Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.99.2019.2.EK
z 18 kwietnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2019 r. (data wpływu 13 lutego 2019 r.) uzupełnione pismem, które wpłynęło 15 kwietnia 2019 r. na wezwanie Organu z dnia 8 kwietnia 2019 r. (skutecznie doręczone 8 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  • prawa do odliczenia podatku VAT związanego z realizacją zadania 1a – jest prawidłowe,
  • prawa do odliczenia podatku VAT związanego z realizacją zadania 1b - jest nieprawidłowe,
  • prawa do odliczenia podatku VAT związanego z realizacją zadania 2 – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 13 lutego 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT związanego z realizacją projektu pn. „ ...”. Wniosek uzupełniono pismem, które wpłynęło 15 kwietnia 2019 r. na wezwanie Organu z dnia 8 kwietnia 2019 r. (skutecznie doręczone 8 kwietnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:


Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. W latach 2019-2020 realizować będzie projekt pod nazwą „...” dofinansowany ze środków z budżetu UE na lata 2014-2020. Projekt obejmuje:


Zadanie 1


Zadanie obejmuje przebudowę i zagospodarowanie Placu poprzez stworzenie miejsc wypoczynku i aktywnego spędzania wolnego czasu oraz przywrócenie mu funkcji reprezentacyjnej, w tym:

  1. przebudowę nawierzchni placu, układu komunikacyjnego wzdłuż pierzei południowej, północnej i zachodniej, budowę miejsc rekreacji, amfiteatru, budowę fontanny z pergolą oraz urządzenie zieleni (zadanie 1 a),
  2. budowę pawilonu z przeznaczeniem na punkt informacji turystycznej, punkt małej gastronomii oraz toaletę publiczną (zadanie 1 b).

Koszty budowy pawilonu oraz amfiteatru nie są wydatkami kwalifikowanymi i nie będą dofinansowane ze środków z budżetu UE. Zostaną sfinansowane ze środków własnych budżetu gminy.


Zadanie 2


Odbudowa zdegradowanego budynku, z przeznaczeniem na Centrum Usług Społecznych (CUS). W odbudowanym budynku będą miały siedzibę: a) Środowiskowy Dom Samopomocy - miejska jednostka budżetowa, b) Dzienny Dom Pomocy Dla Seniorów - miejska jednostka budżetowa. Ponadto w CUS będą miały siedziby organizacje pozarządowe działające w mieście. Pomieszczenia znajdujące się w budynku będą im użyczane. Głównym celem projektu pn. ... jest odnowa zdegradowanej przestrzeni miejskiej prowadząca do rozwiązania zdiagnozowanych problemów społecznych, technicznych i gospodarczych. Podejmowane działania wpłynąć mają na poprawę estetyki oraz funkcji rewitalizowanego obszaru, na eliminację czynników prowadzących do wykluczenia społecznego. Centrum Usług Społecznych pozwoli na zaspokajanie potrzeb bytowych, zdrowotnych i społecznych mieszkańców miasta.


Opis planowanego wykorzystania nowopowstałych obiektów:


Zadanie 1a


Przebudowa nawierzchni placu, układu komunikacyjnego, budowa miejsc rekreacji, amfiteatru, budowa fontanny z pergolą oraz urządzenie zieleni. Powstałe w wyniku inwestycji obiekty utworzą otwartą ogólnodostępną przestrzeń miejską, gmina nie może i nie planuje uzyskiwania dochodów z tytułu udostępniania mieszkańcom wybudowanej infrastruktury.

Zadanie 1b


Budowa pawilonu z przeznaczeniem na punkt informacji turystycznej, punkt małej gastronomii oraz toaletę publiczną. Powstały w wyniku inwestycji pawilon wykorzystywany będzie do zaspokajania potrzeb mieszkańców. W punkcie informacji turystycznej pracownik Urzędu Miasta będzie udzielał informacji i pomocy oraz będzie sprzedawał gadżety związane z miastem, tj. mapy, albumy, pamiątki. Lokal przeznaczony na punkt małej gastronomii zostanie wynajęty - z tego tytułu będzie pobierany czynsz. Toaleta publiczna będzie odpłatna - na drzwiach zostaną zamontowane automaty pobierające opłatę za korzystanie, która będzie opodatkowana podatkiem VAT.


Zadanie 2


Odbudowa zdegradowanego budynku, z przeznaczeniem na Centrum Usług Społecznych. Środowiskowy Dom Samopomocy jest ośrodkiem wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi działającym na zasadach art. 18 ust. 1 pkt 5 oraz art. 51a ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Prowadzenie przez gminę takiego ośrodka jest zadaniem zleconym z zakresu administracji rządowej. Dochody z tytułu odpłatności za usługi świadczone w ośrodkach wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi ustalane są na podstawie art. 51b ust.1 ustawy o pomocy społecznej i stanowią dochód budżetu państwa. Dzienny Dom Pomocy będzie ośrodkiem wsparcia, o którym mowa w art. 51 ust.1 i ust.4 ustawy o pomocy społecznej. Na swoją bieżącą działalność otrzyma przez dwa lata dotację ze środków budżetu Unii Europejskiej, przez kolejne lata (minimum 3) z budżetu Miasta. Osoby kierowane do Dziennego Domu Pomocy ponoszą odpłatność za pobyt w ośrodku zgodnie z zasadami określonymi w art. 97 pkt 1 i 5 ustawy o pomocy społecznej. Ponadto w Centrum Usług Społecznych będą miały siedziby organizacje pozarządowe działające w mieście. Pomieszczenia znajdujące się w budynku będą im użyczane. Organizacje, z tytułu pobytu w budynku będą jedynie obciążane kosztami zużytych przez nie mediów.


W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca:


Na pytanie „Czy Gmina w ramach projektu pn: „...” będzie mieć możliwość przyporządkowania ponoszonych wydatków do poszczególnych zadań opisanych we wniosku (Zadanie 1 w tym, odrębnie do zadania 1a i 1b oraz zadania 2)” Wnioskodawca wyjaśnił, że Gmina w ramach projektu „...” będzie miała możliwość przyporządkowania ponoszonych wydatków do poszczególnych zadań opisanych we wniosku.

Na pytania „Czy w Punkcie Informacji Turystycznej, oprócz sprzedaży m.in. map, albumów, pamiątek, pracownik będzie udzielał informacji petentom nieodpłatnie?” oraz „Czy w przypadku zadania 1b jeżeli nabywane usługi i towary będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych (wynajem lokalu gastronomicznego, korzystanie odpłatnie z toalety oraz sprzedaż gadżetów w punkcie informacyjnym) i do czynności pozostających poza zakresem działalności gospodarczej (nieodpłatne udzielanie informacji w Punkcie Informacji Turystycznej) to czy Gmina będzie mieć możliwość przyporządkowania poniesionych wydatków do poszczególnych rodzajów czynności?”, Wnioskodawca wskazał, że aktualnie Gmina zmieniła stanowisko w sprawie sposobu wykorzystania budynku pawilonu z przeznaczeniem na punkt informacji turystycznej. Ostatecznie zostanie on wynajęty w całości. Najemca będzie prowadził zarówno punkt małej gastronomii, jak również sezonowo, w miarę potrzeb będzie udzielał informacji turystycznej. Toaleta publiczna w dalszym ciągu będzie odpłatna. Gmina wskazała, że w przypadku zadania 1b nabywane usługi i towary będą w całości wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej, tj. wynajmu lokalu gastronomicznego, wynajmu lokalu z przeznaczeniem na punkt informacji turystycznej oraz udostępniania odpłatnej toalety.

Na pytanie odnośnie zadania 2 „Czy użyczanie pomieszczeń dla tych Organizacji następuje w związku z wykonywaniem przez Gminę zadań publicznych, jeżeli tak, wskazanie jakich?” Gmina odnosząc się do zadania 2 wyjaśniła, że planowane udostępnienie pomieszczeń w nowo wybudowanym budynku organizacjom pozarządowym nastąpi w związku z wykonywaniem przez Gminę zadań ust. publicznych mieszczących się w zakresie zadań własnych Gminy zgodnie z obowiązującym art. 7 ust. 1 pkt 19 ustawy o samorządzie gminnym.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy Gmina Miasto realizując projekt pn: „...” ma prawo do odliczenia podatku VAT?


Zdaniem Wnioskodawcy:


Zadanie 1a


Realizując projekt w tej części gmina wypełnia swoje zadania własne wskazane w art. 7 ust. 1 pkt 1,2,9,10,12,15 ustawy o samorządzie gminnym - działa więc w charakterze organu władzy samorządowej. Zgodnie z art. 15 ust.6 ustawy o podatku od towarów i usług „Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”. A więc gmina nie będąc podatnikiem podatku VAT swoje zobowiązania wynikające z zakupu towarów i usług przy realizacji projektu w części opisanej jako 1a stanu faktycznego pokryje w kwocie brutto. Przepisy o odliczaniu podatku naliczonego a także wszystkie inne przepisy ustawy o podatku VAT nie dotyczą obszaru działania gminy w zakresie zadań własnych. Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT.


Zadanie 1 b


W części budynku przeznaczonym na małą gastronomię oraz toaletę publiczną gmina prowadzić będzie działalność podlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Powierzchnia przeznaczona na działalność gastronomiczną zostanie wynajęta. Natomiast toaleta publiczna będzie odpłatna. Warunkiem do skorzystania będzie uprzednie dokonanie zapłaty, która będzie pobierana przy pomocy automatu. W powyższym zakresie gmina ma prawo odliczyć podatek naliczony w części odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej zajętej na świadczenie usług gastronomicznych oraz zajętych na toaletę publiczną do ogólnej powierzchni pawilonu. Natomiast część budynku zajęta na Punkt Informacji Turystycznej w żaden sposób nie będzie związana z działalnością podlegającą przepisom o VAT. W tym zakresie gmina będzie wykonywała swoje zadania własne. W tym zakresie gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT. Przepisy: art. 86 ust. 2a oraz 2c ustawy o podatku VAT.


Zadanie 2


Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT przy zakupie towarów i usług służących budowie budynku Centrum Usług Społecznych. Realizując projekt w tym zakresie gmina wypełnia swoje zadania własne wskazane w ustawie o samorządzie gminnym w szczególności art. 7 ust.1 pkt 5 i 6 oraz w ustawie o pomocy społecznej art. 17 ust.2 pkt 3. Opłaty od osób korzystających z pobytu w Środowiskowym Domu Samopomocy oraz Dziennym Domu Pomocy pobierane są na podstawie ustawy o pomocy społecznej są daniną publiczną nie podlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 22 ustawy o VAT zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy. W sytuacji gdy poszczególne pomieszczenia znajdujące się w budynku Centrum Usług Społecznych będą użyczane organizacjom pozarządowym gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego znajdującego się w fakturach dotyczących zapłaty za wykonane roboty budowlane i kupowane wyposażenie i usługi.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

  • prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT związanego z realizacją zadania 1a,
  • nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT związanego z realizacją zadania 1b,
  • prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT związanego z realizacją zadania 2.


Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

  1. nabycia towarów i usług,
  2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności nieopodatkowanych tym podatkiem.

Natomiast na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.


Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

  1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
  2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

  1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
  2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
  3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
  4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.


Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.


Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.


W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego – art. 86 ust. 22 ustawy.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193).


W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.


Zgodnie z § 2 pkt 8 ww. rozporządzenia – ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to: urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, jednostkę budżetową, zakład budżetowy.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Rozporządzenie wprowadza również wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Zaproponowane metody mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu „udziałów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne, rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.


W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.


Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.


Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1, 2, 9, 10, 12 i 15 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy: ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody, oraz gospodarki wodnej; gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego; kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami; kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych; zieleni gminnej i zadrzewień; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.


Zadania własne obejmują sprawy ochrony zdrowia oraz pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych (art. 7 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy o samorządzie gminnym).


Zadania własne obejmują również, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 19 ustawy o samorządzie gminnym, sprawy współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.4).

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 ww. ustawy). Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. W latach 2019-2020 realizować będzie projekt pod nazwą „...” dofinansowany ze środków z budżetu UE na lata 2014-2020. Projekt obejmuje:


Zadanie 1


Zadanie obejmuje przebudowę i zagospodarowanie Placu poprzez stworzenie miejsc wypoczynku i aktywnego spędzania wolnego czasu oraz przywrócenie mu funkcji reprezentacyjnej, w tym:

  1. przebudowę nawierzchni placu, układu komunikacyjnego wzdłuż pierzei południowej, północnej i zachodniej, budowę miejsc rekreacji, amfiteatru, budowę fontanny z pergolą oraz urządzenie zieleni (zadanie 1 a),
  2. budowę pawilonu z przeznaczeniem na punkt informacji turystycznej, punkt małej gastronomii oraz toaletę publiczną (zadanie 1 b).

Koszty budowy pawilonu oraz amfiteatru nie są wydatkami kwalifikowanymi i nie będą dofinansowane ze środków z budżetu UE. Zostaną sfinansowane ze środków własnych budżetu gminy.


Projekt w części zadania 1a obejmuje przebudowę nawierzchni placu, układu komunikacyjnego, budowę miejsc rekreacji, amfiteatru, budowę fontanny z pergolą oraz urządzenie zieleni. Powstałe w wyniku inwestycji obiekty utworzą otwartą ogólnodostępną przestrzeń miejską, gmina nie może i nie planuje uzyskiwania dochodów z tytułu udostępniania mieszkańcom wybudowanej infrastruktury.

Zadanie 1b obejmuje budowę pawilonu z przeznaczeniem na punkt informacji turystycznej, punkt małej gastronomii oraz toaletę publiczną. Powstały w wyniku inwestycji pawilon wykorzystywany będzie do zaspokajania potrzeb mieszkańców. Lokal przeznaczony na punkt małej gastronomii zostanie wynajęty - z tego tytułu będzie pobierany czynsz. Toaleta publiczna będzie odpłatna - na drzwiach zostaną zamontowane automaty pobierające opłatę za korzystanie, która będzie opodatkowana podatkiem VAT. W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał, aktualnie Gmina zmieniła stanowisko w sprawie sposobu wykorzystania budynku pawilonu z przeznaczeniem na punkt informacji turystycznej. Ostatecznie zostanie on wynajęty w całości. Najemca będzie prowadził zarówno punkt malej gastronomii, jak również sezonowo, w miarę potrzeb będzie udzielał informacji turystycznej. Toaleta publiczna w dalszym ciągu będzie odpłatna.


Zadanie 2


Odbudowa zdegradowanego budynku, z przeznaczeniem na Centrum Usług Społecznych (CUS). W odbudowanym budynku będą miały siedzibę: a) Środowiskowy Dom Samopomocy - miejska jednostka budżetowa, b) Dzienny Dom Pomocy Dla Seniorów - miejska jednostka budżetowa. Ponadto w CUS będą miały siedziby organizacje pozarządowe działające w mieście. Pomieszczenia znajdujące się w budynku będą im użyczane. Głównym celem projektu pn. ... jest odnowa zdegradowanej przestrzeni miejskiej prowadząca do rozwiązania zdiagnozowanych problemów społecznych, technicznych i gospodarczych. Podejmowane działania wpłynąć mają na poprawę estetyki oraz funkcji rewitalizowanego obszaru, na eliminację czynników prowadzących do wykluczenia społecznego. Centrum Usług Społecznych pozwoli na zaspokajanie potrzeb bytowych, zdrowotnych i społecznych mieszkańców miasta.

Odbudowa zdegradowanego budynku, z przeznaczeniem na Centrum Usług Społecznych. Środowiskowy Dom Samopomocy jest ośrodkiem wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi działającym na zasadach art. 18 ust. 1 pkt 5 oraz art. 51a ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Prowadzenie przez gminę takiego ośrodka jest zadaniem zleconym z zakresu administracji rządowej. Dochody z tytułu odpłatności za usługi świadczone w ośrodkach wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi ustalane są na podstawie art. 51b ust.1 ustawy o pomocy społecznej i stanowią dochód budżetu państwa. Dzienny Dom Pomocy będzie ośrodkiem wsparcia, o którym mowa w art. 51 ust.1 i ust.4 ustawy o pomocy społecznej. Na swoją bieżącą działalność otrzyma przez dwa lata dotację ze środków budżetu Unii Europejskiej, przez kolejne lata (minimum 3) z budżetu Miasta. Osoby kierowane do Dziennego Domu Pomocy ponoszą odpłatność za pobyt w ośrodku zgodnie z zasadami określonymi w art. 97 pkt 1 i 5 ustawy o pomocy społecznej. Ponadto w Centrum Usług Społecznych będą miały siedziby organizacje pozarządowe działające w mieście. Pomieszczenia znajdujące się w budynku będą im użyczane. Organizacje, z tytułu pobytu w budynku będą jedynie obciążane kosztami zużytych przez nie mediów.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, że Gmina w ramach projektu „...” będzie miała możliwość przyporządkowania ponoszonych wydatków do poszczególnych zadań opisanych we wniosku. W przypadku zadanie 1b nabywane usługi i towary będą w całości wykorzystywane do sprzedaży opodatkowanej, tj. wynajmu lokalu gastronomicznego, wynajmu lokalu z przeznaczeniem na punkt informacji turystycznej oraz udostępniania odpłatnej toalety.

Odnosząc się do zadania 2, wskazać należy, iż planowane udostępnienie pomieszczeń w nowo wybudowanym budynku organizacjom pozarządowym nastąpi w związku z wykonywaniem przez Gminę zadań ust. publicznych mieszczących się w zakresie zadań własnych Gminy zgodnie z obowiązującym art. 7 ust. 1 pkt 19 ustawy o samorządzie gminnym.

Jak już wyżej wskazano, o prawie do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych, zgodnie z ww. przepisami, decyduje do jakiej działalności (opodatkowanej, niepodlegającej, zwolnionej) będą wykorzystywane konkretne towary i usługi wykazane na tych fakturach.


W niniejszej sprawie Wnioskodawca wskazał, że jest w stanie przyporządkować poszczególne zakupy do wskazanych zadań, tj. zadania 1a, zadania 1b i zadania nr 2, które realizuje w ramach ww. projektu.


Odnosząc się zatem do zadania 1a wskazać należy, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, gdyż, efekty projektu powstałe w związku z realizacją tej części projektu nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca bowiem nie może i nie planuje uzyskiwania dochodów z tytułu udostępniania mieszkańcom wybudowanej infrastruktury. Tym samym nie będzie spełniony podstawowy warunek wynikający z art. 86 ust.1 ustawy, warunkujący prawo do odliczenia podatku VAT, tj. wykorzystywanie towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych.


Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania 1a w ramach wskazanego projektu należało uznać za prawidłowe.


Odnosząc się do zadania 1b realizowanego w ramach przedmiotowego projektu, wskazać należy, że Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku, zmienił pierwotną koncepcję użytkowania pawilonu, bowiem punkt informacji turystycznej ma być wynajmowany. W budynku tym będzie znajdować się również punkt gastronomiczny, ta część budynku ma być również wynajmowana oraz toaleta publiczna, która będzie odpłatna. Zatem pawilon, jak wynika z uzupełnienia wniosku, będzie wykorzystywany w całości do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym, skoro cały budynek po realizacji projektu w tej części, będzie wykorzystywany tylko do czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT związanego z zakupami towarów i usług przeznaczonych do realizacji zadania 2b. W tym przypadku efekty projektu nie będą przeznaczone do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Przepisy art. 86 ust. 2a i kolejne ustawy nie znajdą zatem zastosowania.


Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania 1b w ramach wskazanego projektu należało uznać za nieprawidłowe.


W odniesieniu do zadania 2 wskazać należy, że wyremontowany budynek Wnioskodawca przeznaczy na Centrum Usług Społecznych. W budynku będą miały swoją siedzibę Środowiskowy Dom Samopomocy oraz Dzienny Dom Pomocy dla Seniorów, które są miejskimi jednostkami budżetowymi. Ponadto w Centrum będą miały siedzibę organizacje pozarządowe, którym Wnioskodawca odda w użyczenie pomieszczenia.


Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Według art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).


Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).


Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

  1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
  2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zatem opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, Wnioskodawca nie powinien opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług. Zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.


Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.


W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.


Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej ustawodawca przewidział zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.


Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.


Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

  1. regionalne ośrodki pomocy społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
  2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
    • domy pomocy społecznej i prowadzone przed podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
    • placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
  3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
  4. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
  5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.

Przepis art. 43 ust. 17 ustawy stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

  1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
  2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2018 r., poz. 1508, z późn. zm.), pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

Stosownie do przepisu art. 6 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej, przez jednostkę organizacyjną pomocy społecznej rozumie się regionalny ośrodek polityki społecznej, powiatowe centrum pomocy rodzinie, ośrodek pomocy społecznej, dom pomocy społecznej, placówkę specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego, ośrodek wsparcia i ośrodek interwencji kryzysowej.

Obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawą (art. 16 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).


Gmina i powiat, obowiązane zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy społecznej, nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, mimo istniejącego obowiązku osób fizycznych lub osób prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb życiowych (art. 16 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej).

Do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należy organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych, w miejscu zamieszkania, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi (art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o pomocy społecznej).


Ponadto, do zadań własnych gminy należy prowadzenie i zapewnienie miejsc w domach pomocy społecznej i ośrodkach wsparcia o zasięgu gminnym oraz kierowanie do nich osób wymagających opieki (art. 17 ust. 2 pkt 3 ustawy o pomocy społecznej).


Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych przez gminę należy prowadzenie i rozwój infrastruktury ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi.


Zgodnie z art. 51 ust. 1-4 ustawy o pomocy społecznej osobom, które ze względu na wiek, chorobę lub niepełnosprawność wymagają częściowej opieki i pomocy w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych, mogą być przyznane usługi opiekuńcze, specjalistyczne usługi opiekuńcze lub posiłek, świadczone w ośrodku wsparcia. Ośrodek wsparcia jest jednostką organizacyjną pomocy społecznej dziennego pobytu. W ośrodku wsparcia mogą być prowadzone miejsca całodobowe okresowego pobytu. Ośrodkiem wsparcia, o którym mowa w ust. 1-3, może być ośrodek wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi, dzienny dom pomocy, dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, schronisko dla bezdomnych oraz klub samopomocy.

W myśl art. 51a ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, ośrodkami wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi są: środowiskowy dom samopomocy lub klub samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi, zwanych dalej „uczestnikami”, które w wyniku upośledzenia niektórych funkcji organizmu lub zdolności adaptacyjnych wymagają pomocy do życia w środowisku rodzinnym i społecznym, w szczególności w celu zwiększania zaradności i samodzielności życiowej, a także ich integracji społecznej.

Art. 51b ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wskazuje, że odpłatność miesięczną za usługi świadczone w ośrodkach wsparcia osobom z zaburzeniami psychicznymi ustala się w wysokości 5% kwoty dochodu osoby samotnie gospodarującej lub kwoty dochodu na osobę w rodzinie, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie przekracza kwotę 300% odpowiedniego kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 i 2.

Stosownie do przepisu art. 97 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej stanowi, opłatę za pobyt w ośrodkach wsparcia i mieszkaniach chronionych ustala podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą kierowaną, uwzględniając przyznany zakres usług. Osoby nie ponoszą opłat, jeżeli dochód osoby samotnie gospodarującej lub dochód na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty kryterium dochodowego.


Rada powiatu lub rada gminy w drodze uchwały ustala, w zakresie zadań własnych, szczegółowe zasady ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia i mieszkaniach chronionych (art. 97 ust. 5 ww. ustawy o pomocy społecznej).


Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej stanowi, że obowiązek zwrotu wydatków poniesionych na świadczenia z pomocy społecznej spoczywa na:

  1. osobie i rodzinie korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej;
  2. spadkobiercy osoby, która korzystała ze świadczeń z pomocy społecznej – z masy spadkowej;
  3. małżonku, zstępnych przed wstępnymi osoby korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej – jedynie w przypadku gdy nie dokonano zwrotu wydatków zgodnie z pkt 1 i 2, w wysokości przewidzianej w decyzji dla osoby lub rodziny korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej.

Świadczenia z pomocy społecznej są udzielane na wniosek osoby zainteresowanej, jej przedstawiciela ustawowego albo innej osoby, za zgodą osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego (art. 102 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).


W myśl art. 110 ustawy o pomocy społecznej zadania pomocy społecznej w gminach wykonują jednostki organizacyjne – ośrodki pomocy społecznej (ust. 1). Ośrodek pomocy społecznej, wykonując zadania własne gminy w zakresie pomocy społecznej, kieruje się ustaleniami wójta (burmistrza, prezydenta miasta) (ust. 3). Stosownie do art. 110 ust. 7 ustawy o pomocy społecznej wójt (burmistrz, prezydent miasta) udziela kierownikowi ośrodka pomocy społecznej upoważnienia do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej należących do właściwości gminy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 i ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, przyznanie świadczeń z pomocy społecznej następuje w formie decyzji administracyjnej. Udzielenie świadczeń w postaci interwencji kryzysowej, pracy socjalnej, poradnictwa, uczestnictwa w zajęciach klubu samopomocy, klubu samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi, schronienia w formie ogrzewalni i noclegowni, sprawienia pogrzebu, a także przyznanie biletu kredytowanego nie wymaga wydania decyzji administracyjnej.

Jak wynika z opisu sprawy, na podstawie ww. przepisów ustawy o pomocy społecznej, Gmina wykonuje czynności w zakresie opieki społecznej za pośrednictwem Środowiskowego Domu Samopomocy oraz Dziennego Domu Pomocy. Zatem w tym zakresie Gmina jest podmiotem, o którym mowa w powołanym art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy. Jednocześnie okoliczności sprawy wskazują, że czynności jakie będzie wykonywać Gmina za pośrednictwem ww. podmiotów wpisują się w przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, co w konsekwencji pozwala stwierdzić, że wydatki związane z odbudową budynku w ramach wskazanego projektu, w którym będą mieścić się ww. ośrodki będą wykorzystywane do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT.


Odnośnie natomiast pomieszczeń użyczonych organizacjom pozarządowym wskazać należy, że umowa użyczenia jest umową uregulowaną w art. 710-719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (D. U. z 2018r., poz. 1025 z późn. zm.).


Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony, lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy (art. 710 tej ustawy). Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas i nieodpłatność.


Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.


W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca użyczy pomieszczenia w budynku Centrum Usług Społecznych organizacjom pozarządowym, celem realizacji zadań własnych. Wnioskodawca nie będzie pobierać wynagrodzenia za powyższe użyczenie. Organizacje, z tytułu pobytu w budynku będą jedynie obciążane kosztami zużytych przez nie mediów. W tym miejscu wskazać należy, że „refakturowanie” na rzecz organizacji kosztów mediów dotyczy tylko faktu zużycia przez te organizacje tych mediów. Natomiast przebudowa budynku realizowana w ramach projektu, w którym będą znajdowały się użyczone pomieszczenia, nie będzie się wiązać ze zużyciem mediów. W przedstawionych okolicznościach sprawy nie dochodzi do przeniesienia na użyczającego (w drodze refakturowania) kosztów remontu budynku, w którym znajdować się będą użyczone pomieszczenia.

W odniesieniu zatem do sytuacji Wnioskodawcy należy zauważyć, że świadczenie polegające na nieodpłatnym użyczeniu nieruchomości na rzecz organizacji pozarządowych, których cel jest zbieżny z działalnością statutową, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 19 ustawy o samorządzie gminnym stanowi sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej. W konsekwencji należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności, tj. nieodpłatne użyczenie pomieszczeń na rzecz organizacji pozarządowych, będzie poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując ww. czynność nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem nieodpłatne użyczenie pomieszczeń na rzecz organizacji pozarządowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższych rozważań wynika, że w odniesieniu do zadania 2, Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku VAT związanego z tą częścią projektu, gdyż wyremontowany budynek nie będzie przeznaczony do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Tym samym nie będzie w tym przypadku spełniony podstawowy warunek, wynikający z art. 86 ust. 1 ustawy, wykorzystywanie towarów i usług do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Efekty projektu w tej części będą przeznaczone do czynności zwolnionych od podatku VAT, jak również do czynności niepodlegających temu podatkowi.


Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT związanego z realizacją zadania 2 należało uznać za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie,, ul. M. Skłodowskiej-Curie 40, 20-029 Lublin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj