Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.83.2019.2.AS
z 15 kwietnia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2019 r. (data wpływu 21 lutego 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 kwietnia 2019 r. (data wpływu 11 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania przy sprzedaży samochodu procedury VAT-marżajest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania przy sprzedaży samochodu procedury VAT-marża. Wniosek uzupełniono w dniu 11 kwietnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu (…) r. Wnioskodawca zakupił samochód (…) 2007 r. na fakturę VAT-marża od handlarza samochodami za kwotę 29 000 zł. Samochód został wprowadzony jako środek trwały do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w dniu (…) Ponieważ kupiony był na fakturę VAT-marża od jego zakupu Wnioskodawca nie odliczył kwoty VAT. Samochód użytkowany był w działalności i odliczane były wydatki na paliwo i ewentualne naprawy w 50% wartości tych wydatków. Samochód kupiony był jako już 10-letni, więc oczywiste było, że wraz z zwiększającym się stanem jego zużycia za jakiś czas konieczna będzie jego sprzedaż (z resztą jak chyba i każdego innego samochodu prędzej czy później). Wartość umorzenia na dzień 31 grudnia 2018 r. wynosiła 15 466,72 zł plus za każdy kolejny miesiąc 966,67 zł. W związku z faktem, że samochód ma już 12 lat oraz znacząco zwiększył się stopień jego wyeksploatowania Wnioskodawca chciałby samochód ten sprzedać – w aktualnym stanie nadaje się do dalszego użytkowania. W związku z tym Wnioskodawca zwraca się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie w jaki sposób powinien dokonać sprzedaży samochodu.

W piśmie z dnia 8 kwietnia 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że samochód kupiony był już jako 10-letni oczywiście z założeniem w dniu zakupu o jego dalszej odsprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z uwagi na zakup pojazdu używanego od handlarza samochodów na fakturę VAT-marża, a tym samym nie odliczenie podatku VAT od tego zakupu (kwota netto = kwota brutto), sprzedając pojazd Wnioskodawca może wystawić fakturę VAT-marża i nie naliczać podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli zakupił on samochód na fakturę VAT-marża od osoby mającej prawo do jej wystawienia i tym samym nie mógł odliczyć kwoty podatku VAT od tego zakupu, nie powinien również doliczyć podatku VAT przy sprzedaży i odprowadzić go do Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca uważa, że samochód stanowi towar używany w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.).

Przedmiotowy samochód w chwili sprzedaży będzie się nadawał do dalszego użytku w jego aktualnym stanie.

Przedmiotowy samochód został nabyty od podatnika a dostawa samochodu była opodatkowana zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy. Samochód został nabyty na podstawie faktury procedury marży.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży ww. samochodu zastosowanie będzie miał przepis z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7 (art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy).

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Należy zaznaczyć, że opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

  1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
  2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
  3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
  4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
  5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to szczególna forma opodatkowania, w której podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Taka procedura opodatkowania może być stosowana w przypadku dostawy towarów używanych nabytych wcześniej przez podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży. Przy czym, dla opodatkowania dostawy towarów używanych w procedurze marży nie mniej ważne jest – oprócz rodzaju towaru, który może zostać objęty tą procedurą – także to, od kogo ten towar został kupiony. Zastosowanie tej procedury wymaga, aby towary używane były nabyte od podmiotów wymienionych w powołanym wyżej art. 120 ust. 10 ustawy.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych w ww. przepisie przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Ponadto, jak wynika z przepisu art. 120 ust. 4 ustawy, warunkiem niezbędnym do zastosowania tej procedury jest określenie, że towar został jednak nabyty w celu odsprzedaży (także w sytuacji, gdy samochód ten przed odsprzedażą podatnik użytkował dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu (…) zakupił samochód (…) 2007 r. na fakturę VAT-marża od handlarza samochodami za kwotę 29 000 zł. Samochód został wprowadzony jako środek trwały do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w dniu (…). Ponieważ kupiony był na fakturę VAT-marża od jego zakupu Wnioskodawca nie odliczył kwoty VAT. Samochód użytkowany był w działalności i odliczane były wydatki na paliwo i ewentualne naprawy w 50% wartości tych wydatków. Samochód kupiony był jako już 10-letni, więc oczywiste było, że wraz z zwiększającym się stanem jego zużycia za jakiś czas konieczna będzie jego sprzedaż (z resztą jak chyba i każdego innego samochodu prędzej czy później). Wartość umorzenia na dzień 31 grudnia 2018 r. wynosiła 15 466,72 zł plus za każdy kolejny miesiąc 966,67 zł. W związku z faktem, że samochód ma już 12 lat oraz znacząco zwiększył się stopień jego wyeksploatowania Wnioskodawca chciałby samochód ten sprzedać – w aktualnym stanie nadaje się do dalszego użytkowania. Samochód kupiony był już jako 10-letni oczywiście z założeniem w dniu zakupu o jego dalszej odsprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy z uwagi na zakup pojazdu używanego od handlarza samochodów na fakturę VAT-marża, a tym samym nie odliczenia podatku VAT od tego zakupu sprzedając pojazd może on wystawić fakturę VAT-marża i nie naliczać podatku VAT.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będzie miał prawo przy sprzedaży przedmiotowego samochodu do zastosowania procedury opodatkowania marży. Spełnione będą bowiem przesłanki pozwalające na jej zastosowanie, tj. samochód będący przedmiotem wniosku spełnia definicję towaru używanego w myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy i Zainteresowany nabył go od jednego z podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy, a w momencie nabycia Wnioskodawca zakładał jego dalszą odsprzedaż.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedając środek trwały – samochód osobowy – zakupiony w systemie VAT-marża z zamiarem dalszej odsprzedaży, Wnioskodawca będzie mógł wystawić fakturę VAT-marża na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy.

Końcowo należy zwrócić uwagę – w oparciu o art. 120 ust. 4 ustawy, że jeżeli kwota sprzedaży pojazdu będzie niższa niż kwota nabycia wówczas wystąpi marża ujemna. W takim przypadku nie będzie możliwe obliczenie podstawy opodatkowania, o której mowa w powołanym wyżej przepisie art. 120 ust. 4 ustawy. W przypadku więc, gdy podatnik sprzeda towar – samochód, po cenie niższej niż jego cena nabycia, podstawa opodatkowania w systemie VAT-marża będzie miała wartość ujemną, a w konsekwencji nie wystąpi podatek należny po stronie Wnioskodawcy.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione we wniosku oceniono jako prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W świetle powyższego tutejszy organ zaznacza, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy pokrywać się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy, wydana interpretacja straci zatem swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj