w skład grupy kapitałowej Wnioskodawcy.
  • Spółka nie ma prawa do wprowadzania jakichkolwiek zmian lub modyfikacji w Oprogramowaniu.

W ramach zawieranych przez Spółkę umów nie następuje przeniesienie praw czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych w zakresie określonym w art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj. Spółka nie nabywa prawa do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia Oprogramowania w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w Oprogramowaniu lub do rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, Oprogramowania lub jego kopii (z wyłączeniem przypadków kiedy Oprogramowanie jest udostępniane podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy).

Udostępnienie nabywanych Licencji użytkownika końcowego na rzecz podmiotów powiązanych z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, co do zasady obywa się w następujący sposób: podmiot z grupy Wnioskodawcy nabywa dostęp do Oprogramowania w związku ze świadczeniem przez Spółkę szeroko rozumianych usług serwisowych na rzecz podmiotów powiązanych. W skład usług serwisowych wchodzą m.in. usługi obsługi finansowej i księgowej, doradztwa biznesowego, wsparcia administracyjnego, wsparcie w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi oraz usługi IT. W związku z powyższym, Oprogramowanie może przykładowo zostać udostępnione podmiotowi powiązanemu przy okazji zapewnienia pracownikom podmiotu powiązanego przystosowanego do użytku służbowego sprzętu komputerowego (tj. skonfigurowanego tak, aby pracownicy podmiotu powiązanego mieli dostęp np. do systemów finansowo-księgowych grupy kapitałowej Wnioskodawcy, pakietu biurowego i innego niezbędnego Oprogramowania).

Jednocześnie Spółka podkreśla, że w żadnym przypadku nie zachodzi sytuacja, w której Spółka dokonywałaby nabycia Licencji użytkownika końcowego na dane Oprogramowanie w celu sublicencjonowania tego prawa na rzecz podmiotu powiązanego w celu realizacji zysku na takiej transakcji. Oznacza to, że w żadnym przypadku nie zachodzi sytuacja, w której Spółka udzielałaby licencji (sublicencji).

Jak wynika z powołanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy w wysokości 20% ustala się m.in. od przychodów z praw autorskich uzyskanych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem analizując obowiązek pobrania podatku u źródła od Licencji użytkownika końcowego, należy odnieść się do przepisów określających zakres praw autorskich.

W celu określenia zakresu praw autorskich, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1191 z późn. zm., dalej: „ustawa o prawie autorskim”), który stwierdza, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim stwierdza się, że przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty. Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe. Zatem, automatyczne wykluczenie programów komputerowych, jako utworów literackich czy też naukowych, nie znajduje uzasadnienia. W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o prawie autorskim, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera” itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Reasumując, należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie.

Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego i jak wskazano wcześniej nie ma znaczenia, że wymieniony został obok dzieła naukowego czy literackiego. Wyliczenie egzemplifikujące zawarte w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawach autorskich, pozwala dopuścić, że istnieją programy komputerowe, które mogą być jednocześnie dziełem naukowym.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie istotny jest fakt, że Spółka w ramach zawieranych umów nie nabywa praw autorskich do Oprogramowania. Spółka uprawniona jest do korzystania z Oprogramowania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Występują jednak sytuacje, w których Spółka - zgodnie z postanowieniami umowy z dostawcą Oprogramowania - udostępnia Oprogramowanie podmiotom powiązanym wchodzącym w skład grupy kapitałowej Wnioskodawcy.

Podmiot z grupy Wnioskodawcy nabywa dostęp do Oprogramowania w związku ze świadczeniem przez Spółkę usług serwisowych na rzecz podmiotów powiązanych. W skład usług serwisowych wchodzą m.in. usługi obsługi finansowej i księgowej, doradztwa biznesowego, wsparcia administracyjnego, wsparcie w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi oraz usługi IT. W związku z powyższym, Oprogramowanie może przykładowo zostać udostępnione podmiotowi powiązanemu przy okazji zapewnienia pracownikom podmiotu powiązanego przystosowanego do użytku służbowego sprzętu komputerowego (tj. skonfigurowanego tak, aby pracownicy podmiotu powiązanego mieli dostęp np. do systemów finansowo-księgowych grupy kapitałowej Wnioskodawcy, pakietu biurowego i innego niezbędnego Oprogramowania).

Co istotne, w żadnym przypadku nie zachodzi sytuacja, w której Spółka dokonywałaby nabycia Licencji użytkownika końcowego na dane Oprogramowanie w celu sublicencjonowania tego prawa na rzecz podmiotu powiązanego w celu realizacji zysku na takiej transakcji. Oznacza to, że w żadnym przypadku nie zachodzi sytuacja, w której Spółka udziela licencji (sublicencji).

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wyniku opisu sprawy, należy stwierdzić, że obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop.

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie będzie obejmował on Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu nabycia Oprogramowania na własny użytek oraz na użytek podmiotów z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 updop. W świetle powyższego Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał obowiązku pobierania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz pomiotów zagranicznych.

Wnioskodawca nie będzie również zobowiązany do posiadania certyfikatów rezydencji podatkowej podmiotów zagranicznych. Obowiązek posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej wynika bowiem z art. 26 ust. 1 updop, który w omawianej sprawie nie znajdzie zastosowania.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 updop, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b, 2d i 2e pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, albo - w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

  1. art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,
  2. art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

-sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

Płatnicy są obowiązani przesłać informację, o której mowa w ust. 3 pkt 1, w terminie przekazania kwoty pobranego podatku, a informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat, o których mowa w ust. 1, również wówczas, gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 3b (art. 26 ust. 3a updop).

Natomiast, na podstawie art. 26 ust. 3d updop, informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że jeżeli określony podmiot nie jest obowiązany do poboru podatku u źródła, nie ma również obowiązku do wykazywania dokonywanych wypłat w deklaracji IFT-2R za rok, w którym zostały dokonane wypłaty.

W świetle powyższego, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek wynikający z art. 26 ust. 3, 3a i 3d updop, dotyczący obowiązku złożenia deklaracji IFT-2/IFT-2R.

Podsumowując, należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy:

  • wynagrodzenie z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która nie jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, mieści się w zakresie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym czy zapłata takiego wynagrodzenia wiąże się z koniecznością pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności – jest prawidłowe,
  • wynagrodzenie z tytułu Licencji użytkownika końcowego, która - zgodnie z postanowieniami umowy z dostawcą - jest udostępniana podmiotom z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, mieści się w zakresie wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym czy zapłata takiego wynagrodzenia wiąże się z koniecznością pobrania podatku u źródła od wypłacanych należności – jest prawidłowe,
  • w związku z wypłatą wynagrodzenia wskazanego w pytaniach 1 i 2 Wnioskodawca, aby nie być zobowiązanym do pobrania podatku u źródła, zobowiązany jest do posiadania certyfikatu rezydencji odbiorcy należności - jest prawidłowe,
  • w związku z wypłatą wynagrodzenia wskazanego w pytaniach 1 i 2 powstaje po stronie Wnioskodawcy obowiązek określony w art. 26 ust. 3, 3a i 3d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczący sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj