Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.71.2019.2.BG
z 6 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 13 lutego 2019 r. (data wpływu 22 lutego 2019 r.) uzupełnionym 1 i 4 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych osiągnięte w formie dywidendy, powinny być uwzględnianie przy ustalaniu wartości przychodu ze sprzedaży, decydującego o statusie małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• przychody z tytułu odsetek od udzielonej pożyczki powinny być uwzględnianie przy ustalaniu wartości przychodu ze sprzedaży, decydującego o statusie małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• w drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r., Spółka ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2019 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych osiągnięte w formie dywidendy, powinny być uwzględnianie przy ustalaniu wartości przychodu ze sprzedaży, decydującego o statusie małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• przychody z tytułu odsetek od udzielonej pożyczki powinny być uwzględnianie przy ustalaniu wartości przychodu ze sprzedaży, decydującego o statusie małego podatnika w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• w drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r., Spółka ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 marca 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.71.2019.1.BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 1 i 4 kwietnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka (dalej również: „Wnioskodawca”) została zawiązana 10 października 2016 r. jako jednoosobowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Kapitał zakładowy Spółki wynosił 30.000 zł i został pokryty w całości wkładem pieniężnym wniesionym przez jedynego wspólnika Spółki Pana X. Spółka została zgłoszona do KRS i w dniu 19 października 2016 r. wydano postanowienie o rejestracji Spółki w Rejestrze Przedsiębiorców KRS.

Po założeniu Spółki, w dniu 31 października 2016 r. podjęto uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego Spółki do kwoty 612.000 zł, tj. o kwotę 582.000 zł, poprzez utworzenie nowych udziałów. Nowe udziały zostały objęte przez dotychczasowego i jednego wspólnika Spółki Pana X, który na ich pokrycie wniósł wkład niepieniężny w postaci udziałów innej spółki tj. A Sp. z o.o., w której Pan X do momentu przeniesienia własności udziałów na Wnioskodawcę, był udziałowcem jako osoba fizyczna. Postanowienie o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki w KRS zostało wydane 14 grudnia 2016 r. A Sp. z o.o. niezmiennie kontynuuje prowadzenie działalności gospodarczej.

W dniu 24 maja 2017 r. Wnioskodawca w drodze aktu notarialnego przystąpił do innej spółki tj. B Sp. z o.o. Wnioskodawca objął w kapitale zakładowym B. Sp. z o.o. nowo utworzone udziały o łącznej wartości 3.015.000 zł i pokrył je wkładem pieniężnym wpłaconym przelewem na rachunek B Sp. z o.o.

W dniu 21 września 2017 r. Wnioskodawca w drodze aktu notarialnego przystąpił do innej spółki tj. C Sp. z o.o. Wnioskodawca objął w kapitale zakładowym C Sp. z o.o. udziały o łącznej wartości 1.252.278 zł i pokrył je wkładem pieniężnym wpłaconym przelewem na rachunek C Sp. z o.o.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawca nie wchodzi w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Pierwszy rok podatkowy Spółki rozpoczął się w dniu jej utworzenia tj. 10 października 2016 r., a zakończył się 31 grudnia 2017 r.

Wnioskodawca uzyskuje następujące przychody:

• z udziałów w zyskach osób prawnych (dywidendy),
• z wynajmu nieruchomości,
• z odsetek od udzielonej pożyczki,
• z odsetek bankowych.
  
  

Dywidendy otrzymane przez Wnioskodawcę z tyt. posiadanych udziałów w innych spółkach, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, co wynika ze spełnienia warunków, o których mowa w art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn., dalej: „ustawa o CIT”).

W dniu 26 czerwca 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki, z tytułu której uzyskuje przychody w postaci odsetek. Odsetki naliczane są od zaangażowania kapitału, wysokość odsetek nie zależy od osiąganych zysków przez pożyczkobiorcę, a zatem udzielona pożyczka nie ma charakteru pożyczki partycypacyjnej (art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. I ustawy o CIT), stąd w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, odsetki od tej pożyczki zostały zakwalifikowane przez Spółkę jako przychody z operacyjnej działalności gospodarczej, a nie przychody z zysków kapitałowych.

W uzupełnieniu wniosku z 4 kwietnia 2019 r. wskazano, że w pierwszym roku podatkowym Spółki, który rozpoczął się w dniu jej utworzenia tj. 10 października 2016 r., a zakończył się 31.12.2017 r. przychody ze sprzedaży Spółki nie przekroczyły limitu 1.200.000 euro po przeliczeniu na złote wg średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października 2017 r., w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy osiągane przez Spółkę przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych w formie dywidend należy rozumieć jako przychody ze sprzedaży, o których mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT? (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku)
2. Czy osiągane przez Spółkę przychody z tytułu odsetek od udzielonej pożyczki należy rozumieć jako przychody ze sprzedaży, o których mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT?
3. Czy w swoim drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r., Spółka ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Ustawą z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1550; dalej: „ustawa nowelizująca”) - na mocy art. 2 pkt 7 tej ustawy - nadano nowe brzmienie art. 19 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, wynosi:

• 19% podstawy opodatkowania;
  
• 15% podstawy opodatkowania - w przypadku:
  
  1. małych podatników,
  2. podatników rozpoczynających działalność - w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
  
  
  
  

Tym samym - co do zasady - podatek dochodowy od osób prawnych wynosi 19% podstawy opodatkowania. Jednocześnie w 2017 r. stawkę tę obniżono do 15% podstawy opodatkowania dla niektórych podatników. Z obniżonej stawki korzystać mogą:

• mali podatnicy;
• podatnicy rozpoczynający działalność - w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
  
  

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT. Ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.

Wskazane w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT. Wskazać także należy, że nie należy tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Zatem przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

Taka interpretacja „przychodu ze sprzedaży” koreluje z tożsamą regulacją zawartą w art. 2 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), w myśl której, przez małego podatnika rozumie się podatnika od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Z kolei sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług).

Odwoływanie się do definicji „sprzedaży”- zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu ustawy o CIT nie zawsze jest uzasadnione. Wskazać bowiem należy na możliwe istotne rozbieżności, które mogą powstać pomiędzy wartością sprzedaży ustaloną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem ze sprzedaży według ustawy o CIT. Istnieją bowiem sytuacje, w których określona sprzedaż nie podlega podatkowi VAT (np. sprzedaż usług poza terytorium kraju), a podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych i odwrotnie sprzedaż, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Należy jednak zwrócić uwagę - posługując się pomocniczo definicją stworzoną dla celów podatku od towarów i usług - że sprzedażą jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Ad. 1

Stanowisko w zakresie pytania nr 1 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 1 kwietnia 2019 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych w formie dywidend nie należy uwzględniać przy wyliczaniu wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

W tym miejscu należy pomocniczo odwołać się do definicji sprzedaży zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług. Przychodów z tytułu dywidendy nie można zakwalifikować ani do odpłatnej dostawy towarów, ani odpłatnego świadczenia usług.

Dywidenda to kwota zysku netto spółki przeznaczona do podziału między wspólników. W przypadku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, kwota przeznaczona do podziału między wspólników nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone do podziału. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, udziały własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub umową spółki powinny być przekazane z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe (art. 192 Kodeksu spółek handlowych). Dywidenda nie jest więc przychodem Wnioskodawcy osiąganym wskutek sprzedaży ale jest efektem zysku wypracowanego przez podmioty, w których Wnioskodawca posiada udziały. Na gruncie ustawy o CIT przychody z dywidend są kwalifikowane jako przychody z zysków kapitałowych (art. 7b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT). W ocenie Wnioskodawcy, ta klasyfikacja także potwierdza, że dywidenda jest pochodną ulokowanego kapitału a nie skutkiem aktywnego działania jakim jest sprzedaż.

Wyżej powołana argumentacja jest zbieżna z tą zaprezentowaną w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 września 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.332.2018.1.AG.

Podsumowując, uzyskane przez Spółkę przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych w formie dywidend nie są „przychodami ze sprzedaży”, o których mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT i nie należy ich uwzględniać przy wyliczaniu wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z tytułu otrzymanych odsetek od udzielonej pożyczki należy uwzględniać przy wyliczaniu wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Ustawa o CIT nie zawiera ani definicji przychodu ani definicji sprzedaży. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do przykładowego wyliczenia w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przysporzeń majątkowych zaliczanych do kategorii przychodów.

Należy mieć na uwadze, że pojęcie sprzedaż funkcjonuje zarówno, jako termin języka prawnego i prawniczego, odnoszący się do konkretnej instytucji prawa cywilnego, jak również, jako pojęcie potoczne, używane w szeroko rozumianym obrocie gospodarczym i prywatnym.

Sprzedaż w znaczeniu określonym w art. 535 ustawy z dn. 24 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459. z późn. zm., dalej: kodeks cywilny) jest umową dwustronnie zobowiązującą, a skutkiem jej zawarcia jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny. Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. W takim ujęciu umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej. Świadczenia stron mają charakter ekwiwalentny, jednakże w znaczeniu subiektywnym. Odpowiednikiem świadczenia sprzedawcy jest umówiona cena, a więc ustalona przez strony i wyrażona w pieniądzu wartość rzeczy lub prawa.

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego, „sprzedaż” oznacza (odstępowanie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określoną sumę (https://sjp.pwn.pl/szukaj/sprzeda% C5%BC.html).

Przyjmując potoczne znaczenie pojęcia sprzedaży z punktu widzenia opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych istotne jest realne przysporzenie majątkowe podatnika osiągnięte ze sprzedaży. W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą przysporzenie to przejawia się również w przychodzie uzyskanym z tej działalności - może być efektem sprzedaży rozumianej jako świadczenie odpłatne (wyrażone w pieniądzu), dokonane na warunkach porozumienia. Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, mimo szerokiego ujęcia przychodów, nie każde świadczenie otrzymane przez podatnika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu. Jako kryterium wyodrębnienia świadczeń objętych podatkiem dochodowym musi być przyjęta obiektywna ocena, czy świadczenie stanowi realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w majątku podatnika. O zaliczeniu świadczenia do przychodów danej osoby decyduje zatem definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny powiększa ono aktywa podatnika, którymi może rozporządzać.

Pożyczka jest umową na podstawie której pożyczkodawca zobowiązuje się przenieść na własność pożyczkobiorcy określoną ilość pieniędzy albo rzeczy, ale tylko tych oznaczonych co do gatunku, a pożyczkobiorca zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Umowa pożyczki jest czynnością konsensualną, dochodzi do skutku poprzez porozumienie stron. Samo wydanie przedmiotu stanowi już tylko samo wykonanie umowy. Ponadto umowa ta jest umową dwustronną - z jednej strony pożyczkodawca zobowiązuje się do przeniesienia własności przedmiotu pożyczki, po drugiej stronie pojawia się zaś zobowiązanie pożyczkobiorcy do zwrotu, czyli do przeniesienia własności takiego samego przedmiotu na pożyczkodawcę. Umowa pożyczki nie jest umową wzajemną. Zwrot pożyczki nie stanowi ekwiwalentu świadczenia pożyczkowego. W ujęciu Kodeksu cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną, ale tego typu umowa zawarta może zostać także jako odpłatna. Samą odpłatność można ustalić w dowolny sposób, lecz najczęściej wybieraną formą jest oprocentowanie.

Podsumowując, uzyskane przez Spółkę przychody z tytułu otrzymanych odsetek od udzielonej pożyczki są „przychodami ze sprzedaży”, o których mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT i należy je uwzględniać przy wyliczaniu wartości przychodu ze sprzedaży, która decyduje o statusie małego podatnika dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy, w swoim drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r. Spółka ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT obniżona stawka podatku CIT nie będzie miała zastosowania w roku podatkowym, w którym podatnik rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, jeżeli podatnik został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro - przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka w swoim drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r. ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT, ponieważ żadne z w/w ustawowych wyłączeń nie dotyczy sytuacji Spółki:

1. nie powstała w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników,
   
2. nie powstała w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną,
   
3. osoba fizyczna, która zawiązała Spółkę nie wniosła na poczet jej kapitału ani uprzednio prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ani żadnych składników majątku tego przedsiębiorstwa:
   
   • wniesiony wkład pieniężny, a następnie niepieniężny (udziały w A Sp. z o.o.) stanowiły składniki majątku prywatnego tejże osoby fizycznej, która nie prowadziła indywidualnej działalności gospodarczej polegającej na inwestycjach kapitałowych,
   • dodatkowo wkład niepieniężny w postaci udziałów innej spółki (A Sp. z o.o.) został wniesiony już po zawiązaniu Spółki,
4. osoba fizyczna, która zawiązała Spółkę wniosła na poczet jej kapitału wkład niepieniężny - jednak nie były to składniki majątku uzyskane przez tę osobę w wyniku likwidacji innych podatników.
   
   
   

Podsumowując, w związku z tym, że powstanie Spółki nie wiązało się z żadną z operacji, o których mowa w art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, wykluczających możliwość skorzystania z obniżonej stawki w pierwszym i drugim roku prowadzenia działalności, przy założeniu że Spółka spełnia definicję małego podatnika, ma prawo zastosować obniżoną, 15% stawkę CIT w swoim drugim roku podatkowym, trwającym od 01.01.2018 r. do 31.12.2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., dalej: „ustawa o CIT”) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Przepisy dotyczące 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych zostały wprowadzone ustawą z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1550), która nadała nowe brzmienie art. 19 ust. 1 updop, wprowadzając stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 15% m.in. dla małych podatników.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22 i art. 24a, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
   
2. 15% podstawy opodatkowania – w przypadku:
   
   1. małych podatników,
   2. podatników rozpoczynających działalność – w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
   
   
   
   

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 2 pkt 24 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175) z dniem 1 stycznia 2018 r. w art. 19 ust. 1 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie „Podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a i art. 24b, wynosi:”.

Należy zaznaczyć, że powyższe brzmienie art. 19 ust. 1 ustawy o CIT obowiązywało do 31 grudnia 2018 r.

Tym samym, co do zasady – podatek dochodowy od osób prawnych wynosi 19% podstawy opodatkowania. Jednocześnie w 2017 r. stawkę tę obniżono do 15% podstawy opodatkowania dla niektórych podatników. Z obniżonej stawki korzystać mogą:

• mali podatnicy,
• podatnicy rozpoczynający działalność – w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność.
  
  

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Wskazane w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane w ustawie o CIT. Wskazać także należy, że nie należy tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Zatem przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

Zauważyć należy, że ww. definicja „małego podatnika” na gruncie ustawy o CIT koreluje z tożsamą definicją, zawartą w art. 2 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), w myśl której, przez małego podatnika rozumie się podatnika podatku od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Z kolei sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zauważyć jednakże należy, że odwołanie się do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu ustawy o CIT nie zawsze jest uzasadnione. Wskazać bowiem należy na możliwe istotne rozbieżności, które mogą powstać pomiędzy wartością sprzedaży ustaloną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem ze sprzedaży wg ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Istnieją bowiem sytuacje, w których określona sprzedaż nie podlega podatkowi VAT (np. sprzedaż usług poza terytorium kraju), a podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych i odwrotnie sprzedaż, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Za małego podatnika można uznać w 2018 r. podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2017 r. nie przekroczyła kwoty 5.176.000 zł. W 2017 r. pierwszym dniem roboczym października był 2 października i to według kursu na ten dzień należy przeliczyć kwoty wyrażone w euro. Wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 2 października 2017 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 2 października 2017 r. Nr 190/A/NBP/2017) wynosił 4,3137 zł x 1.200.000 = 5.176.440 zł, w zaokrągleniu 5.176.000 zł.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. do 31 grudnia 2018 r., ustawodawca przewiduje ograniczenie możliwości stosowania stawki 15% dla podatników rozpoczynających działalność, którzy powstali w wyniku szeregu wskazanych w nim operacji restrukturyzacyjnych. W myśl tego przepisu, podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

-nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Ponadto, z treści art. 19 ust. 1b ustawy o CIT, wynika, że przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka została zawiązana 10 października 2016 r. i w dniu 19 października 2016 r. wydano postanowienie o rejestracji Spółki w KRS. Kapitał zakładowy Spółki został pokryty w całości wkładem pieniężnym wniesionym przez jedynego wspólnika Spółki Pana X. W dniu 31 października 2016 r. podwyższono kapitał zakładowego Spółki. Nowe udziały zostały objęte przez Pana X, który na ich pokrycie wniósł wkład niepieniężny w postaci udziałów innej spółki tj. A Sp. z o.o., w której Pan X do momentu przeniesienia własności udziałów na Wnioskodawcę, był udziałowcem jako osoba fizyczna. W dniu 24 maja 2017 r. Wnioskodawca przystąpił do innej spółki tj. B Sp. z o.o. w której objął nowo utworzone udziały i pokrył je wkładem pieniężnym. W dniu 21 września 2017 r. Wnioskodawca przystąpił do innej spółki tj. C Sp. z o.o. w której objął udziały i pokrył je wkładem pieniężnym. Wnioskodawca nie wchodzi w skład podatkowej grupy kapitałowej. Pierwszy rok podatkowy Spółki rozpoczął 10 października 2016 r., a zakończył się 31 grudnia 2017 r. Wnioskodawca uzyskuje następujące przychody:

• z udziałów w zyskach osób prawnych (dywidendy),
• z wynajmu nieruchomości,
• z odsetek od udzielonej pożyczki,
• z odsetek bankowych.
  
  

Dywidendy otrzymane przez Wnioskodawcę z tyt. posiadanych udziałów w innych spółkach, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o CIT. W dniu 26 czerwca 2018 r. Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki, z tytułu której uzyskuje przychody w postaci odsetek. Odsetki naliczane są od zaangażowania kapitału, wysokość odsetek nie zależy od osiąganych zysków przez pożyczkobiorcę, a zatem udzielona pożyczka nie ma charakteru pożyczki partycypacyjnej, stąd w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, odsetki od tej pożyczki zostały zakwalifikowane przez Spółkę jako przychody z operacyjnej działalności gospodarczej, a nie przychody z zysków kapitałowych. W pierwszym roku podatkowym Spółki, od 10 października 2016 r. do 31.12.2017 r. przychody ze sprzedaży Spółki nie przekroczyły limitu 1.200.000 euro po przeliczeniu na złote wg średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października 2017 r., w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Biorąc pod uwagę przywołane powyżej przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że ustalając status małego podatnika, uprawniający do zastosowania 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych, przy obliczaniu powyższego limitu, o którym mowa w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży, w tym także zwolnione od podatku dochodowego.

Przychody z tytułu otrzymanych dywidend nie będą przychodami ze sprzedaży i nie powinny być zatem uwzględniane przy obliczaniu limitu w celu ustalenia statusu małego podatnika. Oprócz przychodów z tytułu otrzymanych dywidend, Spółka uzyskuje przychody z tytułu otrzymanych odsetek od udzielonych pożyczek. Przychody z tytułu otrzymanych odsetek od udzielonych pożyczek będą natomiast stanowiły przychody ze sprzedaży, w oparciu o które ustalany jest limit wskazany w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT.

Ustalając status małego podatnika, uprawniający do zastosowania 15% stawki podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca winien wziąć pod uwagę osiągnięte w 2017 r. przychody ze sprzedaży. Analiza opisanego we wniosku stanu faktycznego prowadzi także do wniosku, że w sprawie nie znajdą zastosowania regulacje art. 19 ust. la i ust. 1b ustawy o CIT przewidujące ograniczenia w stosowaniu 15 % stawki podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym Spółka w swoim drugim roku podatkowym trwającym od 01.01.2018 do 31.12.2018 r. miała prawo zastosować obniżoną 15% stawkę podatku CIT.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.