Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.141.2019.1.KK
z 7 maja 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2019 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 20 marca 2019 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z zakupem paliwa do napędu autobusów MZK oraz braku obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia autobusów komunikacji miejskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 marca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z zakupem paliwa do napędu autobusów MZK oraz braku obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia autobusów komunikacji miejskiej.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Gmina (dalej: Wnioskodawca) będąca czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i jej zakład budżetowy - Miejski Zakład Komunikacji w S. otrzymały interpretację indywidualną z dnia 20 czerwca 2017 r. sygn. (…), w której potwierdzono, że Gmina posiada pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia autobusów oraz paliwa do ich napędu w związku ze świadczeniem usług przewozu pasażerów komunikacją miejską. Na dzień składania niniejszego wniosku Gmina rozważa wprowadzenie jednej dodatkowej ulgi dla pasażerów polegającej na umożliwieniu darmowych przejazdów komunikacją miejską dla uczniów szkół podstawowych znajdujących się na terenie Gminy. Na terenie Gminy funkcjonuje m. in. Miejski Zakład Komunikacji w S. (dalej: MZK lub zakład budżetowy) będący zakładem budżetowym Wnioskodawcy, który prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (działalność w zakresie komunikacji publicznej) oraz niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem (m.in. czynności związane z zagospodarowaniem zieleni czy utrzymania czystości). Zakres działalności MZK wynika ze statutu nadanego przez Radę Miasta S. Na podstawie uchwały Nr (…) Rady Miasta S. z dnia 30 września 2015 r., określonym osobom przysługują bezpłatne przejazdy komunikacją miejską. Przejazdy bezpłatne przysługują w związku z nabyciem ulg ustawowych (m. in. dla inwalidów wojskowych i wojennych) jak i ulg samorządowych (m. in. dla kombatantów i osób, które ukończyły 70 rok życia). Na podstawie wspomnianej uchwały z bezpłatnego przejazdu może skorzystać raz w roku w dniu obchodów Europejskiego Dnia bez Samochodu oraz we wszystkie poniedziałki całego roku - pasażer na podstawie ważnego dowodu rejestracyjnego pojazdu, którego jest właścicielem lub współwłaścicielem. Celem przedmiotowej ulgi jest zachęcenie kierowców do korzystania z komunikacji miejskiej w miejsce własnych samochodów we wszystkie dni tygodnia, a więc do zmiany nawyków transportowych pasażerów, aby wybór komunikacji miejskiej był na pierwszym miejscu przed transportem indywidualnym. Nadto na podstawie wspomnianej uchwały określone kategorie osób uprawione są do przejazdów ulgowych (również na podstawie ulg ustawowych jak i samorządowych). Do wskazanych powyżej ulg Gmina rozważa dodanie, jak wskazano w pierwszej części zdarzenia przyszłego, ulgę na przejazd dla uczniów szkół podstawowych. Wprowadzenie darmowych przejazdów dla uczniów ma na celu promowanie już od najmłodszych lat korzystania z komunikacji miejskiej oraz wskazywanie na aspekt ekologii. Docelowo Gmina poprzez MZK liczy na zwiększenie świadomości społecznej w zakresie komunikacji miejskiej, a co za tym idzie zwiększenie przychodów z odpłatnej sprzedaży biletów w przyszłości. W pozostałym zakresie możliwość darmowych przejazdów nie ulegnie zmianie. Gmina odnotowuje, że umożliwienie darmowych przejazdów komunikacją miejską staje się coraz bardziej popularne w poszczególnych jednostkach samorządu terytorialnego, a co za tym idzie następuje upowszechnienie tego typu ulgi dla uczniów. Miejski Zakład Komunikacji w S. dokonuje zakupu paliwa do napędu autobusów wykorzystywanych do prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług jak i do innych wykonywanych zadań (niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług). Nabyte paliwo zlewane jest do zbiornika zlokalizowanego w bazie MZK. Zbiornik paliwa, o którym mowa powyżej podłączony jest do legalizowanego odmierzacza paliw płynnych. W każdym przypadku Wnioskodawca na podstawie danych MZK jest w stanie ustalić dokładną ilość litrów paliwa faktycznie wykorzystanego do napędu każdego autobusu jak i innych pojazdów. Powyższe odbywa się na podstawie karty tankowania danego pojazdu. Możliwe jest zatem konkretne ustalenie ile paliwa zostało faktycznie zużyte do prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Co więcej możliwe jest również ustalenie jaką ilość paliwa zużyto do napędu pojazdów wykorzystywanych przez wydział zieleni i dróg miejskich oraz pojazdu obsługi pomocniczej. W zakresie ewidencji wykorzystania paliwa Wnioskodawca stosuje metodę FIFO. MZK wdrożył instrukcję przyjmowania i określania (w jednostkach objętościowych - litry w temperaturze 15 stopni C) ilości oleju napędowego przyjętego do magazynu MZK. Od dnia 13 grudnia 2010 r. MZK wprowadził system automatycznego tankowania paliwa za pomocą elektronicznych kart tankowania pojazdu przez kierowcę. Każda karta jest przyporządkowana do danego kierowy. Dodatkowo celem zatankowania pojazdu należy użyć elektronicznej karty tankowania pojazdu, która jest przyporządkowana do konkretnego pojazdu. Ilość zatankowanego paliwa jest odnotowana na karcie drogowej pojazdu zgodnie ze wskazaniem dystrybutora (z dwoma miejscami po przecinku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca, dokonując zakupu paliwa do napędu autobusów wykorzystywanych do wykonywania przewozów pasażerskich opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego?
2. Czy Wnioskodawca wprowadzając darmowe przejazdy dla uczniów szkół podstawowych nie ma obowiązku korekty podatku naliczonego z tytułu nabycia autobusów komunikacji miejskiej?

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% na zakup paliwa do napędu autobusów, bowiem paliwo to jest wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast stosownie do dodanego z dniem 1 stycznia 2016 r. ust. 2a - w tym artykule - w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Art. 86 ust. 2b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi, że sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli: 1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz 2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. Punktem wyjścia do zastosowania wskazanego powyżej „sposobu określenia proporcji” jest zatem ustalenie, że podatnik podatku od towarów i usług poza działalnością gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu - czyli wykonuje aktywność, która nie jest związana z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Jeżeli podatnik wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług (odpłatne i nieodpłatne) wówczas przepisy dotyczące „sposobu określenia proporcji” nie mają do niego zastosowania, a co za tym idzie nie jest on obowiązany do proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego. Ponadto powyższe przepisy nie mają zastosowania w przypadku, gdy podatnik wykonuje zarówno czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług jak i niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem jeżeli dokonuje zakupów, które są bezpośrednio związane z konkretnym rodzajem działalności. Innymi słowy jeśli podatnik dokonuje zakupu, który bezpośrednio jest związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wówczas przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego, a co za tym idzie nie jest on obowiązany do stosowania pre-wskaźnika, a zatem odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Przepis art. 86 ust. 2a wprowadzający proporcjonalne odliczenia stosuje się wyłącznie do takich zakupów, których nie da się bezpośrednio przypisać do konkretnego rodzaju działalności - są one zatem związane z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jak i działalnością niepodlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. Aby ustalić czy dany podmiot jest podatkiem podatku od towarów i usług oraz czy prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. należy dokonać analizy art. 15 tej ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. 1, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalnością gospodarczą (art. 15 ust. 2) jest działalność gospodarcza obejmująca wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Należy podkreślić, że w ramach definicji działalności gospodarczej występują również czynności, które same w sobie nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług niemniej jednak ich charakter powoduje, że nie sposób ich wyłączyć z działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie działalności dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego. W działalności gospodarczej nie mieszczą się natomiast działania wykonywane w charakterze organu władzy publicznej oraz działalność na cele prywatne, która nie jest opodatkowana. Należy zwrócić uwagę, że art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. przewidują uznanie, w przypadkach tam określonych, za czynność odpłatną określonych działań nieodpłatnych. W stanie faktycznym niniejszego wniosku znaczenie ma treść art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zgodnie z którym, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Analiza powyższej regulacji prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega świadczenie usług na cele inne niż związane z działalnością gospodarczą, m. in. na cele prywatne. Przepis ten zatem stanowi, że czynności:

1. niezwiązane z działalnością gospodarczą podlegają opodatkowaniu jako nieodpłatne świadczenie usług - a co za tym idzie w tym zakresie podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego bowiem czynność taką musi opodatkować,
2. związane z działalnością gospodarczą (a zatem niepodlegające opodatkowaniu na podstawie wskazanego przepisu) mieszczą się w zakresie działalności gospodarczej dającej prawo do odliczenia podatku naliczonego poprzez sam fakt związania z działalnością gospodarczą.

Jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku, działalność Wnioskodawcy w zakresie świadczenia usług przewozu pasażerskiego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w zakresie działalności MZK to m. in. sprzedaż biletów, która jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Czynności nieopłatne wykonywane przez Wnioskodawcę (MZK) mają i będą miały bezpośredni i bezsporny związek z czynnościami opodatkowanymi, a co za tym idzie nie ma podstaw aby uznać, że czynności nieodpłatne są czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Każda działalność nieodpłatna wykonywana przez Wnioskodawcę w zakresie przewozów pasażerskich ma bezpośredni związek z podstawową działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, która podlega opodatkowaniu VAT. Należy zatem podkreślić, że czynności nieodpłatne w postaci nieodpłatnego przejazdu określonych osób korzystających z preferencji ustawowych lub samorządowych mają związek z wykonywaną, odpłatną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i związane są z prawnym obowiązkiem ich wykonania w związku z wykonywaniem działalności w zakresie transportu pasażerskiego. W związku z faktem, że bezpłatne przejazdy wynikają z aktu prawa samorządowego jak i aktów ustawowych, Wnioskodawca celem prowadzenia działalności w zakresie przewozów pasażerskich zobowiązany jest do wykonywania w określonym zakresie przejazdów nieodpłatnych. W zakresie możliwości darmowego przejazdu przez właścicieli pojazdu na podstawie dowodu rejestracyjnego pojazdu, należy również uznać, że ma on związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, bowiem przez ten sposób zachęcania właścicieli pojazdów MZK zmierza do zwiększenia sprzedaży biletów a więc obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. Mając możliwość zapoznania z usługą świadczoną przez MZK klient jest zachęcany do zmiany nawyków transportowych, aby priorytetowym wyborem była komunikacja miejska w miejsce transportu indywidualnego. Tego typu zachęty są powszechnie stosowane jako element rozwoju rynku usług transportu zbiorowego i z punku widzenia Wnioskodawcy pełnią one rolę reklamową. Również w zakresie darmowych przejazdów dla uczniów szkół podstawowych ulga ma na celu wyuczenie nawyków zmierzających do korzystania z komunikacji miejskiej w miejsce własnego samochodu. Tak więc elementem działalności gospodarczej MZK (podlegającej opodatkowaniu VAT) jest umożliwienie określonym osobom bezpłatnego przejazdu oraz przez system zachęt, przekonanie do korzystania z komunikacji miejskiej, a w rezultacie do korzystania z usług MZK w sposób permanentny zamiast korzystania z własnego pojazdu. W tych przypadkach mamy do czynienia z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a więc działalnością dającą prawo do odliczenia podatku naliczonego. Usługi nieodpłatnego przejazdu związane są z prowadzeniem przedsiębiorstwa, są zatem wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy. W stanie faktycznym niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wskazano, że Wnioskodawca w zakresie przewozu osób w ramach komunikacji miejskiej nie wykonuje czynności niepodlegających ustawie o podatku od towarów i usług. Zakup paliwa do napędu autobusów służy zatem wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, a co za tym idzie do Wnioskodawcy nie będzie miał zastosowania art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług i z tytułu zakupu paliwa do napędu autobusów przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego. W ocenie Wnioskodawcy, wprowadzenie jednej, dodatkowej ulgi na przejazdy uczniom szkół podstawowych nie wpływa na wysokość odliczenia podatku naliczonego w kontekście przedstawionej argumentacji. Co za tym idzie, Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie miał pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości. Należy przy tym podkreślić, że stanowisko takie jest również prezentowane w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo stanowisko takie zostało zaprezentowane interpretacji z dnia 21 lipca 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP1/4512-372/16/DM.

Ad 2.

W ocenie Wnioskodawcy, ma on pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia autobusów, a fakt wprowadzenia ulgi dla uczniów szkół podstawowych polegającej na umożliwieniu darmowych przejazdów komunikacją miejską nie pozbawia Wnioskodawcy tego prawa. Co za tym idzie nie będzie on obowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego w związku z nabyciem autobusów, z tytułu nabycia których przysługiwało mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego, po wprowadzeniu darmowych przewozów dla uczniów szkół podstawowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w datach zaistniałych zdarzeń.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.